Erik is een schutting in de tuin aan het maken. Wordt vervolgd…

– Posted using MobyPicture.com

Het is zó héérlijk om te zien dat we stééds meer contact kunnen maken met Robin. Ze lacht lekker veel en godzijdank wordt ’t spugen ook stééds minder. ‘r Komt nog wel steeds wát terug maar echt veel is dat niet meer. Jonne is súperlief voor z’n kleine zusje, dat is echt zó schattig. Steeds kusjes willen geven of naast ons komen staan en ons napraten in ’t “koedie-koedie stemmetje” dat wij opzetten richting Robin. Echt té schattig.
En terwijl ik nog één x Robin d’r haar heb gekortwiekt, omdat ik zéker weet dat ’t mooier en dikker zal terugkomen, zie ik dat Jonne’s haar steeds langer wordt. En ik dénk dat ik ’t ’s wat langer laat groeien… weet nog niet hoe, ben nog ff op zoek naar ’n leuk stoer kapsel. Ik vind dit bijvoorbeeld wel leuk. Tot die tijd heeft ie ’n leuk bandje in z’n haar 😉 
Nee hoor, hij had ’t vast bij haar gezien (al heeft zij ’t de laatste tijd helemaal niet meer)

Het is weer voorbij. Vandaag was de laatste dag van mijn zwangerschaps-/bevallingsverlof. Jah, niet dat ik nu morgen naar m’n werk moet hoor. Mijn vorige baan was maar voor ’n half jaartje. En eerlijk gezegd moet ik ‘r ook niet aan dénken om daar terug te moeten… maargoed, dat houdt wel in dat ik weer op zoek ben/moet.

Als ik heel éérlijk ben en ’t zal wel aan mij liggen hoor maar ik hoef eigenlijk niet zo nodig… financieel wel… jah, financieel móet ik helaas wel dégelijk maarreh… tja, ik heb dan ook geen opleiding voor ’n functie waar ik áltijd al van gedroomd heb. Zou ook niet weten wat dat dan had moeten zijn.

Ik ben géén geboren schooljuf of verpleegster. En kapster of opticien heb ik ook nooit willen worden (nah, kapster ooit nog wel ‘s, héél vroeger, maar na ’n infobezoek aan zo’n school destijds, was ik snel genezen ;-))
Iets binnen de audiovisuele media sprak me wel aan. Maar eigenlijk had ik géén idee waar je dan heen moest. Uitendelijk ben ik er wél ’n soort van ingerold. En eerlijk is eerlijk: ik heb een tijd lang met héél veel plezier achter de schermen van diverse radio- en tv programma’s gewerkt (geloof me, ’t is geen glitter en glamour zoals velen denken, voor de crew is ’t toch écht gewoon hard aanpoten… maar meestal wél leuk!). Maarja, dat is altijd tijdelijk. En hoe je ’t wendt of keert, ’t gros van die bedrijven zit toch in Hilversum en Amsterdam én daar woon ik al ’n tijdje niet meer. Overigens is daar ook geen part time werk in te vinden hoor.

Ik ben destijds na véle omzwervingen, maar ’n secretaresse opleiding gaan doen. Daar schijn je altijd wel wat mee te kunnen. Maar echt boeiend vind ik ’t zéker niet. Wellicht omdat ik nog geen boeiend bedrijf heb gevonden. Heb ook écht wel m’n kansen gehad hoor, wat betreft ’t volgen van diverse opleidingen en cursussen maar onder ándere met dát soort dingen ben ik ’n mééster in ’t maken van de verkeerde beslissingen!

Kortom: na 38 jaar ben ik ‘r nog stééds niet achter wat ik beroepstechnisch wil worden.

Nougoed, genoeg geklaagd en zielig gedaan (wat ik overigens niet ben!!), ik moet gewoon weer op zoek naar ‘n leuke nieuwe part time (INFORMELE) secretariële functie en zodra ik die gevonden heb, laat ik ’t jullie weten. Tips in de regio 010 zijn welkom!

Het was me al ’n paar x verteld maar ik zag ’t zelf niet. Erik ook niet. Dus toch maar ‘s de archieven ingedoken. Best gek: het zijn allebei onze kindjes (nee dát is niet gek!!!), de één heeft blond haar en blauwe ogen, de ánder donker haar met bruine ogen. Maar ik ben ‘r achter dat dát geen bál uitmaakt, ze lijken toch eigenlijk best wel op elkaar…

Btw: de foto’s van gisteren zijn hier te zien.

Eigenlijk zouden we vandaag bij hen op kraamvisite gaan maar gezien ’t práchtige weer en ’t feit dat zij geen tuin hebben en wij wel, kwamen ze gezellig deze kant op.

Dit is ’n snel plaatje genomen met m’n telefoon. ’t Wachten is op de foto’s van Maartje en Jasper, zij hadden nl ’n échte camera bij zich (lees: digi spiegelreflex), ik heb er ’n paar gezien, daar zitten héle leuke tussen, ook van Merel en Jonne. Die houdt u wellicht nog tegoed.
Maarreh wat lijkt Robin hier dan alweer groot hé… nou ja, groot… qua lengte schelen ze niet eens zoveel, Luuk is ’n béér van ’n gozer maar Robin is wél ruim 2 maanden ouder en dat kan je wel zien, met náme als je kijkt naar de blik in de ogen…

Samenvatting van onze middag:

• de papa’s en de mama’s hebben weer heerlijk bijgebept onder ’t genot van een rosé’tje, ’n Boomgaard appelsapje én ’n stokbroodje mét  (ohja en daarna de Chinees)
• Jonne en Merel hebben gezellig met elkaar gespeeld, renden elkaar achterna en gaven elkaar kusjes
• en Luuk is ‘n droppie!

Kortom: het was érg gezellig. Ondanks ’t gebrek aan wraps voor de kruidenkaas-gerookte zalm wraps 😉 <-gekmákend dat ‘r in dit durrup op zondag geen één behoorlijke supermarkt geopend is. Je hebt hier welgeteld één avondwinkel maar ’t assortiment van die zaak houdt ook niet over. Niet eens ’n Albert Heijn To Go ofzo bij één van de 3 treinstations. Jah, in Rotterdam is alles natuurlijk wel open maar dat is me nét ff te ver weg voor ’n snelle vergeten boodschap.  Maarja… ik kom dan ook uit de grote stad hé, ik ben niet gewend om op zaterdag al te moeten bedenken wat ik zondag wil gaan eten.

Kijk daar ligt t hele spul. Robin op schoot, die heeft net de fles gehad; Jonne naast me (die liep ’n uur geleden onze slaapkamer binnen maar is godzijdank toch weer in slaap gevallen) en die blauwe bult, da’s vriendlief. Dat roze onderop, is mijn arm. Van die mega-geniet momenten die wat mij betreft de héle dag mogen duren.

Update: Helaas was ’t ook weer zó voorbij toen Erik, en daardoor ook Jonne, wakker werd.

… dat Jonne ’t boekje “het feest van Nijntje”  kan lezen bijna woord voor woord uit z’n hoofd kent :biggrin:

En ach ja, hij slaat wel ’s ’n woordje over, da’s waar. Maar persoonlijk smelt ik hier hélemaal bij weg…
behalve dan die práchtige stem van mijzelve er tussendoor…

maarja… er moet wát aan mankeren nietwaar? :wassat:

Vandaag kwam “opperlurkster” (is ’n koosnaampje hoor!!! :biggrin: ) Jolanda weer ’s langs met haar stoere mannetje Lucas. We hebben héérlijk in de tuin gezeten. Buiten ’t feit dat ’t errug gezellig was, konden we elkaar weer ’n groot plezier doen met ’t overnemen van ‘n flinke stapel te klein geworden kleertjes van Jonne. En met Robin op schoot mocht ze ook alvast weer wennen aan zo’n klein hummeltje in haar armen. Over ’n paar weekjes wordt haar 2e zoon geboren.

Dan ff iets anders: Robin past nu eindelijk in de roze tuinbroek die van Guusje en Famke is geweest. Hij staat weer zó gaaf, vind ik.