apr 28
	Ik loop ff op de zaken vooruit hoor maarreh…

apr 23
	En Flut dan???

Jonne vond ’t destijds al helemaal leuk en sinds enige tijd is Robin ook completely hooked: Knofje! Ze kan ‘r geen genoeg van krijgen! En ik blijf ’t ook fantástisch vinden al hoef ik ’t nou weer niet élke dag te zien… gelukkig kan ze met ’n koptelefoon lekker achter de comp zitten kijken.
Als Robin en ik samen in bad zitten, doet ze héél vaak deze scene na. En ik moet mee doen 😉 Zij, al soppend met ’n washandje, als mama en ik als Knofje 😉

apr 17
	De éérste zin is er…

Toegegeven: wij (ik iig) waren gewoon gruwelijk verwend. Jonne was tenslotte vóór zijn 3e al dag en nacht zindelijk. Maar bij Robin duurt ’t gewoon wat langer… die had ‘r tot nu toe sowieso geen oren naar. Die vindt/vond die luiers eigenlijk wel prima! Wij niet! Kost klauwen met geld en daarnaast krijgt ze ‘r ook uitslag van op d’r billen omdat madam niks zegt als haar luier (al láng en breed) aan vervanging toe is. En nou ruik ik écht wel wat maar ik heb ’t niet altijd door… en de juffen van de peuterspeelzaal al helemáál niet!

Met een beetje hulp hebben we dat gelukkig een beetje kunnen veranderen. Niet dat ze al hélemaal luier-af is, helaas niet maar het begin is ‘r. Natuurlijk hadden we al een potje en ook nog 2 wc bril verkleiners… maar dochterlief heeft blijkbaar meer nodig om daarin te worden gestimuleerd.

Lang leve Marktplaats!!!

 
Daar vond ik een koninklijke roze troon die je beloont met muziek zodra je iets in het potje laat vallen! Noem het een lofzang aan de menselijke uitwerpselen… een soort sch*tserenade dus 😉 Het mooiste was geweest wanneer ik zelf de geluidjes had kunnen inprogrammeren ipv deze blikken Kees Casio maar dat is helaas nog een stap te ver… ohwell, so be it. Die geluidjes waren in éérste instantie natuurlijk even wennen maar nu heeft ze ‘m helemaal door. Er zijn de afgelopen dagen al héél wat momenten samen met pop, beer, speelgoedtelefoon, in het AH-winkeltje of, nog leuker: met de ipod op het potje doorgebracht. Maar het leukste is nog mét pot bóven op de stoel áchter de computer! Zoals ik al éérder aangaf: het nuttige met het aangename verenigen. En dat lukt tot nu toe héél aardig! Uiteraard mag ze bij positief resultaat een sticker plakken. Bij een plas één sticker en bij ’n drolletje wel twee! Ik moet nog even gaan bedenken wat haar beloning wordt bij een vol stickervel.

Vandaag kregen we nog een hulpmiddel in de strijd naar zindelijkheid bezorgd: een wc verkleiner met trapje!!! Zooooo, die vindt ze kewl!!! De trap werd met veel plezier bestegen en er was ook gelijk resultaat! Kortom: we hebben goede hoop! Uiteraard zullen we nog even geduld moeten hebben maarrrrr ik zie licht aan ’t eind van de luier-tunnel! De zin naar zindelijkheid is er en dat stemt ons allen natuurlijk helemaal gelukkig!!!

apr 11
	Diep in Dalen

Dus dan is het 1e Paasdag… en dan wil je weg… maarja, de auto is nog steeds niet gemaakt… wat te doen, wat te doen?
Toevallig (toevallig?) had de Appie afgelopen week weer van die goedkope treinkaartjes in de aanbieding. Slechts 16 euri voor ’n dagkaart, maakte niet uit waar je heen wilde, de kinderen mochten zelfs voor maar 2½ euri mee (railrunner, die is ‘r ’t hele jaar hoor) en ach… als je géén haast hebt en dus níet in de spits hoeft te reizen, is de trein bést te doen (dacht ik toen nog). Daarnaast vinden de kinderen ’t (nog) leuk dus… maargoed, wáár wilden we heen?

In éérste instantie hadden we ’t plan opgevat om naar Artis te gaan (eindelijk weer ’s naar m’n stadje!) maar ik moet zeggen dat ik nogal begon te tollen van de prijzen die ze daar tegenwoordig handteren! Dat zou ’n krappe 70 euri gaan worden! En dan zat ‘r nog niet eens ’n ijsje bij! Mwah, dán wacht ik wel tot september ofzo… of laat dat soort uitjes aan opa en oma over, hihihi!

Maargoed wát werd het dan wél? *tromgeroffel* Plopsa Indoor Coevorden!!!

Nou dát was me ’t treinritje wel! Om 9.18 uur zaten we, na een fietstochtje richting station Schiedam Nieuwland, met z’n vieren, frisgewassen, bepakt en bezakt met de nodige proviant, in de trein richting Rotterdam. In Rotterdam stapten we over richting Zwolle, alwaar wij de rit richting Dalen namen! U weet wel, Dalen! Want, wie denkt dat Plopsa Indoor Coevorden in Coevorden ligt, komt bedrogen uit! Dalen is the place to be! Daar kwamen we om 12.11 uur aan (halelujah, het reed zowaar allemaal op tijd!).

Maargoed en dán? Het station ligt niet bepaald náást het speelpaleis! Sterker nog: “middle of nowhere” dekt meer de lading! Bus, tram, boemeltje, taxi? Niks van dat al! Er stond slechts een grote pilaar waar je een belbus/taxi kon bestellen. Die moest je alleen wél een úúr (u leest het goed, EEN UUR!) van tevoren reserveren! Briljánte gedachte! Hadden we nú de fietsen maar meegenomen… of desnoods de buggy! Maar nee… dus dat werd lopen. Zo’n kilometer of 2. En da’s voor ons, getraind als wij zijn, ábsoluut geen probleem maar voor, met náme Robin, was dat best ’n heel eind! Ohwell, we liepen op ons gemakkie, het was tenslotte bést mooi weer! Ik wist alleen één ding: voor de terugweg ging dat ‘m niet worden!

Eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming was ’t één groot feest! We betraden een mooie grote overzichtelijke hal met o.a. draaimolen, zweefmolen, speeltuin, achtbaan en gelukkig ook zo’n ballenbak (Robin’s favorite by far! Wat dát betreft hadden we net zo goed naar Ikea kunnen gaan ;-)), allen uiteraard overgoten met het welbekende Studio100 sausje. En aangezien de meeste mensen blijkbaar aan de paasdis bij opa en oma zaten, hoefden we gelukkig ook niet over de hoofden te lopen noch uren in de rij te staan om één van de attracties te mogen bezoeken. In tégendeel. We vonden het opvallend rustig. Denk dat het de dag erná drukker was. Verder ben ik ‘r nog stééds niet achter of ik ’t nou jámmer of juist cool vind dat mijn kinderen niet met Bumba, Bumbalu of (fake) Mega Mindy op de foto wilden (lees: durfden).

Tegen het eind van de middag vonden we het wel weer mooi geweest en besloten we ons voor te bereiden op de énórme reis terug. And an enormous trip it was!!  Allereerst moest de hindernis “pretpark – treinstation” worden overwonnen. Daarvoor besloot ik, zoals eerder vermeld, een taxi te bestellen. Dat was nog niet eens eenvoudig. Gelukkig waren de dames en heren bij de kassa zo vriendelijk om mij hun vaste telefoonlijn te laten gebruiken. Géén overbodige luxe want het kostte nogal wat moeite om de dame van de taxicentrale te overtuigen van het feit dat ik het niet zag zitten om nog een uur op een belbus te wachten en dat ik dus een gewone (regio?)taxi wilde aanvragen voor onze rit naar het station (“ja mevrouw, dat is voor mij hélemaal niet handig” wist deze dame mij te vertellen… HUH????)

Uiteindelijk stond er om 10 over half 6 een uiterst vriendelijke taxi chauffeur voor ons klaar, die ons de tip gaf om níet naar station Dalen maar station Coevorden te gaan. Vanaf éérstgenoemde station ging namelijk maar één trein per uur (die we en passent tijdens onze rit náár, voorbij zagen komen) en in Coevorden gingen er wel 2 per uur. Joeghei!

Op de terugweg hadden we, ná Zwolle, een extra overstap in Amersfoort (3 dus in totaal). Om uiteindelijk, na wederom het fietstochtje vanaf het laatste station, om 21.00 uur ons huis weer binnen te stappen.

U begrijpt: wij hebben onze portie treinen voorlópig wel weer gehad! Maar al met al was het een héérlijk dagje!

mrt 27
	Romana’s 1e rijles

mrt 19
	Inside outside USA…

mrt 13
	Samen op de fiets

Aangezien onze auto nog steeds kapot is, zijn we genoodzaakt om op de fiets naar school te gaan. Die staat niet helemáál naast de deur maar ook weer niet héél ver en zolang ’t dit weer is (iig dróóg en niet té koud) is dat helemaal geen straf (zolang E ’t maar ’s ochtends doet :happy: ).

Vanmiddag besloot ik om hem samen met Robin van school te halen. Dit keer hoefde ze niet achterop maar mocht ze zélf op de fiets. Okay, je móet ‘r ff de tijd voor nemen (zéker zo’n eerste x) maar ’t ging eigenlijk hartstikke goed!

Ook voor de terugweg hadden we de tijd nodig… op zich niet zo erg, ware ’t niet dat Jonne naar zwemles moest… Toen bleek dat ons buurjongetje niet ging en we daarmee onze lift met de auto misliepen, hebben we dat maar voor ’n keertje overgeslagen…

mrt 1
	Zoek je talenten…

In het kader hiervan, kan ik wel weer concluderen dat mijn talent niet ligt in de taartenfreubelarij!
Ohwell, de zoektocht gaat verder! En mijn dochter vindt ‘m toevallig hartstikke mooi!!! Púh!   :wub:

Oh enneh, dames: ’t is gewoon ’n met marsepein omhulde cake hoor!!!! Pfff! 🙁

feb 22
	’t Gaat hártstikke goed! zegt mama…

Vandaag bezochten dochterlief en ik het consultatiebureau. Ehm… tja… nougoed, zowel in onderstaand filmpje (dat afgelopen donderdag is opgenomen) als in voorgaande logjes heeft u kunnen vernemen dat er ehm… een kop op zit. Dit kwam vandaag wederom vrij onomwonden naar voren. Van enige medewerking mbt ogencontrole, blokjes op volgorde leggen, meten of wegen was geen sprake… dusss… Ohwell, dat meten en wegen heb ik na ’n tijdje zélf op kunnen lossen, door het speelgoed te meten en te wegen. Toen wilde ze zélf ook wel… maar de rest… nope! Dus over ’n week of 6 mag ze weer voor de ogentest en de blokjes. Ik stel voor dat paps deze keer meegaat 😉

Ennieweej, dan ’t filmpje:  ’t is bést lang, geloof me: ik heb ’t behóórlijk ingekort. Wellicht niet voor iedereen interessant maar ik weet zeker dat ‘r wel ’n paar zijn, die ’t graag willen zien. BTW: de fijne toeter is inmiddels op mysterieuze manier verdwenen en vervangen voor ’n práchtige Hello Kitty fietsbel!

feb 21
	Niet-verjaardagsfeest!

Robin, gaan we zaterdag je verjaardag vieren? NEE! Bénniejarúg!!
Mogen we dan “Lang zal ze leven” voor je zingen? NÉÉ! Niet langzulevúh!!!
Wil je geen cadeautjes dan? NÉÉ!
Maar ‘r komt ’n mooie Hello Kitty taart… NÉÉ!
Ja lieve mensen, ze had er érg veel zin in!

U begrijpt wellicht dat moeders met dubbele gevoelens de zaterdag tegemoet ging. Enerzijds had ik ‘r, blij, naief en opgetogen als ik ben, wél veel zin in maar, zoals ik al schreef, met vorig jaar en Sinterklaas nog vers in ’t geheugen, was ik er toch niet helemaal gerust op en vroeg ik me hoe langer hoe meer af, of ik er haar ook wel ’n plezier mee zou doen. Wellicht niet geheel onbelangrijk dat het feestvarken er zélf ook ’n leuke dag aan beleeft of is dat héél erg achterhaald en ouderswets? In een onbewaakt moment ga je toch scenario’s in je hoofd creëren dat je over ’n jaar of 15, 20, bij de peut van je kind op ’t matje wordt geroepen, met de vraag voor wie dit soort feestjes nou éigenlijk werden gevierd en of ik wel weet wat ik daarmee allemaal heb aangericht, nietwaar? 😉

Ohwell, de eerste hindernis werd donderdag al overwonnen. ’s Ochtends nam ze het “piece de resistance” een heuse fiets, met veel enthousiasme in ontvangst. En omdat het ook voor haar een schooldag (lees: psz-dag) was, togen wij met uitdeelsel (zelfgekochte cakejes met icing en versiersel, zóveel, dat we het risico niet geheel uitsloten dat de kindjes er kótsmisselijk van zouden worden, en, ohja ’n eveneens zelfgekochte appeltaart voor de juffen) richting de peuterspeelzaal met de nog altijd treffende naam “Heibel”. Wát zou het worden… zou het schooltje zijn naam eer aan doen of viel het mee?

Godzijdank: volgens de juffen viel het állemaal héél erg mee, wilde ze graag op de speciale verjaardagsstoel, hielp ze mee om de cakejes aan de klasgenootjes uit te delen én mocht er zelfs voor haar gezongen worden! Pfew, dat was een pak van m’n hart… Maar hoe zou ’t zaterdag gaan? Als ik er namelijk over begon, werd er nog immer met een niet mis te verstane “NEE!!!” op gereageerd.

Zoals gewoonlijk werd de visite pas vanaf een uur of 3 verwacht dus was er ’s ochtends nog genoeg tijd om wat laatste (vergeten) boodschappen te halen en het huis “verjaardagsklaar” te maken. In die tijd namen wij ook ons momentje om met ’t gezin de cadeautjes te overhandigen. Even leek het nog de verkeerde kant op te gaan. Want terwijl zoonlief enthousiast zijn presentje wilde overhandigen, kwam paps op het beláchelijke idee om alsnóg voor de jarige te gaan zingen! Dit werd, zoals verwacht, door het feestvarken niet met veel enthousiasme ontvangen dus lieten wij ons na de eerste regel de mond snoeren.

Gelukkig was de nieuwsgierigheid naar wát er zich achter het inpakpapier schuilhield, groter dan de weerzin tegen de onverhoopt ingezette verjaardagsserenade. En zo nestelde dochterlief zich in de moederschoot en liet zich het éne na het andere cadeau aanrijken welke met veel enthousiasme in ontvangst werd genomen. Zo ging het de hele dag door. En ook de prachtige taart, gemaakt door vriendinnetje Hannah, werd met veel bewondering aanschouwd! Er werden zelfs kaarsjes uitgeblazen. En nee, we lieten ons op dat moment niet nogmaals verleiden tot het inzetten van ’n verjaardagslofzang. Iets met ’n ezel en die steen… 😉

Uiteraard is e.a.a op de gevoelige plaat vastgelegd. Op de meeste foto’s is het charmante blauwe ei op dochters voorhoofd niet te retoucheren noch te ontkennen. Ook een cadeau… van de trap die zich kortstondig ontpopte in een roltrap en haar iets sneller dan gepland neerwaarts liet gaan. Oh en zoonlief? verkouden, ontstoken oog, snot, enz enz… u kent het wel…
Concluderend mogen we spreken van ’n práchtige geslaagde dag waarop dochterlief ook dít jaar weer schandálig is verwend!