Jonne roept al dágen dat ie naar oma Leny wil. Vandaag doen we dat ook dat want vandaag is oma Leny jarig! Hieperdepieperdepiep hoera en van hárte hoor! Vanmiddag komen we je persoonlijk feliciteren!
(p.s: ja ik weet dat de foto donker is en niet zo duidelijk maar ik vond ‘m stiekem tóch wel erg leuk!)

Als ouders probeer je je kinderen e.e.a. bij te brengen. En aangezien wij nogal grote muziekliefhebbers zijn, trachten we ze dáár ook iets van mee te geven. Ik heb al ’s verteld dat ‘r op Jonne’s geboortekaartje ’n plaatje van deze videoclip staat en dat ie bijvoorbeeld hélemaal wég is van de apendans.

En inééns kwam ie met…ehm… iets ánders… verschrikkelijk vond ik ’t! Gekmákend! Ik kon ’t niet aanzien en ook met name niet aanhóren, dat gruwelijke hurk-toontje van die meiden, ook als ze gewoon praatten… Het liefst wilde ik roepen “Doe normáál, je bent ’n volwássen vrouw, práát normáál!!” Maar ’t hoorde allemaal bij ’t concept, blijkbaar… zodra ‘r maar iets van pers in de buurt was, moesten ze in die rol blijven.

Maar ik moet wat bekennen… sinds die ergste punnikjurk eruit is, blijkt dat die andere 2 gek genoeg wél gewoon kunnen praten (iets wat die  ex-K overigens nog stééds niet kan, zag ik hier). En met de komst van haar werd ’t stiekem zelfs wel leuk.

Jonne vind ’t gewéldig! Wil élke dag de videoclip zien van MamaSé MamaSá. Maar ook van “Bij duh polliesie” en “eenkleingeelvisjuhineenzeevanblauwww”. En gaat daar dan heftig op dansen. “Dansen mama, je moet dánsen!!” (ik moet zéggen, ’n paar van die nr’s zijn wel uitstékend voor ’n flinke work out! Ik snap wel waarom die meiden zo gruwelijk slank blijven! *ZUCHT*)

Dus ik geef toe: náást Peter Fox, Nizlopi, Al Green, Kings of Leon en vééééééle anderen, staat nu óók de muziek van K3 in onze “kjampúter”. En ik vind ’t nog léuk ook! Wellicht zie je ons nog wel ’s bij zo’n show… je wéét ’t niet…

Ik kan me nog herinneren dat Sophie Hilbrand zei dat haar grootste nachtmerrie van het krijgen cq hebben van kinderen, was, dat ze op ’n gegeven moment méé zou moeten gaan zingen met programma’s als de Teletubbies en K3. Dát vind ik inmiddels niet zo erg. Míjn grootste nachtmerrie is, dat ie misschien over ’n paar jaar, ook nog naar die enge plaatselijke geldwolven wil gaan kijken. DÁT NOOIT!!! Dit alles natuurlijk onder luid gejuich van vader & oudere broer en zussen… tja…ik zou bijna zeggen “forgive them father for they don’t know what they’re doing”.

Ik hoop écht écht écht dat mijn kids daarin op mij lijken, en niets van die gasten willen weten! Al vrees ik ’t ergste maargoed, ik bereid mij voor en maatregelen als omkoping sluit ik tzt niet uit en zijn naar mijn mening ook ábsoluut geoorloofd! Desnoods maak ik ze er zó bang voor dat ze ’t niet dúrven zien! :getlost:
Laten we éérlijk zijn, ze zijn toch ook behoorlijk scary! Alleen dat tááltje al! :sick:

In ruil voor déze wijsheid ga ik met véél liefde mee naar ’n optreden van K3 en zing ik nog gezellig mee ook… mamasé mamasá mamasákka mumbah… en leg ik me er zélfs bij neer dat ik tegenwoordig ELKE OCHTEND wakker word met ’n liedje van K3 in m’n hoofd. :whistle: :dizzy:

– Posted using MobyPicture.com

Jaja, er komt nog een echt logje aan, ben ermee bezig maar word steeds onderbroken…

– Posted using MobyPicture.com

Vandaag was ’t zo ver: Vandaag vierden we Robin haar állereerste verjaardag.

Nadat we ’s ochtends nog even als ’n dolle door ’t huis waren gegaan, de slingers hadden opgehangen en de taarten  hadden opgehaald, kwamen mijn ouders binnen. Ik had gevraagd of zij iets eerder wilden komen, omdat ze extra stoelen mee zouden nemen én mijn vader heeft de oude deurmat nog even vervangen door ‘n nieuwe kokosmat :-D.

Na het zingen en het uitpakken van de cadeaus kwam het taart-moment. En waar Jonne zijn taart de eerste 2 jaar niet heeft aangeraakt (Jonne stopte sowieso tot plm anderhalf nix zélf in zijn mond), ging zíj ‘r vól in! De slagroom werd éérst voorzichtig geproefd en goedgekeurd dus al vrij snel brachten haar kleine handjes gróte stukken taart/jam/slagroom richting haar mond… Uiteraard ging dat ‘r ook wel naast dus in no time zat d’r héle gezicht onder. Maar ze genoot ervan met volle teugen! En wij van haar 😀 Overigens heb ik dat ‘r niet met de foto-taart laten doen maar met ’n apart klein slagroomtaartje. Over die fototaart gesproken: Ik vond ‘m wél lekker maar de kwaliteit van de foto vond ik érg slecht. Er hing ’n heel erge blauwe zweem overheen. Dus ik dénk dat de fotoprinter niet goed gewerkt heeft. Dat deed verder nix af aan de smaak maargoed, ik vond ’t wél zonde!

Vanaf ’n uur of 3 kwam iedereen binnendruppelen. Naast de familie kwamen ‘r ook wat vriendjes en vriendinnetjes langs zoals Hannah met kids, Esjuh met haar meiden, Zjuul met haar 3 kids, Jasper en Maartje & kids en John, Miranda en Djonno. Nou kénde ik de meesten natuurlijk maar háár had ik nog nooit gezien. Maar sinds ’n paar maanden (let op) twitteren wij met elkaar (via Esjuh tegen gekomen). Het voelde voor mij alsof we elkaar al lang kennen. Grappig is dat toch!

Eén ding staat vast: dochterlief is grúwelijk verwend! Zelfs Jonne kreeg nog ’n paar cadeautjes. En wij vonden ’t súpergezellig!

Oh dat wist nog niet iedereen maar we zijn nu idd gezamenlijk “in between jobs”.  Tja, dat heb je in de krantenwereld hé (vriendlief was daar chefredacteur). Laten we eerlijk zijn, hoeveel mensen hebben nog ’n krant (en lezen die ook daadwerkelijk nog)? Vast nog wel ’n paar maar niezoheulveul gok ik zo. Dus dan wordt er nog wel ’s ’n krantje hier of daar samengevoegd of weg gesaneerd. Maargoed, het drama is minder groot dan ’t lijkt, zijn contract loopt nog tot eind maart en daarna krijgt hij ’n leuke oprotpremie mee.

In de tussentijd gaan de kids dus wél gewoon naar ’t kdv. ’t Hóeft niet maar hé, we betálen er tóch voor. Ik heb dat wel vaker gezegd, voor Jonne is ’t gewoon leuk, die kan daar héérlijk spelen. Voor Robin heb ik daar iets meer moeite mee omdat ze nog zo jong is. Aan de andere kant zal ze ‘r toch aan moeten wennen. Ze kunnen er nou eenmaal niet van af want als we dat wél doen, staan ze weer gewoon ónderaan de wachtlijst en dan heb je dus ’n probleem als je ineens wél weer aan de slag kan.

En zo wordt het dus ’n tijd van nieuwe kansen en nieuwe mogelijkheden. Jah, dat klinkt heel klef maar wat moet je dán? Bij de pakken neer zitten? Dachtutnie, lijkt me niet zo effectief. We’ll go for it! Komt goed!

Afgelopen zondag gingen we naar Alex, Sigrid en Perre in Giethoorn. Moeder en zoon vierden hun verjaardag. Was erg gezellig. Zó gezellig dat ik hélemaal vergeten ben om foto’s te maken… helaas helaas.

Ik was die avond de Bob en zou dus terugrijden. Nou roept Jonne (ernstig papa’s kindje) altijd dat papa moet rijden. Mama mag, als ’t aan hém ligt, niet rijden. Uhuh, de laatste x dat ie dat riep, maakte papa toch ’n paar kleine schoonheidsfoutjes waardoor ik toch maar weer liever zélf rijd 😉 Maargoed, nu riep ie ook weer “papa moet rijden!” Wij legden ‘m uit, dat papa ’n paar (2) biertjes op had en dat je dan niet meer mag rijden (’s meer een principekwestie dan dat ’t echt niet meer zou kunnen maar dat gaan we hém nog ff niet uitleggen).

Vanmorgen vroeg brachten we de kinderen met z’n 2en naar ’t het kdv
(beiden werkloos hé, dan heb je daar tijd voor :blush: ). We hadden nogal wat spullen bij ons, dus we pakten maar ff snel de auto. En toen Jonne zag dat papa achter het stuur kroop, reageerde hij enthousiast “JAAAAA PAPAAAA, JE MAG WEER RIJDEN, JE HEBT GEEN BIERTJES GEDRONKEN, JE MAG WEER RIJDEN!!!” Wij moesten er iig erg hard om lachen.

Voorts mocht ons kleine meisje vandaag uitdelen op school en in ruil daarvoor kreeg ze een hele mooie feestmuts op en een  ’n leuk boekje cadeau. In de mand met uitdeelsels, had ik ook m’n oude camera gedaan dus daar zijn wat leuke plaatjes mee geschoten. Ohja en wat ik zéker niet mag vergeten: ik bedacht me gisterenavond dat ik nog een mooie opdruk voor op haar t-shirt wilde. ‘k Was op zoek naar wat leuke dessins en in dát geval kom je toch al snel bij één van mijn heldinnen qua vormgeving terecht: pcs bij haar! En zonder dat ik ‘r eigenlijk om vroeg, ontwierp zij in ’n handomdraai nog even ’n práchtige 1 die ik zó op Robin d’r t-shirt kon strijken. Thx very much, San!

Komende zaterdag vieren we ’t grote feest. Volgens mij wordt ’t best druk maar ik heb ‘r érg veel zin in! ‘k Zal m’n best doen om ‘r tzt ’n fotografisch verslag van te geven. En anders komen er wel een paar die hard Twitteraars (zoals zij en zij) die u op de hoogte zullen houden ;-).

Nog één nachtje slapen en dan is mijn kleine meisje alweer ’n jaar! 

Tja,en dan ga je mijmeren hé… over dat jaar geleden… hoe ’t allemaal ging. Zucht! Ik moet ‘r toch niet aan dénken om ’t nog ’n x over te moeten doen! Sorry hoor, maar wát ’n ellénde vond ik die bevalling en dat gedoe met rug. Wat was ik (om méérdere redenen uiteraard) ZIELSGELUKKIG toen mijn meisje eenmaal geboren was, gezond en wel en met álles erop en eraan. En da’s dus alweer ’n jáár geleden… tjemig… ’t gaat hard! 😉