Vandaag is ze écht jarig, mijn allerliefste meisje wordt alweer 5!!! Dit vierden we gisteren met ’n bescheiden feestje waar ze schandalig verwend werd!!!

Lieve Robin, mooiste en liefste meisje van de wereld! Van harte gefeliciteerd met je 5e verjaardag! Love you very very much!!!
[wowslider id=”4″]

A.s. woensdag hebben we wéér een feestje, dan mag ze haar éérste partijtje houden… ook daar zullen uiteraard foto’s van volgen! 😉

Okay, inmiddels zijn we alweer ruim ’n maand verder. Nee, ik ben hier niet meer zo actief. Alles gebeurt nou eenmaal op Facebook tegenwoordig.

Maar vandaag was ’n speciale dag! Op de dag dat Erik de 51 aantikte mocht zoonlief afzwemmen voor zijn B diploma. Uiteraard is hij daar glansrijk voor geslaagd!
Onder ’t mom “gelukkig hebben we de foto’s nog” presenteer ik u bij dezen de foto’s:

[wowslider id=”1″]
Lieve Jonne, ik ben APETROTS op je!!! Nu hoef je, wat mij betreft, nooit meer naar zwemles en dus ook nooit meer nétjes te zwemmen! Want voor het C diploma hebben wij vriendelijk doch zéér dringend bedankt. Volgend jaar heb je hopelijk nog een jaar schoolzwemmen, wellicht dat je het dáár nog haalt. Zolang je jezelf maar kan redden en dat kan je!! Je bent mijn absolute súperkanjer!!! En ’n mooier verjaardagscadeau kon je vader niet krijgen!

*nog slechts (minimaal) 2 diploma’s te gaan van dochterlief en die zit “al” in badje 1… kortom: we zijn ‘r nog niet vanaf! 😉

Voor de liefhebber… we zijn online! Hoort zegt het voort! En niet alleen maar voor de regio 010!

Gisterenochtend ben ik samen met Erik in ’t Erasmus geweest op de MS-poli. Daar stelden ze nog een aantal vragen en kreeg ik nog wat reflectie onderzoeken. Die waren allemaal prima. Daarnaast is ‘r nog op Vitamine D geprikt. Er zijn namelijk aanwijzingen dat vitamine D bij MS een ondersteunende rol kan spelen. “Aangezien we in de donkere dagen van het jaar, en zittend achter onze computer, vrijwel allemaal te weinig vitamine D in ons bloed hebben, lijkt suppletie met een zinvolle hoeveelheid vitamine D voor MS-patiënten geen betekenisloos advies.” (einde quote. lees via onderstaande link voor ’t hele verhaal) Hierover heb ik over ’n paar weken ’n telefonische afspraak. (geen idee waarom ’t zo lang duurt… het heeft duidelijk geen spoed en dat vind ik prima).

Verder waren ze (neuroloog en arts-assistent) positief verrast over het feit dat ik in 8 jaar in feite maar zó weinig schubs (lees ‘sjoeps’) heb gehad. Teweten: 2! De klachten (klachtjes!) die ik nu af en toe heb, zoals die ‘zware armen’ en dat l’Hermitte, behoren niet eens tot aparte schubs. Daarnaast zagen ze geen afname in de kracht van mijn armen. Sterker nog: ze vonden dat ik juist heel véél kracht in mijn armen heb. Jeuj!!! 😀 Ze waren ’t dan ook absoluut met mij eens dat het nu momenteel niet specifiek nodig is om met medicijnen te beginnen.

Die medicijnen zouden de kans op evetuele schubs namelijk maar met 30% verkleinen. En wat houden die medicijnen dan in? Dan moet ik mezelf dus gaan injecteren. De keuze is óf elke dag óf 1 keer in de week met de nodige bijwerkingen als vette griep en van die junken-prikplekken… u begrijpt: dát doen we dus niet! Hier zie ik absoluut de meerwaarde niet van in. En wat betreft die vitamine D: weet je, ik ga wel ’n keertje extra onder de zonnebank! Lijkt me ’n win-win situatie 😀 en daarnaast neem ik, als het nodig is, wel ’n vitamine D supplement.

Onderschat ik ’t? nee, dat doe ik zéker niet. Maar wat er niet is, kan en ga ik ook niet veinzen. En hoe dat in de toekomst zal gaan, ik heb werkelijk geen idee… maargoed, weet jij dat wel over de jouwe? 😉

Ik blijf iig wel onder controle bij de MS poli van het Erasmus. Dit zal, zolang alles blijft zoals het nu is, met een frequentie van 1 keer per jaar zijn. Nah, daar valt prima mee te leven, tóch?!

Dus doe mij een lol: vanaf nu graag geen moeilijke en zorgzame gezichten als je mij tegenkomt en weet van deze diagnose… ik ben NIET zielig, ik ben niet fantastisch “omdat ik het zó opvat” of wát dan ook… hou nou toch op! Ik ben gewoon ik… niet anders dan vóór deze diagnose! Dat betekent overigens niet dat je het maar moet doodzwijgen en niets mag vragen! Als je vragen hebt, zal ik die naar eer en geweten en zover mijn kennis reikt, beantwoorden,
Ik steek geen kop in ’t zand, ik lach ’t niet weg en veins dus ook niks! Wat/wie ik wel ben? Nou gewoon, Cat, ’n volwassen bijna 43 jarige vrouw (43??? *zucht*), moeder van 2 prachtkinderen, wederhelft en daarnaast mede-eigenaar van een fantastisch nieuw bedrijf die heel goed weet wat ze doet en hoe ze ’t moet doen!!!

MS en vitaminen D

Dochterlief heeft ’n goed gevoel voor dramatiek…

Goed, inmiddels zijn de mensen, die voor mij belangrijk zijn op de hoogte dus kan ik ’t hier ook wel melden, al vraag ik écht absoluut niet om medelijden, laat dat duidelijk zijn.

Diverse mensen weten, dat ik afgelopen tijd ’n aantal MRI’s heb ondergaan ivm tintelingen in handen e.d. Daarvan heb ik 2 weken geleden de uitslag gekregen. Ik blijk dus ’n vorm van MS te hebben… tja… goh… voor sommige mensen kan dit als ’n shock komen… ik dacht zélf eigenlijk alleen maar, okay, ik heb géén tumor in m’n kop, da’s mooi! Ik wéét niet wat ik ermee moet. Jah, ’t schijnt bést wel iets ernstigs te zijn (nee, niet bij mij maar in het algemeen) maar zo ervaar ik ’t (nóg) niet. Ik heb, zoals dat heet “het Teken_van_Lhermitte” en tja… dat voelt ehm… tja… raar maar ook niet meer dan dát… en verder heb ik ’s avonds wel ’s last van “zware armen”. Tja, ook dáár valt heel goed mee te leven. ’t Is vervelend maar niet meer dan dát.

Ik weet niet zo goed wat ik ermee aan moet. Wat ik wél weet dat ik niet mijn kop in ’t zand zal steken, i’m not in denial maar dat ik mij ook zeker niet ga / laat onderdompelen in allerlei rampscenario’s of bij de pakken neer zal gaan zitten. Daar ben ik de persoon niet naar. ’t Is kut en so be it en niet meer dan dát maar verder??? We zullen wel zien. Wat ik ook weet is dat ik ‘r ’n téringhekel aan heb als mensen allerlei dingen achter mijn rug denken te moeten regelen en bekonkelen dat ik dingen MOET (daar hebben mijn ouders momenteel ’n handje van en daar ben ik ABSOLUUT NIET van gediend!) Je zou ’t soms niet zeggen, maar ik ben nog niet seniel! (althans… nouja, laat mij in die waan ) Samen met mijn lief Erik ga ik kijken wat de wegen zijn die we hiervoor kunnen cq moeten bewandelen. Ik sta open voor tips en adviezen maar ga mij niet vertellen wat ik MOET want daar ben ik allergisch voor!

Ik ben (godzijdank) niet ziek, zo voel ik mij ook niet en zo wil ik ook niet behandeld worden. Waarom vertel ik ’t dan hier? ja weet ik veel, ik vertel zoveel hier dus dít ook! Als je wat wil weten, vráág ’t me op de man (vrouw?) af en ik zal je er naar eer en geweten op antwoorden (voor zover mijn kennis dat toelaat) maar ga niet achter m’n rug om zitten zeiken/regelen, jij weet nét zo goed als ik: het komt tóch wel uit! Ik ga gewoon door met wat ik altijd doe, lekker met m’n lief en m’n andere liefies m’n leven leiden, en daarnaast ben ik samen met Hans keihard bezig om ons eigen bedrijf op poten te zetten (onder ’t mom “de lamme helpt de blinde, WHAHAHAHAHAHA!)
Gaaf toch? Wij zijn ‘r iid hartstikke blij mee en hebben er álle vertrouwen in!

Je hoeft écht niet altijd alles maar weg te bagatelliseren, iedereen heeft zo z’n kutmomenten en ik ben ervan overtuigd dat ik die ook heb / ga hebben. Maar wat moet ik dan? achter de geraniums gaan zitten? Ik dacht ’t niet… that’s not me!
Oh en mócht ’t ooit zo ver komen, dan maak ik gewoon ’n mooi roostertje voor jullie op welke dag jullie m’n wagentje mogen komen duwen, whahahahaha! Ja toch??? Life is good and sometimes it sucks majortime… so be it! En in de tussentijd gaan we gewoon vrolijk (en soms iets minder vrolijk) verder met waar we mee bezig waren!

Nou goed, nogmaals: ik vraag absoluut niet om jullie medelijden want, met alle respect, daar heb ik eigenlijk helemaal niets aan. Ik wilde ’t gewoon ff laten weten, zoals ik wel meer meer laat weten. Maar ik heb nou eenmaal geen glazen bol, we zien wel hoe alles gaat lopen…. dussss… nou dát!

Afgelopen week was ik dus op zoek naar ’n tablet voor zoonlief z’n aankomende verjaardag en vanwege ’t feit dat hij glansrijk over is naar groep 4!!! Diverse mensen raadden ons aan om door te sparen voor ’n Ipad. Maarja, die zijn bést prijzig! Vincent tipte onsom ’s op Marktplaats te kijken naar ’n 2ehands. Dat was ook niet eens eenvoudig want de Ipad2 is blijkbaar nog best veel waard! Gisteren vond ik er één voor ’n schappelijk prijs. Eigenaar meteen gebeld, die ging akkoord dus we zijn ‘m gelijk gaan halen. Daarnaast kochten we ’n beschermhoes met toetsenbord en ’n screen protector, die hij dan van broer en zussen zou krijgen. ’s Avonds ben ik ‘r (uiteraard) gelijk mee aan de slag gegaan om ‘m te personaliseren en wat spelletjes te downloaden. Alles bij elkaar was het ’n mooi geheel!
Vandaag waren we, met het oog op de zomervakantie, tijdens het eten voorlopig voor het laatst met z’n allen bij elkaar dus dat leek me een mooi moment.

“Oh Jonne, wil jij voor mij ff je spaarpot pakken?” (ik vond namelijk wel dat hij ’n beetje mee moest betalen. Dit was, in vergelijking met de anderen, ’n meevaller maar nog steeds veel geld en zoals u wellicht weet, hebben wij dat, ivm voormalig werkgever cq wanbetaler, momenteel niet!)
“Waarom dan?”
“Ik moet je ff iets laten zien, oh en pak gelijk ff je Ipod” (die had ik er vlak daarvoor al naast gelegd, hoe toevallig)
Heel gedwee kwam hij met z’n spullen naar me toe.
“Zeg Jonne, wil jij met mij ruilen?” ik kreeg een glazige blik toegeworpen… maar toen hij ’t formaat van het cadeau zag begon hem iets te dagen en stemde hij maar al te graag in met mijn voorstel! 😉

Mán wat was (ís!!) hij blij met zijn cadeau!! De tranen sprongen bijna in z’n ogen, dankte ons allen tientalle keren en raakte er niet over uitgesproken! 😉
“Wow, wat gaaf! dankjewel mam, dank jullie wel! Wow, ’n tablet, wat zeg ik, ’n echte Ipad!! Wat gááf! Eindelijk m’n eigen tablet! Maar jullie mogen er ook op hoor!!!”

Zo lief, zó inténs dankbaar! Gelijk moesten de opa’s en oma’s geskyped worden (helaas kregen we opa Cok en oma Annie niet te pakken) om het grote nieuws te vertellen!

Maar er was nog meer nieuws vandaag! Sinds enige tijd zie ik bij ons op het schoolplein meisjes van Robin haar leeftijd (en jonger) die zonder zijwieltjes fietsen. Dat moest ik met Robin ook ’s gaan proberen. Toch vergat ik het steeds. Totdat ik van de week even iets op school moest afgeven. De kids bleven over en toen ik aankwam was Robin aan het fietsen… op een tweewieler… zónder zijwieltjes… zonder énige moeite… het enige verschil was dat de trappers op het voorwiel zaten. Denkt u daar zélf mijn grote ogen en onderkaak op knieën bij… Dat moesten we nou thuis toch écht eens gaan oefenen…

Vanmiddag was ’t dan zover. In ’n helder moment bedacht ik me dat ik de zijwieltjes van haar fietsje moest halen dus dat ging ik doen. Okay, ze kon wel wat en ja en ik verwachtte sowieso al minder moeilijkheden dan bij Jonne… maar tóch… nadat ze afgelopen zomer ’n keer de sloot in was gereden, was ze niet meer zo zeker van haar eigen fietskunsten… dat dat inmiddels alweer bijgedraaid was, had ik ff niet meegekregen.

Mevrouw stapte op en fietste zó weg, mij wederom met grote ogen en onderkaak op de knieën achterlatend!!! Niet vasthouden, niet achteraan rennen, niet nét-op-tijd-beetpakken-anders-valt-ze-om… niets van dit al! U begrijpt, ik was trots… ik BEN trots… mégatrots! súpertrots! En zij zélf ook!
Luid roepend “ik kán het, ik kan zonder zijwieltjes fietsen, ik kán het!!!” scheurde ze voorbij!!! Gewéldig! Wéér ’n mijlpaaltje!!! Héélijk!
#ikrekenhetgoed! :biggrin:

Afgelopen woensdag was het dan EINDELIJK zover!!! Na ruim 2 jaar ploeteren en zwoegen mocht Jonne EINDELIJK afzwemmen voor zijn A diploma!!! Opa Hannes en oma Leny waren zowaar nog in het land dus konden komen kijken.

Lieve Jonne, ik ben súpertrots op je!!! xxx

Na afloop zijn we met z’n allen een pannenkoek gaan eten bij het plaatselijke pannenkoekenhuis.
Erg gezellig al had ik zelf na ’n halve al meer dan genoeg :dizzy: