Na enkele maanden voorbereiding (stuk of 4, alhoewel niet elke maand héél intensief) hadden we gisterenavond eindelijk de surpriseparty voor Miranda d’r aankomende 40e verjaardag. Aangezien ze niet zo’n héél gezellig jaar achter de rug heeft, vond ik dat ’t écht ’n waanzinnig feestje moest worden. Ik denk / hoop dat dat aardig gelukt is.
Om ’n uur of 6 verzamelden we bij Monique thuis. Daar zou Miranda ook naartoe komen, zij het met een heel ander idee. Zij dacht dat ze bij Monique zou gaan eten en dat ze daarna wellicht nog de stad in zou gaan. Nah, op zich lag dat niet heel erg ver van de waarheid, behalve dan dat er nog 8 meiden bij waren. Het was ’n leuk onthaal en ondanks dat ze mss wel ’n béétje een vermoeden had, had ze dít volgens mij toch niet verwacht 😉
Bij Monique vandaan zijn we richting het centrum gelopen, waar we héérlijk gegeten en met náme ook héél hard hebben gelachen bij tapas bar El Loco Babbe.

Na het eten hield mijn deel van de organisatie op ;-). Duidelijk was, dat we nog wél de hort op wilden maar wisten niet precies waar naartoe. En hé, zoveel uitgaansgelegenheden ken ik hier niet. Al lopend door ’t centrum regelden een paar meiden een lift voor ons allen in een politiebusje richting een discotheek in de haven. Helaas hadden we ‘r achteraf niet zo heel veel aan aangezien ’n aantal van ons nog moest pinnen en dat kon daar dus niet. en zo liepen we weer terug en belandden we in de Showtime. Niet echt mijn uitgaansfavoriet maar als je met ’n leuke groep mensen bent (en wellicht al ’n wijntje of wat op hebt 😉 ) kijk je niet meer zo nauw en is ’t al snel gezellig!
Ennieweej, het werd laat… of liever gezegd, vróeg! Maar ’t wás súpergezellig!!!

Als cadeau kreeg ze onderstaande foto van ons allen op ’n canvas van 60 bij 60 cm. Geloof dat ie wel goedgekeurd is 😉

En toen was ’t alwéér weekend. Inmiddels zo’n 20 graden kouder dan vorig weekend dus ábsoluut géén strandweer. Nee, de herfst is nu toch écht begonnen. En toch reden wij naar de kust… in de kop van Noord Holland nog wel…

Een béétje laat, ik geef het per direct toe, zoonlief is namelijk ook alweer 8 maanden, maar gisteren  gingen wij eindelijk op kraamvisite bij deze schitterende mensen. En daar kwam (inmiddels logloze) Ien met haar meisjes ook heen. Het werd ’n súpergezellig dagje en ondanks het gemis van loempia’s en gebakken banaan hebben we tóch héérlijk gegeten!!! Moeten we vaker doen! En niet pas over ’n jaar of 3 ofzo!!

De ochtend begon met eieren zoeken. Jonne had ze al vrij snel alle 6 gevonden en wilde ze het liefst állemaal tegelijk opeten. Dat vond ik niet zó’n succes maar vooruit, 2 was prima. Daarna hadden we ’n héérlijk ontbijtje met lekkere broodjes en sandwitches. Maar uiteindelijk doe je de kids toch ’t meeste plezier met ’n good old broodje (smeer-)kaas 😉 Ohwell…

Na ’t ontbijt ontving ik ’n smsje van vriendinnetje Selma. 

Afgelopen vrijdag was ik samen met de kids al een dagje bij Selma, Marcel en hun práchtdochter Jada op de camping geweest. Voor vandaag werden we wéér uitgenodigd en daar gingen we gráág op in. Dit keer ging Erik ook mee. Mán man man wát ’n héérlijke dag. Was ’t ooit zó tropisch met Pasen? (ja nee, laat maar, deze vraag was retorisch, ik kén ’t antwoord al ;-))

Terwijl wij onder de parasol onder ’t genot van de meest héérlijke hapjes en drankjes zaten te kletsen, vermaakten de kids zich in ’t speeltuintje, in ’t bootje met water of fietsten rondjes op ’t veld. En aan ’t eind van de dag werd de bbq uiteraard aangestoken. Het was, zónder overdrijven, een súperdagje!

Breda… zó kom je ‘r nooit, zó zit je ‘r ’n héél weekend… omdat dáár nog lich/gt brandt, zeggen ze… yeah right… Wij waren ‘r gewoon overdag… en toen ik zaterdag aan ’t eind van de dag aan haar vroeg of ’t licht aan mocht, vroeg ze nog “waaróm” ook!!! 😉

Maar we hebben ’n súperweekend gehad!!! Zowel de zaterdag als de zondag waren hélemaal leuk! Eerst dus zaterdags op haar verjaardag. Hard gelachen en lekker bijgebept met vriendinnetje Esjuh en haar familie. En dat was maar góed ook! Want hoewel Es ‘r uiteraard zondag ook bij was, heb ik haar die dag eigenlijk nauwelijks gesproken (al kwam ik wel af en toe ’n hug bij d’r halen;-)). Er waren namelijk nóg meer gemeenschappelijke twitter-vriendjes en -vriendinnetjes die we al lánger niet (of soms nog helemaal nóóit) hadden gezien.

Want zoals destijds beloofd, was dit de follow up cq vernieuwde versie van de weblog annex twittermeeting, deze keer geheel verzorgd en georganiseerd door hen. Ik heb genóten! (en volgens mij meerderen mét mij) Leuke mensen, lekker eten, héérlijke wijn, gewéldig weer… wát wil ’n mens nog méér???

Volgens mij waren we écht wel op tijd weggegaan. Maarja, als ik dan ’n afslag mis, omdat we zo lekker zitten te ouwenelen (godbéterhet op ’n weg die ik al honderden keren heb gereden!), en ’t vervolgens IK-WEET-NIET-HOELANG duurt, voordat de eerstvolgende kéér-mogelijkheid zich aandient, tja, dan ben je, zoals altijd eigenlijk, weer ’s fashionably late! En op zich maakt dat niet zo uit, behálve wanneer je de organisator (aanstichter) bent van ’n Huge Get Together! Niet zo slim dus, hè Wegman! Nee, niet zo slim, mama!

Maargoed, toen we ‘r eenmaal wáren…
Had ík dit georganiseerd? Euh.. nah, ehm, ik had wat leuke mensen bij elkaar geraapt (lees: onder lichte dwang overgehaald om tóch écht maar te komen ;-)) en ’n tentje gevonden waar ’t me leuk toeven leek maar vérder??? Toch kreeg ik, onder leiding van vriendinnetje Zjuul van al deze meiden een héél lief cadeaupakket, ter ere van mijn noeste arbeid omtrent deze samenkomst 😉 *BLOOS* Héél erg bedankt daarvoor!!!

Mán wat heb ik ‘rvan genoten!! Wat ’n héérlijke dág! ’t Was écht hélemaal míjn feestje! Het weer was goed, de high tea was leuk, allemaal leuke mensen om me heen en óók nog de tijd om met de meesten te praten! Helaas nog niet met iedereen dus er moet zéker ’n vervolg komen, dát wel! Alleen geef ik ’t organisatiestokje bij dezen door aan wie ‘m vangen wil… (Zjuul?) (zeg dames, ik schijn in de 3e week van ’t nieuwe jaar e.o.a. magische leeftijd te bereiken waar ik nu liever nog niet dieper op in wil gaan maarreh… is deze hint duidelijk of moet ik ‘m nog verder uitleggen???)

Foto’s komen hopelijk nog via andere logs. Bij dezen ’n foto van mijn dierbare vriendinnetjes Esjuh en Hannah.

’t Is geloof ik tegenwoordig hélemaal hip en hot om te High Tea’en… offeh… is ’t eigenlijk alweer passé? Ik loop met dát soort trends altijd ’n btje achter de feiten aan… Ennieweej, Hannah had van mij voor haar verjaardag ’n tegoedbon gekregen om dat ’s ’n keer uit te proberen. Dus afgelopen dinsdag zaten wij, hip en hot als we zijn, gezellig in ’n práchtige binnentuin van Delft héél hoog te thee’en. Het dúúrde ff voordat ’t kwam (denk dat ze ons ff vergeten waren) en aangezien we die ochtend beiden niets tot nauwelijks iets gegeten hadden, begonnen we wel trek te krijgen. Eerlijk is eerlijk: het was ’t wachten méér dan waard! Damn, wat is dát lekker zeg! Als ik ‘r nóg aan denk, loopt me ’t water in de mond.

Maar zoiets moet je niet te vaak doen hoor… wel qua gezelligheid hoor en die thee is ook de boosdoener niet. Ik denk alleen dat dat “high” voor “hoog caloriegehalte” staat. Ik hoefde die avond verder nix meer te eten.

Ik kan niet wáchten op de “Huge Get Together” komend najaar, waar we ook zullen gaan High Tea’en. Tot die tijd ga ik gewoon aan de selderijstengels en de rijstwafels… ofzoiets! 😉

Afgelopen zondag waren we bij hen voor Guusjes 4e verjaardag. Daar waren zij met hun jongste en hij ook met z’n dochter. Dus dat werd gelijk ’n kleine tweetup. Dahwaserrugguzelluggg…. Dahmottewevakerdoen!!! Ik zeg: volgende x bij ons! Voor meer foto’s (en ook deze hierboven, okay) moet je maar ff bij hen kijken.

Ik hoop trouwens dat Guusje d’r cadeau leuk vindt 😉 Wij vonden ‘m wel erg grappig!

Sinds ’n half jaartje ofzo kan Jonne zélf z’n jas aan doen. Dat moet altijd op ’n speciale manier, namelijk “net als Karlijn“! Dit riep hij zó vaak terwijl ik mij afvroeg of hij eigenlijk nog wel wist wie Karlijn is/was. Karlijn is hún oudste dochter en 1 dag ná Jonne geboren. Zo zijn wij ooit via onze logjes met elkaar in contact gekomen. En ondanks dat we elkaar via Twitter/MSN/logreacties regelmátig spreken, hebben we elkaar tot nu toe pas 3x irl gezien. We wonen namelijk ook niet écht om de hoek. Toch heeft dit meisje bij Jonne ’n onuitwisbare indruk achtergelaten. Van haar heeft hij  namelijk geleerd dat ie z’n jas  met de buitenkant op de grond moet/mag gooien, capuchon naar ‘m toe . Dan steekt ie z’n armen in de mouwen en gooit z’n jas óver z’n hoofd zodat ie ‘m aanheeft. En dát is dus “nèt als Karlijn”.

Niet alleen vrijdag maar ook zaterdag hadden we ’n heerlijk dagje. Nadat ik gelukkig ff had mogen blijven liggen ivm wederom ’n roerige nacht met dochterlief (alsin, dat ze rond ’n uur of 4, 5 wakker werd en pas rond ’n uur of 7 weer in slaap viel. Net op dát moment werd zoonlief wakker :dizzy: ), ging ik met de kids in bad. We kregen die middag namelijk bezoek van Annemieke en haar meiden.

Na ’n korte gewenningsperiode konden Jonne en Karlijn ’t gelijk prima met elkaar vinden. Er werd gedanst op K3, cakejes gebakken, op Jonnes slaapkamer gespeeld én geWii’d. En ook de combi Robin en Liset was erg grappig. Okay, toegegeven, ’t moment dat Robin in het wipstoeltje wilde gaan staan terwijl Liset daar ín lag, was misschien niet helemaal goed getimed maar verder was ’t helemaal leuk en kregen zelfs de moeders zo nu en dan de gelegenheid om lekker bij te beppen. Naar mijn idee nog steeds te weinig hoor en ik opteer nog stééds voor ’n afspraak zónder kids maar goed, het begin is ‘r!

Aan het eind van de dag konden de 2 bijna-kleuters maar met moeite afscheid van elkaar nemen. Dat was zeer aandoenlijk om te zien :biggrin: En ook ik hoop moeders weer snel te spreken/zien!!! Oh enneh, op zich hebben wij ‘r geen bezwaar tegen als de vaders er dan ook bij zijn hoor…

En wat gebeurde er nog meer dit weekend? Ohja, Robin heeft de vreemde gewoonte om zèlf in haar poppenwagen óf zweedse rollator te gaan zitten. Toch zijn die dingen ook weer niet dúsdanig stevig. Daar is Robin nu ook achter. Door dat ze íets teveel naar áchter had zitten leunen, viel het karretje om, bóvenop d’r hoofd. Met als gevolg, ’n enorme blauwe plek op haar jukbeen.
Daarnaast speelde Jonne vandaag kappertje en knipte ’n flinke hap uit zijn eigen pony. Héél charmant! Like mother like son. Maakt z’n moeder geen soepzooitje van zijn (of haar eigen) kapsel, dan doet ie ’t zélf wel! 😉 Ohwell, never a dull moment at my place!!!

Vanmiddag was ik met Jonne en Robin op de verjaardag van Djonno en daar was uiteraard ook buuf Selma met dochter Jada. En Jada wilde héél graag Robin op schoot. Nah, géén probleem, natuurlijk mocht dat! En zie ’t mooie spul nou zitten! :biggrin:

Zij zitten ‘r sowieso al bijna iedere week en láng geleden had ik al ’s aangegeven dat ik wel ’s mee wilde. Dat leek  haar ook wel heel leuk. Toen dacht ik, nah, dan vraag ik aan haar of ze ook zin heeft om mee te gaan en al twitterend riep zij hé, wij willen ook mee!! En zo stonden wij maandag in ’t begin van de middag met 5 moeders en 7 kids bij de poorten van de Efteling.

Het was leuk, het was súpergezellig maar ook dódelijk vermoeiend. Je komt werkelijk ógen en óren te kort. Ook omdat ‘r zoveel te zien is hoor maar ik doel met name op ’t in de gaten houden van ’t kroost. Zo waren we in ’t begin van ’t Sprookjesbos Jonne al kwijt. Nou had ik gelukkig wel, toen we ’t park binnenkwamen, gelijk zijn naam en mijn mobiele telefoonnummer op zijn arm geschreven, maar toch… en uiteindelijk was hij alleen maar doorgelopen naar het volgende sprookje. Hannah (dear Hannah, wat moet ik zónder jou?!) was zo helder om daar even naartoe te lopen, terwijl ik natuurlijk als ’n kip zonder kop om me heen aan ’t roepen was. 

Vanaf dát moment vond Gijs ’t wel ’n goed plan om Jonne maar ’n hand te geven. Goed bedacht Gijs!!!

Daarnaast moest ik natuurlijk ook mijn ándere spruitje in de gaten houden. Die zat weliswaar gewoon vast in de buggy en kon daardoor niet weglopen maar door alle tassen (met luiers, vreterettes, doekjes, fototoestel e.d.) die daaraan hingen, moest ik goed uitkijken dat die niet omkieperde, zodra ik ‘m losliet. Ik dacht, ik neem alleen de buggy voor Robin mee, die kan plat, dan kan ze daarin slapen. Jonne die loopt wel. Dom dom dom, volgende x als we met z’n allen gaan, neem ik de fietskar mee. Het was écht te ver lopen voor m’n kleine mannetje (ik was zélf overigens aan ’t eind van de dag ook best behoorlijk versleten).

Neemt niet weg dat ’t erg leuk was. Heerlijk met de dames gekletst, koffie gedronken, m’n geheugen weer opgefrist mbt de bekende sprookjes, in draaimolens, bootjes en auto’tjes gezeten én natuurlijk carnaval festival weer eens van binnen mogen aanschouwen (ta tata ta tata tatataaaaa). Helaas helaas waren zowél de Droomvlucht als de Pandadroom al gesloten tegen de tijd dat wij er heen wilden. Reden temeer om binnenkort nóg maar ’n x te gaan (láng leve de airmiles!!!) maar dan stal ik Robin wel ff bij opa en oma ofzo, die krijgt ‘r toch nog niet zoveel van mee. Voor nóg meer foto’s behalve die hieronder, verwijs ik u hierheen en ánders naar haar óf naar háár 😉