Gisteren zijn we, op Romana na (nanananana), met z’n allen naar Parkpop geweest. Of dat leuk was?

Nou ja, ehm, er was goeie muziek, ’t was práchtig weer, leuke mensen (Cynthia, Toine en Juul waren ‘r, en hun toekomstige buren heb ik nu ook ontmoet. Dus wat dát betreft was ’t zéker leuk!

Maarja, met ’n klein jochie wat eigenlijk ’t liefst ’t héle veld wil rondrennen (en geef ‘m ’s ongelijk) is dat tóch niet zo handig. Ik werd ‘r hélemaal íebel van! Het was rázend druk (nog wel dat je gewoon lekker kon zitten hoor, maar toch) dus ik was als de dood dat ik ‘m daar kwijt zou raken. Erik is wel ’n paar x ’n stuk met ‘m gaan lopen hoor en Sach en Luca lette ook héél goed op ‘m maar in dát opzicht vond ik ’t toch niet zo’n héel groot succes.

Bijgaand de foto’s van Cynthia en onderaan nog wat foto’s van mij.

Ondanks een duidelijk verzoek aan bazin L om mij niet pas op ’t laatste moment te laten weten of ik nou morgen moest komen werken, werd het tóch pas weer rond kwart voor 5 dat ze me belde. Hoe verrássend! Dat is dus L ten voeten uit. Volgens haar hadden ze er ’s middags nog uitgebreid over vergaderd (uhuh sure! hoe ingewikkeld ís de kwestie? niet, volgens mij) maar ze bleven tóch bij hun besluit dat ik op het gestelde aanbod in moest gaan óf gewoon maar weer moest komen werken.

Da’s goed zei ik. Naast mijn vakantiedagen die ik al gepland heb in de laatste 2 weken van augustus, heb ik nog 2,9 dagen staan (wánt ooit ’n uurtje later begonnen vanwege artsenbezoek). Daarvan neem ik er morgen één op en dan kun je mij vanaf a.s. dinsdag in Amsterdam verwachten (’s maandags is mijn vrije dag).

Hmm, dáár had ze blijkbaar niet op gerekend maar meer keuze was er niet, ook niet voor háár. Het was duidelijk dat ze ervan baalde dat ik niet op het aanbod inging. Ja zeg, ik lijk wel gék! Maar ondanks dat ik haar nog even heb voorgerekend, hoeveel geld ik dan zou mislopen, was het in háár ogen écht een héél redelijk aanbod. Op de vraag of zíj zélf ooit serieus op het desbetreffende aanbod zou zijn ingegaan, gaf ze een ontwijkend antwoord. Jah, logisch!

Ik vroeg haar ook of ze collega S. al had gesproken. En op die vraag beweerde ze gláshard dat S. wél op het “genereuze aanbod” was ingegaan. Dit was werkelijk de limit want ik heb S. vandaag méérdere keren gesproken en ik wéét gewoon uit eerste hand, dat dat níet zo is. Hoe schijnheilig kan je zijn, baas?

In het gesprek heeft ze herhaaldelijk aangegeven dat het zowel voor hén als voor mij niet leuk was, dat het nu zo loopt. Nah, voor hén meer niet dan voor mij hoor! Zij dachten mij met een genereus gebaar af te schepen met een sigaar uit eigen doos maar daar heb ik dus even ’n vette streep doorheen getrokken! Nu moeten ze gewoon de volle mep betalen… ja maar dát was hun bedoeling niet! Maar dát is dus niet mijn probleem! Om met L haar eigen (gejatte) woorden te spreken:

Vette pech voor de kabouters!

Mochten er zich nieuwe ontwikkelingen voordoen, dan zal je dit geheid hier terug kunnen lezen. En na dinsdag lees je uiteraard hoe de dag verlopen is.

UPDEET: En niemand die zegt “Zeg Cat, Kabauters is met ou, muts!!!” hahahahaha!

Tussen ál het gedoe door, ook even wat vrolijk nieuws. Vanochtend vroeg (althans ik dénk vanochtend vroeg) is vriendinnetje Lia na bijna 42 weken dan EINDELIJK bevallen van zoonlief Quinten.

Joris en Lia van hárte gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon. Yuri, stoere man, jij ook van harte met het predikaat grote broer! Ik weet zéker dat jij deze taak goed en waardig zal dragen!

Quinten, lief mannetje, welkom in deze soms ráre wereld! Maak er iets moois van! We hopen je snel te mogen komen bekijken.

Beste L,

Naar aanleiding van ons telefoongesprek én nog verdere navraag ben ik tot de volgende conclusie gekomen. Ik kan helaas niet ingaan op het voorstel dat jij hebt gedaan, teweten, dat ik niet meer naar Amsterdam hoef te komen en dat ik naast mijn salaris van juni ook nog de maand juli krijg uitbetaald, zonder daarvoor te hoeven werken.
Ik zal je uitleggen waarom.

In eerste instantie leek het heel aantrekkelijk en ik twijfel er ook niet aan, dat dit met de beste bedoelingen is voorgelegd.
Mijn contract met MAXTT loopt t/m 31 augustus 2008. Zoals ik over de telefoon al aangaf, is het voor mij onmogelijk om voor de maand augustus alweer een nieuwe werkgever te vinden, gezien ’t feit dat ik voor de laatste 2 weken van die maand een vakantie heb geboekt. Juli is al helemaal geen optie, deze maand begint over 4 dagen en behalve dat éne gesprek dat ik heb gehad, heb ik nog nix concreet in het vooruitzicht. Geen werkgever zal iemand per 1 augustus in dienst nemen, wetende dat zij na 2 weken alweer 2 weken afwezig is. Daarnaast heb ik de vakantie ook gepland met vakantiedagen die ik heb opgespaard bij MAXTT. Stel dat ik in het uitzonderlijk geval wél die baan voor 1 augustus zou vinden, dan lever ik bij mijn nieuwe werkgever per direct een groot deel van mijn vakantiedagen in, die ik éigenlijk van MAXTT tegoed heb.
Als ik akkoord zou gaan met de door jullie gestelde regeling, zou ik dus niet 1 maar zelfs anderhálve maand salaris mislopen, omdat ik dan ook mijn vrije dagen zomaar inlever. Omgerekend krijg ik nu dan ook eigenlijk niet een héle maand maar een hálve maand salaris mee.

Verder ben ik er ook vrijwel van overtuigd, dat ik meer belasting zal moeten betalen, als jij, zoals je aangaf, bij het salaris van juni, ook gelijk het salaris van juli zal overmaken, maar dát zal ik voor de zekerheid nog even nagaan bij het CWI. Wellicht dat ik dit volgend jaar via de aangifte terug kan vorderen, maar daar heb ik nu nix aan en mijn kosten lopen nu wél gewoon door.

Ik hoop dat je begrip hebt voor mijn standpunt. Laten we vandaag nog even bellen hoe we het dán gaan oplossen. Wellicht moet ik dan tóch nog maar die anderhalve maand naar Amsterdam komen, ervan uitgaande dat ik wél mijn kilometers vergoed krijg. Heel eerlijk toegegeven, niet de meest ideale oplossing maar financieel gezien lever ik écht téveel in, als ik akkoord ga met het door jullie gedane voorstel en dat kan ik me gewoon níet veroorloven.

Ik hoop van je te horen.

Met vriendelijke groet,
Cat

Raar dagje vandaag. Veel telefonisch contact met collega S gehad. Eerst belt ze om te vertellen dat baas L haar heeft verzocht om donderdag toch maar weer te komen werken. In Amsterdam dus. Daar heeft S eigenlijk niet zoveel trek in. Wij hadden namelijk ook gevraagd of wij, zéker zo’n 1e dag samen konden komen. Vrijdag bijvoorbeeld. Dan zouden we ook kunnen carpoolen (je weet wel, kostenbesparend). Hier zou L bij ons nog op terugkomen. Daarnaast gaan Luca en haar dochter (want bij elkaar in de klas) morgen op schoolreisje, en die wil ze gaan uitzwaaien. In feite héél makkelijk als je dichtbij huis woont maar als je naar Amsterdam moet, moet je ’n stuk eerder van huis. S is iig van plan om vanavond naar de rechtswinkel in Schiedam te gaan, om met hén ’s uit te zoeken of dit zomaar kan en mag.

Zoals ik gisteren al had onderzocht, en wat vanavond dus ook weer door die rechtswinkel wordt bevestigd, hebben we geen poot om op te staan want in ’t contract staat, dat onze werkplek in eerste instantie gewoon in Vlaardingen is, maar, als de noodzaak zich voordoet, wij ook verplicht zijn om onze werkzaamheden elders te verrichten. Zelfs als dat dik 80 km verderop is. In dat zelfde contract staat ook dat wij reiskostenvergoeding krijgen als de reis meer dan 10 km vereist. Over de hoogte van die reiskostenvergoeding wordt dan weer met geen woord gerept.

Later op de dag spreek ik S. weer. L heeft haar wederom gebeld en gezegd dat ze niet meer hoeft te komen. Dat ze helemaal niet meer hoeven te komen, dat ze deze maand (uiteraard) krijgt uitbetaald plus een maand extra. En voor die maand hoeven we dus niet te werken. Klinkt goed. L zal mij ook nog bellen… kijken of ze dat voorstel ook aan mij doet.

En ja hoor, rond ’n uur of 9 word ik gebeld door L. Na wat primaire beleefdheidsprietpraat vraag ik haar waarom ze belt. Volgens haar zeggen zou ze sowieso doen. Okay, maar waarom dan? En dan komt het hoge woord eruit: ook aan mij doet ze ’t zelfde voorstel. Ik zeg haar dat ik dat in principe wel goed vind, maar dat ik wél duidelijk vermeld wil krijgen, dat ik zélf geen ontslag neem, omdat ik ánders geen aanspraak kan maken op een ww uitkering. Blijkbaar heeft ze op déze gevatheid niet gerekend. Ik was toch al met ’n mogelijke nieuwe werkgever bezig? Ja maar daar is nog verder nix over bekend. Maar okay, als ik dat in een mailtje schrijf, zal zij kijken wat ze voor me kan doen. Ik zeg haar dat dat voor mij een vereiste van de deal is. Haar verzoek is, dat ze dat mailtje wél morgenochtend vroeg kan ontvangen, zodat ze alles zo snel mogelijk kan afhandelen.

Als ik opgehangen heb, begint ’t bij mij te malen. Ja wácht ’s even… als ik daarmee akkoord ga, dan loop ik dus ’n maand salaris mis. Want gezien ’t feit dat wij de laatste 2 weken van augustus op vakantie gaan, zal geen bedrijf mij per 1 augustus in dienst nemen. Dus dat wordt op z’n vroegst 1 september. Als ik voor de maand augustus een ww uitkering moet aanvragen, dan ontvang ik maar 70% van mijn laatst verdiende salaris. Dat is dus 70% van mijn toch al niet riante part time salaris.

Ik bel L nog een keer op om haar dat voor te leggen. Dat ze wel met ’n royaal gebaar die ene maand kunnen meegeven maar dat ik dit eigenlijk niet zie zitten. Ze is verbaasd. Weer komt ze met de opmerking dat ik toch al bezig was met ’n potentiële nieuwe werkgever en weer vertel ik haar dat dat nog hélemaal niet zeker is en dat die al had al aangegeven om ’t contract op z’n vroegst per 1 september in te laten gaan. L is blijkbaar nogal overdonderd en gooit ’t op “mijn manier van brengen en de toon die ik aansla”. Ik denk jah, zó ken ik ‘r nog wel ’n paar! Ik probeer haar gewoon te laten zien dat het allemaal wel leuk lief en aardig is, maar dat hun royale gebaar ’n stúk minder royaal is, dan dat ze ’t doen voorkomen.

Daarnaast vertel ik haar ook dat ik dat mailtje ook niet zo vroeg kan versturen, omdat ik eerst wil gaan informeren bij het CWI of ik dit wel moet aannemen, of het wel verstandig is om hierop in te gaan. Dan vertelt ze me, dat ze ’t snel moet hebben omdat ze blijkbaar de salarissen van juni moet regelen en eigenlijk daarbij ook gelijk het salaris van juli wil storten, zodat alles dan is afgerond.

Jah ho wácht ’s even? Dus dat wil je ook nog ’s gelijk bij gaan storten? Dan moet ik toch véél meer belasting betalen? Aarzelend zegt ze dat dat niet zo is maar aan haar stem hoor ik, dat ze niet zeker is van haar zaak.

Als ik ophang bedenk ik me nóg iets: die 2 weken vakantie. Dat zijn dus mijn bij MAXTT verzamelde vakantiedagen! Daar is met geen woord over gerept. Kortom: als ik akkoord ga met dit voorstel om die ene maand salaris mee te krijgen, gooi ik mijn vakantiedagen, waar ik nog recht op heb, ook down the drain. Ik krijg dus eigenlijk maar een halve maand salaris mee!

U begrijpt wellicht dat het stoom mij zo langzamerhand uit de oren komt!

Wordt vervolgd!

Dat bedrijf waar ik werk, kampt al énige tijd met een liquiditeitsprobleem. Eén van de oprichters, aan wie we dit grotendeels hebben te danken, is ook al ’n tijdje terug op non-actief gezet.

’n Paar maanden geleden vertelde onze algemeen directeur (dat is dus absoluut NIET bovengenoemd persoon, laat dát ff helder zijn) dat ze in gesprek was met een financiele investeerder voor ons bedrijf. Aangezien zij ’n een héle grote zijn in die branche, leek dit ’n goeie optie. De onderhandelingen waren al zo goed als rond en ’t was eigenlijk ’n kwestie van de puntjes op de i voordat het rond zou zijn en wij weer gewoon verder konden met onze dagelijkse bezigheden. Let wel: ze zouden mede aandeelhouder worden, ’t bedrijf zou níet worden overgenomen.

Dagen werden weken, weken werden maanden maar steeds kwam er géén uitsluitsel over de eventuele samenwerking met dit in Amsterdam gevestigde bedrijf. Wat wél duidelijker werd, was dat ons bedrijf een steeds groter financieel tekort opbouwde. Dagelijks kregen wij telefoontjes van bedrijven / verenigingen die nog op hun geld cq beeldscherm zaten te wachten en voor onszélf was het de laatste maanden steeds ’n verrassing of wij ons salaris wel kregen (is overigens wel steeds gelukt)

In de tussentijd had ik wél al ’n gesprek met de bazin gehad, aangezien mijn contract op 31 augustus verloopt. Daarin is toen naarvoren gekomen, dat mijn contract, gezien de situatie niet zou worden verlengd. Tja, erg jammer maar dat had ik al van kilometers aan zien komen.

Toen ik vanochtend op kantoor kwam, bleek bazin alle collega’s, die vandaag vrij hadden of normaliter later op kantoor komen, dringend te hebben verzocht uiterlijk om 9 uur op kantoor te zijn. Mij had ze niet gebeld, ik ben ‘r tóch meestal rond half 9.

Ah! Eindelijk zou er dus uitsluitsel komen! Eindelijk duidelijkheid!

Bazin vertelde ons dat de overnamecontracten eindelijk waren getekend. De investeerder had ons bedrijf namelijk wel dégelijk heeft overgenomen… (het was dát of verzuipen) en alles wordt samengevoegd in Amsterdam… sterker nog: over een uurtje staan de verhuizers op de stoep en vanaf morgen wordt iedereen in Amsterdam verwacht….

WHOAAATTTTT?????????????

Jah, ook goeie morgen! Dat was wat je kunt noemen, een heftig begin van de dag! En inderdaad, na ’n uurtje stopte er een grote vrachtwagen voor het pand waaruit zo’n stuk of 10 verhuizers kwamen. Deze dag had héél anders moeten verlopen. Collega M zou voor ’t laatst zijn (slim, op tijd het zinkende schip verlaten) en we zouden samen ’n uitgebreide afscheidslunch voor haar organiseren. In plaats dáárvan kregen we de rest van de dag vrij om het even te laten bezinken en, indien nodig, e.e.a. te regelen. En bedankt dan!

Ik ben ’s middags ‘s gaan rondbellen want ik was toch wel nieuwsgierig of dit maar zomaar mág allemaal. Begonnen bij Postbus 51 (je moet toch érgens beginnen), waar ik doorverwezen werd naar de arbeidscommissie, en door hén weer naar e.o.a. juridisch advies orgaan. Ze vonden ’t allen erg vreemd en bizar maar uiteindelijk is daar dus wettelijk níx over geregeld en blijkt dat dus zomaar te mogen. Zo’n klein bedrijfje heeft natuurlijk geen OR of CAO, laat staan ’n bond waar je op terug kan vallen.

Uiteindelijk hoeven we morgen gelukkig toch nog niet naar Amsterdam, omdat ze daar eerst de boel moeten inrichten, maargoed, vanaf vrijdag of hooguit maandag zal dat toch écht moeten. In íeder geval totdat ik iets anders heb en anders tot half augustus, als wij op vakantie gaan. Ná mijn vakantie is mijn contract verlopen dus kom ik sowieso niet terug.

En waar de nieuwe werkgever hoogstwaarschijnlijk op gehoopt had, gaat nu dus ook gebeuren. Diegenen die niet wérkelijk noodzakelijk zijn voor de voortgang van het bedrijf (zoals duobaan-collega S en ik) maar wél een vast contract hebben (S dus), zijn ze natuurlijk liever kwijt dan rijk. Maarja, je mág mee naar Amsterdam dus zo hoeven ze háár contract iig niet af te kopen o.i.d. (de mijne is toch bijna verlopen). Als je weggaat, is dat eigen keus. En zo gaat het bedrijf waar wíj zo hard voor gewerkt hebben, ongemerkt over in andere handen.

En weet je wat het irritánte is: het zal me nix verbazen als die ex-collega, die de boel zo verkloot heeft, er uiteindelijk nog ’n leuk zakcentje aan overhoudt omdat hij mede aandeelhouder is/was.

Kent iemand nog een leuk creatief bedrijf in de regio 010 dat op zoek is naar ’n parttime secretaresse????

Jonne’s vaderdagcadeau

Wij hebben inmiddels de wonden gelikt, we gaan het ‘r ook verder niet meer over hebben en pikken ons dagelijks leven weer op alsof ‘r geen voetbal bestaat (Utopia ;-)). Vanochtend hebben we ’n verlaat vaderdag gevierd omdat we vorige week op de bewuste dag niet thuis waren. Jonne had ’n prachtig houten fotolijstje beschilderd en de dames van ’t kdv hadden daar ’n uiterst schattige foto van hem in gedaan. Voor de liefhebber zal ik het bewijs van de week nog even laten zien. Ach en vrienlief z’n héerlijke HUGO BOSS Deospray was op, dus die kreeg ie van mij (is natuurlijk ook ’n tikkie eigenbelang hé, dat snapt ’n kind!) Verder kwamen Annemarie en Kees (zus en zwager van Erik) vanmiddag nog ff lekker bij ons in de tuin hangen want ondanks de storm was ’t bij ons héérlijk weer!

Joepiedepoepie! Voor € 200,- (1 nieuwe voorband, 1 nieuwe schokbreker én de keuring zélf) gaat ons bakkie tóch weer fijn ’n jaartje mee!

Ze zagen er práchtig uit, állebei!
Wie? oh, de oudste dochter van Erik z’n zus ging vandaag trouwen.

Joyce (wát ’n lijntje heeft die vrouw!!!) had ’n práchtige strapless jurk aan met steentjes op ehm… hoe noem je dat gedeelte van de jurk, het “lijfje”??? We hadden ’t er nog over, wat is ’t toch dóódzonde dat je die jurk eigenlijk maar één x aan kan/mag. 
Mike had ’n grijs pak met ’n roze overhemd en roze stropdas. Héél stijlvol. En wat wel mooi was, vader en schoonvader hadden ook ’n grijs pak met roze overhemd en roze gestreepte stropdas. Niet ’t zelfde natuurlijk maar wél erg mooi. Vraag me af of dit bewust op elkaar is afgestemd. Zou zómaar kunnen.

Vanavond zijn we bij de receptie geweest. En of ’t nou écht handig was om Jonne daar ook mee naartoe te nemen, daar ben ik nog niet helemaal uit 😉 Die rende natuurlijk ’t héle zaaltje rond. Nou vind ik dát niet zo erg maar als je ‘m niet in de gaten hield, rende die ook naar buiten of de keuken in. We zijn dan ook uiteindelijk maar héél eventjes gebleven.

Elke x als ik/wij op een bruiloft zijn geweest, gaat er bewust en onbewust door mijn hoofd hoe ík mijn bruilof zou willen. Het moge duidelijk zijn, Erik en ik zijn niet getrouwd. Of dat ‘r ooit van zal komen, ik weet ’t niet (het kóst nog al wat, voor de kosten van ‘n gemiddelde bruiloft kan je héél leuk op vakantie!)  maar ik heb natuurlijk bést zo m’n gedachtes over hoe ik ’t zélf zou willen.

Als we ’t écht groots aan zouden pakken, geloof ik dat ik ’t qua locatie nog ’t liefst hier zou willen doen. De ceremonie zélf, het eten, het feest, allemaal op één en dezelfde locatie, lijkt me hélemaal geweldig. Mits mooi weer natuurlijk. Maar of ’t daar ooit van komt…

En jij? Zijn jullie getrouwd? Zo niet, waarom niet? Enneh, komt ’t er ooit nog van of denk je neuh, ik hoef geen boterbriefje te hebben om mijn liefde voor mijn wederhelft te bewijzen. Offeh, wil jij ’t wel en zit je te wachten totdat hij/zij je EINDELIJK ’s vraagt??? 😉