Maandag waren we bij pufclub-vriendinnetje Yvonne op visite. Laeticia en Jonne hebben samen héérlijk geschommeld. Weet gelijk weer ’n leuk cadeau voor Jonne’s verjaardag. We hebben de haken nog in ’t kozijn van de tuindeur zitten van ’n schommel die voor hém iig inmiddels wel te klein is maar natuurlijk tzt wél leuk is voor Robin.

Vandaag heb ik ’n gesprek gehad met de directeur van de lagere school waar Jonne (en bij gebleken tevredenheid tzt ook Robin) waarschijnlijk wel naar toe gaat. Ik had namelijk van diverse meiden om me heen begrepen dat je daar rond déze leeftijd toch wel achteraan moet gaan omdat je anders wellicht niet meer bij bepaalde scholen naar keuze terecht kan. Dat bleek overigens héél erg mee te vallen. ’n Half jaartje van tevoren is lang zát.
Mooie school. Modern gebouw. Van buiten niet zó maar van bínnen des te meer! En, niet onbelangrijk, staat goed aangeschreven bij de onderwijscommissie. Veel computers in de klassen, er is zélfs ’n speciaal computerlokaal en naast de schoolborden zo’n whiteboard waar de laptop van de juf of de meester op aan is gesloten en waar ze dan (volgens mij zónder beamer) ook weer dingen op kunnen vertonen. Ben de naam ff kwijt hoe zoíets heet maar vond ’t er wel stoer uitzien. ’t Heet idd ’n Smartboard, Gonda. Ik heb ’t gevoel dat ik voor de vorm nóg wel ’n school (of 2) moet gaan bekijken maar wat mij betreft gaat dit ‘m toch wel worden.

Robin doet sinds ’n paar dagen haar uiterste best om van rug naar buik te draaien. Gaat nog nét niet helemaal zelfstandig maar met ’n b’tje hulp lukt ’t wel. Daarnaast is ze naar van álles om d’r heen aan ’t grijpen en speeltjes aan ’t pakken en kraait er op los. Echt superschattig om te zien.

Verder hebben we toch maar weer zo’n heerlijk zwembad voor in de tuin gekocht. We hádden al ’n kleiner badje voor Jonne maar met dit weer is de verleiding toch wel érg groot om zélf ook in ’n zwembad te kunnen hangen. Nah, laat die zomer nou maar komen! Gisteren en vandaag waren heerlijk! Wat mij betreft mogen er nog wel ’n paar graadjes bij en dan kan ik er iets beter mee leven dat we dit jaar, nét als 2 jaar terug wéér niet op vakantie gaan (al baal ik daar eerlijk gezegd wél van).

Deze week zijn de oudste 3 de hele week bij ons omdat hun moeder op vakantie is. Gisteren kwamen m’n ouders ook nog langs dus we hadden ’n gezellig huis vol.

Nou kan ik wel ’n héél verhaal gaan vertellen over hoe

• mijn vader en ik bij Karwei ’n tuinscherm gingen halen, 
• hoe we, om dat ding te vervoeren, een aanhangkar nodig hadden die je bij de Karwei  de eerste 2 uur gratis mag gebruiken
• dat er bij vooraf  telefonische ingewonnen informatie niet was verteld dat je voor ’n 1-asser zélf een extra kentekenplaat moet meenemen
• dat er ook ’n 2-asser stond waarvoor dat niet nodig is, maar die was kapot 
• wat voor ’n ontzéttende sjaggie bitch er achter de “service” balie stond, die ons op haar meest charmante manier te kennen gaf dat het voorál onze eigen verantwoording was als we dan maar ’n kartonnetje met ons kenteken op de aanhangkar zouden plaatsen. Dat je kans loopt dat de politie je daar ’n gigántische bon voor geeft.
• dat haar (overigens wél sympathieke) collega’s van de afdeling tuinschermen de desbetreffende dame ook ’n ongelofelijk k.w. vonden 😉
• wat voor ’n geklooi ’t was om die aanhangwagen aan te koppelen
• dat de medewerkers ‘r zélf eigenlijk ook niet zo héél erg veel (lees: niets!) van begrepen
• dat Karwei er alleen ’n paar touwtjes bij doet om goederen in de bak vast te zetten en géén spanbanden, nee, die kan je daar wél kopen, dát dan weer wel!

…maar je had er misschien bij moeten zijn om er de hilariteit van in te kunnen zien. ’t Was ’n héél karwei, dát is een feit. Maargoed, hij is ‘r.

Voorts hadden paps en mams gisterenavond ’n bruiloftsfeestje dus opa en oma bleven ’s avonds oppassen (ik vind Robin nog té jong om dat aan één van de oudste 3 over te laten).

En dat was ‘n leuk feestje! Heerlijk ouderwets in vóór* de kroeg aan ’t witbier lekker kletsen met allerlei gasten. Op zich kende ik, buiten ’t bruidspaar om, niet zo heel veel mensen. Maar dat maakte niet uit. Erik kwam veel bekenden-van-vroeger tegen en daar raakten we wel mee in gesprek.
*Het was voor mij de éérste keer in de kroeg sinds ’t rookverbod. En ach, soms, bij dit soort gelegenheden vind ik ’t nog wel ’s lekker om ’n peukie op te steken (ohhh, shame on me!). Daar had ’t bruidspaar rekening mee gehouden (góm is zélf ook roker), veel mensen stonden lekker buiten bij, naast, onder ’n partytent te kletsen. Niet alleen voor de rokers handig hoor, binnen was ’t namelijk bést wel warm en daar speelde ’n (overigens góed) bandje waardoor ’n goed gesprek niet echt meer mogelijk was. Kortom, voor elk wat wils.

’t Heeft ons iig doen beseffen dat we weer ’s wat vaker de kroeg in moeten duiken. Hetzij samen, hétzij (als dan niet onafhankelijk van elkaar) met vrienden. Da’s namelijk al véél te lang geleden. ‘r Staat me overigens sowieso iets bij dat ik nog ’s met haar en met haar bij Loetje zou gaan eten… pfff, als ik ‘r alleen al aan dénk begint m’n maag te knorren 😉

Tot die tijd, ’n geinig pleatjuh! 😉

Het is weer voorbij. Vandaag was de laatste dag van mijn zwangerschaps-/bevallingsverlof. Jah, niet dat ik nu morgen naar m’n werk moet hoor. Mijn vorige baan was maar voor ’n half jaartje. En eerlijk gezegd moet ik ‘r ook niet aan dénken om daar terug te moeten… maargoed, dat houdt wel in dat ik weer op zoek ben/moet.

Als ik heel éérlijk ben en ’t zal wel aan mij liggen hoor maar ik hoef eigenlijk niet zo nodig… financieel wel… jah, financieel móet ik helaas wel dégelijk maarreh… tja, ik heb dan ook geen opleiding voor ’n functie waar ik áltijd al van gedroomd heb. Zou ook niet weten wat dat dan had moeten zijn.

Ik ben géén geboren schooljuf of verpleegster. En kapster of opticien heb ik ook nooit willen worden (nah, kapster ooit nog wel ‘s, héél vroeger, maar na ’n infobezoek aan zo’n school destijds, was ik snel genezen ;-))
Iets binnen de audiovisuele media sprak me wel aan. Maar eigenlijk had ik géén idee waar je dan heen moest. Uitendelijk ben ik er wél ’n soort van ingerold. En eerlijk is eerlijk: ik heb een tijd lang met héél veel plezier achter de schermen van diverse radio- en tv programma’s gewerkt (geloof me, ’t is geen glitter en glamour zoals velen denken, voor de crew is ’t toch écht gewoon hard aanpoten… maar meestal wél leuk!). Maarja, dat is altijd tijdelijk. En hoe je ’t wendt of keert, ’t gros van die bedrijven zit toch in Hilversum en Amsterdam én daar woon ik al ’n tijdje niet meer. Overigens is daar ook geen part time werk in te vinden hoor.

Ik ben destijds na véle omzwervingen, maar ’n secretaresse opleiding gaan doen. Daar schijn je altijd wel wat mee te kunnen. Maar echt boeiend vind ik ’t zéker niet. Wellicht omdat ik nog geen boeiend bedrijf heb gevonden. Heb ook écht wel m’n kansen gehad hoor, wat betreft ’t volgen van diverse opleidingen en cursussen maar onder ándere met dát soort dingen ben ik ’n mééster in ’t maken van de verkeerde beslissingen!

Kortom: na 38 jaar ben ik ‘r nog stééds niet achter wat ik beroepstechnisch wil worden.

Nougoed, genoeg geklaagd en zielig gedaan (wat ik overigens niet ben!!), ik moet gewoon weer op zoek naar ‘n leuke nieuwe part time (INFORMELE) secretariële functie en zodra ik die gevonden heb, laat ik ’t jullie weten. Tips in de regio 010 zijn welkom!

Grappig, ik heb al ’n paar dagen niets gepost en gelijk zijn er mensen die vragen of ’t wel goed gaat omdat ’t zo stil is. Ja hoor, hier gaat alles best goed. De laptop doet ’t weer (thx buum!!) en zélfs de tv geeft weer normaal beeld. Onze (andere) buren zijn ’n paar weken geleden verhuisd en de UPC had de verkeerde kabel afgesloten, vandaar… maargoed, hij doet ’t gelukkig weer.

Met Jonne gaat ’t prima. Die is vandaag gisteren weer lekker naar ’t KDV geweest. Heeft afgelopen dagen overigens al 2x op de wc geplast!!! ’t Potje slaat ie volgens mij over en dat vind ik wel best. Neemt niet weg dat ’t nog ’n lange weg wordt hoor, meneer is nog niet bij benádering zindelijk. Maargoed, ’t komt ongetwijfeld vanzelf (voordat ie ’n jaar of 16 is :biggrin: )

Met (inmiddels niet meer zo) kleine Robin gaat ’t ook hartstikke goed, al vind ik wel dat ze nog stééds heel veel melk teruggeeft. Ik ben sinds ’n paar dagen tóch maar overgestapt op de oude vertrouwde Nutrilon. Ik weet dat men zegt dat je niet zo vaak moet wisselen van voeding maar ik had gehoopt dat ’t met die voeding misschien minder zou worden. Dat leek in éérste instantie wél zo te zijn maar na ’n paar flessen kwam ‘r toch weer ’n flinke gulp terug. En ’t maakt niet uit of ik de voeding nou dikker maak want dan komt ‘r gewoon ’n dikkere substantie terug. Baal ik van. En ‘r valt geen peil op te trekken. Het gebeurt wel váák maar ook weer niet bij iedere fles. Maargoed, niet dat ik me ernstig zorgen maak hoor, ze oogt nog steeds blákend gezond maar ’t is gewoon vervelend. Ook voor haar volgens mij… ga maar na: overgeven is nooit leuk! Toch moet ze ‘r niet van huilen ofzo, gelukkig. Ennieweej, morgen vandaag moet ik weer naar ’t cb dus dan zal ik ’s ff vragen wat hier aan te doen is.
Voorts zijn de ándere lampen binnen… jaaaa… Toaske, Linda, jullie hadden idd gelijk! Deze zijn véél leuker! Wel ietsje lichter dan verwacht maar stúkke beter dan die bollen. Nu tzt nog ander laminaat en dan is die kamer af…. voorlopig! 😉 

Goed, inmiddels is ’t ’n paar uur verder. Moeders, je mag weer trots op me zijn!!! Je zal de zolder niet herkennen… nah, bijna niet dan. “hoebedoeluh???” Ach, ’n paar mensen die mij iets beter kennen
(Cynthia bv :blush: ) weten dat ik niet zo héél erg fanatiek ben in was wegvouwen, strijken en dát soort onbenullige dingen. Gisterenavond (of was ’t nou al éérgisteren?) ben ik tóch maar ’s begonnen want ‘r lág nog al wat…. tja en dan moet ’t áf ook hé… nou ja, bíjna dan… mááááárrrr, ik heb ’n flink gat geslagen in de “voorraad” :w00t: Alleen, weet je wat ’t irritante is: ER KOMT GEEN EIND AAN!!! Denk je alles ’n btje te hebben weggewerkt, komt er zónder pardon weer ’n nieuwe lading! Gekmákend!!!

Ennieweej, ff met betrekking tot de Grand Log Zomermeeting: Kijk hier ff want er is ’n datum + locatie gepland. Het is wel prettig om een klein beetje een indicatie te krijgen op hoeveel mensen we kunnen rekenen dus laat hier ajb ff weten of je ook komt en met hoeveel. De wederhelften zijn overigens ook van hárte welkom hoor!!!

… dat álles ineens kapot gaat. :angry:

Zo ook hier. Momenteel start mijn “fijne” Packed in Hell laptop niet meer op. Vraag me niet waarom, ik weet ’t niet maar ik heb ‘r flink de pest over in. Nou schijnt mijn buum wel verstand te hebben van computerlarij dus daar heb ik dan mijn hoop maar op gevestigd. (En nee, buum, je krijgt Robin niet in ruil voor bewezen diensten!!! Zorg zélf maar voor je nageslacht! :tongue: )

Naast mijn laptop vertoont ook de tv kuren… of liever gezegd: de kabel. Of eigenlijk nog niet eens de kabel, met onze coax-kabel is nix mis. Wij denken dat ’t met het signaal te maken heeft óf met de UPC box. Erik heeft gisteren met UPC gebeld, de eerste x dat ze langs kunnen komen is 5 mei….. 5 mei godbéterhet!!!! Toegegeven, ik kijk niet meer zoveel tv maar sinds m’n laptop het ook niet meer doet, wil ik ’s avonds nog wel ’s kassie kijken! Nou vergéét ’t maar!

Nou goed, wat wél leuk was, vandaag ben ik bij haar langs geweest omdat haar kleine meisje Isa van de week alweer ’n jaar is geworden. Tjemig de pemig, wat is dat jaar snel voorbij gegaan zeg. Godzijdank gaat ’t daar ook allemaal weer ’n stúk beter. Ik heb uiteraard ook gelijk hun nieuwe huis mogen bewonderen. Ziet ‘r hartstikke gaaf uit. Mooie buurt ook. ’t Is dat wij meer kamers nodig hebben met de samenstelling van ons gezin (en niet weg kunnen uit dit durrup) maar anders had ik ‘r bést graag willen wonen.

Morgen komen zij bij ons op visite. Lijkt me ook súpergezellig maar dat lees je ongetwijfeld nog wel, hier of bij haar… of misschien wel bij allebei! 😉

Ik ben dólblij met de kids die ik heb en dat geluk gun ik ook ’n ander. Ik ken diverse meiden die héél graag zwanger willen worden en ik hoop van hárte dat dat héél snel gaat lukken maar ik hoef niet meer, ik ben ‘r klaar mee. Dus daar ga ik a.s. woensdag iets aan laten doen. Met ’n b’tje mazzel word ik dan ook niet meer ongesteld. Sinds gisteren weet ik namelijk weer dat ik dat de afgelopen 10 maanden bést erg prettig vond.

BTW: ff een reactie van mij op alle reacties:

• Ja, ik weet dat ‘r ’n mogelijkheid bestaat dat ik nog stééds ongesteld zal blijven.
• Jah, ik weet dat de plaatsing misschien niet even prettig zal zijn, de arts adviseerde al om ’n uur van tevoren een paar paracetamolletjes in te nemen.
• Ja de optie voor ’n sterilisatie voor Erik is ook ter sprake gekomen. Door hem zélf notabene. En wellicht gaat dat ook nog wel gebeuren alleen wil ik ’t voor mezelf ook en ik heb geen zin om op hem te zitten wachten 😉

Vanmorgen werd ik gebeld door zowel ’t ziekenhuis als door beide oma’s om te vragen hoe ’t nu gaat met de patiënt. Nou ’t mannetje is weer hélemaal opgeknapt hoor. Heeft tot 8 uur vanochtend geslapen als ’n roos (that reminds me om te vertellen dat de doorslaapnachten van Robin ook steeds vaker voorkomen) en is nu lekker met opa en oma (Erik z’n ouders) naar de dierentuin.

Ik zit zelf ernstig te dubben wat ik zal gaan doen. Enerzijds is ’t práchtig mooi weer. Anderzijds lonkt ’n klein tukkie toch ook wel héééél erg… 😉

In z’n hand het Jip en Janneke koffertje met daarin ’n donkergekleurde handdoek, extra rompertje, luier, doekje, speentje, tutteflut en ’n ziekenauto’tje. Zo vertrokken Erik en Jonne vanmorgen vroeg richting ’t ziekenhuis. Zoals ik al zei, ze moesten ‘r al om 7:15 uur zijn. Vanaf hier moet ik ’t doen met wat Erik mij verteld heeft, omdat ik ‘r natuurlijk niet bij was. In ’t ziekenhuis moesten alle kindjes een operatieschortje aan. Nah, daar had Jonne hé-le-maal geen zin in dus daar begon al de eerste worsteling. Uiteindelijk werd besloten om ‘m lekker in z’n rompertje te laten. Ze kregen een pleister met wat zalf op hun hand en arm, die de huid zou verdoven, zodat ze de narcose prik niet zouden voelen. Die wilde hij er natuurlijk gelijk aftrekken. De prik zelf ging ook niet helemaal naar behoren. Blijkbaar konden ze geen goeie ader vinden dus toen werd er besloten om hem tóch maar met ’n kapje onder zeil te brengen. Ook dat ging niet helemaal zonder slag of stoot, hihi. Maar uiteindelijk viel hij dus in slaap.

De ingreep zélf duurde uiteindelijk maar heel kort. Volgens Erik werden alle andere kindjes in hun bedjes naar ’n uitslaapzaaltje gereden maar Jonne werd daar al brullend, in de armen van ’n verpleegkundige naartoe gebracht. Blijkbaar was dit ’n lichter roesje dan wat de andere kinderen hadden gekregen. Daar kreeg hij, als ik ’t goed begrepen heb, een of ander goedje in z’n mond gespoten tegen de pijn. Dit werd herhaalde malen vakkundig in ’t gezicht van de dienstdoende verpleegster gespuugd. Oeh wat was híj boos. Ook de bekers drinken en de ijsjes vlogen WOEDEND door de kamer. Huilen, brúllen, grote snottebel, nog nabloedend… temperamentje hé… nah, volgens Erik was ’t geen feest en bést wel zielig.

Rond half 11 kwamen ze weer thuis. Blijkbaar had hij toch genoeg gedronken waardoor ze naar huis mochten. ’t Zal wel aan mij gelegen hebben maar behalve dat ‘r nog wat geronnen bloed in één neusgat zat, trof ik ’n mannetje aan waarbij leek alsof ‘r níx gebeurd was. Okay, hij had wat vermoeide oogjes en wat rode wangetjes maar verder… hij was vrolijk, praatte honderduit, de éne keer héél enthousiast en even later weer met ’n zielig benepen stemmetjes. Maar met náme toen hij ’n waterijsje kreeg, was het één groot feest en was het voorál Erik die ‘r als ’n vaatdoek en volkómen uitgeput bij zat, hihi.

Na even héérlijk met m’n kindje te hebben geknuffeld, moest ik helaas toch écht even de deur uit. Ach, ’t was op zich ook wel weer leuk, ik had namelijk iets op Marktplaats gevonden. Laat ik ’t zó zeggen, ik werd op het idee gebracht door ’t foldertje van de HEMA van deze week. Daar stond deze in.  Da’s een mooi apparaat maar naar mijn idee is € 149,- nog stééds bést ’n hoop geld. Zodoende kwam ik op Marktplaats terecht. Eerlijk gezegd ging ’t mij meer om ’t wándel- dan om ’t fietsgedeelte. Fietsen met je kind is leuk maar niet als ze zo’n eind weg zitten. Juist de interactie is zo gezellig. Al geloof ik niet dat ik tzt met 2 kinderen op de fiets durf. Niet op dat ding van mij. Hij ziet er leuk uit maar echt handig is ’t niet met ’n stoeltje aan je stuur, je komt er nl amper tussen (dit geldt overigens ook voor de wat slankere medemens hoor!) Bovendien vraag ik me af of ie wel stevig genoeg is met ’n kind zowel vóór als achterop .

Het lijkt mij juist zo handig als wandelwagen (al zit ik me gelijk af te vragen of ik Jonne er ooit in zal krijgen, hihi) Nou goed, waar het dus op neer komt, is dat ik deze met 2 van die handige babyschalen heb aangeschaft voor de helft van de prijs. In principe hoef ik ‘r maar één voor Robin maar ’t is ’n baby- en ’n peuterstoeltje al bedoelen ze hier met peuterstoeltje vanaf 9 maanden. Die stoeltjes worden los voor rond de 20 tot 45 euro aangeboden dus ik vond dit wel ’n mooie deal. Maargoed, daar moest ik wél ff voor naar Tilburg. En ga nou niet zeggen dat ik de prijs met de benzinekosten wel heb opgeschroefd want dat valt wel mee. Ik heb niet de zuinigste auto maar ik verrijd géén 75 euri  tijdens ’n retourtje Vlaardingen – Tilburg.

Nadat Jonne ’s middags nog ff geslapen had (vond ‘m er tóen zieliger uitzien) kwamen opa en oma nog even kijken hoe ’t met de patiënt ging. Als troost kreeg hij een héle stoere brandweerwagen met geluid van ze. En natuurlijk mocht hij de hele dag lekker veel waterijsjes eten. Eigenlijk mocht hij vérder géén vast voedsel eten maarja, hij had de hele dág al nix gegeten dus hij kreeg bést trek. Helaas heb ik géén yoghurt- of vla-kindje dus dat was geen optie. Uiteindelijk heeft ie een paar kale pasta-wokkels gegeten.

Inmiddels ligt ie weer héérlijk te slapen en ik dénk dat hij morgen wel weer het oude vertrouwde mannetje is. En om dát aan te kunnen, gaat mama nu ook maar ’n tukkie doen. Ik was tenslotte vandaag ook al om 6 uur op.

Morgen is ’t zover, dan gaat zoonlief onder ’t mes om z’n neusamandel te laten verwijderen. Yep, op 1 april en da’s géén geintje. De arme schat weet nog niet wat ‘m boven ’t hoofd hangt en da’s maar goed ook. Tja, er wordt dan door het ziekenhuis gezegd dat je je kind moet voorbereiden maar hoe dóe je dat in godesnaam bij ’n jochie van 2,5? Ik denk dan ook ach, ’t is vervelend maar ’t moet nou eenmaal hoor, hij zal d’r écht geen trauma aan overhouden. Erik gaat met ‘m mee en zal ‘r uiteraard ook bij blijven. Ze moeten ‘r al om 7:15 uur zijn!!! Als ’t goed is, zijn ze dan ook vóór ’t middaguur weer thuis. Nah, ben benieuwd hoe hij ‘r op zal reageren. Het zal wel ’n strijd worden om hem z’n pré narcose drankje te laten drinken e.d. (krijgen ze tegenwoordig niet meer zo’n kapjes op, zoals wij vroeger??? dat kapje/balonnetje waarvan je je jaaaaaaaaaaren later de lucht nóg kan herinneren) Ik hoop echt dat z’n verkoudheid en al die overige kwaaltjes zoals snurken, slechte adem, die eeuwige loopneus, hoesten enz enz daarmee ’s ff een tijdje wegblijven. Maar misschien is dat wel véél te naief gedacht. We zullen ’t zien.

En Robin? Die heeft van de week proef gelegen in d’r ledikantje. Dat u niet denkt dat Jonne de enige is in ’n vééééél te groot bed, we love king size! 😉 Ik wilde haar ’s middags en ’s avonds ergens rustig neer kunnen leggen. Vooral ’s avonds zit ik (net zoals nu) nog wel ’s met m’n laptoppie op bed, dus dan is ’t wel lekker als zij even in haar eigen kamertje kan liggen om zo ook alvast aan ’t donker te leren wennen enzo… Maarja, dat schiet nog niet echt op want de gordijnen zijn nog niet binnen (komen volgende week, schijnt). Overigens heb ik haar uiteindelijk tóch gewoon weer in de wieg gelegd hoor. Vond ik handiger en bovendien hebben we ‘m niet voor nix! Die mobiel heb ik ook weer van ’t ledikantje afgehaald en beneden op de box geplaatst. Dat ding is briljánt! Maakt zachte “rainforest”  geluidjes waarbij je héérlijk in slaap kan vallen. Maar we laten ‘m toch beneden aan de box hangen anders is díe zo kaal.

Verder hebben we haar ook leren wennen aan ’n speentje. Tot voor kort (en soms nóg) moest ze daar níx van hebben maar ze lag steeds zó te happen. Ze krijgt toch écht wel genoeg te drinken. Maargoed, dat houdt wél in, dat ik nu iedere keer naar d’r toe moet zodra d’r speentje uit d’r mond is gevallen… zit je nét… met je laptop op schoot… 😉

Links onder op de foto ligt Robin in de armen van Chantal. Die kwam vorige week gezellig ff langs en heeft ’n flinke stapel kleertjes van Jonne overgenomen voor haar zoon Björn.

Goed, laat ik maar ’s een tukkie gaan doen. ’t Is morgen weer vroeg dag (ik moet ze tóch ff op weg helpen, nietwaar?) Ben benieuwd hoe ’t allemaal zal gaan.

Vanmorgen maar weer ’s met m’n huisarts gebeld. Deze keer voor mezelf. Ik word namelijk HE-LE-MAAL lijp en doodmoe van dat gehoest. Het hóudt gewoon niet op. Die kuur die ik vorige week heb gehad (jah, ik had ‘r ook één, net als Jonne), heeft ook werkelijk hélemaal nix veranderd. Dusssss… maar weer ’s gebeld tijdens ’t telefonisch spreekuur. Hij wilde me tóch graag zien en beluisteren daarom vanmiddag maar ff langs gegaan.

Vanmorgen had ik sowieso al ’s gegoogled op hoestdrank en zwangerschap. Wat je nou wél en niet mag. Daaruit bleek, dat je Noscapine best mag innemen dus dat heb ik eerst maar gehaald, voor ’t geval dat mijn huisarts nix zou geven (goeie man maar hij is nogal terughoudend in ’t voorschrijven van medicijnen, zéker tijdens zwangerschap).

Ennieweej gelukkig schreef hij me toch iets voor, teweten codeïne pilletjes. Dat schijnt de hoestprikkel te verzachten. 3x per dag 10 mg. Ik ben benieuwd. (houdt wél in, dat ik de Noscapine ff opzij moet zetten maar als ’t werkt, vind ik dat prima!) Laat ik niet te vroeg juichen maar ’t lijkt idd wel alsof de neiging tot hoesten íetsje minder wordt en dás toch érg prettig want ik heb inmiddels een héle beurse plek aan de linkerkant onder m’n ribbenkast.

Erik en Hannes zijn op zolder bezig geweest met ’t tussenwandje en gaan morgen weer vrolijk verder. Komt ‘r goed uit te zien, dat weet ik nu al. En ’t blijven toch ook behóórlijke kamers, kejje nágaan hoe groot ie éérst was. Zal morgen ff foto’s maken.

Zondag eindelijk ons verjaardagsfeestje. Ik weet niet of ik de perfecte gastvrouw kan uithangen maar ach, iedereen die al éérder bij ons is geweest, weet dat ie van hárte uitgenodigd is om zélf zijn/haar glas nog ’s lekker vol te schenken. Dat mág bij ons, zovaak als je wil. En op is op. Ik heb ‘r zin in!

Nu ga ik ’n tukkie doen (ja nú al!) want ik kan met moeite m’n ogen open houden…

UPDATE: Het léék te helpen maar heb vannacht tóch weer tot kotsens aan toe liggen hoesten! Fijn hoor, met ’t gevoel in je linker zij alsof je ’n gekneusde rib hebt