M’n hoofd, m’n nek, m’n oren, kaken, rug, ellebogen, vingers, heupen, kniën… alles alles alles zeurt, jammert en doet pijn. De thermometer geeft bij mij 38,88 en bij Erik 39,35 aan. Jonne ligt godzijdank nét te slapen. Hij is de énige zónder koorts maar is wél erg hangerig en loopt continú met ’n snotneus. Valt niet tegenop te vegen.

Leuk hoor, als dát je 1e dag bij je nieuwe werkgever is. In eerste instantie dacht ik, ach, gaat wel over, niet zeuren. Maar eerlijk gezegd werd ’t alleen maar erger. "We hebben nog taart, wil je ’n stukje?" Echt hártstikke lief bedoeld maar bij ’t idee alleen al, draaide m’n maag 3x rond. Tijdens de lunch heb ik met véél moeite geprobeerd om ’n rijstwafel met jonge kaas naarbinnen te werken…Pffffffff!!! Hij is wél binnen gebleven maar niet van hárte.

Rond ’n uur of 2 dacht ik, dit gaat gewoon écht niet. Elke x als de telefoon ging, moest ik zó hard nadenken wat ik moest zeggen! En geloof me, zó moeilijk is dat niet. Erik was inmiddels ook al naar huis gegaan, die voelde zich ook minstens zó beroerd.

Laat ik ff héél duidelijk zijn: het zijn ontzéttende leuke, lieve behulpzame mensen allemaal en mits gewoon gezond (ik dan) ben ik ervan overtuigd dat ’t hartstikke gezellig is. Alleen nu… tja, nu ben ik ff niet zo gezellig. Nu verlang ik alleen maar héél ernstig naar m’n bed en "zien we morgen dan wel weer!"

Nou joepiedepoepie, dat wordt lache: Erik en ik voelen ons állebei hondsberoerd! Hij heeft last van z’n darmen en ik ben ‘r rond ’n uur of 5 al uit geweest omdat ik moest overgeven. Iets waarvan ik me niet kan herinneren wanneer ik dat voor ’t laatst gedaan heb. In ieder geval níet tijdens m’n zwangerschap of daarna. Daarbij loopt zoonlief ook al sinds gisteren met ’n constante snottebel rond.

We roepen állebei "als ik niet… dan was ik mooi in bed gebleven" Maarja, ík m’n eerste werkdag en hij heeft vandaag ook ’n aantal belangrijke beslissingen te nemen mbt het voortbestaan van z’n krant.

En nee, ’t zijn géén zenuwen ofzo. Daar heb ik nl helemaal geen reden toe. Ik dacht eerder aan de paëlla maar die heeft Erik niet gegeten. Nou goed, we zullen zien hoe ’t verloopt maar u snapt dat ik blij ben als deze dag voorbij is.