Deze week zijn de oudste 3 de hele week bij ons omdat hun moeder op vakantie is. Gisteren kwamen m’n ouders ook nog langs dus we hadden ’n gezellig huis vol.

Nou kan ik wel ’n héél verhaal gaan vertellen over hoe

• mijn vader en ik bij Karwei ’n tuinscherm gingen halen, 
• hoe we, om dat ding te vervoeren, een aanhangkar nodig hadden die je bij de Karwei  de eerste 2 uur gratis mag gebruiken
• dat er bij vooraf  telefonische ingewonnen informatie niet was verteld dat je voor ’n 1-asser zélf een extra kentekenplaat moet meenemen
• dat er ook ’n 2-asser stond waarvoor dat niet nodig is, maar die was kapot 
• wat voor ’n ontzéttende sjaggie bitch er achter de “service” balie stond, die ons op haar meest charmante manier te kennen gaf dat het voorál onze eigen verantwoording was als we dan maar ’n kartonnetje met ons kenteken op de aanhangkar zouden plaatsen. Dat je kans loopt dat de politie je daar ’n gigántische bon voor geeft.
• dat haar (overigens wél sympathieke) collega’s van de afdeling tuinschermen de desbetreffende dame ook ’n ongelofelijk k.w. vonden 😉
• wat voor ’n geklooi ’t was om die aanhangwagen aan te koppelen
• dat de medewerkers ‘r zélf eigenlijk ook niet zo héél erg veel (lees: niets!) van begrepen
• dat Karwei er alleen ’n paar touwtjes bij doet om goederen in de bak vast te zetten en géén spanbanden, nee, die kan je daar wél kopen, dát dan weer wel!

…maar je had er misschien bij moeten zijn om er de hilariteit van in te kunnen zien. ’t Was ’n héél karwei, dát is een feit. Maargoed, hij is ‘r.

Voorts hadden paps en mams gisterenavond ’n bruiloftsfeestje dus opa en oma bleven ’s avonds oppassen (ik vind Robin nog té jong om dat aan één van de oudste 3 over te laten).

En dat was ‘n leuk feestje! Heerlijk ouderwets in vóór* de kroeg aan ’t witbier lekker kletsen met allerlei gasten. Op zich kende ik, buiten ’t bruidspaar om, niet zo heel veel mensen. Maar dat maakte niet uit. Erik kwam veel bekenden-van-vroeger tegen en daar raakten we wel mee in gesprek.
*Het was voor mij de éérste keer in de kroeg sinds ’t rookverbod. En ach, soms, bij dit soort gelegenheden vind ik ’t nog wel ’s lekker om ’n peukie op te steken (ohhh, shame on me!). Daar had ’t bruidspaar rekening mee gehouden (góm is zélf ook roker), veel mensen stonden lekker buiten bij, naast, onder ’n partytent te kletsen. Niet alleen voor de rokers handig hoor, binnen was ’t namelijk bést wel warm en daar speelde ’n (overigens góed) bandje waardoor ’n goed gesprek niet echt meer mogelijk was. Kortom, voor elk wat wils.

’t Heeft ons iig doen beseffen dat we weer ’s wat vaker de kroeg in moeten duiken. Hetzij samen, hétzij (als dan niet onafhankelijk van elkaar) met vrienden. Da’s namelijk al véél te lang geleden. ‘r Staat me overigens sowieso iets bij dat ik nog ’s met haar en met haar bij Loetje zou gaan eten… pfff, als ik ‘r alleen al aan dénk begint m’n maag te knorren 😉

Tot die tijd, ’n geinig pleatjuh! 😉