Niet zo gemakkelijk als de éérste avond maar wél ’n stúk beter en sneller dan gisterenavond. En ik hoefde ‘m ook niet tijdelijk in z’n ledikantje op onze slaapkamer te leggen… Ik ben ook ff lekker naast ‘m gaan liggen… en da’s best knus hoor, in zo’n klein bedje, hihi. ’t Gaat nét 😉

Overigens ben ik dólblij dat dat anti-uit-bed-val-hekje er op zit want da’s dus écht geen overbodige luxe! Ook hier dwijlt hij namelijk in zijn slaap z’n héle bed door 😉

Vanavond ging ’t naar bed brengen niet zo gemakkelijk als gisterenavond. Ik had namelijk een “anti-uit-bed-val-rekje” aangeschaft en da’s natuurlijk ook héél interessant… tóch ff proberen of je ‘r wél uit kan… ja dat lukt… en je kon ‘r ook weer in… en weer uit… en weer in… enz enz. Gelukkig heb ik het oude ledikantje nog niet uit elkaar gehaald (staat tijdelijk ff op onze slaapkamer) dus uiteindelijk heb ik ‘m daar maar even ingelegd en toen hij sliep, heeft Erik ‘m in z’n eigen bedje gelegd. Tot nu toe gaat dat prima. Wordt vervolgd…

Maargoed, vandaag moest ik dus naar de gyn om ’s te kijken of en waarom ik idd weinig vruchtwater heb. Als ik héél eerlijk ben, werd het ons (Eer was uiteraard mee) niet echt duidelijk of zij dat ook vond maar het zál wel want ze wil ’t blijkbaar tóch in de gaten houden. Dat houdt in, dat ik vanaf nú niet meer naar de gewone verloskundige praktijk (best jammer want ’t waren allemaal leuke meiden, zéker nu Drakenstein met pensioen is) ga maar bij haar onder toezicht blijf. Daarnaast houdt dat dan ook in, dat ik verplicht in ’t ziekenhuis zal moeten gaan bevallen. Tja… hmmm… nou ja, dat moet dan maar. Op zich had ik die keuze liever zélf gemaakt. Jonne is natuurlijk ook in ’t ziekenhuis geboren maar dat was pas, toen bleek dat ik toch de hulp van ’n vacuümpomp nodig had. Niet dat ik daar problemen mee had hoor, alles is prima verlopen maar ik vond ’t eigenlijk wel relaxed dat ik tot op ’t laatste moment thuis kon blijven. Geen idee wat daarvoor de standaard is… op welk moment je dan richting ziekenhuis moet/gaat.

Daarnaast wordt dochterlief dan ook in Schiedam geboren aangezien ’t ziekenhuis in Vlaardingen binnenkort zal worden gesloten. In Schiedam is een geheel nieuw hospitaal herrezen dat per 1 januari 2009 zijn deuren zal openen. Niet dat dat míj uitmaakt, maar paps is Vlaardings hé, en tussen deze 2 dorpen schijnt ’n aloude vete te woeden. Hihihi, nah, dan gaan we toch gewoon lekker naar Amsterdam? Of zullen we vlák voor de uitgerekende datum tóch nog ’s ff op vakantie gaan naar Frankrijk ofzo? 😉 We zullen ’t allemaal wel zien. Over 2 weken moet ik weer terugkomen bij de gyn. Bijkomend voordeel is overigens wél dat ‘r steeds echo’s worden gemaakt. Nah, dát vind ik natuurlijk hélemaal niet erg al hoop ik dat er de volgende x wat duidelijke foto’s worden afgedrukt. Ook hiervan zullen wij u uiteraard op de hoogte houden.

Wow! Ik ben positief verrást! Jonne heeft vannácht héérlijk geslapen!

Voordat ik zelf naar bed ging, ging ik natuurlijk ff bij ‘m kijken. Toen moest ik wel erg lachen: hij lag namelijk áchter de deur op de grond. Hierdoor kreeg ik in éérste instantie de deur niet eens open. Maar goed dat hij in z’n slaapzak lag en dat we laminaat op de vloer hebben liggen want daardoor schoof hij gemakkelijk opzij, hihi! Ik moest zó lachen maar durfde er géén foto van te maken. Had achteraf gemakkelijk gekund want ‘s  toen ik ‘m weer in bed legde, werd ie niet eens wakker, hihi.

Eén keer werd hij rond ’n uur of 6 even wakker… offeh… wakker is ’n groot woord. Even ’n klein peeuwtje (dus dát zal je dan wellicht gehoord hebben, buum) maar dat was alweer héél snel over. Rond ’n uur of kwart over 7, half 8 werd ie wakker omdat de rest ook op moest staan, dat brengt natuurlijk het nodige geluid met zich mee. Erik legde ‘m toen ín z’n slaapzak nog ff bij mij in bed en daar bleven we samen nog zéker ‘n half uurtje liggen. Echt héérlijk!

Of ’t nou komt omdat ie toch stééds ’n b’tje hummelig is of dat ’t écht aan z’n nieuwe bedje ligt: I don’t mind, we hebben een prima nacht achter de rug. Nou weet ik natuurlijk dat “in het verleden behaalde resultaten geen garantie voor de toekomst bieden” maar dat zien we komende nacht wel weer!

Na wéér 2 nachten gruwelijk vroege ochtenden een paar uur met Jonne op de uiterst onconfortabele schommelstoel te hebben gezeten (ik weigerde wéér om 5 uur naar beneden te gaan!) was ik ’t zát! Ik dacht, als ie nou ’n ander bédje had, kon ik tenminste náást ‘m gaan liggen ofzo. Geen idee of dát zou helpen maar híer werd ik écht hélemaal gestoord van… en ik niet alleen, Erik werd ‘r ook niet echt vrolijker van. Dus ik ben maar ’s gaan rondsnuffelen.

Eigenlijk vond ik dat héle “peuterbed”-gedoe ’n btje onzin. Laten we éérlijk zijn, dat hebben we zélf vroeger toch ook nooit gehad? En ik ben notabene ’n dochter van ’n voormalig beddenboer (sorry Hannes: interieur-adviseur ;-)) Wij gingen ook gewoon gelijk in ’n éénpersoonsbed. Maar éérlijk gezegd vond ik in die categorie en voor ’n rédelijke prijs niet echt iets leuks. En toen vond ik dus dit peuterbedje… yep, tóch ’n peuterbedje… en ach, natuurlijk wist ik heus wel dat ’t er was, omdat vriendinnetje Miranda het zélfde bedje voor haar zoontje Djonno heeft. Daarnaast vond ik de prijs ook best te doen dus jah, toen was de keuze niet zo moeilijk meer. Matrasje erbij, ’n paar passende onderlakentjes, moltonnetje en klaar was Cat.

Nou goed, laat ik niet te vroeg juichen. Het is nog vóór middernacht. En ’t kan er natuurlijk ook mee te maken hebben dát hij vandaag al niet zo lekker was (ik ben zelfs voor ’t éérst gebeld om ‘m eerder te komen halen van ’t KDV) en daarom graag vroeg wilde slapen. Hij is ‘r ook al ’n x uitgerold en werd daar dus wakker van. Nu hebben we op aanraden van diezelfde Miranda het matrasje van z’n ledikantje maar voor het bedje neergelegd, dan valt ie in ieder geval zácht. Oh enneh, of ik ‘r wel naast kan liggen? Ach tuurlijk wel! Ehm… nóg wel… soort van… 😉

Ennieweej… voor nú lekker slapen en morgen… gezond weer op! 😉 Met wellicht ’n verslag van ’n al dan niet geslaagde nacht… ohja enneh, dat van de gyn… dat horen jullie dan uiteraard ook!

Vanmiddag met ’n snotterige, schorre Jonne op pad geweest. Dat ging op zich héél behoorlijk. Voor ’t éérst in m’n leven positiekleding gekocht, hahahaha! Toen ik zwanger was van Jonne deed ik ’t gewoon met ’n elastiekje in ’t knoopschat en dan zo’n buikband er overheen maar eigenlijk zat dat niet echt lekker. En aangezien ik tóch wel wat nieuws kon gebruiken, heb ik vandaag bij de Prenatal 2 broeken (waarvan ik ‘r één moet ruilen, tja, passen doe ik nl liever thuis, zéker als ik Jonne bij me heb en dat risico loop je dan) en ’n paar t-shirts gekocht. Ook heb ik zowáár eindelijk ’n kleertje voor m’n meisje gevonden. Het eerste uit ’n lánge rij. Ik sluit namelijk niet uit dat ‘r nog wel e.e.a zal volgen 😉

Ohja, en dán die echo hé. Nou op zich is alles goed, alle metingen waren helemaal in orde, niertjes, maagje,  ruggengraat, ze heeft (godzijdank) ook géén hazenlip, ehm… wat checken ze nog meer? In ieder geval állemaal goed maar wat wél opviel was, dat ik wat weinig vruchtwater schijn te hebben dus dat willen ze wat scherper in de gaten gaan houden. Vandaar dat ik a.s. donderdagochtend ff langs de gyn moet. Nou dacht mijn moeder zich te herinneren dat dat met het nemen van de punctie ook al zo was. Blijkbaar heb ik dat haar verteld. Eerlijk gezegd weet ik dat niet zo goed meer en Erik kan ’t zich ook niet meer herinneren dus of dat daadwerkelijk zo was, of dat ze gewoon iets verkeerd begrepen heeft, weet ik niet precies. Overigens zag de echoscopiste wél dat er genoeg vocht in de blaas en in de niertjes zat, dus ’t stroomde wél lekker door.

Maargoed, ik ben blij dat ’t in de gaten wordt gehouden. En wie weet valt ’t allemaal wel mee en ziet het er donderdag veel beter uit. Wij houden u uiteraard op de hoogte! “Er is voorshands geen enkele reden om werkelijk ongerust te zijn” 😉

Daarnaast kregen we géén beeldend bewijs dat het écht ’n meisje is want madam lag keurig met haar beentjes dicht maar ik geloof ’t zó ook wel 😉 Waar ze ’t bij een echo nog wel ’s mis kunnen hebben (omdat ze bv tegen ’n stuk navelstreng zitten te kijken), is er bij een vruchtwaterpunctie-uitslag 100% zekerheid 😀

Ennieweej, Erik heeft ’t allemaal gefilmd met de camera van m’n ouders alleen heb ik werkelijk géén idee hoe ik dat moet inladen dus daar ga ik nog ’s ff achteraan. Zodra ik dáár achter ben, zal ik ’s kijken of ik hier iets kan laten zien.

Vergeet ik bijna nog te vermelden dat we gisteren nog héle leuke cadeautjes van Jasper, Maartje en Merel hebben gekregen. Jonne kreeg badschuim en verf voor in bad (hebben we vanmorgen al uitgeprobeerd, hij moest ff wennen maar had daarna de smaak góed te pakken) en voor onze dochter kregen we ’n allerschattigst roze rompertje. Merel had van ons ook nog ’n verjaardagscadeautje tegoed en wij hadden voor haar ’n picknickmandje met ’n theeserviesje uitgezocht.

Oh enneh, Joris, Lia en Yuri: we konden zaterdag dan niet langskomen maarreh, die afspraak halen we graag snél in hoor, we hebben hier tenslotten nog ‘n cadeautje liggen voor de jarige. 

Vandaag ben ik 20 weken zwanger, officieel halverwege. Al zou ik ’t ook best prettig vinden als onze dochter, net als Jonne, ook met 38 weken wordt geboren, dán ben ik nu dus al over de helft 😉

Vanmiddag gaan we naar de verloskundige voor de 20-weken echo. ’t Lijkt me heerlijk om weer ’s ff naar ons meisje te kijken. Wellicht dat ik morgen wat foto’s kan plaatsen. We zijn wel van plan om de filmcamera van m’n ouders mee te nemen maar ik ben ‘r nog niet achter hoe ik die in moet laden in de computer.

Nah, weet niet precies wat ‘r met Jonne aan de hand is. Uiteraard had hij geen boodschap aan het uurtje extra dat we afgelopen weekend hadden. Maar gelukkig werd ie ook niet veel eerder wakker dan normaal. Alleen z’n bui was werkelijk om op te schieten. Eerst zaterdag al… ernstig hummelig. Hij liep de héle dag al te kwijlen en ehm… ja hoe leg je dat uit… met z’n tong uit z’n mond te blazen alsof ie er ’n haar in had (ik heb gekeken, dat had ie dus niet). Op ’n gegeven moment werd hij er blijkbaar zó misselijk van dat ie ervan moest spugen. En da’s niet zo handig als je nét onderweg bent naar ’n verjaardag. Dus daar zijn we uiteindelijk niet aangekomen.

Gisteren zouden Jasper, Maartje en Merel weer ’s gezellig bij ons langskomen. Aangezien zowel Jonne als Merel ’s middags nog slapen, zouden ze aan ’t eind van de middag komen en dan lekker bijven eten. Dat was súpergezellig (ik hoop dat ik ’n kopietje van de foto’s mag, Maartje) maar Jonne was nog stééds niet in ’n opperbeste bui. Hij had ’s middags ook nauwelijks geslapen. 

Gisterenavond duurde ’t ook nog erg lang voordat ie eindelijk ging slapen, hij is dúidelijk niet echt lekker. Vannacht werd ie ook régelmatig wakker, weer blazend alsof ie ’n haar in z’n mond of z’n tong verbrand had… tja, ik zie nix… misschien krijgt ie nu dan toch die kiezen? Ik heb werkelijk géén idee. Overigens leidt z’n etenslust er niet onder, daar ben ik dan wel weer blij mee. Ohwell, ik kijk ’t nog ff aan en anders moet ik toch nog maar ’s met ‘m naar de huisarts.

Vandaag wordt ze begraven… zó oneerlijk!
Lieve Miekje, Bernard en Karlijn, in gedachte ben ik bij jullie.

Erik kwam van de week thuis met 5 gratis entreekaarten voor ’t Dolfinarium, die hij via z’n werk had gekregen. Aangezien de kids deze week vakantie hebben, zijn we daar maar ’s ’n dagje naartoe gegaan.

Wat Jonne ervan vond? Och… sommige dingen vond hij erg leuk. In tegenstelling tot de walrussen vond hij de dolfijnenshow wel grappig! En toegegeven: het was ook erg spectaculair. Maarja, ’t was wél ’n lange zit en da’s nog niet helemaal aan hem besteed. Via ’t raam onder water naar de dieren kijken vond hij ook erg spannend, zeker als ze héél dicht langs ’t glas kwamen… maar ook dát had hij na korte tijd wel weer gezien…. De speeltuin, díe was súper! Daar had hij zich bést nog wel wat langer kunnen vermaken 😉

Ik ben totáál gedesillusioneerd!

Vandaag was de éérste dag, sinds ik weet dat ik ’n dochter krijg, dat ik ’s ff lekker zou kunnen gaan shoppen. Samen met Hannah, Julz en Jonne ging ik op zoek naar een éérste meisjeskleertje. Maar wáár we ook kwamen, Prenatal, Hema, V&D, C&A, H&M… ik zag er hélemaal nix bij zitten waarvan ik dacht: jah, díe gaat ’t worden! En dat vind ik toch op z’n zachtst gezegd héél vaag omdat ik voorheen altijd riep dat er voor meisjes véél meer leuke kleertjes en frutsels te krijgen was dan voor jongetjes.

Misschien ben ik ’t gewoon niet meer / nog niet* gewend. Staat mijn oog meer naar jongenskleding… Dus Es, Cynthia, San, Maartje: hélp me ’s ff ajb… waar moet ik heen??? Maar doe mij ’n lol, stuur me niet naar van die dure exclusieve boetiekjes… er moet nog méér worden aangeschaft! 😉

*doorhalen wat niet van toepassing is