Afgelopen maandag wilde ik al met Jonne naar de kapper maar daar kwam iets tussen, weet ook niet meer precies wat :ermm: Dus ging ik afgelopen donderdag alsnóg. Ik dacht, ach weet je, doe maar lekker kort, omdat ik ’t idee heb dat hij niet het geduld heeft om lang stil te zitten voor e.o.a. ingewikkeld kapsel. Maar achteraf denk ik dan weer, waarom dóe je dat nou? Als Jonne zo’n rattenkoppie krijgt, wordt ’t gelijk zo’n “Roemeens kindertehuisjochie”…  :unsure:
Ohwell, wat ik al zei, het groeit snel.

Verder gaat alles hier z’n gangetje. Robin heeft momenteel ’n schattig schor stemmetje en klinkt nog wel ’n b’tje benauwd als ze hoest of huilt. Ze heeft ‘n Ventolin puf, die krijgt ze om de zoveel uur (we begonnen met om de 4 uur en moeten elke dag met 2 uur afbouwen). Daarnaast krijgt ze 2x per dag Qvar. Om daar ’t gewenste effect van te zien, moet je ’t écht ’n tijdje blijven innemen dus dat zullen we dan ook maar doen.

Ohja, maar wáárom die paprika’s? Nou, toen ik vanavond aan ’t eten wilde beginnen (kip uit braadzak) bedacht ik me dat we vergeten waren om daar ’n groente bij uit te zoeken. Jaja, dom, kóm maar op! Maar ’t boodschappen doen, afgelopen vrijdag verliep ietwat chaotisch. Gelukkig had ik nog wél ’n zak met 3 paprika’s liggen en toevallig is Jonne hélemaal weg van rauwe paprika. Nah, dan lijkt mij de keuze snél gemaakt! Hele brokken verdwijnen moeiteloos achter z’n kiezen! Ik zou willen dat ’t met elke maaltijd zo gemakkelijk ging! Je zou ‘r bijna elke dag paprika door gaan eten 😆

“Jij bent nu geboren!” riep Jonne afgelopen week toen hij ons samen met Erik uit ’t ziekenhuis op kwam halen. Euh… ja, 10 maanden geleden waren Robin en ik ook in dat ziekenhuis, teweten bij Robin d’r geboorte. Wij denken dat hij óns samen in ’t ziekenhuis associeert met (haar?) geboorte, grappig vind je niet?!

Goed, óveral ligt sneeuw… hier ook maar niet dusdanig dat je ‘r ook écht wat mee kan. Althans, nóg niet. Maar ’t schijnt vannacht / morgenochtend flink te gaan sneeuwen. Nah, we zullen zien! Ik heb vanavond wél ff de slee voorzien van ’n ruggesteuntje voor áls we ‘r morgen tóch op uit kunnen. Dat Robin er niet van af valt enzo. Echt vrouwlijk gemonteerd in ’n totáál verkeerde volgorde met véél te veel en te lánge schroeven. Gevalletje “van dik hout zaagt men planken”, hahaha! MAAR ‘T ZÍT WEL! :biggrin:

…hoort niet in het ziekenhuis…

dus mogen we naar huis! Mooi, hebben we dat ook weer gehad! 😀

– Posted using MobyPicture.com

Tja, dit vindt ze uiteraard niet leuk maar ’t went wel al een b’tje. Wat ik irritanter vind is dat ze al n paar x met “hij” is aangesproken. Notabene door iemand die d’r kwam tempen. DAT ZIE JE DAN TOCH? of ben ik nou gek? Maargoed, ’t schijnt standaard te zijn, alle patienten worden in mannelijke vorm besproken. Pfff!!! Heb op d’r naambordje bij de deur heel demonstratief ’t vrouwenteken getekend! 😉

– Posted using MobyPicture.com

Hoe roze moet je ’t hebben???

BTW: Nee, Joris gelukkig hoeft ze daar niet mee te slapen, dit is alleen tijdens ’t sprayen. Overigens is het zuurstofslangetje sinds vanochtend ook uit d’r neus (’t was zo irritant, ze trok ‘m d’r constant uit of had m in d’r mond). Geen idee voor hoe lang, Ze zit nl krap op 92 / 93 en das wel ’t minimale. Nah we zien wel weer.

Update woensdag 9.45 De artsen zijn net weer geweest. Ze hoeft niet meer te sprayen, dus dat gaat vooruit. Nu krijgt ze alleen nog om de 4 uur een puf Ventolin. Nou goed, da’s alweer ’n vooruitgang. Uiteraard ligt ze nu weer (nog) te slapen en komen ze over ’n kwartiertje voor die puf.

Allereerst dank voor al jullie lieve berichtjes!! Doet erg goed! Jah, voor zover ik ze kan lezen dan, want nou ja, laat ik niet weer beginnen over ’t internet hier 😉

De nacht was wederom rommelig en onrustig. Je wordt in eerste instantie helemaal iebel van al die piepjes en geluidjes.Even afgezien van de bedbank (laten we eerlijk zijn, als je moe genoeg bent, slaap je na een tijdje overal op) is het hier uiteraard beduidend lichter dan op m’n eigen slaapkamer gedurende de nacht. En tot overmaat van ramp moest ze om de 3 uur sprayen (inmiddels om de 4 uur) dus als je dan al net slaapt, komt er weer zo’n goedbedoelde nachtzuster je kamer binnen.
Ook overdag komen ze vaak op een moment dat ze net ligt te slapen. Tja en na dat hele gedoe is ze weer klaar wakker! Soort van… Want moe is ze natuurlijk wel. Overigens neem ik die monitor ook niet meer heel erg serieus hoor, hij gaat wel heel snel piepen, ook als ze gewoon lief zit te spelen.

Maargoed, wat heeft ze? Volgens de artsen is het een virusinfectiie op de (toch al wat overgevoelige) luchtwegen. Offeh, had ik dat al verteld? Hoelang ’t gaat duren? Dat weet bijna niemand. Ze heeft nu een “neusbrilletje” met zuurstof (je weet wel, zo’n slangetje met 2 van die sprietjes in d’r neus) en daar zal ze eerst van af moeten zijn, voordat ze naar huis mag. Ik zei al op de Twitter (jawel, ook nu wordt er weer volop getwitterd) ik gok alles bij elkaar op een week. Als ’t korter is, dan hebben we mazzel, duurt ’t langer, dan is ’t uiteraard vet balen. Ohwell so be it.

Aan ’t eind van de dag kwam Erik hier nog even met Jonne heen. Die was vandaag wel voor z’n 2e MEX prik geweest (Robin heeft deze geheel volgens mijn verwachting overgeslagen) en was wederom heel stoer geweest. Hij had weer niet hoeven huilen. Wel had ie op ’t KDV overgegeven. Maarja, ook hij heeft ’n hoofd vol snot en hoest zo nu en dan de longen uit z’n lijf dus ’t verbaast me nix.Denk dan ook niet dat ’t met die prik te maken had. A.s. donderdag mag hij hier naar de kinderpoli, dan zal ik ’t wel horen.
Maargoed, doordat zijn eigen shirt blijkbaar onder zat, had hij ’n shirt van ’t KDV aangekregen… Je snapt, dat zijn over ’t algemeen niet de nieuwste cq leukste dingen. Komt bij dat ’t mannetje echt gruiwelijk nodig naar de kapper moet. Kortom, die zag er ’n partij armoedig uit 😉 Maar hij was wel heel vrolijk en lief hoor. Toen hij wegging fluisterde ik (zoals wel vaker) in zijn oor dat ik hem de aller aller aller liefste jongen van de heeeeeeeeele wereld vond. Meestal zegt hij dan gelijk “dat vind ik ook”. Nu bleef hij even stil dus ik vroeg, en was zeg jij dan? Jonne: “dank u Sinterkaasje!” Hahahaha, m’n droppie!

Goed, we gaan weer ’n nacht in. Heb inmiddels iets gevonden waardoor ‘r iets minder licht van buitenaf komt. Net boven nog ff wat te snacken gehaald. Hmm, misschien m’n boodschappenlijstje voor Erik toch een b’tje uitbreiden met wat dingetjes voor de avond.
Nu nog ff wat nieuwssites bekijken om te zien wat er verder allemaal in de wereld gebeurd is… Televisie heb ik nog niet, dat moet de verplegingen regelen en die schijnen ’t vreselijk druk te hebben (of de een kan ’t beter aan dan de ander, dat kan ook ;-))

Conclusie overall: ’t is ff vervelend maar ’t kan allemaal veel erger. en Robin voelt zich gelukkig niet meer zo beroerd als gisteren. U hoort wel weer van mij!!!

En het getal. In dit geval 92. Dit is het zuurstofpercentage in je bloed. Dat gaat tot 100, das okay. En bij 91 begint ie te piepen, alsin: niet goed. By Robin schommelt ie tussen 90 en de 95….

– Posted using MobyPicture.com

Goed, de koorts ging dus niet over. Sterker nog, ’t werd alleen maar erger. Wat n rampennacht hebben wij afgelopen nacht gehad zeg! En was ’t Robin niet, dan was ’t zoonlief Jonne wel die ineens om ’n uur of 4 KLAARWAKKER tussen ons in kwam liggen.

Op een gegeven moment besloot ik Jonne bij Erik in ons bed te laten en zelf met Robin in zijn bed te gaan liggen. Tja dat was natuurlijk ook ff wennen. WEllicht dat ik ’n paar x ben weggedommeld maar ik geloof niet dat ik echt heb geslapen. En erik ook niet tot nauwelijks. Die moest er natuurlijk ook om 7 uur weer uit. U begrijpt het:op dat moment lag Jonne diep te slapen. Dus die heb ik naar zijn eigen bed gedragen, met alle risico’s van dien maar ’t ging zowaar goed. Vervolgens heb ik Robin mee naar ons bed genomen. (met alle respect maar wij hebben toch iets betere matrassen dan die hard houte plank die op Jonnes bed ligt). En daar ging ’t ’t mis. Want die voelde zich blijkbaar zo ellendig dat ze niet wilde drinkien, niet wilde slapen en je moest ook al HELEMAAL niet aan d’r neus komen!!!

Daarnaast had m’n arme liefie ’t zo benauwd, dat was echt niet leuk meer. Dus belde ik mijn ouders op of ze asjeblieft asjelbieft langs wilden komen, zodat er iemand bij Jonne kon blijven terwijl ik met haar naar de huisarts zou gaan. (het klopt, schoonouders woenen dichterbij en zijn ook meer dan welkom maar zelf ook hier en daar geblesseerd, en das geen optimale positie met ’n wilde peuterpuber, zeker als je niet weet hoelang ’t kan gaan duren.

Ennieuweej, om ’n lang verhaal nog enigszins langer te maken: de huisarts verwees ons door naar de kinderarts in het ziekenhuis. Daar zouden we donderdag toch al naartoe moeten maar dat is nu dus iets vervroegd. Dat bleek geen overbodige luxe want de goede man vond, na enkele tests bij haar te hebben gedaan, dat het geen overbodige luxe was om haar op te nemen.

En daarom vertoef ik momenteel met mijn dochter in het ziekenhuis. Ze krijgt extra zuurstof toegendiend en om de 3 uur moet ze “sprayen”. Iets met waterdamp, Ventolyn en ’n mondkapje, de asmatisie en familieleden daarvan, weten waarschijnlijk precies waar ik ’t over heb.
Hoelang we moeten blijven? ik heb geen idee, niet te lang hoop ik. Ik bedoel, het is noodzakelijk, dat snap ik ook wel. En godzijdank hebben ze hier iets wat op internet lijkt, zodat ik m’n logjes kan schrijven en kan Twiteren zodat ik iedereen ’n btje op de hoogte kan houden en voor ’t nageslacht (ze hebben tegenwoordig ook ’n toetsenbord, toen ik hier in februari lag n.a.v. haar geboorte, hadden ze alleen nog mar ’n touchscreen dus wat dat betreft is het er wel op vooruit gegaan) Maarja, laten we eerlijk zijn, ik ben toch liever gewoon thuis met paps en m’n kindjes.

Nou goed, ik hou u op de hoogte van alles! Nu moeten we weer sprayen.

Ik was d’r muts vergeten toen we vanmiddag even ’n frisse neus gingen halen. En ze is al zo aan ’t hoesten en aan ’t snotteren. Dus kreeg ze mijn kol.

Die rottige tandjes ook die maar niet door willen komen… net bij ’t naar bed brengen had ze één warme rode wang en één koude… best gek, volgens mij moeten d’r voortanden boven doorkomen en niet ’n paar kiezen ofzo. Ze had ook koorts, 39 klein nulletje C (hoe deed je dat ook alweer Toaske? ;-)). Nou weet ik dat dat ook zó weer over kan zijn hoor maar als ze ’t dinsdag nóg heeft, kan ze d’r 2e MEX prik niet halen. Tja, nah, dat zien we dán wel weer.

En zo zijn ‘r sinds dit weekend weer 2 web-log baby’tjes bij. Vrijdag kwam Marijn ter wereld (en moeders was, gezien haar reactie in ’t bericht hieronder al weer héél snel op de been!) En vandaag is Timo geboren. Beide papa’s en mama’s én grote zus Fee-Luna van hárte gefeliciteerd!!!

Inmiddels hebben we weer ’n redelijk rustig nachtje achter de rug. ’t Duurde wél ff voordat Jonne gisterenavond in slaap viel maar dat had ‘r wellicht mee te maken dat ie overdag ’n flinke tuk had gedaan. En dát had natuurlijk weer met die ellende van gisterennacht te maken. Ach, hij heeft niet liggen zeuren ofzo, dat ie niet in slaap kon komen. Hij lag gewoon om zich heen te kijken.

Robin laat ons overigens nog wel regelmatig heen en weer lopen om d’r speen terug te duwen ofzo. Die blijft wat zeurderig. Ze is ook weer snótverkouden. Daar word je toch ook helemaal lijp van hoor. Nou goed, volgende week donderdag mogen we weer fijn naar de kinderarts, misschien toch ook ’s ’n verwijzing naar de KNO vragen. Al hoop ik nooit dat ze buisjes hoeven. Ik schrok toch wel toen ik dit bij haar las. Gewoon ’n dúsdanig gat, door die rottige buisjes, dat het alleen nog maar operatief kan worden gedicht. Volgens mij geeft dat een permanente gehoorschade. Lekker is dat!

Verder nog even wat leuke plaatjes van afgelopen week. Ik heb vást wel ’s gemeld dat Jonne hélemaal weg is van “Thomas in het engliesh“. Hij ging dan ook helemaal door dólle toen hij van de Sint ’n échte Thomas Pyjama en ook nog Knapford Station kreeg. Daar heeft ie maandag ’n groot deel van de dag heerlijk in en mee zitten spelen. Uiteraard kwam zuslief af en toe ’s ff kijken. Behalve dat hij zijn spullen (en ook soms háár spullen) ten opzichte van haar met z’n léven verdedigt, heeft hij ook steeds meer de neiging om dat te compenseren met ’n aai over haar bolletje. Alleen soms is ie daar iets té enthousiast in of gaat nét ff te lang door en dan laat zussie op niet misverstane wijze weten, dat ’t zó wel goed is! 😉

Vandaag heb ik traditiegetrouw met m’n vader weer ’n kerstboom gekocht. Al was ’t niet helemaal volgens de traditie, normaliter gaan we altijd hier heen (pfff, ze geven nog steeds ’t geld niet uit aan hun website, jammer hoor) maar dit jaar bleven we in de buurt. Ik weet nú weer waarom we daar altijd heen gaan, da’s toch wel ’n stúk mooier en groter! Dus Hannes, volgend jaar gaan we gewóón weer naar de stad hoor!

Maargoed, ik heb ’n leuk boompje en de versiersels had ik nog. Ben benieuwd of Robin ‘r met d’r grijpgrage handjes af kan blijven.

Over Robin gesproken… ik weet niet wat voor ’n fase ze doorgaat, ik gók de tandjes, maar tjemig de pemig, wat is die slecht in slaap te krijgen! Steeds weer wakker, heb vanavond weer ’n tijd met haar beneden gezeten. Ohwell, ’t zit in de familie, Jonne had ’t tenslotte ook. Die had vanavond overigens wat anders, ik denk last van nachtmerries ofzo, ik weet ’t niet maar hij werd verschillende keren hard huilend wakker… offeh, wakker… ik vraag me af of ie écht wakker was. Was écht zielig want we konden ‘m ook niet benaderen om te troosten. Dus zo liepen we lekker heen en weer, de één naar Robin, de ánder naar Jonne. Ben erg benieuwd hoe het vannacht zal gaan. Mag toch hopen dat m’n schatjes ’n btje doorslapen,