Afgelopen week was ik dus op zoek naar ’n tablet voor zoonlief z’n aankomende verjaardag en vanwege ’t feit dat hij glansrijk over is naar groep 4!!! Diverse mensen raadden ons aan om door te sparen voor ’n Ipad. Maarja, die zijn bést prijzig! Vincent tipte onsom ’s op Marktplaats te kijken naar ’n 2ehands. Dat was ook niet eens eenvoudig want de Ipad2 is blijkbaar nog best veel waard! Gisteren vond ik er één voor ’n schappelijk prijs. Eigenaar meteen gebeld, die ging akkoord dus we zijn ‘m gelijk gaan halen. Daarnaast kochten we ’n beschermhoes met toetsenbord en ’n screen protector, die hij dan van broer en zussen zou krijgen. ’s Avonds ben ik ‘r (uiteraard) gelijk mee aan de slag gegaan om ‘m te personaliseren en wat spelletjes te downloaden. Alles bij elkaar was het ’n mooi geheel!
Vandaag waren we, met het oog op de zomervakantie, tijdens het eten voorlopig voor het laatst met z’n allen bij elkaar dus dat leek me een mooi moment.

“Oh Jonne, wil jij voor mij ff je spaarpot pakken?” (ik vond namelijk wel dat hij ’n beetje mee moest betalen. Dit was, in vergelijking met de anderen, ’n meevaller maar nog steeds veel geld en zoals u wellicht weet, hebben wij dat, ivm voormalig werkgever cq wanbetaler, momenteel niet!)
“Waarom dan?”
“Ik moet je ff iets laten zien, oh en pak gelijk ff je Ipod” (die had ik er vlak daarvoor al naast gelegd, hoe toevallig)
Heel gedwee kwam hij met z’n spullen naar me toe.
“Zeg Jonne, wil jij met mij ruilen?” ik kreeg een glazige blik toegeworpen… maar toen hij ’t formaat van het cadeau zag begon hem iets te dagen en stemde hij maar al te graag in met mijn voorstel! 😉

Mán wat was (ís!!) hij blij met zijn cadeau!! De tranen sprongen bijna in z’n ogen, dankte ons allen tientalle keren en raakte er niet over uitgesproken! 😉
“Wow, wat gaaf! dankjewel mam, dank jullie wel! Wow, ’n tablet, wat zeg ik, ’n echte Ipad!! Wat gááf! Eindelijk m’n eigen tablet! Maar jullie mogen er ook op hoor!!!”

Zo lief, zó inténs dankbaar! Gelijk moesten de opa’s en oma’s geskyped worden (helaas kregen we opa Cok en oma Annie niet te pakken) om het grote nieuws te vertellen!

Maar er was nog meer nieuws vandaag! Sinds enige tijd zie ik bij ons op het schoolplein meisjes van Robin haar leeftijd (en jonger) die zonder zijwieltjes fietsen. Dat moest ik met Robin ook ’s gaan proberen. Toch vergat ik het steeds. Totdat ik van de week even iets op school moest afgeven. De kids bleven over en toen ik aankwam was Robin aan het fietsen… op een tweewieler… zónder zijwieltjes… zonder énige moeite… het enige verschil was dat de trappers op het voorwiel zaten. Denkt u daar zélf mijn grote ogen en onderkaak op knieën bij… Dat moesten we nou thuis toch écht eens gaan oefenen…

Vanmiddag was ’t dan zover. In ’n helder moment bedacht ik me dat ik de zijwieltjes van haar fietsje moest halen dus dat ging ik doen. Okay, ze kon wel wat en ja en ik verwachtte sowieso al minder moeilijkheden dan bij Jonne… maar tóch… nadat ze afgelopen zomer ’n keer de sloot in was gereden, was ze niet meer zo zeker van haar eigen fietskunsten… dat dat inmiddels alweer bijgedraaid was, had ik ff niet meegekregen.

Mevrouw stapte op en fietste zó weg, mij wederom met grote ogen en onderkaak op de knieën achterlatend!!! Niet vasthouden, niet achteraan rennen, niet nét-op-tijd-beetpakken-anders-valt-ze-om… niets van dit al! U begrijpt, ik was trots… ik BEN trots… mégatrots! súpertrots! En zij zélf ook!
Luid roepend “ik kán het, ik kan zonder zijwieltjes fietsen, ik kán het!!!” scheurde ze voorbij!!! Gewéldig! Wéér ’n mijlpaaltje!!! Héélijk!
#ikrekenhetgoed! :biggrin:

Mijn allerliefste Jonne en Robin, weten jullie hoeveel ik van jullie hou?
Tot de maan en terug! Voor nu en voor áltijd!

Ik merk dat ik de laatste tijd alleen maar foto’s plaats en eigenlijk nog maar heel weinig schrijf. ’t Is idd waar, dat twitteren zorgt ervoor dat je weblog ’n tikkie wordt verwaarloosd. Nouja, so be it.

Maargoed, laat ik dan nu nog ’s ’n stukje schrijven. Met m’n kindjes gaat ’t, afgezien van ‘n enórme verkoudheid bij Jonne (tuurlijk, de zomer is tenslotte weer voorbij), hartstikke goed. Ik kan niet anders zeggen dan dat de gewenning voor zowel grote school als nieuw kdv zéér soepel is verlopen. Beiden weten inmiddels niet beter en gaan er met veel plezier naartoe. Heel eerlijk gezegd, had ik ook niet anders verwacht.

Jonne vraagt wél elke ochtend of hij 1 of 2 x naar school moet. “Móet” ja 😉 Op zich vind ie ’t ontzéttend leuk hoor en hij heeft ‘r z’n draai ook helemaal gevonden maar ach, thuis spelen blijft natuurlijk ook hárstikke leuk! En dan hoef je je ook niet te haasten met eten omdat je op tijd op school moet zijn… Lukt prima hoor, we staan ruim op tijd op en meneer heeft zo’n dikke 3 kwartier om z’n boterhammetje te eten. Mijn liefie eet nagenoeg álles, alleen gaat ’t allemaal wel ONNÓEMELIJK TRAAG!  
Maar qua ontwikkeling gaat ’t hartstikke goed. Hij herkent inmiddels nágenoeg álle letters. Zelfs de q en de x, waarvan hij dan ook steevast zegt “maar die gebruiken we eigenlijk nooit hoor”. Maar de letters koppelen tot hele woordjes, geeft nog wat problemen. Laatst was ik bij Leen Bakker en zag daar ’n lampje, genaamd Robin, staan. Dus ik laat de doos aan Jonne zien en vraag hém wat daar staat. Dus we beginnen te spellen… r…o…b…i…n…. waarna zijn conclusie was dat er “ROTLAMP” stond…. ehm… tja, vooral blíjven oefenen, schatje!

Ook met m’n meisje gaat ’t helemaal goed. Het grote bed is helemaal geweldig en er zijn ook nágenoeg geen nachtelijke problemen meer geweest. Ze slaapt als ’n roosje. Héérlijk om dat kleine frummeltje in dat grote bed te zien liggen.
Ze eist meer en meer d’r eigen plekje op in ons gezin. Om er maar ’s ’n dooddoener in te gooien: ze laat zich de jam niet van haar brood eten!! En waar Jonne ’t liefst als ’n spreeuw met z’n mond open zit om te worden gevoerd, is dit voor madam ’n ábsolute reden om het voorgeschotelde PERTINENT te weigeren! WÁT NOU VOEREN? DAT KAN IK ZÉLF WEL HOOR! Ehm, já, tuurlijk schatje…alleen zouden ze jou nog ‘s ’n soort lekbak moeten aanmeten die om jou heen gegoten zit en dat álles, wat er nét ff naast gaat, opvangt.

Naast eten met haar mond, komt er ook geluid uit. En hoe! Het is tenslotte wél ’n meisje! En dit meisje gooit er af en toe decibellen uit dat ramen en trommelvliesen gevaarlijk doet trillen! Deze hebben overigens verschillende betekenissen die variëren van “ik kan er niet bij/af”  “ik wil dit wél/niet” “blijf af, van mij” “nee je hoeft me niet te voeren” tot “hé hoehoe, koms ’s kijken!” Dat laatste wordt overigens ook wel aangeduid met de duidelijk verstaanbare en logische woorden als “kijk is!”
Daarnaast is ze de laatste tijd héél erg bezig met ’t nabootsen van klanken. Momenteel is ze érg druk met ’t opnoemen van de cijfers 1 t/m 10 Of zij al weet wát ze daarmee zegt, durf ik te betwijfelen maar ’t klinkt wel erg leuk en soms ook écht wel goed verstaanbaar. Net als “eenúh… teejúh… DÍE!”  

Ennieweej, morgen gaat ’n langgekoesterde wens van mij in vervulling en krijgt ook Robin ander laminaat op haar kamertje. Vorige week hebben we dat bij Jonne gedaan, nu is háár kamer aan de beurt. Foto’s volgen!

En dat deed ze… en dat doet ze nóg! Al ’n tijdje langs de bank, de box, de tafel- en de stoelpoten maar sinds anderhalve week óók los. Eerst héél voorzichtig een paar wankele stapjes van papa naar mama (of grote broer cq zussen…) maar de afstanden worden inmiddels steeds groter. Jah, niet dat ik ‘r al wil opgeven voor de avondvierdaagse hoor, dát nog nét ff niet. Maar van de woonkamer naar de keuken gaat al héél goed.

Natuurlijk moest Jonne ook ff laten zien dat hij ook (al??) heel goed kan lopen, hihi. Maar hij heeft ook iets nieuws: hij heeft EINDELIJK z’n fiets ontdekt. ’t Lijkt z’n moeder wel! Afgelopen zomer heeft hij voor z’n 3e verjaardag ’n mooie fiets gekregen maar sinds die tijd had ie ‘r eigenlijk nog niet opgezeten. Ligt ook aan ons hoor, we hadden ’t meer moeten stimuleren. Maar vorige week hebben we ‘m maar ’s vanuit de kelder in de tuin gezet (die fiets dus hé, dat je niet denkt dat we Jonne uit de kelder hebben gehaald ofzo;-)) en hij, Jonne dus, vindt ’t hélemaal leuk! De fiets zélf ook wel, denk ik. Eindelijk aandacht 😉

Net als ik! Want ná m’n moederstuur heb ik nu óók de nieuwe bekleding voor Robin d’r stoeltje en windscherm binnen en ik vind ‘m hélemaal leuk! Vandaag heb ik ook nog ff ’n adapter gekocht zodat beide stoeltjes ook op Erik z’n fiets kunnen. Maarja, tegen de tijd dat dát ‘r op zat, was het rond ’n uur of 5 en ben ik maar aan ’t eten begonnen. ’t Weer was toch ook niet echt fantastisch.

Gisteren overigens wél. Toen waren we bij vriendinnetje Gonda en fam op visite. Vorig jaar waren ze dus bij ons op kraamvisite. De laatste x dat ik bij hén was, was ik ook op kraamvisite.. alleen is dat wél inmiddels al… ehm… 10 jaar geleden! Erg hé? 😉 Ennieweej, wij vonden ’t erg gezellig om weer ’s bij te kletsen! En volgens mij hebben de kids zich ook goed vermaakt. Luca was ook mee en heeft heerlijk gespeeld met Gonda d’r dochter Barbara (die dochter waarvoor ik destijds op kraamvisite kwam ;-)).

Over Luca gesproken: Vorige week zaterdag vierden we haar 12e verjaardag. En om nog even op de fietsen terug te komen: ze heeft een prachtig mooie nieuwe fiets gekregen. Dat bracht haar zus Romana ertoe om ook een nieuwe fiets aan te schaffen. Hopelijk gaat déze langer mee dan die vorige 2!!! 😉

Jah, we zijn zelfs zó fanatiek (noujah… ehm… ) dat we ’n fietsdrager hebben gekocht voor achterop de auto. Zodat we ze van de zomer eventueel mee kunnen nemen op vakantie. Of om sowieso ’s ff ergens anders te gaan fietsen dan in deze omgeving. Jaja, ’t wórdt nog wel ’s wat met ons! Had me dit zo’n 5 (of misschien wel 3) jaar geleden voorspeld en ik had je voor gék verklaard! En wellicht kom ik ‘r nog wel vréselijk op terug. Maar nú lijkt ’t me juist wel leuk om met m’n kindjes ’n stuk te gaan fietsen! (hóe ’n mens kan veranderen!!!)

Verder is Jonne héél erg bezig met cijfers en letters. Elk cijfer dat hij ergens tegen komt, moet worden benoemd. En wat ie hélemaal stoer vindt, is dat ie z’n naam kan typen op de computer. Hij weet stééds meer letters te herkennen op het toetsenbord. Ik voorzie dat hij éérder kan typen dan schrijven!;-) Tijdens de Paaslunch had hij ook nog ’n práchtige opmerking die ik niet wil vergeten en dus hier wil vermelden. Hij is momenteel weer gruwelijk verkouden en heeft bij het niezen weer GIGÁNTISCHE snóttebellen. Zo ook tijdens die brunch. Blijkbaar vond hij ’t zelf wel okay, getuige de opmerking “ik vind snot met een boterham héél erg lekker, papa!” 😉

Oh en via Marktplaats heb ik nog een 2e meegroeistoel op de kop getikt “vóh wèinug!” Leek me wel handig, nu heb ik voor beide kids dezelfde meegroeistoel. Die gaan voorlopig nog wel ff mee. Zit ‘r alleen wél aan te denken om ze nog ’s ff ’n kek kleurtje te geven want op zich zijn ze best wel heul erg saai… Nah, dát zien we nog wel.

Nou goed, iedereen is weer op de hoogte! 😉

Het is rustig hier, merkte zij op. Jah, logtechnisch gezien… maar in ’t eggie gebeurt er van álles. En weet je wat ’t is, als ik dan ’n logje ga maken, dan wil ik die uiteraard larderen met wat bijpassende foto’s. We hebben tenslotte niet voor niets een nieuwe camera, die moet worden uitgeprobeerd. Nou goed, dat doe ik dan tegenwoordig allemaal in zo’n kek frame’pje. Dát wil ik dan weer ’n b’tje bewerken, bietjuh befreubelen, u ként dat wel. En dát kost tijd. Laat dát ‘r nou stééds bij inschieten. En eigenlijk báál ik daar wel van want ik heb bést veel te melden. Als ik dat niet doe, ga ik die dingen vergeten, dat zou eeuwig zonde zijn.

Allereerst kwam Hannah afgelopen donderdag gezellig langs met haar kiddies. We hebben nog even genoten van ’t práchtige weer dmv ’n frisse duik in ’t zwembad. Alhoewel, genoten, Hannah d’r dochter Isa vond ’t duidelijk géén succes. ’t Arme meisje vond ’t véél te koud en schreeuwde de hele buurt bij elkaar. Robin heeft blijkbaar iets meer reserve puppyvet op haar kleine lichaampje want die vond ’t allemaal best. 

Die dag gaf mijn stofzuiger ook definitief de geest dus ben ik de volgende dag even met hun gaan ontbijten en heb en passant gelijk ’n nieuwe meegenomen (die groene was ‘r niet meer dus hebben we de roze).  

Vandaag waren we wéér bij hen omdat Juul haar 3e verjaardag vierde. Dat was erg gezellig en daar was Hannah dan ook weer dus dat maakt ’t cirkeltje rond 😉 Toen we daar weggingen, zei Jonne “het was ’n leuke dag hè”. Nah, da’s toch altijd heerlijk om te horen, dat ook hij ’t naar z’n zin heeft gehad.

Qua zindelijk-worden gaat ’t stééds beter. Leuk hoor, heb ik nét ’n nieuwe brilverkleiner gekocht, wil meneer ineens gewoon zónder brilverkleiner op de wc. Houdt wel in dat ie dan bijna in de pot zakt, maar okay. “Poep komt uit got!” roept ie steeds. Nee, wees niet bang, hier géén blasfemische uitspraken, ik schrijf ’t niet voor nix met ’n -t- . Wat ie ‘r precies mee bedoelt, weet ik niet maar ik moest ‘r wel om lachen (en als je ‘m corrigeert in “gat”, herhaalt hij dat hij toch écht “got” bedoelt). Vanmiddag naar Juul had ik ‘m nog wel ’n luier omgedaan maar dat was helemaal niet nodig. Hij gaf keurig aan dat hij moest plassen. Ik hoop dat ze ’t nu ook op het KDV gaan doen. Door het drukke spelen vergeet hij daar helemaal dat hij moet plassen dus houden ze dáár nog maar even de luier om. ’s Nachts heb ik ’t nog niet uitgeprobeerd. Ik ga gewoon maar ’s turven, hoe vaak hij ’s ochtends droog is en dan moet het er tóch ’n x van komen.

Robin is inmiddels alweer 5 maanden en oefent steeds meer op haar draai-skills. Ik dacht dat ze ’t alleen op ons bed zo goed kon, omdat mijn matras ietsje lager is dan die van Erik, maar ze kon ook nog terugrollen. Daarnaast traint ze ook haar stembanden. Voornamelijk met gezellig kraaien dus da’s wel erg leuk.

Over ’n maandje wordt Jonne ook 3. Ik ga maar ’s een lijstje online zetten met cadeau-ideeën. Zo is hij momenteel hélemaal into Memory, bijvoorbeeld van Thomas de Trein. Maargoed, zo zijn ‘r vast nog wel meer dingen en die dag komt met rasse schreden dichterbij. Tot die tijd nog wat leuke plaatjes!

Het was me al ’n paar x verteld maar ik zag ’t zelf niet. Erik ook niet. Dus toch maar ‘s de archieven ingedoken. Best gek: het zijn allebei onze kindjes (nee dát is niet gek!!!), de één heeft blond haar en blauwe ogen, de ánder donker haar met bruine ogen. Maar ik ben ‘r achter dat dát geen bál uitmaakt, ze lijken toch eigenlijk best wel op elkaar…

Afgelopen maandag waren opa en oma er weer ‘s. Dat hield in dat Jonne weer lekker met oma naar buiten ging om de  eendjes voeren, stokken te zoeken en te fietsen op de driewieler… Aan ’t eind van de dag was hij zó moe dat ie in slaap viel in de kinderwagenbak. Ach en Robin… moet ik daar ’n specifieke reden voor hebben om kiekjes van haar te plaatsen? 
Dacht ’t niet! :biggrin:

Nagekomen bericht: net moest ik even beide kinderen recht leggen in hun bedje. Robin was in haar wiegje hélemaal omhoog gekropen én, omdat de prachtige maar toch niet altijd even handige wieg, níet helemaal waterpas schijnt te zijn (hetgeen wij oplossen met handdoeken onder ’t matrasje) lag ze helemaal diagonaal.

Daarnaast hoorde ik net ’n doffe klap door de babyfoon. Omdat ik ‘r geen gejammer of gehuil achteraan hoorde, wist ik dat ’t niet Jonne was, die uit ’t bed was gevallen. Dat klopte, het bleek ’n Nijntje boekje te zijn dat nog in z’n bed lag. Al scheelde ’t voor hém ook nog maar ’n paar centimeters. In zijn onophoudelijke dweilsessies door ’t bed, was ie weer ‘s bij ’t voeteneind terecht gekomen, dáár waar ’t bedhekje ophoudt… Toen ik ‘m maar weer ff rechtlegde, prevelde hij zachtjes “YESS YESS… YESS YESS” Hij zei ‘r nog nét geen “we did it” achteraan 😉

Vaste prik voor ’t slapen gaan is nog ff voorlezen. Voorál “Het feest van Nijntje” vindt Jonne erg leuk. Zo leuk dat ie de tekst inmiddels bijna uit z’n hoofd kent. Voorál de bladzijde hierboven heeft ie goed onthouden. Zo goed dat álles tegenwoordig van wol is… zo roept ie soms uit ’t niets “oh kijk, een échte wollen kikker!” (of ’n ander dier/ding dat van origine niet van wol is) en gisterenochtend kwam ie beneden, wees naar z’n beker:  “ohhhh melk, échte wollen melk!”
(terwijl wij altijd hálf-wolle melk hebben :tongue: )

En dan m’n kleine meisje… die is inmiddels alweer bijna 3 maanden en niet meer zo klein. Dat héle “nuchtere” zoals men dat blijkbaar noemt, is ‘r écht wel af en ik vind ’t alléén maar leuker worden. Ik merk gewoon dat ik stééds meer contáct met ‘r krijg… en dan die geluidjes… héérlijk!!! Die tuinbroek hierboven was haar ’n paar weken terug écht nog veeeeeeel te groot. En ’t is toch écht maar maatje 56. Nou heeft ’t bij Jonne destijds ook wel ff geduurd hoor, voordat ie ‘m paste. En nu zit ie haar goed… stóer hé 😉

Btw: is ’t érg storend, die flikkerende mugshots hiernaast? Zit ff te dubben of ik ze laat staan of dat ik ze weer weghaal… Laat maar, ik heb ze al weggehaald, werd ‘r zélf ook ’n btje lijp van…

Ik heb voor Jonne ’n zonnebrilletje aangeschaft. Geen dure hoor, gewoon ’n simpel Kruidvat-dingetje.  Je weet namelijk nooit hoelang hij heel blijft :blink: Ik heb zélf overigens ook altijd van die goedkopies omdat ik ’t ook niet waard ben om ’n “echte” aan te schaffen. Overigens staat ie Robin ook heel goed maar voor háár heb ik nog ’n oude Babybanz… tenminste, als ik ‘m nog kan vinden…

Dan ’t beloofde plaatje van de “gewhitewashte” loungebank. Nu nog ’n stel lekkere kussentjes. Die anderen hadden we netjes opgeborgen in vuilniszakken maar kwamen ‘r ernstig muf en zwaar beschimmeld uit dus die hebben we weg kunnen gooien… jammer… Ik hoor net dat ’t volgens hem erg mooi weer blijft / gaat worden en dan gaat de bank natuurlijk uitgebreid worden gebruikt.

Voorts nog 2 plaatjes van potentiële lampen voor Robin d’r kamer… ik kan niet kiezen!!! ’t Ene moment denk ik de één, ’t andere moment de ánder… ik weet ’t niet meer. Ik heb ff ’n voorbeeldje gemaakt, zodat je kan zien hoe ’t eruit komt te zien… Aan de éne kant passen die bollen meer omdat dat ook van Raffi is maar aan de andere kant ben ik weer bang dat die dingen zó kapot gaan en wordt ’t licht wat daaruit komt (ondanks ’n klein bolletje) niet heel hard… en die roze dingen vind ik ook wel súperschattig… maar passen ze wel bij de rest van ’t kamertje… kórtom, van die levensbelangrijke dilemma’s waar ’n moeder soms voor komt te staan. Dus róept u maar!