Hé kijk! We worden genoemd! 😉

Jonne is weer of misschien wel nog stééds ziek. Hij loopt al ’n week of 2 met ’n enórme snottebel maar gisteren voelde hij toch ook wel héél erg warm aan. En dat klopte: 39.5!!! M’n arme mannetje! Vanmorgen was ie wél weer om half 7 wakker. Gelukkig had ik de "nachtdienst" gehad en ging Erik met hem naar beneden. Rond half 10 was ie alweer zó moe dat hij ‘m maar weer op bed heeft gelegd. ‘k Geloof dat ie tot ’n uur of half 1 geslapen heeft.

Na ff samen te hebben gebadderd ging er met moeite ’n bordje pap in. Dat wil zeggen: hij had blijkbaar bést honger want ’t ging wél op… maarja, of je echt geniet van zo’n bakkie als je zo’n snothoofd hebt, betwijfel ik. Toch was ie bést vrolijk. Vrolijk genoeg om allerlei gekke bekken naar de camera te trekken. Om ’n uur of 3 werd ie alweer zó hangerig dat ie bij me op de bank kroop en liggend op mijn buik in slaap viel. Da’s echt voor ’t eerst sinds tijden dat dat gebeurde. Na ’n tijdje zo te hebben gelegen (’t is echt súperschattig zo’n klein warm lijfje wat lekker op mama’s buik ligt te slapen maar ik kan niet zo goed stil liggen dus dat lijkt me voor hem toch ook niet echt lekker) heb ik ‘m maar weer in bed gelegd. Daar ligt ie nu nog stééds te slapen. Hij werd net wakker maar was duidelijk nóg niet uitgeslapen dus nu ligt ie lekker ff op ons bed verder te slapen.

En dat terwijl we éigenlijk vandaag naar de 1e verjaardag van Merel zouden gaan. (was vrijdag jarig, viert ’t nu) Balen, we hadden ‘r erg graag heen gewild maar het leek me tóch niet zo’n succes met ’n ziek kind. Hier vandaan wil ik haar nog wél ff van hárte feliciteren en bij dezen beloof ik dat we ’t snél ’n keer komen inhalen!

Ik heb ’s maandags altijd vrij dus we hebben nog ’n dagje respijt maar ik vraag me af of hij dinsdag naar de opvang kan. Gelukkig hebben m’n ouders al aangegeven dat ze anders wel weer willen komen oppassen. Da’s toch wel een héle geruststellende gedachte.

Hoe ’t concert uiteindelijk was? Jah, op zich waanzínnig gaaf. Het swingde / swong / swoeng / swang / swung* de pan uit!!! Alleen blijkbaar niet voor de mensen om ons heen. Erg grappig en achteraf best cynisch: vlak voordat de heren opkwamen, schalde het nr. "Get up, stand up, stand up for your right" keihard door de speakers. Maar daar hadden de mensen om ons heen niet zo’n boodschap aan. Ze hádden zitplaatsen en die zouden ze dan ook ten volle benutten! Sterker nog: aan ’t begin van Fiction Plane gingen Erik en ik staan maar al gauw werden we door de mensen achter ons vriendelijk doch zéér dringend verzocht om maar weer te gaan zitten omdat ze anders nix konden zien. Kortom… tikkie jammer dus!

Over ’t geluid in de ArenA heb ik in de loop der jaren al zóveel slechte verhalen over gehoord, dat ik ‘r érg benieuwd naar was. Maar ik moet zeggen dat het mij erg meeviel. Daarentegen vond Erik ’t weer hélemaal nix en Joris en Lia, die overigens wél op ’t veld stonden, waren ‘r ook niet echt over te spreken. Jah, ’t galmde, dát wel maar ik hoorde Marisa aan haar mannetje vertellen dat ze van de gitaarsolo’s nauwelijks wat meegekregen had. Nah, dat was bij ons niet zo. Maar wellicht had dat ook te maken met ’t feit, dat ’t om ons heen doodstil was… Iedereen zat achterover gezakt met de benen en de armen over elkaar aandachtig te luisteren alsof ze in ’t concertgebouw zaten!!! Echt ónbegrijpelijk!

Ik ben met náme op Reggatta de Blanc ff compleet uit m’n plaat gegaan! Dacht, de gróeten allemaal en heb enórm staan dansen. Om me heen voelde ik de ogen in m’n rug prikken met ’n blik van "ach kijk nou, dat meisje!" maar daar had ik volkómen sch*t aan!

Na ’t concert zijn we met Joris en Lia nog ff naar mijn voormalig stamkroegje geweest maar eigenlijk waren we alle 4 best gaar. Des te liever was het, dat ze ons nog ff met de auto naar A’veen hebben gebracht. Ik geloof dat ik al ’n uur op bed lag, dat ik ’n smsje van Lia kreeg, dat ze thuis waren…

*doorhalen wat niet van toepassing is