In z’n hand het Jip en Janneke koffertje met daarin ’n donkergekleurde handdoek, extra rompertje, luier, doekje, speentje, tutteflut en ’n ziekenauto’tje. Zo vertrokken Erik en Jonne vanmorgen vroeg richting ’t ziekenhuis. Zoals ik al zei, ze moesten ‘r al om 7:15 uur zijn. Vanaf hier moet ik ’t doen met wat Erik mij verteld heeft, omdat ik ‘r natuurlijk niet bij was. In ’t ziekenhuis moesten alle kindjes een operatieschortje aan. Nah, daar had Jonne hé-le-maal geen zin in dus daar begon al de eerste worsteling. Uiteindelijk werd besloten om ‘m lekker in z’n rompertje te laten. Ze kregen een pleister met wat zalf op hun hand en arm, die de huid zou verdoven, zodat ze de narcose prik niet zouden voelen. Die wilde hij er natuurlijk gelijk aftrekken. De prik zelf ging ook niet helemaal naar behoren. Blijkbaar konden ze geen goeie ader vinden dus toen werd er besloten om hem tóch maar met ’n kapje onder zeil te brengen. Ook dat ging niet helemaal zonder slag of stoot, hihi. Maar uiteindelijk viel hij dus in slaap.

De ingreep zélf duurde uiteindelijk maar heel kort. Volgens Erik werden alle andere kindjes in hun bedjes naar ’n uitslaapzaaltje gereden maar Jonne werd daar al brullend, in de armen van ’n verpleegkundige naartoe gebracht. Blijkbaar was dit ’n lichter roesje dan wat de andere kinderen hadden gekregen. Daar kreeg hij, als ik ’t goed begrepen heb, een of ander goedje in z’n mond gespoten tegen de pijn. Dit werd herhaalde malen vakkundig in ’t gezicht van de dienstdoende verpleegster gespuugd. Oeh wat was híj boos. Ook de bekers drinken en de ijsjes vlogen WOEDEND door de kamer. Huilen, brúllen, grote snottebel, nog nabloedend… temperamentje hé… nah, volgens Erik was ’t geen feest en bést wel zielig.

Rond half 11 kwamen ze weer thuis. Blijkbaar had hij toch genoeg gedronken waardoor ze naar huis mochten. ’t Zal wel aan mij gelegen hebben maar behalve dat ‘r nog wat geronnen bloed in één neusgat zat, trof ik ’n mannetje aan waarbij leek alsof ‘r níx gebeurd was. Okay, hij had wat vermoeide oogjes en wat rode wangetjes maar verder… hij was vrolijk, praatte honderduit, de éne keer héél enthousiast en even later weer met ’n zielig benepen stemmetjes. Maar met náme toen hij ’n waterijsje kreeg, was het één groot feest en was het voorál Erik die ‘r als ’n vaatdoek en volkómen uitgeput bij zat, hihi.

Na even héérlijk met m’n kindje te hebben geknuffeld, moest ik helaas toch écht even de deur uit. Ach, ’t was op zich ook wel weer leuk, ik had namelijk iets op Marktplaats gevonden. Laat ik ’t zó zeggen, ik werd op het idee gebracht door ’t foldertje van de HEMA van deze week. Daar stond deze in.  Da’s een mooi apparaat maar naar mijn idee is € 149,- nog stééds bést ’n hoop geld. Zodoende kwam ik op Marktplaats terecht. Eerlijk gezegd ging ’t mij meer om ’t wándel- dan om ’t fietsgedeelte. Fietsen met je kind is leuk maar niet als ze zo’n eind weg zitten. Juist de interactie is zo gezellig. Al geloof ik niet dat ik tzt met 2 kinderen op de fiets durf. Niet op dat ding van mij. Hij ziet er leuk uit maar echt handig is ’t niet met ’n stoeltje aan je stuur, je komt er nl amper tussen (dit geldt overigens ook voor de wat slankere medemens hoor!) Bovendien vraag ik me af of ie wel stevig genoeg is met ’n kind zowel vóór als achterop .

Het lijkt mij juist zo handig als wandelwagen (al zit ik me gelijk af te vragen of ik Jonne er ooit in zal krijgen, hihi) Nou goed, waar het dus op neer komt, is dat ik deze met 2 van die handige babyschalen heb aangeschaft voor de helft van de prijs. In principe hoef ik ‘r maar één voor Robin maar ’t is ’n baby- en ’n peuterstoeltje al bedoelen ze hier met peuterstoeltje vanaf 9 maanden. Die stoeltjes worden los voor rond de 20 tot 45 euro aangeboden dus ik vond dit wel ’n mooie deal. Maargoed, daar moest ik wél ff voor naar Tilburg. En ga nou niet zeggen dat ik de prijs met de benzinekosten wel heb opgeschroefd want dat valt wel mee. Ik heb niet de zuinigste auto maar ik verrijd géén 75 euri  tijdens ’n retourtje Vlaardingen – Tilburg.

Nadat Jonne ’s middags nog ff geslapen had (vond ‘m er tóen zieliger uitzien) kwamen opa en oma nog even kijken hoe ’t met de patiënt ging. Als troost kreeg hij een héle stoere brandweerwagen met geluid van ze. En natuurlijk mocht hij de hele dag lekker veel waterijsjes eten. Eigenlijk mocht hij vérder géén vast voedsel eten maarja, hij had de hele dág al nix gegeten dus hij kreeg bést trek. Helaas heb ik géén yoghurt- of vla-kindje dus dat was geen optie. Uiteindelijk heeft ie een paar kale pasta-wokkels gegeten.

Inmiddels ligt ie weer héérlijk te slapen en ik dénk dat hij morgen wel weer het oude vertrouwde mannetje is. En om dát aan te kunnen, gaat mama nu ook maar ’n tukkie doen. Ik was tenslotte vandaag ook al om 6 uur op.

Morgen is ’t zover, dan gaat zoonlief onder ’t mes om z’n neusamandel te laten verwijderen. Yep, op 1 april en da’s géén geintje. De arme schat weet nog niet wat ‘m boven ’t hoofd hangt en da’s maar goed ook. Tja, er wordt dan door het ziekenhuis gezegd dat je je kind moet voorbereiden maar hoe dóe je dat in godesnaam bij ’n jochie van 2,5? Ik denk dan ook ach, ’t is vervelend maar ’t moet nou eenmaal hoor, hij zal d’r écht geen trauma aan overhouden. Erik gaat met ‘m mee en zal ‘r uiteraard ook bij blijven. Ze moeten ‘r al om 7:15 uur zijn!!! Als ’t goed is, zijn ze dan ook vóór ’t middaguur weer thuis. Nah, ben benieuwd hoe hij ‘r op zal reageren. Het zal wel ’n strijd worden om hem z’n pré narcose drankje te laten drinken e.d. (krijgen ze tegenwoordig niet meer zo’n kapjes op, zoals wij vroeger??? dat kapje/balonnetje waarvan je je jaaaaaaaaaaren later de lucht nóg kan herinneren) Ik hoop echt dat z’n verkoudheid en al die overige kwaaltjes zoals snurken, slechte adem, die eeuwige loopneus, hoesten enz enz daarmee ’s ff een tijdje wegblijven. Maar misschien is dat wel véél te naief gedacht. We zullen ’t zien.

En Robin? Die heeft van de week proef gelegen in d’r ledikantje. Dat u niet denkt dat Jonne de enige is in ’n vééééél te groot bed, we love king size! 😉 Ik wilde haar ’s middags en ’s avonds ergens rustig neer kunnen leggen. Vooral ’s avonds zit ik (net zoals nu) nog wel ’s met m’n laptoppie op bed, dus dan is ’t wel lekker als zij even in haar eigen kamertje kan liggen om zo ook alvast aan ’t donker te leren wennen enzo… Maarja, dat schiet nog niet echt op want de gordijnen zijn nog niet binnen (komen volgende week, schijnt). Overigens heb ik haar uiteindelijk tóch gewoon weer in de wieg gelegd hoor. Vond ik handiger en bovendien hebben we ‘m niet voor nix! Die mobiel heb ik ook weer van ’t ledikantje afgehaald en beneden op de box geplaatst. Dat ding is briljánt! Maakt zachte “rainforest”  geluidjes waarbij je héérlijk in slaap kan vallen. Maar we laten ‘m toch beneden aan de box hangen anders is díe zo kaal.

Verder hebben we haar ook leren wennen aan ’n speentje. Tot voor kort (en soms nóg) moest ze daar níx van hebben maar ze lag steeds zó te happen. Ze krijgt toch écht wel genoeg te drinken. Maargoed, dat houdt wél in, dat ik nu iedere keer naar d’r toe moet zodra d’r speentje uit d’r mond is gevallen… zit je nét… met je laptop op schoot… 😉

Links onder op de foto ligt Robin in de armen van Chantal. Die kwam vorige week gezellig ff langs en heeft ’n flinke stapel kleertjes van Jonne overgenomen voor haar zoon Björn.

Goed, laat ik maar ’s een tukkie gaan doen. ’t Is morgen weer vroeg dag (ik moet ze tóch ff op weg helpen, nietwaar?) Ben benieuwd hoe ’t allemaal zal gaan.

Dit weekend zowaar géén kraamvisite. Eigenlijk zouden mijn tante en m’n nichtjes vandaag langskomen maar die hebben vanwege ziekte af moeten zeggen. Over 2 weken proberen we ’t nog ’n keer.

Gisteren hebben we Luca’s verjaardag gevierd. Erik z’n jongste één-ná jongste dochter wordt a.s. dinsdag 11 jaar. Hij was ‘r ’s ochtends al samen met Jonne naartoe gegaan (het werd bij de moeder van de kids gevierd). ’s Middags hebben mijn ouders Robin en mij opgepikt en zijn we ‘r ook heen gegaan. Eén ding is zeker: Luca is goed verwend!!! Daarnaast kreeg ik voor Robin ook nog ’n rompertje en ’n paar piepkleine sokjes.

Ik was niet bij ’t taartmoment maar zo te zien vond Jonne ’t erg interessant 😉 Ohja en zoals je ziet, heeft ie weer ’n roze t-shirt aan. ‘k Had vrijdagavond nog wat shirtjes voor ‘m gekocht waarónder ook het veel genoemde lichtroze poloshirtje. Staat ‘m hélemaal leuk al staat ’t natuurlijk nog mooier als ie van de zomer weer ’n btje ’n kleurtje heeft.

Ook voor m’n kleine meisje heb ik nog wat kleertjes gekocht. We hadden van Erik z’n collega’s nog ’n Prenatal bon gekregen. Ik had bij haar gezien dat Jélin zo’n leuk rood-wit geblokt bloesje had dus die heb ik ook maar gelijk aangeschaft. En ja, óók in ’t roze.

Omdat ’t wél nogal in prijs scheelde en volgens ’t cb niet eens zo zeer in kwaliteit, hebben we vanaf ’t begin gekozen voor de flesvoeding van ’t AH Huismerk. Dat gíng op zich heel goed maar na ’n paar weken kreeg ik toch sterk ’t idee dat ze maar honger bleef houden want vaak kwam ze na anderhalf à 2 uur alweer met smakgeluiden e.d. (speentjes spuugt ze nog erg snel uit)  Dus hebben we afgelopen week (na overleg met de huisarts) maar ’s een pak Extra gekocht. En aangezien AH geen Forte / Extra van ’t huismerk heeft, zijn we maar helemaal overgestapt op de Friso (uiteraard wél alles nr. 1 hè maar daar mag geen reclame voor worden gemaakt -> bélachelijk maargoed…) Dit heeft geresulteerd dat ze iig al 2 nachten heeft doorgeslapen en da’s natuurlijk erg prettig. Al weet ik ook dat “in het verleden behaalde resultaten géén garantie bieden voor de toekomst”. Ik merk wel steeds meer dat ze lekker aan ’t groeien is. Nog niet zo zeer in de lengte, broekmaat 56 is nog stééds WAY TO BIG 😉 Maar ze krijgt wel ’n lekker rond koppie en ook d’r armpjes en beentjes krijgen wat meer volume en zijn niet meer van die dunne stokjes met een velletje. Had ik de éérste week nog Prematuur luiers, inmiddels zijn ook de Newborn luiers vervangen voor maatje Mini. 

Tja, dát krijg je als je ’s middags niet meer wil slapen. Hij zat rond 4 uur achter de comp van Erik naar Bob de Bouwer te kijken, toen z’n hoofd ineens toch wel héél erg zwaar werd. Gelukkig kwam Erik net thuis en die heeft ‘m toen maar ff op bed gelegd. Ik hád nog hele leuke knikkerbol-filmpjes kunnen maken maar dat heb ik tóch maar niet gedaan, bang dat ie heel hard met z’n hoofd op het tafeltje zou klappen én dat ie wakker zou worden… dat leek me géén goed plan want dan is ie níet te genieten (zou ik ook hebben hoor!).

Ik geloof dat ik de indruk heb gewekt dat ’t toch regelmátig ’n drama is qua slapen met Jonne maar eigenlijk valt dat de laatste tijd héél erg mee (alleen, wannéér ’t gebeurt, vermeld ik dat hier, vandaar dat ’t zo váák lijkt). Het naar bed brengen gaat goed, we liggen nog héél ff bij ‘m, lezen nog ’n boekje of zingen nog ’n liedje (óf allebei) en na ’n tijdje “moet mama cq papa ff plassen en als hij lief gaat slapen, komen we zó nog ff bij ‘m kijken!”  Werkt meestal héél goed, hihi. En afgezien van ’t feit dat hij ook hier weer z’n hele bed door dweilt, slaapt ie als ’n róósje! Het bedrekje is nog stééds géén overbodige luxe.

We zijn er erg blij mee, ook omdat we ’t er gewoon leuk uit vinden zien. Maar qua afmeting had hij dit 1-persoonsbed echt nog niet gehoeven. Zeker nu ik ‘m voor de 3e achtereen volgende nacht in de breedte heb zien liggen 😉 Ohwell…

Dit beeld moet bij sommigen van jullie toch herinneringen oproepen…;-)

– Posted using MobyPicture.com

Robin heeft gisteren een leuke pyjama gekregen. Weliswaar ’n tikkie op de groei dus heeft d’r grote broer ‘m maar ff toegeëigend. Nou knul, érg scháttig hoor! 😉

ff voor de goeie orde: Jonne draagt héus wel roze hoor. Kijk maar goed naar die foto waar hij Robin de fles geeft, daar heeft ie ook ’n stoer roze shirt aan, dat ik van de week voor ‘m bij H&M heb gekocht. ’t Is meer dat ‘r hier met gróte letters “It’s a girl” op z’n borst staat 😉

Hé Sas, als je nou die armbewegingen bekijkt, heeft ze dan ’n btje aanleg om dirigente te worden? 😉 Ze stopt ‘r iig veel expressie in. ’t Zal wel ’n héél dramátisch stuk zijn 😉
ps: ’t filmpje is ’n btje donker want ’s nachts gemaakt en met m’n telefoon dús daardoor niet de beste kwaliteit. Maar ach… kniesoor die daar op let, niewaar 😉

Eindelijk was er ’n goed moment om Jonne met Robin op schoot te laten. En terwijl ik foto’s maakte zat Erik er vlak voor om de boel goed in de gaten te houden. Echt heel lang duurde ’t ook weer niet, daar had Jonne ’t geduld helemaal niet voor. Laten we eerlijk zijn, Upsy Daisy en Iggle Piggle zijn mínstens zo spannend als je kleine zusje de fles geven!

Omdat het ’n vriend van ons is, omdat het zulk prachtig weer was, omdat ’t dan éxtra lekker is om motor te rijden én omdat hij Robin nog helemaal niet gezien had en daar blijkbaar niet meer van kon slapen, kwam Toine (haar wederhelft) vandaag bij ons langs. En dat was gezellig! Vol bewondering zat hij met ‘r in z’n armen, zich vaag nog herinnerend dat z’n eigen dochter ook ooit zo klein is geweest. Nou ja… níet helemaal. Juul was bij geboorte al ’n stúk groter dan Robin nu 😉 

Toen Romana Robin vanmiddag de fles ging geven, wilde Jonne zíjn “baby” ook ’n flesje geven en dat zag ‘r erg grappig uit. Hij was wél af en toe afgeleid door de Wawah’s op tv, waardoor ik toch weer erg blij was, dat ’t hier slechts om ’n pop ging die hij moest voeden 😉

Met ’n b’tje fantasie zóu je op de foto rechts onder ’n klein glimlachje kunnen ontwaren… ik weet nog niet of ’t écht al kan… ik zie af en toe bést ’n grijns voorbij komen maar ben ‘r nog niet helemaal achter of dat nou al écht is of slechts ’n reflex.