…dat ze op mij lijkt… 😉 al is dit nou nét ff niet de meest gelijkende foto… maar kon ff zo snel geen andere vinden… geloof me, ’t is wél zo! Echt op ’t bizarre af. En da’s ook niet zo gek, ’t is ook mijn meisje! 😉

Alsof ’n mens niet genoeg uitdagingen in z’n leven heeft, stond vandaag o.a. het maken van pasfoto’s op de agenda. Mijn eigen paspoort is eind van de maand verlopen en aangezien er diverse wetswijzigingen zijn geweest rond het bijschrijven van kinderen in je paspoort, heb ik besloten om ’n ID kaart voor ons alle 3 aan te schaffen. Dús moesten we eerst allemaal op de foto.

Tja, wat zal ik van de foto’s zeggen? Ik vind ’t altijd ’n dráma! Ik bedoel, hé, ik weet ook wel, there’s only so much a photographer can do about it maarreh… waarom moeten die dingen altijd zo flets worden? Ach, eerlijk gezegd vind ik ze nog  meevallen. En helemaal die van Robin. ’t Arme zieke kipje. Ze heeft al ’n paar dagen flinke koorts. Vraag me niet wat ’t is, ‘r zal wel weer ’n tandje doorkomen ofzo. En de opa’s en oma’s zullen ze schitterend vinden (don’t worry, indien gewenst hebben we ’n kopietje voor jullie hoor ;-)) Nou goed en ná deze schitterende fotosessie haastten wij ons richting het stadhuis om de desbetreffende documenten aan te vragen.

Eigenlijk wilden we daarná met z’n allen naar de geitenboerderij maar gezien de toch nog aanwezige koorts bij Robin, is Erik met haar thuis gebleven en zijn Jonne en ik er samen met  Cynthia en Juul naartoe gegaan. Vond ’t sowieso al véél te lang geleden dat we elkaar gezien hadden. En dat was uiteraard wederom erg gezellig. De foto’s heeft Cynth voornamelijk genomen met haar nieuwe speledingetje dus die komen vast nog.

Ennieweej, volgende week donderdag mogen we onze reisdocumenten ophalen. En daar moeten de kids ook weer állebei voor aanwezig zijn, handig hé? Op zich maakt ’t niet uit wat ’t is toch op een dag dat ze sowieso thuis zijn maarreh, is ’t niet ’n tikkeltje omslachtig dat minderjarige kids dan ook weer mee moeten om hun ID kaart op te halen? Maarja, regels zijn regels, mevrouwtjuh!

Als ouders probeer je je kinderen e.e.a. bij te brengen. En aangezien wij nogal grote muziekliefhebbers zijn, trachten we ze dáár ook iets van mee te geven. Ik heb al ’s verteld dat ‘r op Jonne’s geboortekaartje ’n plaatje van deze videoclip staat en dat ie bijvoorbeeld hélemaal wég is van de apendans.

En inééns kwam ie met…ehm… iets ánders… verschrikkelijk vond ik ’t! Gekmákend! Ik kon ’t niet aanzien en ook met name niet aanhóren, dat gruwelijke hurk-toontje van die meiden, ook als ze gewoon praatten… Het liefst wilde ik roepen “Doe normáál, je bent ’n volwássen vrouw, práát normáál!!” Maar ’t hoorde allemaal bij ’t concept, blijkbaar… zodra ‘r maar iets van pers in de buurt was, moesten ze in die rol blijven.

Maar ik moet wat bekennen… sinds die ergste punnikjurk eruit is, blijkt dat die andere 2 gek genoeg wél gewoon kunnen praten (iets wat die  ex-K overigens nog stééds niet kan, zag ik hier). En met de komst van haar werd ’t stiekem zelfs wel leuk.

Jonne vind ’t gewéldig! Wil élke dag de videoclip zien van MamaSé MamaSá. Maar ook van “Bij duh polliesie” en “eenkleingeelvisjuhineenzeevanblauwww”. En gaat daar dan heftig op dansen. “Dansen mama, je moet dánsen!!” (ik moet zéggen, ’n paar van die nr’s zijn wel uitstékend voor ’n flinke work out! Ik snap wel waarom die meiden zo gruwelijk slank blijven! *ZUCHT*)

Dus ik geef toe: náást Peter Fox, Nizlopi, Al Green, Kings of Leon en vééééééle anderen, staat nu óók de muziek van K3 in onze “kjampúter”. En ik vind ’t nog léuk ook! Wellicht zie je ons nog wel ’s bij zo’n show… je wéét ’t niet…

Ik kan me nog herinneren dat Sophie Hilbrand zei dat haar grootste nachtmerrie van het krijgen cq hebben van kinderen, was, dat ze op ’n gegeven moment méé zou moeten gaan zingen met programma’s als de Teletubbies en K3. Dát vind ik inmiddels niet zo erg. Míjn grootste nachtmerrie is, dat ie misschien over ’n paar jaar, ook nog naar die enge plaatselijke geldwolven wil gaan kijken. DÁT NOOIT!!! Dit alles natuurlijk onder luid gejuich van vader & oudere broer en zussen… tja…ik zou bijna zeggen “forgive them father for they don’t know what they’re doing”.

Ik hoop écht écht écht dat mijn kids daarin op mij lijken, en niets van die gasten willen weten! Al vrees ik ’t ergste maargoed, ik bereid mij voor en maatregelen als omkoping sluit ik tzt niet uit en zijn naar mijn mening ook ábsoluut geoorloofd! Desnoods maak ik ze er zó bang voor dat ze ’t niet dúrven zien! :getlost:
Laten we éérlijk zijn, ze zijn toch ook behoorlijk scary! Alleen dat tááltje al! :sick:

In ruil voor déze wijsheid ga ik met véél liefde mee naar ’n optreden van K3 en zing ik nog gezellig mee ook… mamasé mamasá mamasákka mumbah… en leg ik me er zélfs bij neer dat ik tegenwoordig ELKE OCHTEND wakker word met ’n liedje van K3 in m’n hoofd. :whistle: :dizzy:

Achja, ik schiet nog stééds heel veel plaatjes en die laat ik graag op m’n log zien (vinden de opa’s en oma’s vooral ook héél leuk! ;-))

Aangezien ik van Lia afgelopen zondag nog zo’n héle fijne bon van de H&M heb gekregen, ben ik daar vanmiddag ’s gaan kijken. Yep, sorry Ien het is een jurkje… ’n róze jurkje natuurlijk! Met dito zonnehoed! En ik vind ‘m hélemaal schattig! Of Robin ‘m zélf ook zo leuk vindt, moeten we ff afwachten.

Over kleertjes gesproken: ’t is maar goed dat ik ’n voorraadje heb want ik geloof dat ik ‘r vandaag wel 6x heb moeten verkleden. Het klinkt voor de hand liggend maar ’t verschonen van ’n luier van ’n meisje is toch weer ’n héle andere discipline dan bij ’n jongen hoor! Laat ik ’t zó zeggen: bij jongens zíe je ’t véél beter als ze moeten plassen én je kan ’n doek op ’t piemeltje leggen om te voorkomen dat ie de hele boel onderpiest. Als je bij meisjes ff niet oplet, denk je, ow mooi, nix aan de hand. En dan zie je even later tóch dat ’t rompertje aan de achterkant zeiknat is! Wel hier en gunter!!! Dát had ik mooi ff niet gezien! En al zie je ’t wel, ’t sijpelt álle kanten op, er is geen houden aan! Nah, tel daar ook nog ’n paar lekkende flesjes bij op (grrrrr, ik háát die dingen!!!) en zo kom je toch zéker aan de 6 verschoningen! Ach, wat maakt ’t uit, de wasmachine draait tóch wel. En ’t is voor ’n goed doel! 😉 

Jonne kreeg vandaag ’n Baby Born pop die van z’n oudste zus is (geweest). Ik heb ooit ’s bij haar gelezen dat dat wel ’n goed plan was om grote broer aan de baby te laten wennen ofzo. Nou snap ik ook wel dat ik daar rijkelijk laat mee ben, dat je dat juist moet doen voordát de baby geboren is (tóch???) maargoed, dat is ‘r nou eenmaal niet van gekomen. Hij is overigens alláng aan z’n babyzusje gewend hoor en wil d’r constant maar kusjes geven. Mééstal héél zachtjes, sóms ook ietwat ongecontroleerd maar áltijd lief bedoeld. Maargoed, die pop vond ie toch bést wel leuk! De kleertjes moesten gelijk uit en “baby” moest mee in bad. In éérst instantie werd de baby keurig gewassen. Maar toen de pop even op de rand werd gezet en daar vanaf viel, was dat eigenlijk nog ’t állerleukste en moest dat nóg ’n keer en nóg ’n keer. Kortom: we laten ‘m nog maar ff níet met Robin in bad 😉 Verder is ’t natuurlijk ook héél leuk om een mandje op je hoofd te zetten (ooit, in ’n ver verleden ‘s van hen gekregen met ’n leuk plantje erin maar plantje ging dood en ’t mandje kreeg ’n nieuwe functie als bewaarplek voor badspeelgoed cq hoofddeksel ;-))

Morgen voor de verandering weer ’s (kraam)visite 😉 M’n ouders komen met o.a. m’n tante.

Oh bij de weg, dat vergeet ik dus helemaal te vermelden: afgelopen maandag was ik dus officieel uitgerekend. Maarja, toen was ze er inmiddels al ’n maandje! Een maand… het klinkt misschien suf maar ’t is toch werkelijk bizár hoe hard ’t allemaal gaat…

Jonne vindt ’t tegenwoordig hélemaal leuk om te puzzelen. En via beide opa’s en oma’s heeft hij van Sinterklaas ’n paar prachtige exemplaren gekregen. Er kwam, door dat late opstaan, natuurlijk weer níx van ’n middagtukkie maar dat was niet erg. Na ’t eten zijn we lekker in bad gegaan en dook hij daarna héérlijk schoon en rozig z’n bedje in.

heb ik ’s ff wat foto’s uit m’n vaders camera gehaald. Er zat nog al wat in… Ik vond déze wel erg leuk… die is 2 weken terug gemaakt. Oma en Jonne zijn hard aan ’t zingen.