feb14 |
|
ff testen… |
– Posted using MobyPicture.com
JAAAAAAAAAAAAAAA!!! ik kan weer mobloggen! Thx to Cynthia. Dank voor je hulp!!! KUS!!
feb13 |
|
Kind in Beeld (half-)jaarlijks rapportje Jonne |
Vandaag kreeg Erik, toen hij Jonne bij ’t KDV ging halen, een rapportje mee. Globáál kende ik ’t verhaal wel al, omdat ik op 16 december jl. al ’n gesprek met één van de juffen had gehad waarin dit verslagje toen besproken werd. Ik had gezegd dat ik graag ’n kopietje van dit overzichtje wilde hebben. Gewoon, leuk voor later en ik denk dat de opa’s en oma’s dat ook wel erg leuk vinden, om te lezen. Toen dacht ik, ach, dan kan ik ’t nét zo goed ook wel hier vermelden. De zwart gekleurde stukjes tekst tussendoor zijn van mijzelf.
Wat ik kan vertellen over het algemeen welbevinden:
Jonne is ’n vrolijk mannetje en komt graag spelen
Hoe is het contact / de relatie met de groepsleiding?
Jonne is heel ontspannen in het contact met de groepsleiding, hij laat zich gemakkelijk leiden.
Hoe is het contact / de relatie met de andere kinderen in de groep?
Jonne richt zich vooral aan tafel op de andere kinderen. Hij zingt graag met ze en geniet van het contact.
Welke plaats heeft ’t kind in de groep?
Jonne is 2 jaar (inmiddels 2.5) en behoort tot één van de oudsten (oh, dat wist ik dan weer niet… dacht dat ‘r meer oudere kindjes waren)
Hoe, waarmee en met wie speelt het kind?
Jonne speelt graag alleen of kijkt naar het spel van de andere kinderen. Vaak in ’t keukentje of met auto’s
Wat mij opvalt:
Jonne houdt erg van zingen en zingt het liefst de hele dag door Dat van dat zingen, merk ik hier ook. Jonne is gék op zingen, bv in de auto. Hij neuriet / zingt ook graag tunes van tv programmas mee, zó schattig!
Wat wij extra aandacht geven is:
We geven hem duidelijk boodschappen en opdrachten
Wat ik kan vertellen over zelfredzaamheid / zelfstandigheid
Jonne is nog niet zindelijk maar pakt bv wél zelf ’n nieuwe luier.
Soms bijt Jonne wel van zich af maar er zijn ook momenten dat hij nog speelgoed laat afpakken.
Wat ik wil vertellen over de algemene ontwikkeling:
Zijn woordenschat is duidelijk verbeterd mede dankzij het zingen.
Hij loopt nog op de fietsen maar inmiddels ook vooruit (voorheen ging ie alleen maar achteruit, maar volgens mij fietst hij inmiddels ook wel, nogmaals we zijn alweer ’n paar maanden verder hé), zijn grove motoriek blijft hij aan werken. Hij klimt en kloutert graag. Fijne motoriek gaat ook goed. Opdrachtjes doen voor de juffen vindt hij erg leuk.
Wat maakt Jonne bijzonder?
Jonne is ’n enthousiaste jongen die overal voor in is.
***Mama is trots op d’r mannetje*** 😉
feb12 |
|
Nog ’n paar weekjes!!! |
En zo waren we vanochtend weer ’s bij de gyn voor ’n routine check. Eerst ’n echo laten maken. Dat zag ‘r allemaal prachtig uit. Ze was lekker beweeglijk en zat volgens de echoscopist slikbewegingen te maken. Ik blijf ’t altijd nog maar moeilijk herkenbaar vinden hoor, maargoed, die mensen hebben natuurlijk ’n zeer geoefend oog in ’t bekijken van dit soort beelden, dus ik neem altijd maar klakkeloos aan wat ze me vertellen.
Daarna waren we weer bij de gyn zelve. Een vriendelijke goedlachse Vlaamse mevrouw. Ik vertelde haar van mijn rug en dat ik daardoor niet écht uitkeek naar de bevalling zelf. Ik vroeg me af of ’t mogelijk was om dan tóch maar in ’t ziekenhuis te bevallen, bij voorkeur wellicht iets eerder en dan ’t liefst met ’n ruggeprik. En in principe is dit zowaar allemaal mogelijk! Dat houdt dan wél in, dat ik vanaf nú weer bij háár onder controle ben, elke week moet terugkomen voor ’n echo en ’n ctg en dat ik, indien alles goed verloopt, de éérste week van maart zal worden ingeleid!!! JOEPIE!!!
Lijkt me hélemaal geweldig! Nog kráp 3 weken zijn dat… De éérste week van maart!! Nou moet ik héél eerlijk zeggen dat ik er toch ook wel op gehoopt had dat ’t sowiesó niet langer zou duren hoor, maarja, dat weet je natuurlijk nooit!
Wow… gááf hoor! Kijk er écht stééds meer en meer naar uit! Wordt nog wél opschieten met al ’t kluswerk, hihi! Mwah, gaat wel goedkomen! Luca heeft vannacht voor ’t eerst op haar nieuwe kamer geslapen en Hannes is nu bezig om haar oude (=Jonne’s nieuwe) kamer opnieuw te behangen.
feb9 |
|
Zzzzlaaaappp zzzzzacht…. |
Dat Jonne geen gemakkelijke slaper is, dát weten de meeste lezers inmiddels wel. Daarin lijkt ie nou eenmaal ernstig op mij. Althans… van vroeger dan hé, ik heb m’n schade inmiddels wel ingehaald. ’t Is vaak niet helemaal op de tijden dat ’t gros van de menschheid ook slaapt, maar dat dóet er niet toe vind ik. Nú zéker niet!
Maargoed, hoe kóm ik hierop? Tot voor kort, toen buik en rug het nog toelieten, bracht ik Jonne meestal naar bed. We hadden ’n soort van ritueeltje: na ’t omkleden, tandenpoetsen e.d. (dát doen Erik en ik nog stééds samen) zat ie nog ff lekker bij me op schoot in de stoel en dan legde ik ‘m op bed. Maargoed, sinds de explosieve groei van buik en helemáál met die fijne rugpijn, gaat Erik met ‘m zitten. En met liefde hoor. Jonne is momenteel tóch al zo’n papa’s kindje.
De laatste weken wordt ’t voor Erik wel steeds moeilijker om die kamer weer te verlaten. Zodra hij weg wil sluipen, wordt Jonne weer hélemaal wakker en zet ’t op ’n brullen. Ik zie ’t gewoon als uitproberen van ‘m en daar moet je natuurlijk niet al te veel aan toegeven anders kom je ‘r nooit vanaf. Ook komt ie ‘r nog regelmátig uit. Gelukkig zitten alle hekjes wel dicht maar dan komt ie naar ónze slaapkamer, waar ik vaak met m’n laptopje op bed lig. Meestal roep ik Erik dan (of ik bel ff naar beneden ;-)) zodat hij ‘m weer terug kan leggen… ’t gaat namelijk niet zo gemakkelijk en ik kan ‘m, met míjn rug, écht ff niet tillen.
Vanavond kwam ie ook weer naar onze slaapkamer. Voor de 2e keer. In z’n slaapzak kwam ie aangeschuifeld inclusief speentje, kussentje en z’n Tutteflut (ja, meneer was voorbereid op pad gegaan). Nou wilde ik níet weer Erik roepen, die wás al zo’n tijd met ‘m bezig geweest en die had ook wel ’s ’n wat rustigere avond verdiend. Dus heb ik alle lichten uit gedaan, laptopje opzij gelegd, tv uit en ‘m naast me in bed gelegd. Het duurde wel ff voordat ie ging slapen en hij lag ook wel wat te draaien maar verder was ie wél rustig. Wat wel scháttig was, iedere x als ie zich met z’n rug naar me toe keerde, kwam na kórte tijd tóch dat handje om te voelen of ik ‘r ook nog wel lag 😉 Na ’n half uurtje ofzo (kan iets langer hebben geduurd, ik heb niet op de klok kunnen kijken) lag ie toch éindelijk te slapen… wat zeg ik: hij lag zelfs behóórlijk te snurken (en díe eigenschap heeft ie dan weer van z’n vader! ;-)) Toen heb ik maar héél zachtjes naar beneden gebeld en heeft Erik ‘m weer voorzichtig in z’n eigen bedje gelegd.
Nou weet ik ook wel dat dit geen gewoonte moet worden maar ik vond ’t weer zó héérlijk ouderwets om m’n kleine mannetje naast me te hebben liggen slapen. Kijk, als hij gaat liggen meuten, dan is ’t snel afgelopen maar zoals ’t vanavond ging, vind ik ’t helemaal best. Ik geniet ervan en als ik daarmee Erik ’n btje kan ontlasten, zodat ie ook eindelijk weer ’s ’n avond voor zichzelf heeft, dan is dat natuurlijk helemaal mooi.
feb9 |
|
Twits van afgelopen week |
feb8 |
|
Verven op zolder in beeld |
Zie hier ’n overzicht van de geschilderde kamers. Sacha is al behoorlijk gesettled. Daar moet ff de houten luxaflex worden teruggehangen en m’n moeder heeft z’n gordijn meegenomen om te verven. Dat wás blauw en wordt nu ehm… zwart of grijs, dat is nog ’n verrassing ;-). Verder moet ‘r nog ’n deurklink op z’n deur (wél zo handig) en tzt gaat Erik nog ’n kast bouwen in die hoek náást z’n deur en bureau. Omdat bij hém de deur er pas láter ingekomen is, konden we kiezen hoe die open zou gaan. Die gaat dus richting de tussenmuur open en heeft ook géén bovenlicht. Dat vindt ie natuurlijk hélemaal best want hij heeft ’t het liefst sowieso zo donker mogelijk 😉
Ook bij Luca schiet ’t schilderwerk aardig op. Het rechte stuk muur onder ’t raam is nu ook, net als de balken, donker roze (zie je nog niet op de foto’s). Helaas pakt de die kleur, in tegenstelling tot ’t licht roze, niet zo goed, dus dat moet minimaal nog ’n keer en misschien zelfs nog wel 2x. En bij ’t verwijderen van ’t afplaktape op de balken, kwam ‘r ook weer wat verf mee, dus dat moet ook hier en daar nog ff bijgewerkt worden. Ook bij haar komt er áchter de deur ’n kast (haar deur gaat richting ’t schuine dak open, die zat er al, dus daar hadden we geen keus) en moet ‘r nog wat laminaat bijgelegd worden maar ’t plan is, om haar spullen uiterlijk volgend weekend naar boven te verkassen. Lijkt mij hélemaal prima!
In tegenstelling tot Sacha, vindt Luca ’t maar nix als ’t zo donker is. Vandaar dat zij ’t ook ábsoluut niet erg vindt, dat ‘r bij háár wel ’n bovenlicht boven de deur zit. Daarnaast moet er tzt wel ’n rolgordijn voor het nieuwe raam komen (’t kozijn moet overigens eerst met ’n latje worden afgetimmerd) maar dat zal ook zéker geen verduisteringsrolgordijn worden. Iets wat ik op Jonne’s kamer ábsoluut wél wil.
Pfff, tegen de tijd dat het eten opgezet werd, ben ik naar boven gevlucht… werd ff hélemaal niet lekker. Heb wel honger hoor, maar nog stééds geen trek in hartige dingen (behalve de zalmmouse van m’n moeder, waarvan ik ERNSTIG hoop dat ze die woensdag weer meeneemt!). Bovendien merk ik dat ik de drukte ook ff niet meer trek. Wel lullig voor Erik. Stond ie ‘r weer alleen voor. Hij kreeg natuurlijk wel hulp van de kids maar toch… hij is ook bek-af na zo’n heel weekend klussen.
Ennieweej, morgen komen Erik z’n ouders en die nemen Jonne dan mee. Naar Blijdorp ofzo, hangt ’n btje van ’t weer af. Ik moet zélf om half 11 weer bij de fysio zijn. Woensdag komen mijn ouders hier weer heen. Ik gók dat Hannes dan met Jonne’s nieuwe kamer aan de slag gaat. (voor zover daar ruimte voor is natuurlijk, het staat nu nog behoorlijk vol met Luca d’r spullen). Mijn moeder wil ónze slaapkamer aanpakken. Hartstikke lief natuurlijk maar dat hangt er ff vanaf hoe ik mezelf voel. Als ik me nog steeds zo gammel voel, dan wil ik wel naar m’n bed kunnen op de momenten dat ik daar behoefte aan heb. Maar eigenlijk hoop ik dat ik me ff beter voel en dat ik, zoals ik nét al schreef, ’s ff de HEMA en de Prenatal leeg kan kopen. Moet nog wel e.e.a. hebben zoals flesjes e.d. (moet die lijst ‘r ’s op nalopen).
feb8 |
|
Verven op zolder |
Deze druilerige dagen zijn bij uitstek goed om te klussen. Dus Erik is momenteel de nieuwe kamer van Luca aan ’t schilderen, die Hannes gisteren heeft behangen. Laten we éérlijk zijn, als je nou binnen moet staan opknappen terwijl de mussen van ’t dak vallen, da’s ook niet leuk. Helaas kan ik ‘m niet écht van dienst zijn. Maargoed, eerlijk is eerlijk, er moet toch ook iemand bij Jonne blijven… nah, dat doe ik dan weer met veel plezier. Jah, niet dat we héle verantwoorde dingen doen hoor, hij geniet met volle teugen van Oepedeesie en ik zit op de bank met m’n laptopje op schoot en het kussentje in m’n rug. ‘k Ga ‘m zo ’s ff op bed leggen. ’t is nu ff over half 1, wellicht kan dat wel… hij was gelukkig niet zo héél vroeg vandaag… nou ja, toch kwart over 7 maar hij heeft nog 3 kwartier lekker op onze kamer gehangen.
Goed hij ligt erin. En wellicht dat ik zélf ook nog ff ’n tukkie ga doen. Toch blijf ik ’t niet leuk / onhandig vinden dat ik zélf niet mee kan klussen. Begrijp me goed, ik vind ’t héérlijk om te luieren enzo hoor, daar ben ik nog steeds héél erg goed in maar naar Erik toe vind ik ’t niet netjes dat hij nagenoeg alles in z’n eentje moet doen. Niet dat hij ‘r mee zit hoor, hij begrijpt héél goed dat ik gewoon niet echt mobiel ben momenteel. Maarja, ik vind ’t bv ook wel erg leuk om m’n verjaardagscadeautjes (veel HEMA- en Prenatalbonnen) ’s ff te verzilveren.
Hmm, ik merk dat mijn ogen nu ook wel ernstig dicht beginnen te vallen…tijd voor ’n tukkie dus! Spreekt u latorrr en dan zal ik ook ff wat foto’s maken van Luca’s nieuwe kamer.
feb5 |
|
Over kussentjes en stroomuitval |
Gisteren heeft m’n vader het elektrische kussentje meegenomen en dat werkt érg prettig. Zo goed dat ik afgelopen nacht bést héél behoorlijk heb geslapen. Alleen werd ik vanmorgen rond ’n uur of 6 wakker (da’s al ’n grote winst, die nacht daarvoor was ’t ’n uur of 2, 3). Toen trok ik ’t ff niet meer… of was ’t nou omdat ik zo’n ONTÍEGELIJKE honger had? Ben maar naar beneden gegaan en tja, wat néém je dan? De zalmmouse (voor op brood) was tot mijn grote spijt helemaal op dus heb ik maar ’n kop erwtensoep genomen, hihi! Ach, waarom niet? 😉 Dát vult tenminste en die zelfgemaakte van m’n moeder is toevallig HEUL erg lekker!!!
Later wel weer terug in bed gegaan overigens. Al moest ik alweer vrij snel naar beneden. Erik moest Luca naar school brengen (Erik heeft gódzijdank vandaag en morgen vrij genomen) en ‘r moest tóch iemand bij Jonne blijven. ff ’n Tijdje rustig op de bank gezeten maar ik merkte alweer dat dat géén feest was, dus ik was dólblij toen hij weer thuis kwam, zodat ik weer naar m’n kussentje kon.
Rond ’n uur of 10 viel hier ineens de stroom uit. Bleek de héle wijk zonder stroom te zitten. Dus ook m’n geliefde elektrische kussentje deed ’t niet meer… zo zeg dát was balen!!! Ik kreeg wel ’n kruik van Erik maar da’s tóch anders! Zo’n metale fles voegt zich toch nét ff íets minder soepel naar je lichaam dan zo’n zacht kussentje. Om ’n uur of kwart voor 1 deed alles ’t weer. Kon ik nog nét ff warm douchen voordat ik naar de fysio moest.
Die fysio was overigens ook hélemaal niet onprettig! En dan heb ik ’t niet zo zeer over de man zélf. Aardige vent hoor daar niet van maar verder… nee ik heb ’t over de behandeling! Ik had écht verwacht dat ie er niet eens naar zou mogen wijzen maar dat viel héél erg mee! Hij zei trouwens dat ’t inderdáád m’n linker onderste zwevende rib is, die ietwat is verschoven. Niet door ’n kong fu trap van m’n dochter gelukkig maar waarschijnlijk gewoon door ’t hoesten. Tijdens de zwangerschap zijn alle gewrichten e.d. onder invloed van de hele hormoonhuishouding wat “soepeler en losser” (ohja? dát voel ik dan weer niet, sterker nog: in tégendeel!) waardoor zoiets kan gebeuren. Gek genoeg zijn alle spieren er omheen nu vréselijk verkrampt enzo. Nou goed, het zál wel allemaal, ik ben blij dat hij me masseert en ik heb ‘r wel vertrouwen in dat ’t gaat helpen. En in de tussentijd zit ik tegen cq lig ik óp m’n elektrische kussentje 😉
Vandaag was Hannes er overigens wéér en heeft hij het nieuwe muurtje aan de kant van Sacha’s kamer keurig behangen zodat Erik daar weer verder kan gaan schilderen. A.s. zaterdag wordt ’t muurtje aan de kant van Luca d’r kamer behangen, zodat dát ook verder kan worden geschilderd. Dan dus nog ’n klein stukkie laminaat opvullen en dan kan Luca EINDELIJK naar boven verhuizen en kunnen de kamers op de 1e verdieping EINDELIJK worden gerenoveerd.
feb4 |
|
En ná ’n kl*te dag vólgt uiteraard… |
…een zo mogelijk nog kloterigere nacht… my goodness! Ik heb geloof ik tot ’n uurtje of 2, 3 geslapen, toen werd ik wakker en wist van ellénde niet meer hoe ik moest zitten of staan, laatstáán liggen! Heb zo’n b’tje 3 x onder de warme douche gestaan en ’n half potje rode tijgerbalsem op mn rug gesmeerd maar ook dát helpt op ’n gegeven moment écht niet meer. Elke rilling, elke diepe zucht, elke kleine (of grote) beweging van dochterlief (dont worry, ik hou, ondanks alles, nog stééds zíelsveel van d’r hoor!!!) deed me door de grónd zakken. En nog stééds ben ik als de dóód dat ik ’n hoestbui krijg! Je moet me dan zien zitten op m’n handen en knieën op bed, met m’n hoofd hélemaal naar beneden… op ‘n andere manier trék ik ’t gewoon niet!
Dús vanmorgen maar weer ’s met de huisarts gebeld en gezegd dat ik ’t écht niet langer trek en dat ik me ook níet laat wegsturen met een paar paracetamolletjes. Hij heeft weer overleg gepleegd met één van de gyns in ’t ziekenhuis en díe heeft me nu weer Diclofenac voorgeschreven. Ook dáár staat weer dat je ’t niet mag innemen als je zwanger bent maar van zo’n 2e lijns man mág je toch weer aannemen dat je weet wat je voorschrijft!
Voorts heb ik ook net ’s ff met ’n fysiotherapeutenpraktijk gebeld, in de hoop dat zíj wat voor me kunnen betekenen. Ik moet wel zeggen dat ik dáár m’n twijfels bij heb want zodra je ‘r alleen al naar wijst, zit ik tegen ’t plafond!!! Nou goed, we zullen zien. Mocht er vandaag iemand uitvallen, dan kan ik daar vandáág nog langs, ánders morgen.
En zó tobben we nog lekker ff ’n eindje door 🙁
UPDATE: het electrische kussentje helpt redelijk goed, zolang ik ‘r maar tegenaan blijf zitten of op blijf liggen (dat dát kan, liggen, is al ’n overwinning op zich!) Morgen om 13:30 uur naar de fysio. We’ll see!
feb3 |
|
WAT ‘N KL*TE DAG! |
Jah, ook goedenavond jah!
Wat ’n héérlijk rustig dagje had moeten worden, mondde uit in één grote ellénde! En de éérste de beste die gaat zeuren over m’n taalgebruik en dat ‘r ergere dingen op de wereld zijn, krijgt ’n definitieve ban! Ik heb gewoon ’n kl*te humeur en dat mag iedereen wéten ook!
Toen ik Jonne vanmorgen ging aankleden, was ie zó verschrikkelijk dwars dat ik alleen maar kon denken “okay, jij bent zo lekker op ’t KDV, dan kan ik héérlijk bijkomen!” En rond 8 uur gingen Erik en hij ook daadwerkelijk de deur uit en wilde ik m’n bedje weer gaan opzoeken. Daar begon ik vréselijk te hoesten, toen is ‘r iets in m’n rug verschoven (ergens onder m’n ribbenkast links) dat ik ’t uitgilde van de pijn! Erik gelijk gebeld dat ie pér direct moest terugkomen (Jonne was toen al op ’t KDV gelukkig). Ondertussen geprobeerd om m’n huisarts te bellen maar aangezien hij afgelopen nacht nachtdienst had, was zijn praktijk gesloten. Toen hebben we maar besloten om naar de 1e hulp te gaan.
Nadat ik daar ’n dík half uur voor de kat z’n viool had gezeten, werd ik weer naar huis gestuurd, enkel met ’n doosje Paracetamol, waarvan ik ‘r dan 4×2 per keer mocht nemen. Ohja én ’n recept voor ’n doosje “Noscapine tabletten” tegen ’t hoesten. Want jah, zwanger hé, dan mag je verder nix. Joepie de poepie! Op de terugweg in de auto kreeg ik fijn nog zo’n hoestbui (toen had ik die tabletten nog niet) ik kon wel jánken, dacht dat ik door de grónd ging van de pijn!!!
Thuis ben ik zo goed en zo kwaad als ’t ging, op m’n bed gaan liggen maar heb, ná een vervangende huisarts en de verloskundige, uiteindelijk nog maar ’n x de afdeling Gyn gebeld, in de hoop dat zij wat voor me konden doen. Daar werd mij verzocht tóch nog ’n x naar ’t ziekenhuis te komen. En zo lag ik vanmiddag wéderom aan ’n CTG-scan… god knows why?!?!?! Tja, dat begrepen ze zélf ook niet zo goed… (de communicatie onderling láát nog al ’s te wensen over, blijkbaar) Ohja, er werd ook nog ff gekeken of ‘r al wat ontsluiting was, nou núl dus! Kortom, toen dát voorbij was, werd ik wéderom naar huis gestuurd met de mededeling “héél vervelend maar we kunnen nix voor u doen!”
AAAAAGHHHHH, GÉKMÁKEND!!! Ik lig hier nu op bed als ’n schaap op z’n rug. Kan me nauwelijks zelf keren en ben steeds als de dóód dat ik moet hoesten. Slapen gaat niet echt, omdat ik me niet kan draaien op de zij waar ik ’t liefst op lig. In bád ben ik wel al geweest maar ben bang dat, als ik ga zitten, dat ik dan niet meer overeind kom. Verder smeer ik me cóntinue in met rode Tijgerbalsem dat natuurlijk maar tijdelijk helpt. Kortom: ik voel me behóórlijk klote!!! Wanneer is dit EINDELIJK voorbij????