Het was me al ’n paar x verteld maar ik zag ’t zelf niet. Erik ook niet. Dus toch maar ‘s de archieven ingedoken. Best gek: het zijn allebei onze kindjes (nee dát is niet gek!!!), de één heeft blond haar en blauwe ogen, de ánder donker haar met bruine ogen. Maar ik ben ‘r achter dat dát geen bál uitmaakt, ze lijken toch eigenlijk best wel op elkaar…

Btw: de foto’s van gisteren zijn hier te zien.

Eigenlijk zouden we vandaag bij hen op kraamvisite gaan maar gezien ’t práchtige weer en ’t feit dat zij geen tuin hebben en wij wel, kwamen ze gezellig deze kant op.

Dit is ’n snel plaatje genomen met m’n telefoon. ’t Wachten is op de foto’s van Maartje en Jasper, zij hadden nl ’n échte camera bij zich (lees: digi spiegelreflex), ik heb er ’n paar gezien, daar zitten héle leuke tussen, ook van Merel en Jonne. Die houdt u wellicht nog tegoed.
Maarreh wat lijkt Robin hier dan alweer groot hé… nou ja, groot… qua lengte schelen ze niet eens zoveel, Luuk is ’n béér van ’n gozer maar Robin is wél ruim 2 maanden ouder en dat kan je wel zien, met náme als je kijkt naar de blik in de ogen…

Samenvatting van onze middag:

• de papa’s en de mama’s hebben weer heerlijk bijgebept onder ’t genot van een rosé’tje, ’n Boomgaard appelsapje én ’n stokbroodje mét  (ohja en daarna de Chinees)
• Jonne en Merel hebben gezellig met elkaar gespeeld, renden elkaar achterna en gaven elkaar kusjes
• en Luuk is ‘n droppie!

Kortom: het was érg gezellig. Ondanks ’t gebrek aan wraps voor de kruidenkaas-gerookte zalm wraps 😉 <-gekmákend dat ‘r in dit durrup op zondag geen één behoorlijke supermarkt geopend is. Je hebt hier welgeteld één avondwinkel maar ’t assortiment van die zaak houdt ook niet over. Niet eens ’n Albert Heijn To Go ofzo bij één van de 3 treinstations. Jah, in Rotterdam is alles natuurlijk wel open maar dat is me nét ff te ver weg voor ’n snelle vergeten boodschap.  Maarja… ik kom dan ook uit de grote stad hé, ik ben niet gewend om op zaterdag al te moeten bedenken wat ik zondag wil gaan eten.

Kijk daar ligt t hele spul. Robin op schoot, die heeft net de fles gehad; Jonne naast me (die liep ’n uur geleden onze slaapkamer binnen maar is godzijdank toch weer in slaap gevallen) en die blauwe bult, da’s vriendlief. Dat roze onderop, is mijn arm. Van die mega-geniet momenten die wat mij betreft de héle dag mogen duren.

Update: Helaas was ’t ook weer zó voorbij toen Erik, en daardoor ook Jonne, wakker werd.

… dat Jonne ’t boekje “het feest van Nijntje”  kan lezen bijna woord voor woord uit z’n hoofd kent :biggrin:

En ach ja, hij slaat wel ’s ’n woordje over, da’s waar. Maar persoonlijk smelt ik hier hélemaal bij weg…
behalve dan die práchtige stem van mijzelve er tussendoor…

maarja… er moet wát aan mankeren nietwaar? :wassat:

Vandaag kwam “opperlurkster” (is ’n koosnaampje hoor!!! :biggrin: ) Jolanda weer ’s langs met haar stoere mannetje Lucas. We hebben héérlijk in de tuin gezeten. Buiten ’t feit dat ’t errug gezellig was, konden we elkaar weer ’n groot plezier doen met ’t overnemen van ‘n flinke stapel te klein geworden kleertjes van Jonne. En met Robin op schoot mocht ze ook alvast weer wennen aan zo’n klein hummeltje in haar armen. Over ’n paar weekjes wordt haar 2e zoon geboren.

Dan ff iets anders: Robin past nu eindelijk in de roze tuinbroek die van Guusje en Famke is geweest. Hij staat weer zó gaaf, vind ik.

Afgelopen maandag waren opa en oma er weer ‘s. Dat hield in dat Jonne weer lekker met oma naar buiten ging om de  eendjes voeren, stokken te zoeken en te fietsen op de driewieler… Aan ’t eind van de dag was hij zó moe dat ie in slaap viel in de kinderwagenbak. Ach en Robin… moet ik daar ’n specifieke reden voor hebben om kiekjes van haar te plaatsen? 
Dacht ’t niet! :biggrin:

Nagekomen bericht: net moest ik even beide kinderen recht leggen in hun bedje. Robin was in haar wiegje hélemaal omhoog gekropen én, omdat de prachtige maar toch niet altijd even handige wieg, níet helemaal waterpas schijnt te zijn (hetgeen wij oplossen met handdoeken onder ’t matrasje) lag ze helemaal diagonaal.

Daarnaast hoorde ik net ’n doffe klap door de babyfoon. Omdat ik ‘r geen gejammer of gehuil achteraan hoorde, wist ik dat ’t niet Jonne was, die uit ’t bed was gevallen. Dat klopte, het bleek ’n Nijntje boekje te zijn dat nog in z’n bed lag. Al scheelde ’t voor hém ook nog maar ’n paar centimeters. In zijn onophoudelijke dweilsessies door ’t bed, was ie weer ‘s bij ’t voeteneind terecht gekomen, dáár waar ’t bedhekje ophoudt… Toen ik ‘m maar weer ff rechtlegde, prevelde hij zachtjes “YESS YESS… YESS YESS” Hij zei ‘r nog nét geen “we did it” achteraan 😉

Sommige mensen zal ik nooit begrijpen. Hoezeer ik ook probeer om m’n licht er op verschillende manieren over te laten schijnen, ik kan er werkelijk met m’n pet niet bij. Egoïstisch en selfcentered. Echt in detail treden ga ik niet want dat is me eer te na. Ik zou zeggen, wie de schoen past, mag ’t glazen muiltje houden.

Dus laten we ’t maar over ándere dingen hebben: wát ’n weertje was ’t gisterenavond hé? Tjongejonge!!! Ik weet niet hoe ’t bij jullie was, maar hier kwam ’t werkelijk met bákken uit de hemel vallen!!!

Verder nog ’n mooie film zitten kijken. Erg sterk!

Nog ff ’n paar schattige kiekjes, al zeg ik ’t zelf. En ja, zoals je kan zien, heb ik ’n klein stukje van d’r haar geknipt. Niet gelijk gaan gillen, ’t staat bést leuk!

Want ’t mag in ’t begin misschien bést grappig zijn, zo’n pas geborene met zo’n flinke bos zachte sliertjes maar ’t zat inmiddels écht voor geen meter meer… ’t was nét ’n klein ananasje omdat door ’t liggen, dat lange haar op d’r achterhoofd, állemaal overeind bleef staan. En nee, ik ben ‘r níet, zoals bij Jonne destijds, met ’n tondeuze overheen gegaan maar ik heb gewoon bovenop die lange slierten wat korter gemaakt en dat staat ’n stúk beter. Bovendien heb ik héle goeie ervaringen met ’t knippen van dat eerste babyhaar want Jonne heeft daardoor nu een héle volle bos.