Ik geloof dat ‘r meer mensen last van hebben… yep, me too! Pfff, wát ’n ellénde zeg! M’n héle lijf doet pijn! En als ik nou niet zwanger was geweest, had ik voor ’t slapen gaan ’s ff ’n flinke grok genomen ofzo… maarja, dat zit ‘r niet echt in, helaas.

En weet je wat zo fijn is: er moet hier nog zoveel gebeuren qua verbouwingen enzo. Gisteren hebben ze eindelijk ’t zolderraam geplaatst maar die mannen mogen per direct terugkomen want ’t zit écht voor geen meter. Toevallig waren hier vandaag 2 gasten van ’n aannemersbedrijf, die zeiden “je moet maar hopen dat ’t niet gaat regenen want dan heb je hier ’n waterballet. En bedánkt dan! Nou staat er op de doos van dat raam dat ’t gegarandeerd water- en winddicht wordt geplaatst dus daar zal ik ze ff aan houden. Ik heb al gezegd, als ik van ’t weekend schade heb door vocht, dan zijn de kosten voor jullie! Nou had ie ook nog ’n koffer met gereedschap laten staan (nee, ’t waren géén lichten, da’s wel duidelijk!), die moeten ze sowieso nog komen halen maar die krijgt ie mooi niet mee voordat alles goed gerepareerd is.

Goed, ik ga weer ’n tukkie doen, voor zover mogelijk. Afgelopen nacht was ook niet echt ’n succes, kon m’n draai niet vinden. En nogmaals: draaien of overeind komen, met zo’n bolle buik is géén feest. Gelukkig gaat Jonne morgen weer lekker naar ’t KDV… al loopt díe ook te rochelen als ’n oude man en hangt er volcontinue ’n dikke snottebel op z’n bovenlip… pfffff, wat ’n feest!

Maargoed, mocht u hier de komende dagen geen update zien, dan weet u waarom!

stem de; v(m) -men; -metje 1 het vermogen van mensen om een geluid voort te brengen 2 dat geluid: een heldere ~ 3 (muz) zangstem: de eerste, tweede, derde ~ zingen eerste enz. partij ve meerstemmig zangstuk 4 openbaring van zijn mening (voor of tegen): (bij verkiezingen) zijn ~ uitbrengen

Ik ben ‘m kwijt… écht hélemaal kwijt… heb óveral gezocht maar kan ‘m nérgens vinden. Ik zou wel willen roepen maarja, zónder gaat dat ’n btje moeilijk… meer dan gefluister of gepiep komt er niet uit. Nah, wie weet heeft Sinterklaas wel ’n nieuwe voor me, morgen…

Vraag me niet hoe ’t komt maar sinds ’n paar dagen wordt Jonne weer gruwelijk vroeg wakker. En ’t fijne is natuurlijk dat hij nu zélf z’n bed uit kan klimmen. Helaas is ie nog niet zo ver dat ie dan ook alleen naar beneden gaat, dvdtje aanzet en daar ff lekker gaan zitten buizen. Daar heeft ie ons toch nog steeds voor nodig… gelukkig maar, we zijn nog niet helemaal overbodig… zucht…

Vanmorgennacht was weer ’n hoogtepunt… of eigenlijk meer ’n dieptepunt. Hij had ff liggen hoesten dus eigenlijk zág ik ’t al aankomen. Na ’n tijdje hoorde ik dat ie z’n bed was uitgeklommen. Onderweg naar z’n kamer zag ik dat ’t 10 over 4 was… ja zeg, de groeten! Of, zoals hij zelf steeds roept als ie ’t ergens niet mee eens is “jah dóei!” (en probeer dán maar ’s je lach in te houden ;-)) Dus nam ik ‘m op schoot en ging op de schommelstoel zitten. Maar zoals ik al éérder heb verteld: dat ding is, ondanks ’t IKEA schapenvachtje dat ik ‘r op heb liggen, níet héél erg confortabel. Dus na ’n tijdje (geen idéé hoelang, hij heeft wel ’n nachtlampje maar om de klok te kunnen zien, is ‘r toch écht meer licht nodig) zijn we maar samen in zijn bedje gaan liggen. En ach… op zich gáát ’t best. ’t Heeft wel iets knussigs. Toegegeven: ’t is natuurlijk wat krapjes, 150 x 70 cm met z’n 2en waarvan ‘r ook nog één 5 maanden zwanger is… (jaja, i know, wellicht was ’n gewoon 1 persoonsbed tóch best handig geweest maargoed, die hebben we dus niet), maar álles is beter dan die stoel. En met dát in m’n achterhoofd bedacht ik me ook dat ‘r dan best ’n stevige lattenbodem inzit.

Ennieweej, dit ging met wisselend succes. Ik ben zélf geen ster in ’t stilliggen en daar heeft zoonlief ook last van. Elke x als ik dacht dat hij toch wel tegen ’t “in-slaap-vallen” aan zat, gebeurde er iets waardoor hij weer kláárwakker werd :-S Zelf kon ik tussen de bedrijven door rédelijk relaxt liggen maar slapen was dus geen optie!
“En mevrouw, wát ging ‘r op dát moment door u heen?” Nou dit logje bijvoorbeeld, m’n gedachtes gingen echt als ’n rázende tekeer… als ’n soort “voice over” in ’n film schoten de teksten door m’n hoofd. Jammer eigenlijk, dat je dat dan niet gelijk vanuit je hoofd naar je comp kan “teleporteren” want ’t uiteindelijke verhaal wordt natuurlijk áltijd anders dan wat je op dát moment denkt 😉 Tegelijkertijd zat ik me ook te bedenken dat ik maar ’n gewoon formaat dekbed op Jonne’s bed ga neerleggen want ondanks dat hij er niet zozeer onder wil liggen, is ’t voor degene die naast ‘m komt te liggen, toch best wel prettig. En ’n extra kussen in de buurt is ook geen overbodige luxe 😉

Na ’n tijdje was één van zijn lievelingsknuffels uit bed gevallen. Toen ik die voor ‘m ging pakken, ging hij op ’n dusdanige manier liggen, dat ik ‘r niet meer naast kon. Het leek er zowaar op dat hij tóch weer wilde gaan slapen dus kroop ik ‘r maar uit, terug naar m’n eigen bed. Onderweg zag ik dat ’t inmiddels half 6 was geworden. Phoe zeg, dat lag toch wel ’n stuk beter. Helaas was de euforie van korte duur… 20 minuten wel te verstaan. Want om 10 voor 6 schuivelde hij onze kamer weer binnen. Dus wij weer terug naar zijn bedje. Deze keer nam ik nog wél ff m’n eigen dekbed mee. Op zich lag dát wel beter maar Jonne was wakkerder dan ooit.

Uiteindelijk hebben we ’t nog ’n klein half uurtje uitgehouden en toen stapte papa maar onder de douche. Die had de babyfoon blijkbaar niet uitgezet waardoor hij de hele nacht uitgebreid mee had kunnen genieten en dus ook niet meer had kunnen slapen. Vanaf dat moment had ’t voor ons ook geen zin meer om te blijven liggen.

Nu zit ik hard te dubben of ik ‘m vandaag overdag maar wakker zal houden. Zelf vind ik ’t natuurlijk ook wel erg prettig om nog ff ’n tukkie te doen maar als dat nou ten koste gaat van z’n normale nachtrust, dan moeten we ’t maar niet doen… ik ben ‘r nog niet uit. We zullen ‘s kijken hoe de dag verloopt…
 

*De titel is overigens gejat van ’n HEUL MOOI liedje van John Lennon – How do you sleep… 
(klik op de titel om ’t te horen)

Update: Ik heb ‘m om half 2 toch maar ff op bed gelegd en zoals verwacht, slaapt ie als ’n roosje… ook daarin is hij erfelijk belast: ik slaap eerlijk gezegd ook liever overdag dan ’s nachts 😉 Maarja, dakennie hè…

Na wéér 2 nachten gruwelijk vroege ochtenden een paar uur met Jonne op de uiterst onconfortabele schommelstoel te hebben gezeten (ik weigerde wéér om 5 uur naar beneden te gaan!) was ik ’t zát! Ik dacht, als ie nou ’n ander bédje had, kon ik tenminste náást ‘m gaan liggen ofzo. Geen idee of dát zou helpen maar híer werd ik écht hélemaal gestoord van… en ik niet alleen, Erik werd ‘r ook niet echt vrolijker van. Dus ik ben maar ’s gaan rondsnuffelen.

Eigenlijk vond ik dat héle “peuterbed”-gedoe ’n btje onzin. Laten we éérlijk zijn, dat hebben we zélf vroeger toch ook nooit gehad? En ik ben notabene ’n dochter van ’n voormalig beddenboer (sorry Hannes: interieur-adviseur ;-)) Wij gingen ook gewoon gelijk in ’n éénpersoonsbed. Maar éérlijk gezegd vond ik in die categorie en voor ’n rédelijke prijs niet echt iets leuks. En toen vond ik dus dit peuterbedje… yep, tóch ’n peuterbedje… en ach, natuurlijk wist ik heus wel dat ’t er was, omdat vriendinnetje Miranda het zélfde bedje voor haar zoontje Djonno heeft. Daarnaast vond ik de prijs ook best te doen dus jah, toen was de keuze niet zo moeilijk meer. Matrasje erbij, ’n paar passende onderlakentjes, moltonnetje en klaar was Cat.

Nou goed, laat ik niet te vroeg juichen. Het is nog vóór middernacht. En ’t kan er natuurlijk ook mee te maken hebben dát hij vandaag al niet zo lekker was (ik ben zelfs voor ’t éérst gebeld om ‘m eerder te komen halen van ’t KDV) en daarom graag vroeg wilde slapen. Hij is ‘r ook al ’n x uitgerold en werd daar dus wakker van. Nu hebben we op aanraden van diezelfde Miranda het matrasje van z’n ledikantje maar voor het bedje neergelegd, dan valt ie in ieder geval zácht. Oh enneh, of ik ‘r wel naast kan liggen? Ach tuurlijk wel! Ehm… nóg wel… soort van… 😉

Ennieweej… voor nú lekker slapen en morgen… gezond weer op! 😉 Met wellicht ’n verslag van ’n al dan niet geslaagde nacht… ohja enneh, dat van de gyn… dat horen jullie dan uiteraard ook!

Jah, over timing gesproken…

Dat onze auto niet de nieuwste is, is ’n understatement (’95). Maar gelukkig doet ie ’t nog best en hebben we ‘r eigenlijk bijna nooit problemen mee. Er is wel ’s ’n deukje ingereden, o.a. door ‘n allervriendelijkste buurman, maar verder… Het énige dat ons met enige regelmaat parten speelt, is dit rode lampje. Dat geeft aan dat de motor te heet is geworden omdat de ventilator om e.o.a. reden niet is aangeslagen. Daarvoor is ie de afgelopen 3 jaar dat we deze auto nu hebben, al ’n paar keer naar de garage geweest.

Afgelopen zaterdagmiddag ging Erik nog ff snel naar ’t centrum voor ’n paar goedkope gympies voor de vakantie. Na een uurtje belde hij dat ie weer stil stond ivm het rode lampje. Hmm, dat was al bést weer lang geleden. Ennieuweej, ANWB gebeld maar omdat ’t lidmaatschap op mijn naam staat en persoonsgebonden is, moest ik ‘r ook heen om hem mijn pasje te geven. De diagnose van de Wegenwacht-meneer was dat de thermostaat ter ziele was. Tja, vervelend maar te overzien. Gelijk maar even de garage gebeld en daar kon hij gisteren terecht.

Toen ik gisteren aan ’t eind van de dag belde of hij al klaar was, kreeg ik ’n minder leuk verhaal voor m’n kiezen. Het euvel bleek ingewikkelder dan in eerste instantie werd gedacht. En daarmee dus duurder… en ’t zou ook langer gaan duren…

WHOAHHHHHHH!!!

Dat zijn géén dingen die je tegen ‘n zwangere vrouw met ’n hoge hormoonspiegel, moet zeggen vlak voordat zij op vakantie gaat…

ZENNNNNNNNNNNNNNNNNNNNN

Okay, Cat, even terug naar de werkelijkheid… éven doen wat je moet doen… bel de ANWB en zeg dat je vervangend vervoer nodig hebt….zucht… (***FLASHBACK MET 3 JAAR GELEDEN***)

Ik heb ‘r álle vertrouwen in dat dat gaat lukken hoor, mijn abonnement bij de ANWB is uitgebreid (lees: dúúr) genoeg dat ik daar wel voor in aanmerking kom, alleen ’t is wél ff ’n geregel. En mochten we ‘r nou écht niet uitkomen (maar dat gebeurt dus WEL) dan hebben we nog ’n alternatief dat we met de auto van m’n ouders kunnen, aangezien zij toch met de camper weggaan. Maargoed, je snapt, dat ik hier niet echt op zit te wachten, zo vlak voor m’n vakantie. Alsof ik nix beters te doen heb. Okay okay, heel eerlijk: ben blij dat ’t hier gebeurt en niet ergens halverwege de reis.

Hoe naief! Vertrouwen hebben dat je er wel uit komt met een organisatie als de ANWB!!!
“Goh mevrouw, uw auto ging zaterdag al kapot, waarom heeft u ‘m dan niet eerder naar de garage gebracht?”
“Omdat het zaterdag aan ’t eind van de dag is gebeurd, ik gelijk heb gebeld maar niet eerder dan dinsdag terecht kon!”
“Maar dan had u ‘m toch naar ’n ándere garage kunnen brengen?”
“Mevrouw, ik wist pas gisteren aan ’t eind van de dag dat de auto niet optijd kon worden gerepareerd, wát verwacht u dan van mij?”
“Dat u op zoek gaat naar ’n ándere garage die dat wel kan, en anders gaat u maar later op vakantie!”
“MEVROUW, IK HEB ‘N RESERVERING STAAN, IK KÁN NIET LATER WEG!”
“Ik zie dat mijn collega van de Wegenwacht heeft geconstateerd dat de thermostaat kapot is, dat hoeft toch niet zo lang te duren?”
Ik wist ook niet beter dan dat dat ’t was maar de garage heeft véél meer geconstateerd en dat gaat dus langer duren”
“Jah, jah, jah, de garage, die kan wel zoveel zeggen, die constateren natuurlijk van álles”
“Mevrouw, wat denkt u nou, dat mijn garage, die dit alles voor véél minder geld dan ’n reguliere garage doet, wat al járen mijn vaste garage is, die iets meer de tijd heeft / neemt, dan de gemiddelde Wegenwacht, mij loopt te flessen?”
“Tja eh, dat weet ik niet hoor maarreh, wij kunnen u niet helpen, dág mevrouw!”

AAAAAAAAAAGGGGGGGGHHHHHH!!!!! 

… je weet wel, dat gezeik met m’n werk enzo… Eigenlijk had ik ‘r morgen naartoe gemoeten. Want volgens de ARBO arts was ik vanaf deze week weer beter. Nou goed, daar had ik me bij neergelegd, ff 3 daagjes (op z’n hoogst) uit m’n neus eten…

Ik had beter moeten/kunnen weten… want uiteraard werd ik net (zoals áltijd aan ’t eind van de middag) gebeld met wederom ’n voorstel dat ik niet hoef te komen, dat ik wel word beter gemeld, dat ik word vrijgesteld van werk en dat ik de komende maand wel gewoon wordt uitbetaald (afgelopen maand heb ik maar 70% gekregen omdat ik in de ziektewet zat, daar ga ik ’t ook nog ’s met ze over hebben. Da’s nl ’n regel van ’t nieuwe bedrijf en niet van ’t bedrijf waar ik oorspronkelijk ’n contract mee heb). Wederom heb ik gezegd dat ze het maar weer op papier moeten zetten wát er zal worden uitbetaald en dat ze ook zéker die gespaarde vakantietegoed niet moesten vergeten… Tjonge jonge… wát ’n giller!

Verder heb ik écht nog wel meer te vertellen hoor, hoe we bv van ’t weekend bv nog Maureen en Angelique tegenkwamen en dat ik vrijdagavond ’n laptopje heb gekocht… en dat laatste is nou ook nét datgene waarom ik nog niet geschreven heb. Ben naarstig bezig om alles van m’n desktop over te zetten op m’n laptop enzo… en dat neemt nogal wat tijd in beslag. Maargoed, zodra de boel verwerkt is, gaan we weer fijn berichtjes schrijven. Tot die tijd een spannend mooi muziekje. 

UPDEET: Joepie!!! Met ’n b’tje mazzel, is ’t nu eindelijk zo goed als voorbij! Ik hoef niet meer voor hen naar Amsterdam en ze betalen gewoon op een normale manier salaris over de maand augustus inclusief alle opgebouwde reserves (is ze geraaien ook!). Geen gezeik van dingen in één keer waardoor je geld misloopt door hogere belastingtarieven e.d. Djiezzz, hadden ze dat niet al veel eerder kunnen doen? Want waar ik nu nog wel ff achteraan moet zitten, is dat ze me vorige maand minder uit hebben betaald omdat ik me had ziek gemeld. (ja nee, ik weet dat werkgevers dat soms mogen doen maar niet als ze die regel bij de één wel toepassen en bij de ánder niet).

Kunnen we ’t vanaf nu eindelijk over leukere dingen gaan hebben!!

Ohja, de ARBO arts, daar moest ik gisteren dus heen. Ik heb hem ’n korte samenvatting gegeven van de situatie. Ook heb ik ‘m verteld dat ik (hoogstwaarschijnlijk) zwanger ben en dat de spanningen van de hele soap mij en de baby geen goed doen. Dat ik vorige week donderdag voor ’n spoed echo moest en dat ‘r morgen weer één moet worden gemaakt.

 Concluderend dat ik natuurlijk niet echt ziek ben maar gezien die zwangerschap, wél rustig aan moet doen, moet ik vanaf 4 augustus weer aan de slag. Nou is dat ’n maandag en ik werk nooit op maandag dus voor mij is dat dan vanaf 5 augustus. Ik heb vandaag nog gebeld of hij ’t niet ’n paar dagen kon uitstellen maar dat was helaas onmogelijk. Nou goed, dat zijn (aangezien ik naast mijn gewone vakantie nog 1,9 vakantiedag heb) hooguit nog 3 dagen op en neer. In het rapport, of, de “probleemanalyse” zoals ze dat bij ARBONED noemen, staat, dat werkgever heeft laten weten werkneemster vrij te stellen van werk. Ben blij dat dit nog ’s even door hém ook wordt aangehaald al maakt dat voor die paar dagen ook bijna nix meer uit.

Vorige week heb ik, op advies van ’n juriste van Het Juridisch Loket, overigens een aangetekende brief gestuurd naar het bedrijf, waar ik nog even refereer aan het 2e voorstel van voormalig bazin L. Ik verzoek daarin om helder en duidelijk op papier te zetten

• wát er zal worden uitbetaald
• hoe het het eventuele salarisverlies door belastingafdracht, zal worden gecompenseerd
• de toezegging dat ik gewone loonstrookjes zal ontvangen
• én ’n brief dat ik, zoals vermeld, tot einde contract (31augustus 2008) ben vrijgesteld van werk.

En aangezien het contract bijna verlopen is, verwacht ik daar binnen een week schriftelijk antwoord op te krijgen. Nah, die brief is vorige week woensdag 16 augustus juli, verstuurd en zoals je wel kan verwachten, heb ik daar nog nix op gehoord. Ik moet ’s kijken wat die juriste daarvan vind, maar aan haar heb ik eerlijk gezegd ook erg weinig. Zij zou voor mij uitzoeken of ’t wel eerlijk is, dat het bedrijf mij, in verband met ziekte, nu maar 70% mag uitkeren. Dit deed het bedrijf waar ik oorspronkelijk in dienst ben, namelijk nooit en dat doen ze ook bij m’n collega niet, die zich ook heeft ziekgemeld. Meten met 2 maten dus. Maargoed, ik zit dus nog steeds te wachten op antwoord van haar.

Ohwell, ik ga ‘r wel zitten hoor, die dagen. Mijn neus kan bést leger, bij wijze van spreke 😉 Maar verwacht van mij de minimale inspanning. Ik zing m’n tijd wel uit. My goodness, wat verlang ik naar de week van 11 augustus. Dan heb ik dus vakantie en dan hoef ik nooit meer iets met die gasten te maken te hebben. Al verwacht ik wel weer dat ik om m’n centen moeten soebatten… ’t zijn écht rátten!

Ennieweej, nu weer ff concentreren op morgen… 16 uur… ben benieuwd of “het” zich al wil laten zien en of alles goed is. Zenuwachtig? Neuh, dat niet… we zien wel… Ennieweej, u snapt, u hoort wel weer van ons.

Het houdt maar niet op. Het begint zo langzamerhand echt op ’n ordinaire soap te lijken. Afgelopen vrijdag heb ik ’n mailtje van iemand ánders binnen het nieuwe bedrijf gekregen, waarin staat dat zij de hele afwikkeling heeft overgenomen van voormalig bazin L. Ik heb nu dus gelúkkig geen contact meer met L maar met E.
Jah, niet dat ’t veel uitmaakt want zij begon haar eerste mailtje ook al over mijn dreigement met ziekmelding en dat mijn toon buitengewoon onredelijk en ongepast  was. Tuurlijk meid!

Ik heb haar geschreven dat het feit dat ik mij ziek wil melden absoluut géén dreigement is maar wel degelijk een gevolg van de situatie van afgelopen week. De stress begint bij mij namelijk behoorlijk hoog op te lopen door al het heen en weer getrek, vage voorstellen en de rommelige communicatie die zich de afgelopen dagen heeft voorgedaan. Overigens ligt de constatering of ik al dan niet ziek ben, niet bij de werkgever maar bij een bedrijfsarts. Ik heb aangegeven dat ik mij te allen tijde beschikbaar hou om me te melden bij een dergelijke instantie.

Over wat ongepast is of niet, daarover zou ik graag nog eens een discussie met haar willen voeren. Wat ik uitermáte ongepast vind, is dat het nieuwe bedrijf niet bereid is om mij op papier hélder te tonen hoe zij een eventuele afvloeiingsregeling in gedachte heeft. Dit wordt mij slechts per mail in telegram stijl te kennen gegeven hetgeen multi-interpretabel is. Waar ik bij L. al diverse keren om verzocht heb, is een proefuitdraai van de loonstrookjes van de maanden juli en augustus 2008, waarop vermeld staat wat het over te maken bedrag gaat worden, met daarbij helder vermeld wat mijn opgebouwde vakantietegoeden zijn.
Maar met náme ook omdat L heeft toegezegd dat salarisverlies door hogere belastingheffing zou worden gecompenseerd. Ik ben dan wel benieuwd op wat voor manier. Ik wil wél dat ’t allemaal kosher gebeurt, dat ik zeker weet dat ik later géén gezeur heb met het UWV, mocht ik die nodig hebben. Tot op heden heb ik nog geen overzicht van ze ontvangen. En waarom? Ik heb werkelijk géén idee. En dát stinkt nog al, vind ik! Dat riekt naar vage praktijken.

Omdat ik niet weet van welke zaken zij allemaal op de hoogte is, voel ik mij genoodzaakt een samenvatting van de afgelopen week te geven zodat zij ook míjn kant van het verhaal meekrijgt. (die samenvatting ga ik hier overigens niet weer helemaal vermelden, als je ’t wil weten, moet je me maar ff mailen, dan stuur ik je een kopietje van ’t mailtje dat ik haar gestuurd heb)

In haar mailtje zegt ze dat ze mij gevraagd hebben om naar kantoor te komen “al was het maar om in overleg tot afronding te komen“. Dit is door L absoluut nooit zó naar mij toe gecommuniceerd. Het was óf het voorstel zónder meer aannemen óf op kantoor het contract verder uitdienen. Bij voorkeur liet ze dan aan ’t eind van de dag weten, dat ik de volgende dag op kantoor moest komen (om ’t vervolgens nét zo hard weer af te zeggen als je álles dan had geregeld). Laten we het nog eens hebben over onredelijk en ongepast gedrag.

Als laatste schreef ze dat ze “geen behoefte had om verdere negatieve energie te besteden aan communicatie op deze manier“. Met betrekking tot die negatieve energie en communicatie op deze manier, geef ik haar groot gelijk. Ik had het ook héél graag anders gezien. Ik had graag gezien dat dit op een nette manier door de werkgever was afgehandeld. Navraag bij diverse juridische instanties bevestigen mijn gevoel dat dit een vérre van nette manier is.

Ik zit er sowieso over te denken om maandag maar ’s ff bij de huisarts langs te gaan, al was ’t alleen maar om mijn ziekmelding kracht bij te zetten. Ik ben er erg goed in om álles altijd maar weg te baggatelliseren maar dit vreet écht aan me. Daarnaast loopt ik ook al dik ‘n half jaar met ’n neusverkoudheid die maar niet over wil gaan. Nou weet ik eerlijk gezegd ook weer niet wat mijn huisarts kan doen aan ’t feit dat ik “on the edge of a nervous breakdown” ben van deze situatie. ’t Is niet dat ik kalmeringstabletten nodig heb ofzo want zo uit het zich niet bij mij. Hoe en wat dan wel? Jah, géén idee. Nou goed, we zien wel.

Kortom… u hoort wel weer van mij! Geloof me, er komen binnenkort ook héus wel weer vrolijkere berichten op dit log hoor!!!

Gisterenmiddag in dat telefoongesprek met bazin L, sommeerde zij mij om half 5 ’s middags (ik zie ’n patroon) dat ik vandaag dan toch maar naar kantoor moest komen, aangezien we nog steeds geen overeenkomst hadden bereikt. Dit natuurlijk met het risico dat ik ook voor ’n dichte deur zou te komen te staan (zie het verhaal hieronder.) Daarop antwoorde ik “Dan meld ik me bij dezen ziek! je regelt het maar!” 

Wat ik hieronder ook al schreef: aan ’t eind van ons telefoongesprek zei ze dat ze alsnog e.e.a op papier wilde zetten qua uitbetaling en beloofde mij dat ze dat gisterenavond naar mij toe zou mailen. Dit heeft ze overigens niet gedaan.

Vanmorgen ontving ik van haar ’n smsje, met de vraag of ik al bereikbaar was. Ik heb haar terug gesmst dat ik geen telefonisch contact meer met haar wilde, dat ze ’t allemaal maar op papier moest zetten. Ik wil alles zwart op wit. Heeft ze op m’n voicemail ingesproken dat het mailtje er idd aan zou komen maar
dat de ziektewet van het nieuwe bedrijf, geen 100 maar 70% uitkeert.

Ik heb haar teruggesmst dat ik helemaal geen overeenkomst heb met dat nieuwe bedrijf maar met mijn oorspronkelijke werkgever.

Echt, ik word hier hélemaal gestoord van! Ze zoeken ’t maar uit maar mij krijgen ze niet klein! Al vreet ’t wel energie. Ben van plan om vanavond idd maar weer ’s naar een rechtswinkel te gaan.

UPDATE: Het is inmiddels bijna 13 uur. Ondanks haar voicemailbericht waarin ze zegt dat ik rond 10 uur het mailtje zal ontvangen, heb ik nog nix gezien. Het is blijkbaar ’n zware bevalling. In de lijn der verwachting zal ik ergens aan ’t eind van de middag wel iets van haar ontvangen waarin mij vast weer e.o.a. genereus aanbod wordt gedaan. Tot die tijd heb ik overigens ook nog steeds (ff checken -> nee) géén salaris van juni bijgeschreven gekregen.

In de afgelopen maanden, herstel, in het afgelopen half jaar, heb ik regelmátig mensen telefonisch te woord gestaan, die met werkgever een sponsorovereenkomst hadden en op hun geld zaten te wachten. Deze mensen werd stééds maar weer een worst voor gehouden dat ze hun geld over ’n paar weken, maanden, écht zouden krijgen. Ik vond ’t altijd érg moeilijk om die mensen geloofwaardig te woord te staan, zéker als ’t al de zóveelste keer was dat ze belden en de eerder afgesproken datum al diverse keren was verschoven. Inmiddels hoor ik, horen wij, mijn collega’s en ik, bij diezelfde groep mensen die om z’n geld moet soebatten. 

Ik heb zóveel te vertellen dat ik eigenlijk niet weet waar ik moet beginnen. En toch wil ik t állemaal vastleggen, voor later. 

Nou goed, het leukste eerst:

Gisteren zijn Jonne en ik lekker samen met Hannah en Juliën op stap geweest. Eerst op zoek naar een speeltuin in Wateringen. ’t Duurde ff want ’t adres dat we hadden opgekregen, klopte voor geen meter. Uiteindelijk daar aangekomen, was ’t absoluut de moeite waard. De jongens vonden ’t erg leuk! Helaas waren we ’n b’tje laat waardoor we ‘r uiteindelijk maar héél even konden blijven. Maar we gaan ‘r zéker nog een keer heen.

Daarna zijn we doorgereden naar Kijkduin om nog ff op ’n terrasje te pakken. Tja, op zich héel leuk, lekker en gezellig. Juliën blijft wel keurig op z’n stoel zitten. Maar Jonne rent de hele tent rond om vervolgens bij alle tafeltjes óf de asbakken weg te halen (het wás nog niet eens 1 juli!) of de cocktailstampertjes bij mensen weg te rausen! Zucht… ik voed ‘m heus op hoor! Althans, ik dóe m’n best! 😉
Niet vergeten: nog héérlijke pangsit van Hannah meegekregen! Later die avond belde ze me, dat ik ze niet mocht eten omdat ze volgens haar niet gekruid waren! Te laat, die dingen zaten, zowel bij mij als bij Jonne alláng diep in ons spijsverteringskanaal! 😉 Wij vonden ze overigens héérlijk hoor!

Ach ja en verder… de soap rondom mijn werkgever duurt nog immer voort. Bazin L belde maandag aan ’t eind van de dag (as usual) dat ik dinsdag tóch niet naar kantoor hoefde te komen (én bedankt, ik heb wéderom van álles geregeld, mensen ingeschakeld, die mag ik dan weer fijn gaan afbellen!!!) en dat ze me wél 2 maanden (dus tot einde contract) willen uitbetalen met vrijstelling van werk. Jaja… ik verzocht haar om haar voorstel in ’n mailtje te zetten, zodat ik ’t eens rustig kon bekijken. Ik was inmiddels ietwat wantrouwig geworden inzake het vorige voorstel, dus zomaar akkoord gaan, zit er bij mij niet meer in.

Dit leek leuk maar wederom kwam ze met ’n flut-voorstel op de proppen, waarbij ik maar voorál snél moest “schakelen”, zodat ze alles snel kon afhandelen. Nix over de opgebouwde vakantiedagen, ze wilden álles in één x betalen, zodat ik op die manier géén loonheffingskorting zou krijgen over de maanden juli en augustus, enz enz… kortom: het rammelde weer aan álle kanten.

Maar de grootste giller was het “dreigement”, waarin ik moest beloven om dit voorstel niet met mijn mede collega’s te bespreken, anders zou deze deal niet doorgaan. Pardón zeg!!! Jah, ’t was haar blijkbaar erg slecht uitgekomen dat S en ik e.e.a met elkaar hadden besproken en daarom niet met haar vorige voorstel akkoord waren gegaan.

Ik heb haar een mailtje gestuurd waarin ik in nette doch niet mis te verstane woorden uitgelegd op welke manier ik de zaak uitbetaald wil krijgen en dat ik ook nog recht heb op 3 of 4 maanden vakantietoeslag, die ik sinds mei weer heb opgebouwd. Gewoon volgens contract, precies dátgene waar ik recht op heb, niets meer, maar ook zeker geen cént minder. Daarnaast heb ik haar verteld dat zij niet in de positie is om mij te vertellen dat ik dit niet met mijn overige collega’s mag bespreken en dat ik haar toon nogal intimiderend vind.

Dit alles hebben we vanmiddag ook nog even uitgebreid besproken in een telefoongesprek. En wederom werd mij gezegd: als je niet akkoord gaat, dan kom je maar op kantoor! Voor de 3e x trachtte ze me op aan het eind van de middag wéér onder druk te zetten. Gek genoeg wilde ze ineens toch nog een keer op papier uit de doeken doen, hoe ze dan zou gaan uitbetalen. Ik zei dat ze dat maar voorál moest doen en dat ik ’t op de mail wel tegemoet zou zien.

Over uitbetalen gesproken: wij allen hebben ook nog stééds ons salaris van juni niet gekregen. L wil graag alles in één afronden. Wij willen dat dus niet!

Ik snap dondersgoed waarom zij niet wil dat wij ’t onderling bespreken, het komt haar namelijk verrótte slecht uit. Ik heb vanavond weer met ’n ándere collega (ook ’n S) gesproken, en die vertelde mij zijn ervaringen, daar lusten de honden geen brood van! Hij moest ’s ochtends (voor de 2e dag) op kantoor komen. Toen hij daar bijna was, kreeg hij ’n telefoontje van L, dat hij toch niet hoefde te komen. Hij zei dat ie al voor de deur stond. Toen werd hem gewoon de toegang tot het pand ontzegd!  

DAMES EN HEREN, WAAR ZIJN WE NOU MEE BÉZIG???? 

U begrijpt, wij bundelen onze krachten en we zijn er nog niet klaar mee. Wordt vervolgd!

ps: je kán je afvragen waarom en óf ik dit hier moet publiceren. Ik doe dit héél bewust! Ik sta namelijk volkomen in m’n recht en doe hierin níx wat niet mag. Het bedrijf probeert héle rare spelletjes met ons allen te spelen. De énige aanpassing die ik maak, is dat ik de bedrijfsnamen alswel de namen van de collegae  bewust heb ingekort of weggelaten.