Vanaf ’t moment dat Jonne vast voedsel mocht eten tót dat hij ’n jaar of anderhalf / twee was, at hij nágenoeg álles. Ik kon daar zó van genieten, zo’n makkelijke eter. Hoorde en zag vaak héle andere dingen om me heen. Die wilde dit niet, die wilde dát niet, de één at alleen maar brood, de ander wilde ábsoluut geen stukjes in z’n eten, de 3e at helemáál niet… en Jonne at álles… àt alles… met de nádruk op àt…

Want sinds ’n tijdje zit hij ook in zo’n fase dat hij níx meer wil of lust. Alhoewel, ik geloof dat ’t op zich nog wel meevalt maar met náme groente is absoluut uit den boze! Fruit gaat ‘r allemaal wel in. Druiven, mango, ananas, appeltjes, já Linda, zélfs bananen! Maar groente… nope! No way! We hebben van álles geprobeerd, door elkaar, los, in kleine stukjes, grote stukken enz enz… paaien met de “als-dan” methode (áls je je bord leegeet, krijg je ’n waterijsje) maar ook dát maakt weinig indruk. Heel af en toe wil ’t nog wel ’s helpen als grote broer Sacha of grote zus Romana ‘m voert maar die komen ook vaak niet verder dan één of 2 happen. En dan zetten we z’n bord maar weer opzij. Maar dan krijgt ie ook níx anders meer! En ik vind ’t zwáár irritant! Temeer omdat ik weet dat hij ’t écht wel lust en dat ’t puur dwarsigheid is.
Wij moesten thuis álles eten. Natuurlijk waren ‘r dingen die ik niet lekker vond maar ik moest wél álles proeven waardoor ‘r momenteel eigenlijk maar weinig dingen zijn, die ik écht niet lust (heb niet voor nix zo’n “prachtig” figuurtje ;-)) Daarentegen lust Erik ’n stúk minder. En dan is ’t best moeilijk om je kind álles te leren proeven. Want: als papa ’t niet hoeft, waarom ik dan wél?

Maar nú heb ik iets nieuws ontdekt: verbieden! Dat ik daar niet éérder aan gedacht heb!!! Jonne zegt met ’n héle hoop dingen vaak eerst nee. Kusje geven voor ’t slapen gaan, boekje lezen, zélf de trap aflopen (ipv dragen) offeh…nou dát dus! En als je dan zegt “okay dán niet” en weg loopt, dan roept ie “wel wel!” Zo ook met eten… De afgelopen dagen hebben we héérlijk buiten gegeten. Naast al ’t gegrilde vlees had ik natuurlijk ook groente waaronder bv stokjes met champignons en paprika (is Luca voornamelijk hélemaal gek op). En in éérste instantie bood ik ’t ‘m wel aan maar dat wilde hij ’t natuurlijk niet hebben. Maar toen ik, weliswaar met ’n lach, zei dat hij ’t absoluut niet mocht, wilde hij ’t ineens wél! En vanavond ook weer. Ik had ’n bordje voor ‘m opgeschept met aardappeltjes, bloemkool en ’n schnitzeltje en zei dat hij ábsoluut géén bloemkool mocht eten. En nou mag jij drie keer raden wat hij als eerste op had 😉

BTW: ik zeg ’t wél anders dan wanneer ik écht iets verbied hoor. Dit is meer met ’n lach. We maken ‘r ’n soort spelletje van en tot nú toe werkt ’t. Want ik weet ook wel: in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst maar hij eet nu weer éven net zo goed als voordat zijn peuterpubertijd begon. ’s Kijken hoelang dat zo blijft.

ff Wat ándere “momentjes-om-niet-te vergeten”: Jonne wilde vanavond buiten in de tuin met Robin op schoot zitten. Dat mocht uiteraard maar daar gaan wél altijd wat voorbereidingen aan vooraf, alsin: ff goed gaan zitten, kussentjes hier, kussentje dáár, mama moet d’r camera pakken, papa moet ‘r vooral héél dichtbij blijven want  zodra hij ’t zat is (of, zoals ze in ’t noorden en oosten zeggen “zodra hij er flauw van is” ;-)) zou hij haar zómaar van zich af kunnen duwen en dan is ’t maar goed dat ‘r iemand naast zit die haar snel overneemt. Maar toen hij uiteindelijk met haar op schoot zat, moest Robin blijkbaar naar hém kijken en zo legde hij op ehm… ietwat onorthodoxe wijze haar hoofd even recht. In ’n (tóch nog) onbewaakt ogenblik pakte hij haar hoofd als ’n bowlingbal, waarbij haar oogkassen en neus als de gaten fungeerden waar je je vingers in kan steken. Zucht… en Robin vond ’t blijkbaar állemaal wel okay óf was té beduusd om te reageren 😉 Daarna kreeg ze overigens wél ’n dikke zoen van ‘m hoor. 😉

Verder is Robin haar handjes aan ’t ontdekken… tenminste… dat deed ze toen haar oogjes ’t nog deden 😉 ’t is zó grappig om te zien hoe ze naar die dingen zit te kijken als volstrékt vreemde projectielen. Ik zal ‘r binnenkort ’s ’n filmpje van plaatsen. Tot die tijd voor de verandering maar weer ’s ’n paar foto’s.