Afgelopen maandag wilde ik al met Jonne naar de kapper maar daar kwam iets tussen, weet ook niet meer precies wat :ermm: Dus ging ik afgelopen donderdag alsnóg. Ik dacht, ach weet je, doe maar lekker kort, omdat ik ’t idee heb dat hij niet het geduld heeft om lang stil te zitten voor e.o.a. ingewikkeld kapsel. Maar achteraf denk ik dan weer, waarom dóe je dat nou? Als Jonne zo’n rattenkoppie krijgt, wordt ’t gelijk zo’n “Roemeens kindertehuisjochie”…  :unsure:
Ohwell, wat ik al zei, het groeit snel.

Verder gaat alles hier z’n gangetje. Robin heeft momenteel ’n schattig schor stemmetje en klinkt nog wel ’n b’tje benauwd als ze hoest of huilt. Ze heeft ‘n Ventolin puf, die krijgt ze om de zoveel uur (we begonnen met om de 4 uur en moeten elke dag met 2 uur afbouwen). Daarnaast krijgt ze 2x per dag Qvar. Om daar ’t gewenste effect van te zien, moet je ’t écht ’n tijdje blijven innemen dus dat zullen we dan ook maar doen.

Ohja, maar wáárom die paprika’s? Nou, toen ik vanavond aan ’t eten wilde beginnen (kip uit braadzak) bedacht ik me dat we vergeten waren om daar ’n groente bij uit te zoeken. Jaja, dom, kóm maar op! Maar ’t boodschappen doen, afgelopen vrijdag verliep ietwat chaotisch. Gelukkig had ik nog wél ’n zak met 3 paprika’s liggen en toevallig is Jonne hélemaal weg van rauwe paprika. Nah, dan lijkt mij de keuze snél gemaakt! Hele brokken verdwijnen moeiteloos achter z’n kiezen! Ik zou willen dat ’t met elke maaltijd zo gemakkelijk ging! Je zou ‘r bijna elke dag paprika door gaan eten 😆

“Jij bent nu geboren!” riep Jonne afgelopen week toen hij ons samen met Erik uit ’t ziekenhuis op kwam halen. Euh… ja, 10 maanden geleden waren Robin en ik ook in dat ziekenhuis, teweten bij Robin d’r geboorte. Wij denken dat hij óns samen in ’t ziekenhuis associeert met (haar?) geboorte, grappig vind je niet?!

Goed, óveral ligt sneeuw… hier ook maar niet dusdanig dat je ‘r ook écht wat mee kan. Althans, nóg niet. Maar ’t schijnt vannacht / morgenochtend flink te gaan sneeuwen. Nah, we zullen zien! Ik heb vanavond wél ff de slee voorzien van ’n ruggesteuntje voor áls we ‘r morgen tóch op uit kunnen. Dat Robin er niet van af valt enzo. Echt vrouwlijk gemonteerd in ’n totáál verkeerde volgorde met véél te veel en te lánge schroeven. Gevalletje “van dik hout zaagt men planken”, hahaha! MAAR ‘T ZÍT WEL! :biggrin:

Aangezien Robin vandaag op de kop af 4 maanden is, mag ze naast haar flesjes, nu ook ’n fruithapje. Dit hebben we 2 daagjes eerder gedaan, tijdens ’n gezellig avondje bbq’en met z’n allen. Uiteraard moest het worden vastgelegd. Maar de vieze gezichten die we hadden verwacht, kwamen helemaal niet. Ze vond ’t blijkbaar best wel lékker… nou ja… okay, na ’n tijdje was ze ‘r wel klaar mee.

Toegegeven, ’t is ’n btje ’n statisch filmpje en achteraf gezien, had ik de camera ’n tikkie moeten draaien. Maarja, dat is dus niet gebeurd. En laten we eerlijk zijn, jullie zijn uiteraard van hárte welkom om mee te kijken maar ’t is en blijft natuurlijk met náme voor óns leuk als naslagwerk! 😉

Vanaf ’t moment dat Jonne vast voedsel mocht eten tót dat hij ’n jaar of anderhalf / twee was, at hij nágenoeg álles. Ik kon daar zó van genieten, zo’n makkelijke eter. Hoorde en zag vaak héle andere dingen om me heen. Die wilde dit niet, die wilde dát niet, de één at alleen maar brood, de ander wilde ábsoluut geen stukjes in z’n eten, de 3e at helemáál niet… en Jonne at álles… àt alles… met de nádruk op àt…

Want sinds ’n tijdje zit hij ook in zo’n fase dat hij níx meer wil of lust. Alhoewel, ik geloof dat ’t op zich nog wel meevalt maar met náme groente is absoluut uit den boze! Fruit gaat ‘r allemaal wel in. Druiven, mango, ananas, appeltjes, já Linda, zélfs bananen! Maar groente… nope! No way! We hebben van álles geprobeerd, door elkaar, los, in kleine stukjes, grote stukken enz enz… paaien met de “als-dan” methode (áls je je bord leegeet, krijg je ’n waterijsje) maar ook dát maakt weinig indruk. Heel af en toe wil ’t nog wel ’s helpen als grote broer Sacha of grote zus Romana ‘m voert maar die komen ook vaak niet verder dan één of 2 happen. En dan zetten we z’n bord maar weer opzij. Maar dan krijgt ie ook níx anders meer! En ik vind ’t zwáár irritant! Temeer omdat ik weet dat hij ’t écht wel lust en dat ’t puur dwarsigheid is.
Wij moesten thuis álles eten. Natuurlijk waren ‘r dingen die ik niet lekker vond maar ik moest wél álles proeven waardoor ‘r momenteel eigenlijk maar weinig dingen zijn, die ik écht niet lust (heb niet voor nix zo’n “prachtig” figuurtje ;-)) Daarentegen lust Erik ’n stúk minder. En dan is ’t best moeilijk om je kind álles te leren proeven. Want: als papa ’t niet hoeft, waarom ik dan wél?

Maar nú heb ik iets nieuws ontdekt: verbieden! Dat ik daar niet éérder aan gedacht heb!!! Jonne zegt met ’n héle hoop dingen vaak eerst nee. Kusje geven voor ’t slapen gaan, boekje lezen, zélf de trap aflopen (ipv dragen) offeh…nou dát dus! En als je dan zegt “okay dán niet” en weg loopt, dan roept ie “wel wel!” Zo ook met eten… De afgelopen dagen hebben we héérlijk buiten gegeten. Naast al ’t gegrilde vlees had ik natuurlijk ook groente waaronder bv stokjes met champignons en paprika (is Luca voornamelijk hélemaal gek op). En in éérste instantie bood ik ’t ‘m wel aan maar dat wilde hij ’t natuurlijk niet hebben. Maar toen ik, weliswaar met ’n lach, zei dat hij ’t absoluut niet mocht, wilde hij ’t ineens wél! En vanavond ook weer. Ik had ’n bordje voor ‘m opgeschept met aardappeltjes, bloemkool en ’n schnitzeltje en zei dat hij ábsoluut géén bloemkool mocht eten. En nou mag jij drie keer raden wat hij als eerste op had 😉

BTW: ik zeg ’t wél anders dan wanneer ik écht iets verbied hoor. Dit is meer met ’n lach. We maken ‘r ’n soort spelletje van en tot nú toe werkt ’t. Want ik weet ook wel: in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst maar hij eet nu weer éven net zo goed als voordat zijn peuterpubertijd begon. ’s Kijken hoelang dat zo blijft.

ff Wat ándere “momentjes-om-niet-te vergeten”: Jonne wilde vanavond buiten in de tuin met Robin op schoot zitten. Dat mocht uiteraard maar daar gaan wél altijd wat voorbereidingen aan vooraf, alsin: ff goed gaan zitten, kussentjes hier, kussentje dáár, mama moet d’r camera pakken, papa moet ‘r vooral héél dichtbij blijven want  zodra hij ’t zat is (of, zoals ze in ’t noorden en oosten zeggen “zodra hij er flauw van is” ;-)) zou hij haar zómaar van zich af kunnen duwen en dan is ’t maar goed dat ‘r iemand naast zit die haar snel overneemt. Maar toen hij uiteindelijk met haar op schoot zat, moest Robin blijkbaar naar hém kijken en zo legde hij op ehm… ietwat onorthodoxe wijze haar hoofd even recht. In ’n (tóch nog) onbewaakt ogenblik pakte hij haar hoofd als ’n bowlingbal, waarbij haar oogkassen en neus als de gaten fungeerden waar je je vingers in kan steken. Zucht… en Robin vond ’t blijkbaar állemaal wel okay óf was té beduusd om te reageren 😉 Daarna kreeg ze overigens wél ’n dikke zoen van ‘m hoor. 😉

Verder is Robin haar handjes aan ’t ontdekken… tenminste… dat deed ze toen haar oogjes ’t nog deden 😉 ’t is zó grappig om te zien hoe ze naar die dingen zit te kijken als volstrékt vreemde projectielen. Ik zal ‘r binnenkort ’s ’n filmpje van plaatsen. Tot die tijd voor de verandering maar weer ’s ’n paar foto’s.

Wij eten niet zo vaak toetjes maar vandaag had ik pannenkoeken met ijs en chocoladesaus. En ondanks dat hij al ’n behoorlijk bord vol Boboti op had, ging dit ‘r ook nog héél gemakkelijk in! Jah vind je ’t gék, dat ís toch ook héérlijk!!! De eetlust is weer terug, zullen we maar zeggen… hopelijk blijft dat zo! ’t Filmpje is overigens met m’n telefoon genomen… helaas is ie wél ’n btje donker, maar dat mag de pret niet drukken, vind ik 😉

Het gekreun impliceert dat het eten ook gelijk weer in z’n luier verdween maar dat bleek achteraf toch niet zo te zijn… 😉
Btw: Manaahhh is Romana maar die was ‘r niet bij… u hoort slechts mij op de achtergrond ernstig mijn lach in proberen te houden 😉 ik wilde zo min mogelijk zeggen en Jonne zijn gang laten gaan 😉

Blijkbaar weet niet iedereen hoe je wentelteefjes (a.k.a. “French toast” of “pain perdu”) moet maken en ’t is toch zóoooooo simpel! Maargoed, hier komt het recept.

Men neme:

• gesneden brood (erg handig om oud brood weg te werken, wit of bruin maakt niet uit, ’t kan zelfs met stokbrood)
• melk
• 1 ei
• kaneel
• (custardpoeder is optioneel)
• een platte schaal (of ’n diep bord)
• bakboter/olie
• koekenpan
• een extra bord om de gewentelde gebakken teefjes op te leggen

Neem de schaal cq het diepe bord. Doe daar de melk in met het ei en eventueel dus ’n eetlepel custardpoeder (dat laatste is lekker maar niet noodzakelijk). Klop het geheel los (met ’n vork of ’n garde) doe er daarna wat kaneelpoeder bij, nog ff kloppen.

Neem de koekenpan, doe daar een klein b’tje bakboter/olie in en zet ’t op hoog vuur. Laat de boter smelten (nee, niet verbranden, doe je bij pannenkoeken toch ook niet!) doop 2 boterhammen in het melkmengsel (niet te lang laten doorweken, gewoon hup-hup aan beide kanten) en leg ze in de pan. Als je ’n grotere pan hebt, past er misschien nog wel ’n bammetje bij. Bak ze nu  aan beide kanten goed bruin met ’n knapperig korstje.

Haal ze ‘r uit, leg ze op ’n bord en bestrooi ze met ehm… suiker, of kaneelsuiker of laggelag (hagelslag op z’n Jonne’s) of jam of ehm… oh enneh, wárm opeten geniet de voorkeur! 😉 Lekker man!!!

Wentelteefjes met “lag” (= gekleurde hagelslag) of jam is natuurlijk vét lekker!!!
(en ohhhhh, wat moet je naar de kapper :-S)

Verbázingwekkend! Erik had Jonne écht maar ’n hééééél klein stukje chocola gegeven… En dat je dan zó onder kan zitten… offeh… Jonne met ’n ijsje, ook altijd leuk om te zien! Op ’t moment zélf vind ik ’t overigens erg kjoet maar als ’t desbetreffende ijsje of andere lekkernij op is, kom ik (ná er ’n foto van te hebben genomen) tóch altijd weer snel met ’n toetendoekje aanrennen. Ik vind ’t zó arremoedig als zo’n kindje nog zo’n tijd met zo’n smerig koppie rondloopt…

Of is dat héél erg suf? Ik ben ábsoluut geen poetsmuts (ssstttt, Cynth, geen details graag!!! ;-)) maar in geval van m’n mannetje wil dan toch wel weer erg graag dat ie ‘r schoon bijloopt 😉

Op speciaal verzoek van Toaske presenteer ik u het vreselijk ingewikkelde recept waar je daaaagenlang voor in de keuken moet staan. 😉
Ennieweej, mén neme:

• 1 pak pasta… fusilli of van die vlinderstrikjes offehh… nah, kíes maar ’n lekkere
• 2 pakjes zalmsnippers
• 2 blikjes zalm (hierbij wél uitkijken dat er graatjes e.d. in kunnen zitten… er is ’n variant te koop zónder graat en vel maar die’s wél 3x zo duur… aan u de keus…
• 1 bekertje créme fraiche
• naar wens ’n bosuitje of ’n dun preitje

Men kookt in de éne pan de pasta gaar (al dente??) en in de andere pan doet men (na ’n héél klein scheutje olie om de pan ’n tikkie in te vetten), de zalm (zowel uit blik als de snippers), eventueel de prei cq bosui, daarna roert men er  ’n halve tot 3/4 van ’n groot bekertje creme fraiche doorheen. Dit wordt zachtjes opgewarmd, goed roeren. Zodra de pasta gaar en afgegoten is, mengt men deze met de zalm en roert dit alles goed door elkaar.

Intussen dekt iemand de tafel… zorgt dat de meeëters de handen hebben gewassen en zich aan den disch vervoegen… onder ’n bepaalde leeftijd wordt een slab of iets wat daar op lijkt overigens zéér sterk aanbevolen…en voor sommige meelezende moeders, zeg je gewoon dat je er ook een grote schaal rauwkost (of ándere vitaminerijke groente) bij serveert….

Indien gewenst kan de pastacombi in een schaal worden opgediend maar dit heeft verder geen invloed op de smaaksensatie!

Ik wens u allen die het gaat proberen, smakelijk eten!

ps: nog ff wat beeldbewijs dat Jonne ’t écht lekker vind!
[photopress:230420081612_klein_1.jpg,thumb,pp_image][photopress:230420081615.jpg,thumb,pp_image][photopress:230420081608.jpg,thumb,pp_image]

Vandaag waren Cynthia en Juul er weer, zoals nágenoeg élke dinsdag. Nou was ’t héérlijk weer, dus Juul en Jonne hebben ’n tijd lang héérlijk in de tuin gespeeld. Uiteraard heeft Cynth weer ’n heel fotoverslag gemaakt, die kan je hier bekijken.

Nou had ik ’n paar weken geleden ’n paar héle leuke broeken voor Jonne gekocht bij de HEMA, alleen, nu ik ze aan zie, vind ik ze tóch wel erg meisjes-achtig. En ik zou toch zwéren dat ’t jongensbroeken waren, toen ik ze kocht… Gelukkig wil Cynth ze wel hebben (tenminste, dat hoop ik toch) want volgens mij staan ze Juul écht súperschattig.

’s Avonds blijven ze ook altijd bij ons eten. De éne week kookt zij en de ándere week kook ik. Onze ábsolute favoriet (en wat we ik dus ook régelmátig klaarmaak), is pastawokkels met zalmsnippers. En niet alleen wíj vinden ’t zálig ook Jonne eet ervan alsof ie al 3 weken nix gegeten heeft. Da’s zo’n gaaf gezicht! ‘k Moet daar toch ’s foto’s of ’n filmpje van maken, hoe hij daar van zit de smullen.

Verder heb ik eigenlijk niet zo héél veel. U hoort mij wel weer!

DAG ALLEMAAL!!! 😉

De verkoudheid is zo goed als over en zoonlief z’n eetlust is gelukkig weer hélemaal terug!!! Vandaag heeft ie met plezier 2 krentenbollen naar binnen gewerkt. Daarnaast heeft hij ook kennis gemaakt met de énige echte onvervalste oliebol. Mét krenten, uiteraard! Héérlijk vond ie ’t! Minder fijn is dat meneer ’s nachts minimaal 1x maar vaak ook 2x wakker wordt en niet eerder weer gaat slapen voordat hij ’n fles heeft leeggedronken…

Vandaag hebben we ook de box gedemonteerd. ’s Wel kaal hoor. Maar we gaan daar ’n plank tegen de muur monteren wat als ’n soort bureau / speelplank voor hem kan dienen (en natuurlijk ook voor haar en ál die andere vriendjes en vriendinnetjes die tzt nog ’s langskomen!) . ‘k Moet nog ff ’n paar stoeltjes bij haar buren scoren en de boel eromheen ’n b’tje aankleden maar dat valt daar ook wel te vinden. Gaat helemaal leuk worden, volgens mij.

Maar éérst komt er, als het goed is, vanaf morgen ’n kerstboom op die plek te staan. Morgen is het weer tijd voor de jaarlijks terugkerende traditie om samen met m’n vader naar de kerstmarkt van Tuincentrum Osdorp te gaan. Djiezz, zo uitgebreid als de kerstmarkt daar is, zo suf is hun website… gemiste kans, vind ik. Ik maak morgen misschien zélf wel wat foto’s.

Ben overigens erg benieuwd hoe dat dit jaar gaat met Jonne’s grijpgrage handjes. Vorig jaar was dat nog geen issue, toen was ie nog veel te klein maar nu… Hmmm, hoe laten jullie je kind (van die leeftijd) weten dat ze niet aan de kerstboom/-ballen mogen zitten???