Vanmorgen maar weer ff naar ’t gemeentehuis geweest  voor de “erkenning van het ongeboren kind“. We wísten al wat ’t inhield, we hadden ’t tenslotte de vorige keer ook al zo gedaan. Eigenlijk is ’t ook ’n formaliteit van 3 x nix hé… De vorige keer mochten we dan nog beslissen welke achternaam ’t kindje zou krijgen, deze keer werd dat automatisch hetzelfde… (beide keren  Erik z’n achternaam). Dan wordt er ’n uitdraai gemaakt, waarop onze gegeven staan en dat de moeder toestemming verleent dat de vader zijn kind erkent en daadwerkelijk diens achternaam zal dragen. Krabbel van mij, krabbel van Erik, krabbel van de ambtenaar and that’s about it! Dit alles wordt uitgedraaid op zo’n mooi groen velletje, waarop nog ’n heuse stempel van de gemeente Vlaardingen opkomt en binnen 10 minuten sta je weer buiten! Meer is ’t niet… ’t kóst ook nix (ja zeg, moet ‘r nog bíjkomen! 😉 )

Wat wij overigens niet wisten is dat je ’t kind moet aangeven in de gemeente waar het wordt geboren en niet waar het woonachtig is. Dus mocht dochterlief nou eventueel wél weer in ’t ziekenhuis worden geboren, dan zal Erik haar moeten gaan aangeven in Schiedam, aangezien Vlaardingen sinds vandaag géén ziekenhuis meer heeft. (tja, óf elk willekeurig ander dorp met stal en kribbe waar wij eventueel op het moment suprème zullen zijn… 😉 )

Ohja, maar wat ik nou bijna vergeet te vermelden: daarna hebben we voor zoonlief heuse glij-ijzers (glaai aaizurrzzz maid!) gekocht!!! Kewl héy! Ik bedoel… kijk naar ’t weer! Dan móet je toch ’t ijs op met ’t joch! Je weet nooit wanneer ’t ooit weer zal kunnen. Nou goed, ik wacht nog héél ff… durf ’t nu nog niet aan. Bovendien zit ie vandaag en morgen op ’t KDV dus dan kan ’t toch niet… En als we dan tóch te laat zijn: ze zijn uitschuifbaar van maat 24 tto 35 dus ze gaan wel ’n paar jaartjes mee. Maar ik hoop écht dat we ze één dezer dagen kunnen gaan gebruiken, lijkt me hélemaal leuk!

Het was wel weer tijd voor ’n kappersbeurt voor Jonne. En nu wilde ik dat het ’s een keer écht flink korter zou worden geknipt dan de voorgaande keren, zodat ik niet wéér na ’n maand terugmoet. Maarja… echt lekker stilzitten is niet helemaal “zijn ding” zegmaar… dat gefreubel aan z’n haar vindt hij eigenlijk maar nix. Maar deze keer had ik ’n briljánt plan, al zeg ik ’t zelf: ik heb de portable dvd speler (die tijdens de zomervakantie ook al zo gruwelijk zijn dienst heeft bewezen) meegenomen met ’n Hopla dvdtje waar hij tegenwoordig zo graag naar kijkt! Nah, hélemaal perféct! Je had geen kínd aan ‘m!!! En ‘r is idd een behoorlijk stuk vanaf. Zó gaan we ’t dus vaker doen.
Update: de blauwe plukjes waren ‘r na één douchebeurt wél alweer uit hoor…gelukkig! 😉

 
Jonne is hélemaal verliefd op Nicky met het filmpje waarin ze speciaal voor hém liedjes heeft gezongen. Hij wil ’t ook stééds weer bekijken en zingt dan ook iedere keer trouw mee. Het zijn ook nét die liedjes die hij zélf ook zo leuk vindt, dus dat heeft ze hélemaal goed uitgekozen. Alleen bij Poesje Mauw en Hondje Waf raakt ie aan ’t eind een b’tje in de war omdat wij de tekst anders kennen, hihi.

Kijk nou wat súperlief van Nicky!
Ik hoop ’t filmpje hier ook te mogen plaatsen maar daarvoor moet ik eerst nog ff toestemming van Peetje hebben…

Ik geloof dat de lucht wel weer geklaard is tussen vriendinnetje en mij en daar ben ik erg blij om. Gelukkig komen de teksten er bij haar ook wel ‘s anders uit dan hoe ze die bedoelt dus ’t is allemaal erg herkenbaar.

En met de vrede op aarde komt dan nu ’t vreten op aarde… tja… zo gaat dat nou eenmaal bij veel mensen, hier in de westerse wereld. En ik moet zeggen, ik ga ‘r gewoon erg van genieten… (laten we eerlijk zijn: wat heeft de arme medemens er aan, als je wél die rijkdom hebt maar er dus niet van geniet? dát zou in mijn optiek nog méér blasé zijn) voor zover mogelijk natuurlijk want met die bolle buik heeft dat wel z’n beperkingen. Oh how I long voor ’n goed glas wijn en ’n lekker rood biefstukje! Maargoed… dat doen we maar ff niet dit jaar… zucht…

Hmm, en zo werd het schrijven van mijn logje nét ff ruw onderbroken omdat ik iets van boven hoorde. Daar aangekomen, bleek dat zoonlief zó had liggen hoesten dat hij er spontáán van moest overgeven en zo z’n hele bed had ondergespuugd. Dus wij samen gelijk in bad terwijl papa ’t bed ging verschonen. Daarna heb ik nog ff lekker met ‘m op de schommelstoel zitten kroelen en ’n slaapliedje gezongen, zoals we altijd voor ’t slapengaan doen. Gelukkig is hij er vérder niet ziek van ofzo. Inmiddels ligt zowel papa als zoon weer lekker in bed. Die laatste lag net nog even zachtjes te zingen maar is nu, net als z’n vader ook weer in ’n diepe slaap verzonken. Ennieweej, waar waren we gebleven… ohjah…

Voor mij deze kerst dus ff géén wijn en géén rood vlees… nou goed, uit welingelichte bronnen heb ik vernomen dat ’t  héérlijk lamsvlees wordt en ook dáár doe je me ’n ZÉÉR groot plezier mee! 😉
Vrijdag komen Erik z’n kids en ouders hier eten. Dan gaan we gourmetten (of iets wat daarop lijkt).

En dan is Kerst 2008 ook weer voorbij. Op naar oudjaarsavond. Ben benieuwd hoe dát zal gaan. Echt núl plannen gemaakt dus we zien wel hoe of wat. Meestal, in ’t jaar dat Erik z’n kids bij hun moeder zijn (zoals dit jaar), gaan wij wel de stad in en blijven dan bij m’n ouders slapen. Maar met die bolle buik van mij, zie ik dat eigenlijk niet zo erg zitten. Dus we blijven lekker thuis, btje bankhangen, btje tv kijken en we zien wel. Nieuwjaarsdag vind ik eigenlijk de stómste dag van ’t jaar… zó nixerig…

Ennieweej, ik hoop dat er de komende tijd veel zal worden geklust hier in huis. En dat dat ’n btje voorspoedig zal verlopen. Dat is wel nodig ook want er moet nog genoeg worden gedaan om alles op orde te krijgen voordat dochterlief mag komen.

Nou goed, ik ga maar ’s ’n tukkie doen… ik wens iedereen nogmaals ’n gezellige Kerst toe! Geniet ervan!

Vriendjes en vriendinnetjes… ik heb ze zien komen en gaan. Toen ik hier naar Vlaardingen verhuisde, was ik bang dat ik m’n vriendinnen in Amsterdam e.o. zou missen. Maar gek genoeg bleek mijn vriendenschare in die buurt (voor zover die daar überhaubt was) helemaal niet zo hecht te zijn. De meiden die ik in die omgeving kende, daar hoorde ik al vrij snel helemaal nix meer van, zélfs niet toen Jonne geboren werd. (op één ná uiteraard, maar da’s ’n verhaal op zich, hé Gon ;-))

En ik ben ook bést naief in bepaalde dingen en ben daardoor ook wel door mensen gekwetst. Niet dat ik daar écht veel van leer, ik ben niet snel gereserveerd naar mensen toe. Sterker nog: ik ben heel open, what u see is what u get en daardoor wellicht niet altijd even subtiel.

Mijn vriendjes en vriendinnetjes zitten tegenwoordig door ’t hele land. Velen daarvan heb ik juist de laatste jaren leren kennen en niet in de laatste plaats door m’n weblog. Daardoor hebben we veelal contact via msn. Wát ’n geweldig medium is dat toch… althans… meestal dan…

Gisteren zat ik ook met één van m’n dierbare vriendinnetjes te chatten. Maar ineens sloeg de stemming ’n b’tje om. Blijkbaar had ik iets geschreven wat vollédig anders geïnterpreteerd werd dan hoe ik het bedoelde. En dat is dan dus weer ’t lullige van msn, dan hoor of zie je geen intonatie of gezichtsuitdrukking van de persoon waarmee je communiseert. Ik voelde me er érg lullig onder maar wát ik ook zei… de stemming bleef ’n btje raar. Nah, dan moet je nét mij hebben, tóch al zo’n vat vol hormonen momenteel, ik zat op ’n gegeven moment gewoon echt te janken achter m’n compje. Ik wílde dit helemaal niet. Ik weet dat diplomatie níet mijn sterkste kant is maar m’n vriendinnen zijn me dierbaar en ’t laatste wat ik wil, is ze kwetsen. ’t Zit me overigens nog stééds niet lekker. 

Dus jij daar, vriendinnetje van me, ik ga je niet bij naam noemen maar ik ga er blindelings vanuit dat de persoon in kwestie precies weet dat ik háár bedoel: Sorry voor die opmerking, die was zéker niet zo bedoeld. Gewoon érg stom door mij geformuleerd en blijkbaar héél anders overgekomen dan de bedoeling was. Je bent me té dierbaar om je als vriendinnetje te verliezen, ik hoop dat jij dat ook zo voelt!

Vergeet ik ‘r bijna bij te vertellen dat vriendlief me toen héél lief heeft getroost. Hij kent me langer dan vandaag. Dank je schat, ik hou van je! Zielsveel!

Jonne vindt ’t tegenwoordig hélemaal leuk om te puzzelen. En via beide opa’s en oma’s heeft hij van Sinterklaas ’n paar prachtige exemplaren gekregen. Er kwam, door dat late opstaan, natuurlijk weer níx van ’n middagtukkie maar dat was niet erg. Na ’t eten zijn we lekker in bad gegaan en dook hij daarna héérlijk schoon en rozig z’n bedje in.

Zoals zij zich al afvroeg, ik heb gisterenavond idd nog ’n tijd naar 3FM Serious Request zitten kijken/luisteren. Ondanks dat ik niet zoveel met de desbetreffende DJ’s heb (okay eerlijk is eerlijk, daar gáát ’t niet om maar tóch…), zag ’t er erg leuk uit met Ilse de Lange. Wát ’n leuk mens is dat toch.

Dat resulteerde wel in ’t feit dat ik pas laat in bed lag en ik had me al neergelegd bij ’t feit dat ik daar erg veel spijt van zou hebben, als Jonne weer om 7 uur naast m’n bed zou staan (ik heb op zondag nl altijd “ochtenddienst” ;-)). Maar verbazingwekkend genoeg had zoonlief ook ’n uitslaapweekend. Toen ik om 10 voor 8 wakker werd om naar ’t toilet te gaan, lag hij nog stééds héérlijk te slapen. Gisteren werd hij al om half 9 wakker. En omdat we dus ’s middags naar Joris en Lia zouden gaan, had hij daardoor ’s middags niet meer geslapen. Uiteindelijk kwam hij pas om half 10 onze kamer binnenlopen!!! Jah dames en heren lezers zónder kids, dit is ’n zéér grote luxe!!!

Overigens was dochterlief wél al wakker hoor en druk bezig met haar ochtend-zwemtraining. Heb gisterenavond dénk ik, ook gevoeld hoe ’t is, als je kind de hik heeft. Wist nooit hoe je dat nou kon herkennen maar toen ik die kleine gelijkmatige schokjes van haar lichaampje voelde, bedacht ik me dat dát ’t wel moest zijn. Lache hoor. Als ik op m’n rechter zij lig en m’n hand in m’n linker middel leg, voel ik ook régelmatig voetjes (of armpjes, wie zal ’t zeggen) voorbij komen. Echt zó bijzonder. Ook Erik krijgt régelmatig ’n beuk van d’r, als ie op m’n buik ligt te luisteren.  Heb dat bij Jonne écht nooit zó duidelijk gevoeld.

Dan nog ff iets anders: vandaag is vriendinnetje Esther jarig. Van hárte Esjuh, dat je maar ’n grote meid mag worden, hihi!

Vanmiddag zijn we bij Joris en Lia op visite geweest. Die afspraak stond al ff… we konden namelijk destijds niet op Yuri’s verjaardag zijn (mééstal is ’t andersom, dat zij niet bij ons op verjaarsvisite kunnen komen maar deze keer overkwam ’t ons ook, hihi). Dus die kreeg nog ’n verjaarscadeautje van ons: een brandweer ziekenauto van Duplo.

Ennieweej, ’t was erg gezellig. Yuri moest eerst ff de kat uit de boom kijken. Op zich ook niet gek want Jonne kwam nog al als ’n wervelwind binnen maar na een tijdje hebben de mannetjes leuk met elkaar door de kamer gerend. Helaas had ik te laat door dat ik m’n fototoestel had meegenomen, dus daar heb ik géén foto’s van gemaakt.

Op verzoek van Lia hadden we ook de Wii met de Guitar Hero meegenomen, daar mocht ze nog ff lekker mee uit d’r dak gaan, hihi. Zie hier ’t resultaat.

Verder kreeg ik van háár nog ’n zak met wat positiekleding. Daar zat o.a. ook zo’n héérlijke joggingbroek in. Ik hád ‘r al één maar dat ding zit zó lekker, dus ik ben erg blij dat ik ‘r nu nóg één heb. Waarvoor dus mijn hártelijke dank!!!

Op de terugweg in de auto heeft Jonne, ondanks dat hij bést erg moe was (niet geslapen overdag) nog lekker zitten zingen. Zijn nieuwste aanwinst is “Hoofd schouders knie en teen, knie en teen“.  Ik had ’t niet gelijk door wát hij nou zong en Erik en ik zaten ook eigenlijk ff te kletsen. Maar toen meneer doorkreeg dat hij niet de volle aandacht kreeg, begon ie stééds harder te zingen. Uiteindelijk kónden we ‘r gewoon niet meer omheen. Tja, daar moesten we dan wel weer ernstig om lachen 😀