Morgen is ’t zo ver. Dan gaat Robin ook naar ’t KDV. Hoe dichter het punt nadert, hoe meer ik ‘r tegenop ga zien. Alles in m’n lijf schreeuwt “IK WIL DIT NIET!!” En waarom zóu ik ook? ‘k Heb tóch nog geen werk! Maar door dat klotesysteem hier in Nederland heb ik geen keus dus zal ik wel móeten. Bij ’t KDV is ‘r ’n wachtlijst van hier tot Tokio en zonder plek kan ik geen baan accepteren (voor zover díe al voor ’t oprapen liggen).

En het is niet dat ik ’t KDV niet vertrouw. Daar gáát ’t helemaal niet om. Die meiden zijn allemaal hártstikke lief. (al vind ik ’t stiekem bést jammer dat ze niet in dezelfde groep als d’r grote broer komt maar okay) Jonne heeft ’t daar ook vréselijk naar z’n zin. Maar dan nóg! Jonne is ouder, die is daar lekker aan ’t spelen. Wat moet zo’n klein hummeltje daar nou? Die ligt hooguit ’n btje in de box of in ’n bedje te slapen en verder niet. Ik kan ’t niet uitstaan dat ik niet ’t eerste jaar van haar leven gewoon lekker thuis kan blijven omdat de financiën dat niet toelaten. Ik ben hélemaal voor ’t Zweedse systeem. Daar krijgen papa en mama gezamenlijk 96 weken verlof en is ’t niet eens toegestaan dat je je kind vóór de leeftijd van 1 jaar naar ’t KDV brengt. En natuurlijk zal ‘r daar ook e.e.a aan de hand zijn, dat niet klopt maar toch…

Wat ik nog vergeet te vermelden is dat ze vandaag ook weer genoten heeft van haar fruithapje. Waren ’t de vorige keren maar een paar hapjes, deze x was ’t een héél potje! Lekker hoor!

– Posted using MobyPicture.com

Zowel gisteren als vandaag hebben we héérlijk van ons zwembadje genoten. ’t Was ‘r práchtig weer voor. Hier wel iig… Zag net op tv dat ’t in ándere delen van ’t land íetsje minder was geweest. Hier is de héle dag geen druppel gevallen… als je de spetters uit ’t zwembad ff niet meetelt…

Voorts heeft Robin vandaag voor ’t eerst even in de kinderstoel gezeten. Had ’t al eerder deze week willen proberen maar wáár lag nou ook alweer die stoelverkleiner??? Naar mijn idee ’t héle huis doorzocht behálve… onder in haar eigen kledingkast… ’t is allemaal zó simpel en ’t bewijst maar weer dat ik eigenlijk véél *KUCH* nétter en *KUCH * gestructureerder ben dan ik van mezelf had verwacht (yeah right! ;-)) Maargoed, waar hadden we ’t over? Ohjah, ze had in de stoel gezeten. Jonne was ook ongeveer zo oud, toen hij in dat stoeltje zat. Volgens mij vond ze ’t wel leuk om de wereld ’s uit ’n ander perspectief te bekijken. Maar uiteraard zal ik dat in ’t begin zéker niet te vaak of te lang doen omdat ik ook wel snap dat dat niet goed is.

*Deze zinsnede komt uit één van de leukste kinderboeken die er bestaan.

Maandag waren we bij pufclub-vriendinnetje Yvonne op visite. Laeticia en Jonne hebben samen héérlijk geschommeld. Weet gelijk weer ’n leuk cadeau voor Jonne’s verjaardag. We hebben de haken nog in ’t kozijn van de tuindeur zitten van ’n schommel die voor hém iig inmiddels wel te klein is maar natuurlijk tzt wél leuk is voor Robin.

Vandaag heb ik ’n gesprek gehad met de directeur van de lagere school waar Jonne (en bij gebleken tevredenheid tzt ook Robin) waarschijnlijk wel naar toe gaat. Ik had namelijk van diverse meiden om me heen begrepen dat je daar rond déze leeftijd toch wel achteraan moet gaan omdat je anders wellicht niet meer bij bepaalde scholen naar keuze terecht kan. Dat bleek overigens héél erg mee te vallen. ’n Half jaartje van tevoren is lang zát.
Mooie school. Modern gebouw. Van buiten niet zó maar van bínnen des te meer! En, niet onbelangrijk, staat goed aangeschreven bij de onderwijscommissie. Veel computers in de klassen, er is zélfs ’n speciaal computerlokaal en naast de schoolborden zo’n whiteboard waar de laptop van de juf of de meester op aan is gesloten en waar ze dan (volgens mij zónder beamer) ook weer dingen op kunnen vertonen. Ben de naam ff kwijt hoe zoíets heet maar vond ’t er wel stoer uitzien. ’t Heet idd ’n Smartboard, Gonda. Ik heb ’t gevoel dat ik voor de vorm nóg wel ’n school (of 2) moet gaan bekijken maar wat mij betreft gaat dit ‘m toch wel worden.

Robin doet sinds ’n paar dagen haar uiterste best om van rug naar buik te draaien. Gaat nog nét niet helemaal zelfstandig maar met ’n b’tje hulp lukt ’t wel. Daarnaast is ze naar van álles om d’r heen aan ’t grijpen en speeltjes aan ’t pakken en kraait er op los. Echt superschattig om te zien.

Verder hebben we toch maar weer zo’n heerlijk zwembad voor in de tuin gekocht. We hádden al ’n kleiner badje voor Jonne maar met dit weer is de verleiding toch wel érg groot om zélf ook in ’n zwembad te kunnen hangen. Nah, laat die zomer nou maar komen! Gisteren en vandaag waren heerlijk! Wat mij betreft mogen er nog wel ’n paar graadjes bij en dan kan ik er iets beter mee leven dat we dit jaar, nét als 2 jaar terug wéér niet op vakantie gaan (al baal ik daar eerlijk gezegd wél van).

Ja sorry. Waar hij keurig ’n t-shirtje aanheeft, vrees ik dat ik u moet confronteren met de blote torso van vriendlief. Ik vond de foto dúsdanig lief, dat ik ‘m er tóch bij wilde hebben. En hij sláápt nou eenmaal met ontbloot bovenlijf.
Bij ons was ’t uiteraard óók vaderdag. En hoewel papa meer ochtendmens is dan mama, houdt hij ‘r bést van om zo nu en dan ’s ff uit te kunnen slapen. Dusss, werd ‘m dat vanochtend van hárte gegund (gelukkig is ’t niet te vaak vaderdag, hihi)
Jonne had op ’t KDV ’n “map voor pap” gemaakt. Als we heel eerlijk zijn, vonden we de de creatie van vorig jaar leuker. Dit jaar zat ‘r weinig eigens van Jonne in de kartonne opbergmap, met daarop ’n uitgeknipte kwast waar wat potloodstreken op waren gezet en de tekst “een map voor mijn lieve pap”. Misschien moeten we ‘m van de week nog maar ’s ff ’n btje oppimpen.

Aan gekochte cadeaus doen wij niet (meer) op dit soort dagen. Ik vind ’t met name iets voor de zelfgemaakte frutsels van de school (of kdv)-gaande kinderen. En wat volgens ons zéker niet mag ontbreken is het ontbijtje op bed. Ik geloof dat je ‘r níet iedereen een plezier mee doet maar déze papa vindt dat bést leuk. Zoals bijvoorbeeld ’n beschuitje. Maarja, alleen zo’n beschuitje is ook maar alleen zo’n beschuitje, dus liet ik mijn creatieviteit even de vrije loop. Da’s dan weer mijn ding.

Robin had dit jaar nog geen vaderdagcadeautje… Robin heeft met náme haar duim gevonden! Cute hey? 😉

Over ‘n kleine 2 maanden wordt Jonne alweer 3 jaar. Nou zijn we van plan om ‘n fietsje voor ‘m te kopen maarja… wát is nou handig? 12″, 14″ of op de groei, een 16″? Ik heb wel wat dingetjes op ‘t oog hoor. Nieuwe, die niet veel duurder zijn dan de tweedehands. Maar ‘t gaat meer om de maat. Wát is wijsheid? Zo’n kleintje daar doet ie misschien maar ’n jaar mee, een wat grotere doet ie langer mee, maar kan ie daar nú al op fietsen? Nou goed, we hebben nog ff…

Op de agenda van vandaag stond een bezoekje aan ’t consultatiebureau met Robin. En omdat ’t me niet handig leek om Jonne daar met mee te nemen, had ik gevraagd of Erik z’n ouders (gelukkig ook weer heelhuids terug van vakantie) op hem wilde passen.

Met Robin gaat alles prima. Hierboven zie je ’n overzicht met 2 lijnen, die met de groene stip is van Jonne en de rode stip is van Robin. Gewoon ’s ff als vergelijk.
Ruim 6100 gram en plm 60 cm. Ik denk zélf dat ze wel ietsje langer is maarja, ze willen natuurlijk niet dat beentje uit de kom trekken hé 😉 Ach, zo klein en of tenger oogt ze niet hoor. Verder kreeg ze nog 2 prikjes wat ze natuurlijk absoluut niet leuk vond. Oh trouwens, ik maar denken dat die vlekjes in haar gezicht door Zesde ziekte kwamen. Maar ’t bleken gewoon muggenbultjes te zijn. Tja, wist ik veel, ik vond ze ‘r héél anders uitzien, véél kleiner. Nah, was ’t gewoon alleen koorts wat ze van ’t weekend had.

Jonne ging vandaag dus met opa en oma op stap. En zoals opa en oma wel vaker doen, zijn ze samen naar de dierentuin geweest. En hoe vaker hij ‘r komt, hoe leuker hij ’t vindt en hoe meer hij zich er ook voor gaat interesseren. Ging ’t vorig jaar nog met náme om de stokken en de blaadjes op de grond, nu heeft ie wel al meer interesse voor de dieren zélf! 😉 En dá’s natuurlijk wel practisch ook want anders hoef je nét zo goed níet te gaan.
Toen hij ’s middags thuis kwam, was ie vollédig afgedraaid. Opa bracht ‘m boven, en zodrá z’n hoofd de bank raakte, viel hij in slaap. Hij heeft ’t zelfs niet tot nauwelijks gemerkt dat ik m over m’n schouder heb gegooid, de trap op heb meegenomen  en ‘m in z’n slaapkamer op z’n bed heb gelegd. Hélemaal in coma!

En ’t wakkermaken, ’n paar uur later, ging nog niet eens gemakkelijk! Werkelijk met geen mogelijkheid wakker te krijgen. Toch kreeg hij blijkbaar honger ofzo, dus rond ’n uur of 6, half 7, kwam hij dan eindelijk naar beneden. Dat hield wel in dat we ‘m er niet weer om 8 uur in konden leggen dus dat werd ’n uurtje of 9, half 10. Nou goed, ik ben benieuwd hoe hij morgenochtend wakker wordt. Ik ga nu iig slapen!

Onze tuin is héérlijk en als ’t ff kan, hang ik lekker tot ’s avonds laat buiten op onze loungebank. Maar zodrá de avond invalt, komen ze in gróten getale tevoorschijn: NAAKTSLAKKEN!!! Heeft ‘r iemand enig idee hoe ik die vieze beesten kan bestrijden?

Kijk, waren ’t nou escargots, dan kón ik ‘r tenminste wat mee! Hmmmm! 😉

’t Zal hooguit nog ’n paar weken duren en dan is ook Robin uit haar wiegje gegroeid. Dan zal ze voorgoed in haar eigen kamertje slapen. Bij Jonne was dat met vier en ’n halve maand. Nu ligt ze overdag en ’s avonds ook al op haar eigen kamertje maar zodra ik ’s nachts zelf naar bed ga, leg ik haar toch nog in de wieg bij ons op de kamer. Nog ff lekker dichtbij en, nu ’t nog kan, genieten van alle geluidjes. Want door die verkoudheid, doet ze qua snurken niet onder voor haar vader 😉 Kan me nog herinneren dat ik al die geluiden bij Jonne ook zo gewéldig vond. Daarnaast heb ik die prachtige wieg natuurlijk níet voor nix.

Gelukkig heb ik 2 gewéldige babyfoons, deze en deze waardoor ik ze alsnóg perféct kan horen. (en néé, dit is géén advertorial!! ;-))

ff voor de papa’s en de mama’s: tot welke leeftijd hebben jullie de babyfoon gebruikt, of verwachten jullie ‘m te gáán gebruiken?

Na nog ’s wat te hebben gegoogled, dénk ik toch wel te kunnen vaststellen dat Robin de Zesde ziekte heeft. Of misschien al heeft gehád… De koorts is iig wel zo goed als voorbij. Ze heeft wel wat rode vlekjes in haar gezicht maar verder eigenlijk niet over de rest van haar lijfje. Zal ’t donderdag, als ik naar ’t cb moet, nog ’s navragen.

Ach, ze heeft ‘r verder helemaal niet zo’n last van hoor. Ze blijft nog steeds grotendeels vrolijk. Soms heeft ze geen zin in ’n flesje maar of dat nou écht dáármee te maken heeft, vraag ik me af.

Morgen heb ik ’n intake gesprek voor haar op ’t KDV. Daar zal ze per 1 juli ook 3x per week naartoe gaan. Ze komt in ’t zélfde gebouw als Jonne maar wél in ’n andere groep. En incase u wondered, nee, ik heb nog géén baan maar ben wél hard op zoek. Zal wel moeten, helaas. Maarja, de kids niet naar ’t KDV brengen, is ook geen optie want dan word je weer keihard onderaan de wachtlijst gezet. Toch baal ik ‘r érg van dat ik bij haar niet ’t eerste jaar thuis kan blijven.

Woonde ik nu maar in Zweden…