En het getal. In dit geval 92. Dit is het zuurstofpercentage in je bloed. Dat gaat tot 100, das okay. En bij 91 begint ie te piepen, alsin: niet goed. By Robin schommelt ie tussen 90 en de 95….

– Posted using MobyPicture.com

Goed, de koorts ging dus niet over. Sterker nog, ’t werd alleen maar erger. Wat n rampennacht hebben wij afgelopen nacht gehad zeg! En was ’t Robin niet, dan was ’t zoonlief Jonne wel die ineens om ’n uur of 4 KLAARWAKKER tussen ons in kwam liggen.

Op een gegeven moment besloot ik Jonne bij Erik in ons bed te laten en zelf met Robin in zijn bed te gaan liggen. Tja dat was natuurlijk ook ff wennen. WEllicht dat ik ’n paar x ben weggedommeld maar ik geloof niet dat ik echt heb geslapen. En erik ook niet tot nauwelijks. Die moest er natuurlijk ook om 7 uur weer uit. U begrijpt het:op dat moment lag Jonne diep te slapen. Dus die heb ik naar zijn eigen bed gedragen, met alle risico’s van dien maar ’t ging zowaar goed. Vervolgens heb ik Robin mee naar ons bed genomen. (met alle respect maar wij hebben toch iets betere matrassen dan die hard houte plank die op Jonnes bed ligt). En daar ging ’t ’t mis. Want die voelde zich blijkbaar zo ellendig dat ze niet wilde drinkien, niet wilde slapen en je moest ook al HELEMAAL niet aan d’r neus komen!!!

Daarnaast had m’n arme liefie ’t zo benauwd, dat was echt niet leuk meer. Dus belde ik mijn ouders op of ze asjeblieft asjelbieft langs wilden komen, zodat er iemand bij Jonne kon blijven terwijl ik met haar naar de huisarts zou gaan. (het klopt, schoonouders woenen dichterbij en zijn ook meer dan welkom maar zelf ook hier en daar geblesseerd, en das geen optimale positie met ’n wilde peuterpuber, zeker als je niet weet hoelang ’t kan gaan duren.

Ennieuweej, om ’n lang verhaal nog enigszins langer te maken: de huisarts verwees ons door naar de kinderarts in het ziekenhuis. Daar zouden we donderdag toch al naartoe moeten maar dat is nu dus iets vervroegd. Dat bleek geen overbodige luxe want de goede man vond, na enkele tests bij haar te hebben gedaan, dat het geen overbodige luxe was om haar op te nemen.

En daarom vertoef ik momenteel met mijn dochter in het ziekenhuis. Ze krijgt extra zuurstof toegendiend en om de 3 uur moet ze “sprayen”. Iets met waterdamp, Ventolyn en ’n mondkapje, de asmatisie en familieleden daarvan, weten waarschijnlijk precies waar ik ’t over heb.
Hoelang we moeten blijven? ik heb geen idee, niet te lang hoop ik. Ik bedoel, het is noodzakelijk, dat snap ik ook wel. En godzijdank hebben ze hier iets wat op internet lijkt, zodat ik m’n logjes kan schrijven en kan Twiteren zodat ik iedereen ’n btje op de hoogte kan houden en voor ’t nageslacht (ze hebben tegenwoordig ook ’n toetsenbord, toen ik hier in februari lag n.a.v. haar geboorte, hadden ze alleen nog mar ’n touchscreen dus wat dat betreft is het er wel op vooruit gegaan) Maarja, laten we eerlijk zijn, ik ben toch liever gewoon thuis met paps en m’n kindjes.

Nou goed, ik hou u op de hoogte van alles! Nu moeten we weer sprayen.

Ik was d’r muts vergeten toen we vanmiddag even ’n frisse neus gingen halen. En ze is al zo aan ’t hoesten en aan ’t snotteren. Dus kreeg ze mijn kol.

Die rottige tandjes ook die maar niet door willen komen… net bij ’t naar bed brengen had ze één warme rode wang en één koude… best gek, volgens mij moeten d’r voortanden boven doorkomen en niet ’n paar kiezen ofzo. Ze had ook koorts, 39 klein nulletje C (hoe deed je dat ook alweer Toaske? ;-)). Nou weet ik dat dat ook zó weer over kan zijn hoor maar als ze ’t dinsdag nóg heeft, kan ze d’r 2e MEX prik niet halen. Tja, nah, dat zien we dán wel weer.

En zo zijn ‘r sinds dit weekend weer 2 web-log baby’tjes bij. Vrijdag kwam Marijn ter wereld (en moeders was, gezien haar reactie in ’t bericht hieronder al weer héél snel op de been!) En vandaag is Timo geboren. Beide papa’s en mama’s én grote zus Fee-Luna van hárte gefeliciteerd!!!

Inmiddels hebben we weer ’n redelijk rustig nachtje achter de rug. ’t Duurde wél ff voordat Jonne gisterenavond in slaap viel maar dat had ‘r wellicht mee te maken dat ie overdag ’n flinke tuk had gedaan. En dát had natuurlijk weer met die ellende van gisterennacht te maken. Ach, hij heeft niet liggen zeuren ofzo, dat ie niet in slaap kon komen. Hij lag gewoon om zich heen te kijken.

Robin laat ons overigens nog wel regelmatig heen en weer lopen om d’r speen terug te duwen ofzo. Die blijft wat zeurderig. Ze is ook weer snótverkouden. Daar word je toch ook helemaal lijp van hoor. Nou goed, volgende week donderdag mogen we weer fijn naar de kinderarts, misschien toch ook ’s ’n verwijzing naar de KNO vragen. Al hoop ik nooit dat ze buisjes hoeven. Ik schrok toch wel toen ik dit bij haar las. Gewoon ’n dúsdanig gat, door die rottige buisjes, dat het alleen nog maar operatief kan worden gedicht. Volgens mij geeft dat een permanente gehoorschade. Lekker is dat!

Verder nog even wat leuke plaatjes van afgelopen week. Ik heb vást wel ’s gemeld dat Jonne hélemaal weg is van “Thomas in het engliesh“. Hij ging dan ook helemaal door dólle toen hij van de Sint ’n échte Thomas Pyjama en ook nog Knapford Station kreeg. Daar heeft ie maandag ’n groot deel van de dag heerlijk in en mee zitten spelen. Uiteraard kwam zuslief af en toe ’s ff kijken. Behalve dat hij zijn spullen (en ook soms háár spullen) ten opzichte van haar met z’n léven verdedigt, heeft hij ook steeds meer de neiging om dat te compenseren met ’n aai over haar bolletje. Alleen soms is ie daar iets té enthousiast in of gaat nét ff te lang door en dan laat zussie op niet misverstane wijze weten, dat ’t zó wel goed is! 😉

Vandaag heb ik traditiegetrouw met m’n vader weer ’n kerstboom gekocht. Al was ’t niet helemaal volgens de traditie, normaliter gaan we altijd hier heen (pfff, ze geven nog steeds ’t geld niet uit aan hun website, jammer hoor) maar dit jaar bleven we in de buurt. Ik weet nú weer waarom we daar altijd heen gaan, da’s toch wel ’n stúk mooier en groter! Dus Hannes, volgend jaar gaan we gewóón weer naar de stad hoor!

Maargoed, ik heb ’n leuk boompje en de versiersels had ik nog. Ben benieuwd of Robin ‘r met d’r grijpgrage handjes af kan blijven.

Over Robin gesproken… ik weet niet wat voor ’n fase ze doorgaat, ik gók de tandjes, maar tjemig de pemig, wat is die slecht in slaap te krijgen! Steeds weer wakker, heb vanavond weer ’n tijd met haar beneden gezeten. Ohwell, ’t zit in de familie, Jonne had ’t tenslotte ook. Die had vanavond overigens wat anders, ik denk last van nachtmerries ofzo, ik weet ’t niet maar hij werd verschillende keren hard huilend wakker… offeh, wakker… ik vraag me af of ie écht wakker was. Was écht zielig want we konden ‘m ook niet benaderen om te troosten. Dus zo liepen we lekker heen en weer, de één naar Robin, de ánder naar Jonne. Ben erg benieuwd hoe het vannacht zal gaan. Mag toch hopen dat m’n schatjes ’n btje doorslapen,

Jaaa, daar was ik weer ‘s. ’t Was idd even stil hier, dat had onderandere met de Sinterklaasvoorbereidingen te maken. Want tjemig de pemig, wat zit ik toch altijd te ploeteren op zo’n gedicht! En dan hoef ik ‘r maar ééntje te maken, voor Erik. Hij schudt ze zelf eigenlijk zó uit z’n mouw, vandaar dat hij de ándere gedichten (voor de kinderen en de opa’s & oma’s) altijd mag maken 😉 En ook dit jaar was ’t weer ’n feestje!

’s Middags rond ’n uur of 3 ging Erik sámen met Jonne de oudste 3 bij hun moeder halen. In de tussentijd kwamen de opa’s en oma’s hier waardoor we alle cadeaus bij elkaar in de kamer konden leggen. We waren nét op tijd klaar. Ik vertelde Jonne dat er nét ’n aantal Pieten bij ons langs was geweest en e.e.a. hadden achtergelaten. Zoals verwacht begon die gelijk te stuiteren.

En zo begonnen wij aan ’n lange middag cq avond vol cadeaus en gedichten. My god, wat zijn we allemaal weer grúwelijk verwend!

Zo kreeg Jonne bijvoorbeeld via de Sint van opa en oma S. nog ’n práchtige hijskraan. Volgens mij had opa die ’t liefst zélf willen houden. Om de chaos toch te kunnen blijven overzien, hebben we die pas in elkaar gezet, toen Jonne al op bed lag. Je had die mannen ermee moeten zien spelen, ze werden weer hélemaal kind :biggrin: