Jonne moet naar bedje toe
Want hij is zo vrees’lijk moe
Kijk maar hoe hij zit te gapen
Hij moet nu dus écht gaan slapen

Jonne Ponne, ga je nu naar bed
Ga je lekker slapen dan
Hebben we morgen pret

Jonne Ponne, ga je nu naar bed
Ga je ’n lekker tukkie doen
Dan hebben we morgen pret!

Dit zing ik vaak als ik ‘m naar bed toe breng. Geen “diepsloande” literair verantwoorde Gerrit Komrij-poëzie maar gewoon ’n lekker meelal-liedje vanaf de schommelstoel voor ’t slapen gaan. Zojuist bracht Erik ‘m naar bed voor z’n middagdutje en door de babyfoon hoorde ik hoe Jonne ineens z’n eigen slaapliedje begon te zingen… zucht… zwijmel… op zó’n moment smelt ik…

PS: het liedje werpt helaas níet echt z’n vruchten af, Erik heeft ‘m maar weer mee naar beneden genomen!

De goede Sint is alwéér bij ons langs geweest! En wederom kreeg Jonne zo’n kewle auto in z’n schoen, alleen was het déze keer ’n échte brandweerauto met zwaailicht en sirene! Daarnaast kreeg hij ook nog ’n chocolade Sinterklaasje. Ik weet eerlijk gezegd niet wat hij nou leuker vond, hihi. Ohja, als dánk moest Jonne natuurlijk wél ff de vloer dweilen 😀
Voor mama zat er overigens ’n héérlijke pot badzout in haar schoen. Lekker hoor, dánk u Sinterklaasje!

Vanavond mocht Jonne nog één keer zijn schoen zetten. En de andere 3 kids dan natuurlijk ook. De laatste keer want volgende week (zondag, ja te laat maarja, kon ff niet anders, kniesoor die daar op let!) vieren we pakjesavondmiddag. Nog stééds denk ik niet dat ie al iets van ’t principe “schoen zetten” begrijpt want toen ik zei dat ie z’n schoen maar moest gaan pakken, pakte hij állebei z’n regenlaarsjes en wilde die aan gaan trekken. Ow, niet aantrekken? Neerzetten? huh? Nah, ook goed, het zál wel. En ondanks dat de anderen maar één schoen voor de tuindeur neer hadden gezet, zette hij ze er toch allebei neer… want één schoen/laars… je hebt ‘r toch 2, die horen toch bij elkaar? Anders raak je ze alleen maar kwijt!
We hebben éérst met z’n allen heel hárd allerlei Sint-liedjes gezongen. Jonne kent tot nu toe alleen nog maar Sinterklaas kapoentje en Sinterklaasje bonne bonne bonne. Maar de rest vond ie ook wel leuk, dus bij gebrek aan tekst, begon ie maar lekker gek te dansen. Die wortel en bosuitjes (ik hád nix anders, en dat vinden paarden ook heus wel lekker hoor!!) in de schoen, bleef hij toch wat vreemd vinden. Deze keer legde ik ‘r maar geen suikerklontjes voor ’t paard bij, die at ie van de week namelijk gelijk zélf op 😉 (bovendien is het voor het gebit van dat paard ook niet gezond, je moet tegenwoordig wel ’n b’tje verantwoord voedsel geven, óók aan de dieren, nietwaar?) Ennieweej, naar ’t schijnt mocht moeders vandaag ook haar laarsje zetten (getuige mijn nep-Uche-Uchje) dus ik ben héél nieuwsgierig wat ik zal krijgen.

Op zich was het hélemaal nog niet zo lang geleden. Maar Jonne’s haar groeit zó hard… en eigenlijk was ‘r toen ook maar héel weinig vanaf gegaan. Maar dat had meer te maken met ’t feit dat Jonne niet zo dol is op ’t fenomeen “haren knippen”. Kortom het mócht wel weer… sterker nog: het was écht héél hard nodig! Hij had écht zo’n Haags matje in z’n nek… offeh, zeg maar gerust: mat! Hij heeft zúlk wáánzinnig dik haar!!! Nu is ‘r écht eindelijk ’n flink stuk van afgeknipt! En de kapster heeft ’t ook héél goed gedaan! We hebben ‘m samen goed genoeg kunnen afleiden dat ze haar werk naar behoren kon uitoefenen. Wij zijn ‘r érg blij mee! Helaas werkte m’n camera niet echt mee dus ’n échte goeie foto heb ik ‘r nog niet van kunnen maken. Komt ongetwijfeld van de week wel!

Ps: Mijn vermoeden werd gisteren nogmaals door de kapster bevestigd: dat Jonne zulk dik haar heeft, heeft méde (niet alleen máár natuurlijk) te maken met ’t feit dat ik z’n haar destijds, toen hij nog geen maand oud was, al ’n x héél voorzicht met de tondeuze heb gekortwiekt. Dus dat die nestharen er vrij snel af waren. Dat schijnt tóch te helpen…

Jippie, inmiddels heb ik van deze serie nu ook deze en deze via Marktplaats aan kunnen schaffen. Nu wil ik eigenlijk alléén die nog… 😉 Dus áls je ‘m voor ’n schappelijk prijsje (niet meer dan 20 euri) op Marktplaats (o.i.d.) tegenkomt, please let me know!

Vage dag vandaag. De man die dus het dakraam zou komen plaatsen, belde gisterenavond om 20.45 uur (!!!) om te zeggen dat wij hoogstwaarschijnlijk “verkeerde gootstukken” hadden. En zonder de goeie gootstukken, kon het raam niet worden geplaatst… ff kleine uitleg voor en dóór een leek: je hebt daken met pannen en daken met “singels”. Wij hebben van die singels maar we hadden gootstukken voor ’n dak met pannen gekocht. Ik heb dat destijds nog telefonisch doorgegeven aan die man. Er stond namelijk ’n plaatje op van dakpannen en dat vertelde ik, maar dat was géén probleem, volgens hem. Waarom komt ie daar nú dan ineens mee? En ’t hele debiele is, dat de Praxis, waar we het raam (én de gootstukken) hebben aangeschaft, heeft geen gootstukken voor daken met singels. Dus nu hebben we de importeur benaderd… die gaat ons bellen… kortom: we wachten af. Tot die tijd… nééééé, géén Peter Koelewijn met “kom van dat dak af”.

Verder moest ik vanmiddag ook weer naar de gyn. En ná de gebruikelijke controle en wat gesprekken, is zij tot ’n conclusie gekomen en heeft ze ’n brief geschreven voor mijn werkgever, dat ik op zích wel mag blijven werken maar, zolang ik zwanger ben, níet op die locatie. Dus bijvoorbeeld wél vanuit huis. Let wel, het gaat wel goed hoor, met ons meisje. Maar door het weinige vruchtwater, moet ik toch wel rustig aan doen. En wat ik al eerder vertelde, op zich zijn de werkzaamheden niet zo zwaar maar de omgeving waar ik in werk, is niet echt optimaal voor ’n zwangere. Dat laatste zeg ik ‘r specifiek bij. Wellicht dat het, als je niet zwanger bent, ook niet optimaal is maar nú heb ik niet alleen de verantwoording voor mijzelf maar ook voor mijn dochter-in-wording. Ik bedoel, dat incidentele peukje heb ik ook al máándenlang niet opgestoken en een avondje lekker doorzakken zit ‘r ook al ’n tijdje niet meer in. Dan ga ik toch ook niet in ’n werkomgeving zitten, waar de lucht op z’n minst dubieus kan worden genoemd… Of ik ook daadwerkelijk vanuit huis ga werken, of de ziektewet inga, is nog niet zeker, dat laat ik aan de baas over. Die was ‘r overigens zéér coulant over. Dit kán temaken hebben met ’t feit dat hij mijn salaris via de afvangregeling vergoed krijgt door ’t UWV 😉 En nee, dames- en heren-criticasters, daar hoef ik niet geheimzinnig over te doen. Mochten er instanties zijn die hun twijfels hebben, dan is mijn gyn altijd bereid tot het verstrekken van meer informatie. En ja, ik zal héél eerlijk zijn: ik ben ‘r érg blij mee! Don’t worry, ik vermaak me echt wel hoor.

Dan wat ánders: vanavond weer wat centen verdiend door de verkoop van ’n tafeltje en 2 stoeltjes die ik nog van m’n oma had. Ze hebben ’n paar jaar op Luca d’r kamer gestaan maar met ’t oog op de verhuizing naar haar nieuwe kamer (als dat raam nou eindelijk ’s kan worden geplaatst), past het niet helemaal meer bij haar “stijl”. Ik heb mezelf (of eigenlijk m’n dochter) beloofd dat ik van de opbrengst nu éindelijk via Marktplaats dat leuke speledingetje kan gaan aanschaffen! 😉

Eindelijk was ’t dan zovér!

Samen met papa uitpakken!

Kijk!!! Een héle echte ziekenauto mét sirene en zwaailicht! Die is mooi!!!

…oh en dat ándere glazen muiltje was van papa… die kreeg ’n deo van Hugo, zijn lievelingsluchtje! Ze waren ‘r beiden erg blij mee! 😉

Terwijl ik vanmiddag ff richting ’t centrum van Rotterdam ging, omdat Jonne eigenlijk nog hélemaal z’n schoen niet had gezet (en je die oude man tóch ’n b’tje moet helpen met z’n inkopen), banjerden Erik en Jonne lekker in ’t park door de sneeuw. Hij vond ’t érg leuk!

Thuis gekomen moest de broek natuurlijk gelijk uit, want die was, óndanks dat de pijpen in z’n laarzen zaten, van onder zeiknat. Zoonlief heeft nog wel ’s de neiging om op de grond te gaan zitten, ongeacht de weersgesteldheid. Liggen kan ook maar dát sloeg ie vandaag gelukkig over. Maar de lange broek alléén uit, bleek niet genoeg te zijn. Voor we ’t doorhadden, stond meneer in z’n blote billen 😉 Reden temeer om de interesse voor ’t plassen op ’t potje nog ’s te peilen. Helaas… hij zát ff lekker maar dat was dat… Was ie nou maar blijven zitten… want hij móest wel… en niet alleen plassen… dus dát lag even later gewoon op de grond… zucht…ach, ik moest ‘r hárd om lachen hoor 😉 wederom ben ik érg blij dat ik géén tapijt op de grond heb liggen. Doekje erover en klaar is Cat.

Ennieweej, toen alles opgeruimd was, werd het tijd om z’n schoen te gaan zetten. We hebben niet de illusie dat hij de achterliggende gedachte begrijpt hoor maargoed, ’t idee is leuk. En als hij morgen de inhoud van zijn schoen bekijkt, dan dénk ik dat hij ’t ook wel kan waarderen 😉

Nadat we ‘m op bed hadden gelegd, vonden ’t al vrij snel verdácht stil. Normaliter komt hij ‘r écht nog wel ’n paar x uit. Sinds zijn nieuwe bedje zitten de traphekjes altijd veilig dicht, zodat hij niet naar beneden kan vallen lopen. De deurklinken staan nog niet omhoog dus díe kan hij wél opendoen. Op ’n gegeven moment hoorden we iets in de badkamer omdat hij daar blijkbaar iets had laten vallen. Toen Erik boven ging kijken om ‘m weer terug in z’n bedje te leggen, constateerde hij, dat zoonlief daarvoor al naar ónze slaapkamer was gegaan, ’n extra kussen had gepakt en daar lekker op ons bed tv had liggen kijken… owja én de doos met tissues had leeggetrokken. We zullen zien hoelang ’t nu duurt voordat ie wéér wakker wordt 😉