nov

29

 
Nog één keertje dan…

Vanavond mocht Jonne nog één keer zijn schoen zetten. En de andere 3 kids dan natuurlijk ook. De laatste keer want volgende week (zondag, ja te laat maarja, kon ff niet anders, kniesoor die daar op let!) vieren we pakjesavondmiddag. Nog stééds denk ik niet dat ie al iets van ’t principe “schoen zetten” begrijpt want toen ik zei dat ie z’n schoen maar moest gaan pakken, pakte hij állebei z’n regenlaarsjes en wilde die aan gaan trekken. Ow, niet aantrekken? Neerzetten? huh? Nah, ook goed, het zál wel. En ondanks dat de anderen maar één schoen voor de tuindeur neer hadden gezet, zette hij ze er toch allebei neer… want één schoen/laars… je hebt ‘r toch 2, die horen toch bij elkaar? Anders raak je ze alleen maar kwijt!
We hebben éérst met z’n allen heel hárd allerlei Sint-liedjes gezongen. Jonne kent tot nu toe alleen nog maar Sinterklaas kapoentje en Sinterklaasje bonne bonne bonne. Maar de rest vond ie ook wel leuk, dus bij gebrek aan tekst, begon ie maar lekker gek te dansen. Die wortel en bosuitjes (ik hád nix anders, en dat vinden paarden ook heus wel lekker hoor!!) in de schoen, bleef hij toch wat vreemd vinden. Deze keer legde ik ‘r maar geen suikerklontjes voor ’t paard bij, die at ie van de week namelijk gelijk zélf op 😉 (bovendien is het voor het gebit van dat paard ook niet gezond, je moet tegenwoordig wel ’n b’tje verantwoord voedsel geven, óók aan de dieren, nietwaar?) Ennieweej, naar ’t schijnt mocht moeders vandaag ook haar laarsje zetten (getuige mijn nep-Uche-Uchje) dus ik ben héél nieuwsgierig wat ik zal krijgen.

nov

29

 
Het was écht heel hard nodig!

Op zich was het hélemaal nog niet zo lang geleden. Maar Jonne’s haar groeit zó hard… en eigenlijk was ‘r toen ook maar héel weinig vanaf gegaan. Maar dat had meer te maken met ’t feit dat Jonne niet zo dol is op ’t fenomeen “haren knippen”. Kortom het mócht wel weer… sterker nog: het was écht héél hard nodig! Hij had écht zo’n Haags matje in z’n nek… offeh, zeg maar gerust: mat! Hij heeft zúlk wáánzinnig dik haar!!! Nu is ‘r écht eindelijk ’n flink stuk van afgeknipt! En de kapster heeft ’t ook héél goed gedaan! We hebben ‘m samen goed genoeg kunnen afleiden dat ze haar werk naar behoren kon uitoefenen. Wij zijn ‘r érg blij mee! Helaas werkte m’n camera niet echt mee dus ’n échte goeie foto heb ik ‘r nog niet van kunnen maken. Komt ongetwijfeld van de week wel!

Ps: Mijn vermoeden werd gisteren nogmaals door de kapster bevestigd: dat Jonne zulk dik haar heeft, heeft méde (niet alleen máár natuurlijk) te maken met ’t feit dat ik z’n haar destijds, toen hij nog geen maand oud was, al ’n x héél voorzicht met de tondeuze heb gekortwiekt. Dus dat die nestharen er vrij snel af waren. Dat schijnt tóch te helpen…