Jah ehhhh, tikkie dubieuze titel, het zóu kunnen impliceren dat ’t ’n héél schunnig, vunzig verhaal wordt maar dat hóeft natuurlijk niet hé 😉

Vanmorgen heb ik dus ’n spiraaltje laten plaatsen. Die moest ik éérst bij de apotheek ophalen. De verpakking verbaasde (lees: shockeerde!! ;-)) mij nogal…  gróót jah…  maar er schijnt een inbreng geval bij te zitten dat nog al veel ruimte in beslag neemt… okay! (ik schrok al! ;-))

Hij werd door de waarnemend huisarts geplaatst (die zit er elke woensdag en heeft meer ervaring met dit soort dingen dan mijn gewone huisarts) Het schijnt namelijk dat je ’t zelf moet betalen wanneer je ‘m door de gyn laat plaatsen en bij de huisarts wordt het gewoon vergoed.

Bij die arts op de behandeltafel liggend ging ‘r van álles door m’n hoofd: tja, daar lig je dan met je benen wijd Cat… dás best genant… aan de andere: het is ’n arts hoor!! En 7 weken geleden lag je ook zo (of nee, nog een stúk óngemakkelijker!) Weliswaar niet bij je huisarts maar in ’n verloskamer. Op één of andere manier is dat tóch minder gek. Ik heb toen maar besloten dat ik inmiddels álle schaamte voorbij ben en dat ’t nou eenmaal ff niet anders kon.

Qua pijn heb ik verschillende rampscenario’s gehoord. Ik vond ’t allemaal ernstig meevallen en heb nauwelijks iets gevoeld. En zéker in vergelijking met een bevalling gaat dit echt hélemaal nérgens over! (MaMau hoor je me?! ;-)) Maarrr, als je nog nooit ’n kind gebaard hebt, dan schijnt zo’n plaatsing ’n stúk pijnlijker te zijn. Tja, dat kan, dat weet ik dus niet.

Goed, toen dat geintje eenmaal achter de rug was, keerde ik huiswaards alwaar mijn ouders en kids vol verwachting op mij zaten te wachten. For something completely different: ik had ’t er wel ’s met m’n moeder over gehad dat ik best ’n naaimachine zou willen hebben. Geen idéé of ik ‘r iets mee kan maar soms heb je wel ’s van die momenten dat je ff ergens ’n zoompie in moet doen ofzo… ik noem maar wat. En dan is zo’n ding bést handig. Handmatig wordt dat tóch altijd minder mooi. Ik had in ’t verleden wel ’s zo’n apparaat gehad maar dat was zo’n préhistorisch geval die van mijn oma was geweest. Daar kon ik hélemaal nix mee. Dus ik ben ’s met m’n moeder gaan kijken bij de locale Sjefke de Naaier (sorry ;-)) en daar hebben ’n we ‘n fijn apparaatje gevonden. Helaas niet zo’n ingenieus geval die het werk met één druk op de knop vol automatisch van je overneemt want dat ging ’t budget toch wel iets te boven. Gewoon ’n handige machine (denk ik, hoop ik) zónder al te veel ingewikkelde poespas (wánt niet aan mij besteed) waarmee je zoompjes en dergelijke kunt maken cq repareren.

Voorts nam mijn moeder nog 2 HEMA cadeaukaarten mee, die ze van 2 tantes had meegekregen voor mij. Daar heb ik een ledikantdeken en 2 ledikant lakentjes van gekocht. Fie en Tinie, hártstikke bedankt!!! Kleurt práchtig bij de kamer (foto’s volgen nog wel).

Morgen moet ik ’s ochtends eerst met Robin naar ’t cb. Daar krijgt ze haar 1e prikken. Gelijk ’s ff vragen wat ik kan doen om dat spugen te verminderen. Van haar kreeg ik de tip van Nutriton. Helaas heeft dat tot nu toe nog niet veel geholpen. Misschien toch nog ff langer de tijd geven.
’s Middags komen er 2 meiden langs waarmee ik 3 jaar geleden op zwangerschapsgym heb gezeten: Miranda met Djonno en Yvonne met haar 2 meiden, voor ’n mini reünietje. Lijkt me súpergezellig!