Vraag me niet hoe ’t komt maar sinds ’n paar dagen wordt Jonne weer gruwelijk vroeg wakker. En ’t fijne is natuurlijk dat hij nu zélf z’n bed uit kan klimmen. Helaas is ie nog niet zo ver dat ie dan ook alleen naar beneden gaat, dvdtje aanzet en daar ff lekker gaan zitten buizen. Daar heeft ie ons toch nog steeds voor nodig… gelukkig maar, we zijn nog niet helemaal overbodig… zucht…

Vanmorgennacht was weer ’n hoogtepunt… of eigenlijk meer ’n dieptepunt. Hij had ff liggen hoesten dus eigenlijk zág ik ’t al aankomen. Na ’n tijdje hoorde ik dat ie z’n bed was uitgeklommen. Onderweg naar z’n kamer zag ik dat ’t 10 over 4 was… ja zeg, de groeten! Of, zoals hij zelf steeds roept als ie ’t ergens niet mee eens is “jah dóei!” (en probeer dán maar ’s je lach in te houden ;-)) Dus nam ik ‘m op schoot en ging op de schommelstoel zitten. Maar zoals ik al éérder heb verteld: dat ding is, ondanks ’t IKEA schapenvachtje dat ik ‘r op heb liggen, níet héél erg confortabel. Dus na ’n tijdje (geen idéé hoelang, hij heeft wel ’n nachtlampje maar om de klok te kunnen zien, is ‘r toch écht meer licht nodig) zijn we maar samen in zijn bedje gaan liggen. En ach… op zich gáát ’t best. ’t Heeft wel iets knussigs. Toegegeven: ’t is natuurlijk wat krapjes, 150 x 70 cm met z’n 2en waarvan ‘r ook nog één 5 maanden zwanger is… (jaja, i know, wellicht was ’n gewoon 1 persoonsbed tóch best handig geweest maargoed, die hebben we dus niet), maar álles is beter dan die stoel. En met dát in m’n achterhoofd bedacht ik me ook dat ‘r dan best ’n stevige lattenbodem inzit.

Ennieweej, dit ging met wisselend succes. Ik ben zélf geen ster in ’t stilliggen en daar heeft zoonlief ook last van. Elke x als ik dacht dat hij toch wel tegen ’t “in-slaap-vallen” aan zat, gebeurde er iets waardoor hij weer kláárwakker werd :-S Zelf kon ik tussen de bedrijven door rédelijk relaxt liggen maar slapen was dus geen optie!
“En mevrouw, wát ging ‘r op dát moment door u heen?” Nou dit logje bijvoorbeeld, m’n gedachtes gingen echt als ’n rázende tekeer… als ’n soort “voice over” in ’n film schoten de teksten door m’n hoofd. Jammer eigenlijk, dat je dat dan niet gelijk vanuit je hoofd naar je comp kan “teleporteren” want ’t uiteindelijke verhaal wordt natuurlijk áltijd anders dan wat je op dát moment denkt 😉 Tegelijkertijd zat ik me ook te bedenken dat ik maar ’n gewoon formaat dekbed op Jonne’s bed ga neerleggen want ondanks dat hij er niet zozeer onder wil liggen, is ’t voor degene die naast ‘m komt te liggen, toch best wel prettig. En ’n extra kussen in de buurt is ook geen overbodige luxe 😉

Na ’n tijdje was één van zijn lievelingsknuffels uit bed gevallen. Toen ik die voor ‘m ging pakken, ging hij op ’n dusdanige manier liggen, dat ik ‘r niet meer naast kon. Het leek er zowaar op dat hij tóch weer wilde gaan slapen dus kroop ik ‘r maar uit, terug naar m’n eigen bed. Onderweg zag ik dat ’t inmiddels half 6 was geworden. Phoe zeg, dat lag toch wel ’n stuk beter. Helaas was de euforie van korte duur… 20 minuten wel te verstaan. Want om 10 voor 6 schuivelde hij onze kamer weer binnen. Dus wij weer terug naar zijn bedje. Deze keer nam ik nog wél ff m’n eigen dekbed mee. Op zich lag dát wel beter maar Jonne was wakkerder dan ooit.

Uiteindelijk hebben we ’t nog ’n klein half uurtje uitgehouden en toen stapte papa maar onder de douche. Die had de babyfoon blijkbaar niet uitgezet waardoor hij de hele nacht uitgebreid mee had kunnen genieten en dus ook niet meer had kunnen slapen. Vanaf dat moment had ’t voor ons ook geen zin meer om te blijven liggen.

Nu zit ik hard te dubben of ik ‘m vandaag overdag maar wakker zal houden. Zelf vind ik ’t natuurlijk ook wel erg prettig om nog ff ’n tukkie te doen maar als dat nou ten koste gaat van z’n normale nachtrust, dan moeten we ’t maar niet doen… ik ben ‘r nog niet uit. We zullen ‘s kijken hoe de dag verloopt…
 

*De titel is overigens gejat van ’n HEUL MOOI liedje van John Lennon – How do you sleep… 
(klik op de titel om ’t te horen)

Update: Ik heb ‘m om half 2 toch maar ff op bed gelegd en zoals verwacht, slaapt ie als ’n roosje… ook daarin is hij erfelijk belast: ik slaap eerlijk gezegd ook liever overdag dan ’s nachts 😉 Maarja, dakennie hè…