Ik, impulsieve aankopen? nee hoor, nooit!
Zo kocht ik van de week ’n popcake maker… leek me wel leuk om die dingetjes te maken voor Robin d’r afscheid van de peuterspeelzaal. Dus dat ging ik dinsdagavond mooi ’s ff uitproberen… het zag er tenslotte allemaal poepsimpel uit dus dat moest ik toch ook kunnen…

Yeah right!!! Grapjas!
Wát ik ook deed, of ik nou speciaal popcake beslag of gewoon cake beslag nam, die balletjes werden bij mij ABSOLUUT niet rond!!! GÉKMÁKEND!!! Op Facebook vroeg ik om hulp en advies. Daar kreeg ik verschillende reacties. Van “supersimpel” tot “kwalitatief uitermáte teleurstellende apparaten”!!! Balen maar ik moest, nee, wílde toch iets in die richting hebben voor de laatste dagje van Robin op “de kleine school”.

Vanavond…
Goed, nóg ’n keer proberen… popcakes… voor de zekerheid ook maar muffins, mochten die popcakes weer fout gaan. Maar deze keer met de hulp van vriendinnetje annex keukenprinses Selma van Looijen! Er ging natuurlijk van álles fout, zo had ik te weinig boter en eieren om beiden te maken en gaf de mixer, na minstens 25 jaar, uitgerekend nú de geest… dus ging ik nog ’n paar x op en neer naar de winkel. Leuk man! En ik voelde me al zo brak! Maargoed ik ging… en verdómd als ’t niet waar is, Sel toverde kéurig ronde balletjes uit dat maffe apparaat! Vraag me niet hoe maar ’t lukte d’r! En toen begon mijn gefreubel… het versieren… dusss…

Ach, ik vind ’t hélemaal bést zo hoor!!! Morgen is Robin d’r laatste dag op de peuterspeelzaal en dit gaat ze uitdelen.

Het is absoluut níet zijn grootste hobby maar onder lichte druk van ons moet ie ’t tóch leren. Hij heeft niet voor niks ’n héle kewle nieuwe fiets voor z’n verjaardag gekregen en ik vind dat in dit land élk gezond kind dat kan lopen, moet leren fietsen. Maar… nogmaals: Jonne is géén fan! Van hém hóeft ’t allemaal niet. Met náme bij de start. Als ie eenmaal fietst is ’t geen probleem (korte stukjes dan, hij is ’t al snél zat) en remmen kan hij ook maar het opstappen en wégrijden geeft nog wat moeilijkheden dus dat gingen we vandaag nog maar ’s ff oefenen. En toegegeven, ’t gaat stééds beter! Niet in de laatste plaats door de “moral support” 😉

En dan hebben we nog dochterlief, aka Sjeeskees! Die gaat als ’n spéér! ik durf te wedden, als zij voor haar 3e verjaardag ’n fietsje krijgt, sjeest ze ‘r zó op weg… mét of zonder zijwieltjes! Denk ik hoor…

Jah ehhhh, tikkie dubieuze titel, het zóu kunnen impliceren dat ’t ’n héél schunnig, vunzig verhaal wordt maar dat hóeft natuurlijk niet hé 😉

Vanmorgen heb ik dus ’n spiraaltje laten plaatsen. Die moest ik éérst bij de apotheek ophalen. De verpakking verbaasde (lees: shockeerde!! ;-)) mij nogal…  gróót jah…  maar er schijnt een inbreng geval bij te zitten dat nog al veel ruimte in beslag neemt… okay! (ik schrok al! ;-))

Hij werd door de waarnemend huisarts geplaatst (die zit er elke woensdag en heeft meer ervaring met dit soort dingen dan mijn gewone huisarts) Het schijnt namelijk dat je ’t zelf moet betalen wanneer je ‘m door de gyn laat plaatsen en bij de huisarts wordt het gewoon vergoed.

Bij die arts op de behandeltafel liggend ging ‘r van álles door m’n hoofd: tja, daar lig je dan met je benen wijd Cat… dás best genant… aan de andere: het is ’n arts hoor!! En 7 weken geleden lag je ook zo (of nee, nog een stúk óngemakkelijker!) Weliswaar niet bij je huisarts maar in ’n verloskamer. Op één of andere manier is dat tóch minder gek. Ik heb toen maar besloten dat ik inmiddels álle schaamte voorbij ben en dat ’t nou eenmaal ff niet anders kon.

Qua pijn heb ik verschillende rampscenario’s gehoord. Ik vond ’t allemaal ernstig meevallen en heb nauwelijks iets gevoeld. En zéker in vergelijking met een bevalling gaat dit echt hélemaal nérgens over! (MaMau hoor je me?! ;-)) Maarrr, als je nog nooit ’n kind gebaard hebt, dan schijnt zo’n plaatsing ’n stúk pijnlijker te zijn. Tja, dat kan, dat weet ik dus niet.

Goed, toen dat geintje eenmaal achter de rug was, keerde ik huiswaards alwaar mijn ouders en kids vol verwachting op mij zaten te wachten. For something completely different: ik had ’t er wel ’s met m’n moeder over gehad dat ik best ’n naaimachine zou willen hebben. Geen idéé of ik ‘r iets mee kan maar soms heb je wel ’s van die momenten dat je ff ergens ’n zoompie in moet doen ofzo… ik noem maar wat. En dan is zo’n ding bést handig. Handmatig wordt dat tóch altijd minder mooi. Ik had in ’t verleden wel ’s zo’n apparaat gehad maar dat was zo’n préhistorisch geval die van mijn oma was geweest. Daar kon ik hélemaal nix mee. Dus ik ben ’s met m’n moeder gaan kijken bij de locale Sjefke de Naaier (sorry ;-)) en daar hebben ’n we ‘n fijn apparaatje gevonden. Helaas niet zo’n ingenieus geval die het werk met één druk op de knop vol automatisch van je overneemt want dat ging ’t budget toch wel iets te boven. Gewoon ’n handige machine (denk ik, hoop ik) zónder al te veel ingewikkelde poespas (wánt niet aan mij besteed) waarmee je zoompjes en dergelijke kunt maken cq repareren.

Voorts nam mijn moeder nog 2 HEMA cadeaukaarten mee, die ze van 2 tantes had meegekregen voor mij. Daar heb ik een ledikantdeken en 2 ledikant lakentjes van gekocht. Fie en Tinie, hártstikke bedankt!!! Kleurt práchtig bij de kamer (foto’s volgen nog wel).

Morgen moet ik ’s ochtends eerst met Robin naar ’t cb. Daar krijgt ze haar 1e prikken. Gelijk ’s ff vragen wat ik kan doen om dat spugen te verminderen. Van haar kreeg ik de tip van Nutriton. Helaas heeft dat tot nu toe nog niet veel geholpen. Misschien toch nog ff langer de tijd geven.
’s Middags komen er 2 meiden langs waarmee ik 3 jaar geleden op zwangerschapsgym heb gezeten: Miranda met Djonno en Yvonne met haar 2 meiden, voor ’n mini reünietje. Lijkt me súpergezellig!

U als lezer ziet er waarschijnlijk nix van maar ik als auteur van dit logje zie ’t verschil wel. Mijn WordPress is ge-upgraded. Máándenlang zat ik ‘r al tegenaan te hikken. Iedere keer kreeg ik wéér ’n mailtje dat er ’n nieuwe versie beschikbaar was maar dúrfde niet zo goed. Als de dóód dat ik alles kwijt zou raken… komt ook eigenlijk door haar hoor, zij had me verteld dat zij ’t ’n tijd geleden had gedaan en dat ze toen ff álles kwijt was… uiteindelijk had ze wel weer alles terug hoor… maarja, zij snapt ‘r véél meer van dan ik en ze heeft ook nog ’n geliefde die er nog meer verstand van heeft dus da’s ook nog altijd ’n goeie backup… Vanavond heeft ze, nadat ze ’t éérst getest heeft op d’r eigen log, ook mijn log geupdated graded waarvoor mijn hártelijke dank!!! :kissing:

Maargoed, waarom moet ik hier de lezer mee vervelen? Zoals ik al éérder zei, zij zien er waarschijnlijk níx van. En dat is nou precies wat ik wil testen met dit logje want dat móet dus ook. Vandaar! Nou goed, ’t is op sómmige fronten nog ff wennen maar daar komen we wel uit… hoop ik :ermm:
’s ff kijken of ’t met foto’s ook nog lukt… dát gaat wel iets anders, ik mis ’n icoontje in m’n werkbalk… maargoed, het lúkt wel…

Deze ga ik morgen in Den Haag ophalen… voor Jonne! Hij is zóóóóó leuk! Ook weer uit die Rainforest lijn. En ach, als Jonne ’t nix vindt, bewaren we ‘m gewoon voor dochterlief (moet me overigens steeds inhouden om haar naam niet alvast te noemen… maar néé, ik dóe ’t niet en die paar mensen die ’t wél weten, daarvan verwacht weet ik wel dat die hun mond houden… tóch?! ajb NIET in je reactie laten weten, dat jij ’t wél al weet!)  Hier kan je ’n (weliswaar ietwat suffig) filmpje bekijken wat ie allemaal kan. Nou goed, ik vind ‘m hélemaal leuk.

En dit dekbed heb ik van de week voor ‘m bij de IKEA gehaald. Hij zit al ’n tijdje in de collectie en ik vind ‘m al járen hélemaal leuk maar ze hebben ‘m alleen maar in de gewone éénpersoons maat en niet in ’n kinder-dekbedmaatje. Maargoed, met ’t overgaan naar z’n grotere bed, heeft ie nou ook ’n heus éénpersoons dekbed gekregen… jah, niet dat ie daar altijd onder ligt hoor… sterker nog: meestal niet.

Voorts kreeg ik vandaag ’n mailtje dat deze ook onderweg is dus die zullen we morgen of overmorgen wel mogen ontvangen. En de handel blijft levendig want zélf heb ik déze vanavond dan weer aan ’n alleraardigst ouder echtpaar kunnen verkopen. En morgen komt er nog iemand dit apparaat ophalen. Als ik nou alleen déze nog vind, ben ik helemaal blij!

Jonne moet naar bedje toe
Want hij is zo vrees’lijk moe
Kijk maar hoe hij zit te gapen
Hij moet nu dus écht gaan slapen

Jonne Ponne, ga je nu naar bed
Ga je lekker slapen dan
Hebben we morgen pret

Jonne Ponne, ga je nu naar bed
Ga je ’n lekker tukkie doen
Dan hebben we morgen pret!

Dit zing ik vaak als ik ‘m naar bed toe breng. Geen “diepsloande” literair verantwoorde Gerrit Komrij-poëzie maar gewoon ’n lekker meelal-liedje vanaf de schommelstoel voor ’t slapen gaan. Zojuist bracht Erik ‘m naar bed voor z’n middagdutje en door de babyfoon hoorde ik hoe Jonne ineens z’n eigen slaapliedje begon te zingen… zucht… zwijmel… op zó’n moment smelt ik…

PS: het liedje werpt helaas níet echt z’n vruchten af, Erik heeft ‘m maar weer mee naar beneden genomen!

…en zó lag ie dus toen ik gisterenavond ging kijken, voordat ik naar bed ging 😉 Hihi, heb ‘m toch maar weer ff recht gelegd 😉 Vanmorgen werd ie om iets over half 7 wakker en schuifelde om kwart voor 7 onze slaapkamer binnen om nog ff lekker bij ons in bed te kruipen. Nah, dát vond ik best, we moesten ‘r tóch allebei om 7 uur uit.

En dát terwijl hij gisterenmiddag tóch nog ’n dikke 2 en ’n half uur heeft geslapen. Gek hé, ‘r valt werkelijk geen peil op te trekken.

Update: die slaapzak die Jonne aanheeft, is z’n zogenaamde “boevenpak”. ’t Is gewoon ’n slaapzak van de Prenatal maar je kan ‘m zó ritsen dat de benen apart zitten. Erg handig. Ik noem ’t een boevenpak, omdat ik ’t vind lijken op van die hondentrain-pakken… je weet wel, zo’n man die zo’n herdershond aan z’n arm heeft hangen, hihi! (we gaan niet uitproberen of ’t werkt hoor!!!) Eén groot nadeel: ze hebben ze maar in 2 maten: 74 en 90 en niet groter. Deze kan nog nét maar da’s geen kwestie van maanden meer…

In ’t kader “alle schaamte voorbij” wat prachtige foto’s van paps en mams. Ik zit momenteel met ’n zwaar ontstoken oog. Hoe ik daar áán kom? géén idee… ik hoor liever hoe ik ‘r af kom want ’t doet behoorlijk zeer! Straks maar ff langs de apotheek. De laatste x dat ik dat had, was volgens mij op de middelbare school. Romana had ’t ook laatst, wellicht heb ik ’t wel van haar… en nee, we gebruiken niet elkaars make up! 😉

Mijn hémel, ik zie ‘r uit als ’n slachtoffer van huiselijk geweld, hahahahahaha! Had vanmorgen bijna ’n brievenopener nodig om m’n oog open te krijgen.

Verder nog ’n charmante foto van paps die naar z’n dochter ligt te luisteren. Eerlijk gezegd hoort ie, naast mijn hartslag, nog niet héél erg veel vanwege mijn eigen isolatiewandje én de placenta die (net als bij Jonne destijds) aan de voorkant ligt.

Verder heb ik eigenlijk niet zo héél veel te melden. Het uit ’n beker drinken van Jonne gaat best goed. Je moet ‘m er ff toe zetten maar dan gaat ’t wel.
Vandaag hebben we gelukkig vrij. Ik had stiekem gehoopt dat ie lekker uit zou slapen maar rond 8 uur zat ie alweer beneden. Ohwell, hopelijk gaat hij vanmiddag nog ’n tukkie doen. Ik heb voor vandaag niet écht veel plannen. Erik heeft de auto mee en ’t weer nodigt niet écht uit om naar buiten te gaan. En zéker niet met zo’n lep-oog

Hoe dubbel kunnen de berichten zijn. Ik heb namelijk zélf net ’n telefoontje van de verloskundige gekregen dat de uitslag van de vruchtwaterpunctie bekend is. Het is gezond en we krijgen ’n dochter!!!

Ik ben natuurlijk súperblij maar ik kan ’t niet helpen dat het wel heel erg dubbel voelt.

Allereerst wil ik iedereen ff heel erg bedanken voor alle lieve en wijze berichtjes.

M’n lief en ik hebben gisteren ’n goed en lang gesprek gehad en dat was best verhelderend. Natuurlijk houden we zielsveel van elkaar. We moeten er gewoon wel voor blijven waken dat wij niet in dezelfde valkuil vallen waar véél stellen met ’n klein kind in vallen: geen tijd meer overhouden voor elkaar. Da’s natuurlijk killing voor je relatie. Daarnaast kan ik niet ontkennen dat ik mijn rol als (de boze?) stiefmoeder ook soms bést moeilijk vind. Iets wat ik wellicht té vaak weggebaggataliseerd heb.

Wat moet ik er verder nog over zeggen, zonder dat ik al te veel in detail wil/ga/zal treden: it’s absolute worth fighting for so that it what we’re gonna do!