“Uw weblog dient te worden geupdated”… ohja die hadden we ook nog… ’n weblog… dat digitale dagboek uit lang vervlogen tijden… Ruim 3 jaar geleden schreef ik mijn laatste stukje ivm Robin haar 7e verjaardag. Ik was in die tijd alláng niet meer zo actief maar vond dat ik die verjaardagen nog wel ergens moest vastleggen… Maargoed, inmiddels zijn we 3 jaar verder en die verjaardagen zijn écht wel vastgelegd alleen niet meer hier maar op Facebook. Waarom daar? ja weet ik veel, sneller, gemakkelijker, meer mensen die ’t gelijk kunnen lezen… al moet ik zeggen dat dat laatste me eerlijk gezegd nooit zo heel erg heeft geïnteresseerd, dat ‘bereik’. ’t Was en bleef toch meer mijn eigen soort van ‘dagboek’. En feitelijk blijft het verbazingwekkend, wat ik ooit, 13 jaar geleden, al in één van mijn eerste berichtjes beschreef: vroeger had je ’n dagboek waar je je beslommeringen in schreef, wat niemand mocht lezen. Tegenwoordig gooi je je hele ziel en zaligheid op ’t wereldwijde web en ben je eerder teleurgesteld als “men” het niet leest!
Toch wil ik m’n weblogje bewaren en blijf ik dus braaf mijn abonnementskosten voor de server e.d. betalen… omdat ik niet wil dat ’t verloren gaat. ’t Was ’n waanzinnig mooie tijd waar ik heel veel mensen heb leren kennen. Met sommigen heb ik nog steeds contact. Niet heel veel maar toch… ook hiermee gingen we over op Facebook (ff serieus, je kunt er van álles van vinden maar van mij krijgt Marc Zuckerberg nog steeds ’n heel diepe buiging wat hij heeft bereikt!!!)
Maar laten we eerlijk zijn, dames: die weblog tijd was waanzinnig! Wij broedkipjes tezamen! Het was mooi! Het was bijzonder! (nee, niet alleen als Juf Ank! 😉 )
En sommigen ( die van Tante Til is mijn absolute favoriet!!!) schrijven nog steeds regelmátig prachtstukken!
Toch denk ik dat dit mijn laatste stukje is op mijn log… weet ik veel, gewoon als ’n soort van ‘eindstukje’… maar je weet nooit… als ik oud en bejaard ben, val ik weer onder ’n totáál nieuwe doelgroep, die ook zomaar ineens kan gaan webloggen… The New Granny’s!!! You never know!! 😉
Ennieweej tot die tijd blijft deze blog écht wel bestaan, zal ik braaf ieder jaar mijn kosten betalen zodat ’t keurig online terug te vinden blijft… en daarna… ohwell, dát zien we dán wel weer! 😉

Okay, inmiddels zijn we alweer ruim ’n maand verder. Nee, ik ben hier niet meer zo actief. Alles gebeurt nou eenmaal op Facebook tegenwoordig.

Maar vandaag was ’n speciale dag! Op de dag dat Erik de 51 aantikte mocht zoonlief afzwemmen voor zijn B diploma. Uiteraard is hij daar glansrijk voor geslaagd!
Onder ’t mom “gelukkig hebben we de foto’s nog” presenteer ik u bij dezen de foto’s:

[wowslider id=”1″]
Lieve Jonne, ik ben APETROTS op je!!! Nu hoef je, wat mij betreft, nooit meer naar zwemles en dus ook nooit meer nétjes te zwemmen! Want voor het C diploma hebben wij vriendelijk doch zéér dringend bedankt. Volgend jaar heb je hopelijk nog een jaar schoolzwemmen, wellicht dat je het dáár nog haalt. Zolang je jezelf maar kan redden en dat kan je!! Je bent mijn absolute súperkanjer!!! En ’n mooier verjaardagscadeau kon je vader niet krijgen!

*nog slechts (minimaal) 2 diploma’s te gaan van dochterlief en die zit “al” in badje 1… kortom: we zijn ‘r nog niet vanaf! 😉

Zo hadden we vandaag weer ’n heerlijk dagje met Selma en Jada bij Recreatieoord Binnenmaas. De dag eindigde helaas wat abrubt ivm ’n (dreigende) regen- & onweersbui.

Vanaf vandaag moet zoonlief voor 3 maanden met een pleister op z’n rechter oog lopen. Niet alleen Jonne zélf is soms ’n btje lui, ook zijn linker oog is heeft daar last van.
Gelukkig hoeft ie dat maar 2 uur per dag dus het valt wel mee.
Tja, wat moet dat moet. En ach, ’t staat best stoer toch, zo’n piratenoog? 😉

– Posted using MobyPicture.com

Aangezien onze auto nog steeds kapot is, zijn we genoodzaakt om op de fiets naar school te gaan. Die staat niet helemáál naast de deur maar ook weer niet héél ver en zolang ’t dit weer is (iig dróóg en niet té koud) is dat helemaal geen straf (zolang E ’t maar ’s ochtends doet :happy: ).

Vanmiddag besloot ik om hem samen met Robin van school te halen. Dit keer hoefde ze niet achterop maar mocht ze zélf op de fiets. Okay, je móet ‘r ff de tijd voor nemen (zéker zo’n eerste x) maar ’t ging eigenlijk hartstikke goed!

Ook voor de terugweg hadden we de tijd nodig… op zich niet zo erg, ware ’t niet dat Jonne naar zwemles moest… Toen bleek dat ons buurjongetje niet ging en we daarmee onze lift met de auto misliepen, hebben we dat maar voor ’n keertje overgeslagen…

In het kader hiervan, kan ik wel weer concluderen dat mijn talent niet ligt in de taartenfreubelarij!
Ohwell, de zoektocht gaat verder! En mijn dochter vindt ‘m toevallig hartstikke mooi!!! Púh!   :wub:

Oh enneh, dames: ’t is gewoon ’n met marsepein omhulde cake hoor!!!! Pfff! 🙁

Jonne weet precies wat hij later wil worden: Superheld!
Ach, In mijn ogen is hij dat natuurlijk alláng! Toch heeft hij zijn twijfels omdat een Superheld moet kunnen vliegen en misschien kan hij wel niet vliegen… Oh enneh, dat wordt hij samen met papa!

En mama en Robin worden prinsessen. Heel lief: hij vraagt wel even of ik dat wel wíl! 😉 Ja hoor, dat wil ik best wel. En niet te vergeten: mama moet trouwen met een gróót mens en Robin met een klein mens! Nah, lijkt me logisch!

*Zucht* heerlijk toch, als de wereld zo overzichtelijk is!