Ik merk dat ik de laatste tijd alleen maar foto’s plaats en eigenlijk nog maar heel weinig schrijf. ’t Is idd waar, dat twitteren zorgt ervoor dat je weblog ’n tikkie wordt verwaarloosd. Nouja, so be it.

Maargoed, laat ik dan nu nog ’s ’n stukje schrijven. Met m’n kindjes gaat ’t, afgezien van ‘n enórme verkoudheid bij Jonne (tuurlijk, de zomer is tenslotte weer voorbij), hartstikke goed. Ik kan niet anders zeggen dan dat de gewenning voor zowel grote school als nieuw kdv zéér soepel is verlopen. Beiden weten inmiddels niet beter en gaan er met veel plezier naartoe. Heel eerlijk gezegd, had ik ook niet anders verwacht.

Jonne vraagt wél elke ochtend of hij 1 of 2 x naar school moet. “Móet” ja 😉 Op zich vind ie ’t ontzéttend leuk hoor en hij heeft ‘r z’n draai ook helemaal gevonden maar ach, thuis spelen blijft natuurlijk ook hárstikke leuk! En dan hoef je je ook niet te haasten met eten omdat je op tijd op school moet zijn… Lukt prima hoor, we staan ruim op tijd op en meneer heeft zo’n dikke 3 kwartier om z’n boterhammetje te eten. Mijn liefie eet nagenoeg álles, alleen gaat ’t allemaal wel ONNÓEMELIJK TRAAG!  
Maar qua ontwikkeling gaat ’t hartstikke goed. Hij herkent inmiddels nágenoeg álle letters. Zelfs de q en de x, waarvan hij dan ook steevast zegt “maar die gebruiken we eigenlijk nooit hoor”. Maar de letters koppelen tot hele woordjes, geeft nog wat problemen. Laatst was ik bij Leen Bakker en zag daar ’n lampje, genaamd Robin, staan. Dus ik laat de doos aan Jonne zien en vraag hém wat daar staat. Dus we beginnen te spellen… r…o…b…i…n…. waarna zijn conclusie was dat er “ROTLAMP” stond…. ehm… tja, vooral blíjven oefenen, schatje!

Ook met m’n meisje gaat ’t helemaal goed. Het grote bed is helemaal geweldig en er zijn ook nágenoeg geen nachtelijke problemen meer geweest. Ze slaapt als ’n roosje. Héérlijk om dat kleine frummeltje in dat grote bed te zien liggen.
Ze eist meer en meer d’r eigen plekje op in ons gezin. Om er maar ’s ’n dooddoener in te gooien: ze laat zich de jam niet van haar brood eten!! En waar Jonne ’t liefst als ’n spreeuw met z’n mond open zit om te worden gevoerd, is dit voor madam ’n ábsolute reden om het voorgeschotelde PERTINENT te weigeren! WÁT NOU VOEREN? DAT KAN IK ZÉLF WEL HOOR! Ehm, já, tuurlijk schatje…alleen zouden ze jou nog ‘s ’n soort lekbak moeten aanmeten die om jou heen gegoten zit en dat álles, wat er nét ff naast gaat, opvangt.

Naast eten met haar mond, komt er ook geluid uit. En hoe! Het is tenslotte wél ’n meisje! En dit meisje gooit er af en toe decibellen uit dat ramen en trommelvliesen gevaarlijk doet trillen! Deze hebben overigens verschillende betekenissen die variëren van “ik kan er niet bij/af”  “ik wil dit wél/niet” “blijf af, van mij” “nee je hoeft me niet te voeren” tot “hé hoehoe, koms ’s kijken!” Dat laatste wordt overigens ook wel aangeduid met de duidelijk verstaanbare en logische woorden als “kijk is!”
Daarnaast is ze de laatste tijd héél erg bezig met ’t nabootsen van klanken. Momenteel is ze érg druk met ’t opnoemen van de cijfers 1 t/m 10 Of zij al weet wát ze daarmee zegt, durf ik te betwijfelen maar ’t klinkt wel erg leuk en soms ook écht wel goed verstaanbaar. Net als “eenúh… teejúh… DÍE!”  

Ennieweej, morgen gaat ’n langgekoesterde wens van mij in vervulling en krijgt ook Robin ander laminaat op haar kamertje. Vorige week hebben we dat bij Jonne gedaan, nu is háár kamer aan de beurt. Foto’s volgen!

Deze x (op verzoek) foto’s zónder special effects 😉

Sinds vandaag heeft Robin ’n heus grote-mensen-bed.

En ik hoor je dénken, dat is toch nog hélemaal niet nodig, ze past nog prima in ’t ledikant. Denk gerust, ik heb er weloverwogen voor gekozen. De laatste tijd loopt mijn allerliefste dochter nog al te spoken ’s nachts. Weet niet wat ’t is: groeipijn of tandjes en hoogstwaarschijnlijk állemaal van tijdelijke aard hoor maar wél lastig. 

Zo zaten we al eens úren met ‘r op de schommelstoel. Erik is al een paar keer naar zolder verbannen, zodat ik met haar in ons bed kon gaan liggen (iets wat natuurlijk alléén maar kan als de oudste 3 er niet zijn). En laatst hebben we Jonne in ons bed gelegd zodat ik met Robin in Jonnes bed kon gaan liggen. Dat was géén overweldigend succes, kan ik je vertellen. Dat matras is voor jonge kinderen, niet voor bijna-veertigers met ’n tikkeltje overgewicht!! Ik was gebróken, de volgende ochtend!

Dus zocht ik en vond op het door mij zo geliefde Marktplaats voor ’n prikkie ’n leuk Ikea-ledikant en kocht een nieuwe matras (matrassen wil ik niet tweedehands, das vies!). En dan wél één die voor mij ook lekker ligt, zodat ik dus, als uiterste redmiddel, ff naast haar kan gaan liggen. Dat heb ik vanavond getest en ben érg tevreden, tot nu toe 😉 Mocht dat zo blijven, dan kán ik voor 50% van de prijs nog zo’n matras gaan halen en eigenlijk is die van mij ook wel aan vervanging toe.

Maar toegegeven, ’t blijft natuurlijk ’n raar gezicht, zo’n klein hummeltje in zo’n enórm bed!

Volgens mij waren we écht wel op tijd weggegaan. Maarja, als ik dan ’n afslag mis, omdat we zo lekker zitten te ouwenelen (godbéterhet op ’n weg die ik al honderden keren heb gereden!), en ’t vervolgens IK-WEET-NIET-HOELANG duurt, voordat de eerstvolgende kéér-mogelijkheid zich aandient, tja, dan ben je, zoals altijd eigenlijk, weer ’s fashionably late! En op zich maakt dat niet zo uit, behálve wanneer je de organisator (aanstichter) bent van ’n Huge Get Together! Niet zo slim dus, hè Wegman! Nee, niet zo slim, mama!

Maargoed, toen we ‘r eenmaal wáren…
Had ík dit georganiseerd? Euh.. nah, ehm, ik had wat leuke mensen bij elkaar geraapt (lees: onder lichte dwang overgehaald om tóch écht maar te komen ;-)) en ’n tentje gevonden waar ’t me leuk toeven leek maar vérder??? Toch kreeg ik, onder leiding van vriendinnetje Zjuul van al deze meiden een héél lief cadeaupakket, ter ere van mijn noeste arbeid omtrent deze samenkomst 😉 *BLOOS* Héél erg bedankt daarvoor!!!

Mán wat heb ik ‘rvan genoten!! Wat ’n héérlijke dág! ’t Was écht hélemaal míjn feestje! Het weer was goed, de high tea was leuk, allemaal leuke mensen om me heen en óók nog de tijd om met de meesten te praten! Helaas nog niet met iedereen dus er moet zéker ’n vervolg komen, dát wel! Alleen geef ik ’t organisatiestokje bij dezen door aan wie ‘m vangen wil… (Zjuul?) (zeg dames, ik schijn in de 3e week van ’t nieuwe jaar e.o.a. magische leeftijd te bereiken waar ik nu liever nog niet dieper op in wil gaan maarreh… is deze hint duidelijk of moet ik ‘m nog verder uitleggen???)

Foto’s komen hopelijk nog via andere logs. Bij dezen ’n foto van mijn dierbare vriendinnetjes Esjuh en Hannah.