Helaas helaas… zoonlief werd vanochtend nog vóór 5 uur wakker en deed daarna geen oog meer dicht… wij daardoor ook niet. Ohja, hij wel, 2 uurtjes nadat ik ‘m ’s ochtends bij de kinderopvang had gebracht… zowel ’s ochtends als ’s middags! Wij niet… wij moesten allebei werken…

En in combinatie met hevige spierpijn aan de binnenkant van m’n bovenbenen, is dat níet écht bevordelijk voor m’n humeur!

Toen ik vanochtend wakker werd, had ik eigenlijk verwacht dat ik zo stijf als ’n plank zou zijn van de spierpijn. Maar tot mijn grote verbazing viel dat allemaal héél erg mee. Ik voelde eigenlijk niet zoveel. Terwijl ik me toch behóórlijk in ’t zweet heb staan werken!

Om 8 uur stonden m’n ouders al op de stoep. Die kwamen op Snottiebellie-Jonne passen. Nah, dat vonden beide partijen natuurlijk bést erg gezellig! En zo kon moeders (ik dus) met een gerust hart gaan werken.

De dag kabbelde ’n b’tje voorbij, ‘r valt eigenlijk weinig over te vertellen, hooguit dat ik in de loop van de dag wel hier en daar ’n spiertje begon te voelen. Ach, ik ben áltijd wat traag van reactie geweest hé. Nooit ’n trendsetter, in tégendeel, eerder overal ’n b’tje achteraan hobbelend. En blijkbaar geldt dat ook voor m’n spieren. Hier en daar en overal voel ik wel wat spieren die járenlang niet aan de bak zijn geweest, waar nú ineens aan is getrokken en dat begint nu ’n tikkie te jammeren. Maar ook niet schreeuwend ofzo hoor, ze zijn nog niet in staking. Maar je wéét ’t niet, misschien dat ’t zich langzaam naar ’n hoogtepunt protesteert. En dan heb ik ’t niet over zó’n hoogtepunt!!!

Ennieweej, ’t plan is om op donderdagavond wéér te gaan. Ik ben benieuwd of ik ertoe in staat ben. Maargoed, wellicht trakteer ik me ná het sporten wel weer op ’n fijn kwartiertje zonnebanken en dat is altijd ’n prettig vooruitzicht, vind ik zelf.

Ohja en toen ik dus rond ’n uur of 5 thuiskwam, waren daar niet alleen míjn ouders maar ook de ándere opa en oma. Mijn ouders hadden de hele dag héérlijk in huis lopen rommelen. M’n vader heeft o.a. de luxaflex ingekort (héél prettig!) en m’n moeder heeft ’n Mount Everest aan was weggevouwen.

Uiteraard zijn ze ook ff met Snottiebellie gaan wandelen. Volgens mij vond ie ’t allemaal súpergezellig en had ie héérlijk zitten spelen. Ik hoorde dat hij overdag niet echt had willen eten maar op dát moment zat hij wél de Sultanakoekjes van de tafel te snaaien en in z’n mond te proppen. DON’T U DARE MY SON!!! Nou goed, ’t potje ’s avonds ging ‘r verder wél normaal in dus ik vind ’t best. Maarrrr, ik moet toegeven dat meneer tegenwoordig hier en daar wat meer begint te protesteren, als ik ‘m een hap in z’n mond wil doen. Ach, wellicht komt dat wel door die doorkomende kies, weet jij veel. Uiteindelijk viel hij rond half 9 in een diepe diepe diepe slaap. En nou zou ik ’t best wel héél plezierig vinden als hij dat vol zou houden tot ’n uurtje of 7… maar of dát gaat lukken… (hé, cliffhangerrrr!!!! duh! ;-))