Ondanks dat die steen op m’n maag nog stééds niet helemaal opgelost is (waarvan ik overigens nog stééds géén idee hoe ik ‘r aan kom, wil ook liever weten hoe ik ‘r áf kom!), ga ik morgen toch maar weer aan de slag. Vind dat natuurlijk niet erg genoeg om voor thuis te blijven.

Ben wél benieuwd hoe ’t met Jonne zal gaan. Die is toch nog stééds niet helemaal lekker. Ik denk zélf niet dat ’t te maken heeft met wennen aan de opvang maar meer met ’t doorkomen van ’n aantal nieuwe tandjes (1 boven en 1 onderin, we tellen nu maarliefst 7 stuks!). Maar goed, ik heb ’n "back up", mocht ’t toch weer zo zijn, dat hij eerder moet worden opgehaald, dan zullen Erik z’n ouders dat doen, dus dat is wel heel prettig.

Ik zal u later uiteraard berichten hoe alles is verlopen. Nu lijkt ’t me verstandiger om m’n bed in te gaan. Ik heb tenslotte géén idee hoelang ’t me gegund is om te blijven liggen, aangezien Jonne vannacht ook weer aardig heeft lopen spoken…