Vandaag was ’t zo ver: Vandaag vierden we Robin haar állereerste verjaardag.

Nadat we ’s ochtends nog even als ’n dolle door ’t huis waren gegaan, de slingers hadden opgehangen en de taarten  hadden opgehaald, kwamen mijn ouders binnen. Ik had gevraagd of zij iets eerder wilden komen, omdat ze extra stoelen mee zouden nemen én mijn vader heeft de oude deurmat nog even vervangen door ‘n nieuwe kokosmat :-D.

Na het zingen en het uitpakken van de cadeaus kwam het taart-moment. En waar Jonne zijn taart de eerste 2 jaar niet heeft aangeraakt (Jonne stopte sowieso tot plm anderhalf nix zélf in zijn mond), ging zíj ‘r vól in! De slagroom werd éérst voorzichtig geproefd en goedgekeurd dus al vrij snel brachten haar kleine handjes gróte stukken taart/jam/slagroom richting haar mond… Uiteraard ging dat ‘r ook wel naast dus in no time zat d’r héle gezicht onder. Maar ze genoot ervan met volle teugen! En wij van haar 😀 Overigens heb ik dat ‘r niet met de foto-taart laten doen maar met ’n apart klein slagroomtaartje. Over die fototaart gesproken: Ik vond ‘m wél lekker maar de kwaliteit van de foto vond ik érg slecht. Er hing ’n heel erge blauwe zweem overheen. Dus ik dénk dat de fotoprinter niet goed gewerkt heeft. Dat deed verder nix af aan de smaak maargoed, ik vond ’t wél zonde!

Vanaf ’n uur of 3 kwam iedereen binnendruppelen. Naast de familie kwamen ‘r ook wat vriendjes en vriendinnetjes langs zoals Hannah met kids, Esjuh met haar meiden, Zjuul met haar 3 kids, Jasper en Maartje & kids en John, Miranda en Djonno. Nou kénde ik de meesten natuurlijk maar háár had ik nog nooit gezien. Maar sinds ’n paar maanden (let op) twitteren wij met elkaar (via Esjuh tegen gekomen). Het voelde voor mij alsof we elkaar al lang kennen. Grappig is dat toch!

Eén ding staat vast: dochterlief is grúwelijk verwend! Zelfs Jonne kreeg nog ’n paar cadeautjes. En wij vonden ’t súpergezellig!

Oh dat wist nog niet iedereen maar we zijn nu idd gezamenlijk “in between jobs”.  Tja, dat heb je in de krantenwereld hé (vriendlief was daar chefredacteur). Laten we eerlijk zijn, hoeveel mensen hebben nog ’n krant (en lezen die ook daadwerkelijk nog)? Vast nog wel ’n paar maar niezoheulveul gok ik zo. Dus dan wordt er nog wel ’s ’n krantje hier of daar samengevoegd of weg gesaneerd. Maargoed, het drama is minder groot dan ’t lijkt, zijn contract loopt nog tot eind maart en daarna krijgt hij ’n leuke oprotpremie mee.

In de tussentijd gaan de kids dus wél gewoon naar ’t kdv. ’t Hóeft niet maar hé, we betálen er tóch voor. Ik heb dat wel vaker gezegd, voor Jonne is ’t gewoon leuk, die kan daar héérlijk spelen. Voor Robin heb ik daar iets meer moeite mee omdat ze nog zo jong is. Aan de andere kant zal ze ‘r toch aan moeten wennen. Ze kunnen er nou eenmaal niet van af want als we dat wél doen, staan ze weer gewoon ónderaan de wachtlijst en dan heb je dus ’n probleem als je ineens wél weer aan de slag kan.

En zo wordt het dus ’n tijd van nieuwe kansen en nieuwe mogelijkheden. Jah, dat klinkt heel klef maar wat moet je dán? Bij de pakken neer zitten? Dachtutnie, lijkt me niet zo effectief. We’ll go for it! Komt goed!

Afgelopen zondag gingen we naar Alex, Sigrid en Perre in Giethoorn. Moeder en zoon vierden hun verjaardag. Was erg gezellig. Zó gezellig dat ik hélemaal vergeten ben om foto’s te maken… helaas helaas.

Ik was die avond de Bob en zou dus terugrijden. Nou roept Jonne (ernstig papa’s kindje) altijd dat papa moet rijden. Mama mag, als ’t aan hém ligt, niet rijden. Uhuh, de laatste x dat ie dat riep, maakte papa toch ’n paar kleine schoonheidsfoutjes waardoor ik toch maar weer liever zélf rijd 😉 Maargoed, nu riep ie ook weer “papa moet rijden!” Wij legden ‘m uit, dat papa ’n paar (2) biertjes op had en dat je dan niet meer mag rijden (’s meer een principekwestie dan dat ’t echt niet meer zou kunnen maar dat gaan we hém nog ff niet uitleggen).

Vanmorgen vroeg brachten we de kinderen met z’n 2en naar ’t het kdv
(beiden werkloos hé, dan heb je daar tijd voor :blush: ). We hadden nogal wat spullen bij ons, dus we pakten maar ff snel de auto. En toen Jonne zag dat papa achter het stuur kroop, reageerde hij enthousiast “JAAAAA PAPAAAA, JE MAG WEER RIJDEN, JE HEBT GEEN BIERTJES GEDRONKEN, JE MAG WEER RIJDEN!!!” Wij moesten er iig erg hard om lachen.

Voorts mocht ons kleine meisje vandaag uitdelen op school en in ruil daarvoor kreeg ze een hele mooie feestmuts op en een  ’n leuk boekje cadeau. In de mand met uitdeelsels, had ik ook m’n oude camera gedaan dus daar zijn wat leuke plaatjes mee geschoten. Ohja en wat ik zéker niet mag vergeten: ik bedacht me gisterenavond dat ik nog een mooie opdruk voor op haar t-shirt wilde. ‘k Was op zoek naar wat leuke dessins en in dát geval kom je toch al snel bij één van mijn heldinnen qua vormgeving terecht: pcs bij haar! En zonder dat ik ‘r eigenlijk om vroeg, ontwierp zij in ’n handomdraai nog even ’n práchtige 1 die ik zó op Robin d’r t-shirt kon strijken. Thx very much, San!

Komende zaterdag vieren we ’t grote feest. Volgens mij wordt ’t best druk maar ik heb ‘r érg veel zin in! ‘k Zal m’n best doen om ‘r tzt ’n fotografisch verslag van te geven. En anders komen er wel een paar die hard Twitteraars (zoals zij en zij) die u op de hoogte zullen houden ;-).

Nog één nachtje slapen en dan is mijn kleine meisje alweer ’n jaar! 

Tja,en dan ga je mijmeren hé… over dat jaar geleden… hoe ’t allemaal ging. Zucht! Ik moet ‘r toch niet aan dénken om ’t nog ’n x over te moeten doen! Sorry hoor, maar wát ’n ellénde vond ik die bevalling en dat gedoe met rug. Wat was ik (om méérdere redenen uiteraard) ZIELSGELUKKIG toen mijn meisje eenmaal geboren was, gezond en wel en met álles erop en eraan. En da’s dus alweer ’n jáár geleden… tjemig… ’t gaat hard! 😉

Bij de afgelopen Sinterklaasviering had ik ’n tegoedbon voor ’n massage bij hen gekregen. Ik loop er regelmatig langs als ik de kinderen van school haal (het zit hier vlák achter) maar vergat eigenlijk steeds om ’n afspraak te maken. Van de week tóch gedaan en afgelopen vrijdag mocht ik er heen voor ’n heerlijke relaxmassage. My god, wat is dát toch lekker! Al moet ik ook weer bekennen dat ik niet helemaal relaxed lag. Ik dacht maar steeds, ohjee, ’t is alweer bijna afgelopen (beláchelijk vind je niet?). De masseuse keek ook nog even naar mijn eeltvoeten en aangezien ze momenteel in opleiding is voor pedicure, werd ik gelijk even uitgenodigd om ’n x als model te komen zitten/liggen. Lijkt me ook héérlijk! 😀 Dus dat gaat binnenkort ook gebeuren.

Vandaag was ook ’n lekker dagje. Vanmiddag besloot ik om ’s met Jonne te gaan schilderen. Leek me nou écht leuk! Léék ja… Ja nee, ’t is toch écht nix voor mij hoor. Mijn “pointilistische meesterwerkje”  ziet u rechtsboven. En zoals u terecht constateert: in mij zit geen Rembrandt of Van Gogh verscholen. Ook geen Bob Ross, óndanks de aanwezigheid van n heuse tube Van Dijck brown.  En Jonne was ’t eigenlijk ook al na ’n half uurtje méér dan zat! Dat vond hij genoeg voor het kunstwerk dat hij even later met tróts aan mij toonde ;-).

Goed, verder moest er natuurlijk geWii’d worden. Jonne is momenteel hélemaal weg van bowlen. Ik heb lekker zitten freubelen aan de traktatie die Robin dinsdag op ’t KDV gaat uitdelen. En aan ’t eind van de dag kreeg dochterlief de lol eindelijk te pakken om achter haar Zweedse rollator te lopen.

Morgen (of, vandaag inmiddels) gaan we op pad. We gaan weer ’s gezellig bij hen langs. Zoon Perre was vrijdag jarig en Sigje zélf is vandaag (of morgen, hoe je ’t noemen wil) jarig. Daar uiteraard later meer over!

Afgelopen dinsdag moesten we weer ’s met beiden naar de kinderarts. Eigenlijk stonden we ‘r vorige week al maarja… dát klopte niet helemaal :blush:
Maargoed, daar werden ze natuurlijk weer gewogen en gemeten. Jonne is (nog steeds) 1 meter en 1 cm. bij 18,2 kg. Robin was daar 8,7 kg en 73 cm. Gek genoeg was zij afgelopen donderdag bij ’t CB 8,5 kg bij 71,3 cm. Tja… wie moet je dan geloven? Zelf ben ik sterk geneigd om ’t ziekenhuis te geloven, weet ook niet waarom. Waarschijnlijk omdat ik ze bij ’t CB, zéker qua meten, nooit echt nauwkeurig vind.

Wat zijn we wijzer geworden bij de kinderarts? Op zich niet zo heel veel. Tja, Robin hoeft niet meer zo veel te puffen en Jonne moet voorál doorgaan met z’n neusspray.
Maargoed, wat ik al zei, donderdag waren we bij ’t CB en daar kreeg Jonne ’n herhaling van z’n ogentest. Ik dacht dat ie gewoon ’n btje zat te meuten, net als de vorige keer maar de CB arts wil z’n ogen toch graag laten testen dmv ’n test van zo’n uur of 2 bij de afdeling oogheelkunde van ’t ziekenhuis. Ze heeft namelijk ’t vermoeden dat hij ’n lui oog aan ’t ontwikkelen is. Nou goed, we zullen ’t zien (leuk woord in dit geval ;-)) Op 15 maart a.s. mag hij voor die test.

Donderdag waren ook mijn ouders hier en nadat we terug waren van ’t CB, hebben ze Jonne mee op pad genomen. Wij als autobezitters gaan namelijk nooit met ’t openbaar vervoer maarrr, voor zo’n klein jongetje is dat juist iets héél bijzonders (weet de arme schat veel ;-)). Dus toen zijn mijn ouders met de bus naar ’t treinstation gegaan, dáár op de trein gestapt en met de tram weer teruggekomen. Hij vond ’t gewéldig! Ze mochten zómaar 1e klas zitten en Jonne mocht zélf z’n kaartje knippen. Helaas helaas zijn ‘r geen foto’s van maar neem van mij aan, hij had de middag van z’n leven!

Nog 6 dagen dan is ze jarig. En de zaterdag daarná vieren we ’t. Ben ’s gaan zoeken naar cadeau ideeën maar ik vind ’t nog niet gemakkelijk. Van ons krijgt ze deze dus misschien zijn daar wel leuke aanvullende dingetjes bij ofzo… Nou goed, hier wat voorbeelden. Die verhuizen ná haar feestje gewoon hier naartoe dan heb ik weer tips tegen de tijd van Sinterklaas.

Moet wel zeggen dat ik dit soort lijstjes altijd met ’n btje moeite publiceer… vind ’t al gauw zo hebberig staan. Maargoed, er werd om gevraagd dusseh… 😉 En ’t zijn maar suggésties hé!!!

Little people figuren

Zachte babypop

Houten xylofoon

Octopals badeiland

In de Droom Tuin: Gazebo

“In de droomtuin” Pinky Ponk vormenballon

Kiekeboe trein

In de Droom Tuin Ninky Nonk Train

Raffi muursticker

Hello Kitty badset glijbaan

Ah welnee, ’t lijkt helemaal niet op ’t karretje van Pluk, dat zie ik ook wel. De énige overeenkomst is, dat íe ook rood is, meer niet. Maar dat dóet ‘r niet toe. Ik vond de associatie gewoon leuk. En dat komt ook meer door de piekerige haartjes van m’n liefies 😉
Dit rode karretje kreeg Jonne voor z’n eerste verjaardag. Jah, typisch zo’n eerste verjaardagscadeau. Maar om nou voor Robin weer ’n nieuwe te kopen, vind ik ’n tikkie onzin. Er zijn hier en daar wat stickers af maar voor de rest is ie nog prima in orde. Ik was ‘m eigenlijk ’n btje vergeten. Stond op Jonnes kamer. Vandaag maar weer ’s naar beneden gehaald en ze vond ‘m gelijk hélemaal te gék! Nouja, tótdat ze ‘r afviel… toen wilde ze niet meer 😉 Ohwell, komt vast wel weer 😉
Als je goed kijkt, kan je wel zien dat Jonne in die tijd ’n stuk groter was, hij kan namelijk al mákkelijk met z’n voeten bij de grond. Dat lukt Robin maar nét. Vandaar dat ze ‘r ook afviel met afstappen, waarschijnlijk. ‘k Zag trouwens ook dat ze dezelfde joggingbroek aan hebben op de foto’s. Jonne destijds en Robin nú. (ff voor de duidelijkheid: dat jongetje in dat witte shirtje is Jonne, één dag na z’n 1e verjaardag, de rest van de foto’s is gisteren genomen)

Maargoed, dat hield dus in dat we voor haar iets anders moesten bedenken voor haar eerste verjaardag. Vond dat nog niet eens gemakkelijk maar geloof wel dat we goed geslaagd zijn. Wát? dat zien jullie tzt wel.

Jonne roept al dágen (misschien wel al wéken) dat ie zo graag ’s wil picknicken (ken uw klassiekers). Nou is ’t daar buiten nog niet echt weer voor helaas dus spreidden we ons kleedje maar binnen. En ’t was ook niet heel uitgebreid hoor, iets te drinken en ’n zélfgebakken cake’je volstonden! ’t Gaat om ’t idéé hé 😉

Maarrr zodra ’t er wél weer voor is, gaan we zéker ’n keer écht picknicken. Met álles er op en eraan… okay, wellicht zonder die koe ;-).