Jonne moet naar bedje toe
Want hij is zo vrees’lijk moe
Kijk maar hoe hij zit te gapen
Hij moet nu dus écht gaan slapen

Jonne Ponne, ga je nu naar bed
Ga je lekker slapen dan
Hebben we morgen pret

Jonne Ponne, ga je nu naar bed
Ga je ’n lekker tukkie doen
Dan hebben we morgen pret!

Dit zing ik vaak als ik ‘m naar bed toe breng. Geen “diepsloande” literair verantwoorde Gerrit Komrij-poëzie maar gewoon ’n lekker meelal-liedje vanaf de schommelstoel voor ’t slapen gaan. Zojuist bracht Erik ‘m naar bed voor z’n middagdutje en door de babyfoon hoorde ik hoe Jonne ineens z’n eigen slaapliedje begon te zingen… zucht… zwijmel… op zó’n moment smelt ik…

PS: het liedje werpt helaas níet echt z’n vruchten af, Erik heeft ‘m maar weer mee naar beneden genomen!

De goede Sint is alwéér bij ons langs geweest! En wederom kreeg Jonne zo’n kewle auto in z’n schoen, alleen was het déze keer ’n échte brandweerauto met zwaailicht en sirene! Daarnaast kreeg hij ook nog ’n chocolade Sinterklaasje. Ik weet eerlijk gezegd niet wat hij nou leuker vond, hihi. Ohja, als dánk moest Jonne natuurlijk wél ff de vloer dweilen 😀
Voor mama zat er overigens ’n héérlijke pot badzout in haar schoen. Lekker hoor, dánk u Sinterklaasje!