Inmiddels hebben we weer ’n redelijk rustig nachtje achter de rug. ’t Duurde wél ff voordat Jonne gisterenavond in slaap viel maar dat had ‘r wellicht mee te maken dat ie overdag ’n flinke tuk had gedaan. En dát had natuurlijk weer met die ellende van gisterennacht te maken. Ach, hij heeft niet liggen zeuren ofzo, dat ie niet in slaap kon komen. Hij lag gewoon om zich heen te kijken.

Robin laat ons overigens nog wel regelmatig heen en weer lopen om d’r speen terug te duwen ofzo. Die blijft wat zeurderig. Ze is ook weer snótverkouden. Daar word je toch ook helemaal lijp van hoor. Nou goed, volgende week donderdag mogen we weer fijn naar de kinderarts, misschien toch ook ’s ’n verwijzing naar de KNO vragen. Al hoop ik nooit dat ze buisjes hoeven. Ik schrok toch wel toen ik dit bij haar las. Gewoon ’n dúsdanig gat, door die rottige buisjes, dat het alleen nog maar operatief kan worden gedicht. Volgens mij geeft dat een permanente gehoorschade. Lekker is dat!

Verder nog even wat leuke plaatjes van afgelopen week. Ik heb vást wel ’s gemeld dat Jonne hélemaal weg is van “Thomas in het engliesh“. Hij ging dan ook helemaal door dólle toen hij van de Sint ’n échte Thomas Pyjama en ook nog Knapford Station kreeg. Daar heeft ie maandag ’n groot deel van de dag heerlijk in en mee zitten spelen. Uiteraard kwam zuslief af en toe ’s ff kijken. Behalve dat hij zijn spullen (en ook soms háár spullen) ten opzichte van haar met z’n léven verdedigt, heeft hij ook steeds meer de neiging om dat te compenseren met ’n aai over haar bolletje. Alleen soms is ie daar iets té enthousiast in of gaat nét ff te lang door en dan laat zussie op niet misverstane wijze weten, dat ’t zó wel goed is! 😉

Jaaa, daar was ik weer ‘s. ’t Was idd even stil hier, dat had onderandere met de Sinterklaasvoorbereidingen te maken. Want tjemig de pemig, wat zit ik toch altijd te ploeteren op zo’n gedicht! En dan hoef ik ‘r maar ééntje te maken, voor Erik. Hij schudt ze zelf eigenlijk zó uit z’n mouw, vandaar dat hij de ándere gedichten (voor de kinderen en de opa’s & oma’s) altijd mag maken 😉 En ook dit jaar was ’t weer ’n feestje!

’s Middags rond ’n uur of 3 ging Erik sámen met Jonne de oudste 3 bij hun moeder halen. In de tussentijd kwamen de opa’s en oma’s hier waardoor we alle cadeaus bij elkaar in de kamer konden leggen. We waren nét op tijd klaar. Ik vertelde Jonne dat er nét ’n aantal Pieten bij ons langs was geweest en e.e.a. hadden achtergelaten. Zoals verwacht begon die gelijk te stuiteren.

En zo begonnen wij aan ’n lange middag cq avond vol cadeaus en gedichten. My god, wat zijn we allemaal weer grúwelijk verwend!

Zo kreeg Jonne bijvoorbeeld via de Sint van opa en oma S. nog ’n práchtige hijskraan. Volgens mij had opa die ’t liefst zélf willen houden. Om de chaos toch te kunnen blijven overzien, hebben we die pas in elkaar gezet, toen Jonne al op bed lag. Je had die mannen ermee moeten zien spelen, ze werden weer hélemaal kind :biggrin:

Ja weet je, ik wílde er best ’n verhaaltje bij schrijven hoor maar ’t was nogal laat. Ik was al ff met die collage bezig geweest en toen bleek dat ik m niet goed had opgeslagen dus kon ik weer opnieuw beginnen :angry:

Maargoed, zaterdag zijn we dus ff bij ons op ’t winkelcentrum bij de Sint gaan kijken. Toen we aankwamen was ’t eigenlijk al bijna afgelopen (ik hobbel wel vaker achter de feiten aan) maar de Sint en z’n Pieten stonden er nog wel. Tja, als ‘r daadwerkelijk ’n strenge selectie zou moeten plaatsvinden voor al die hulpKlasen en hun gevolg, zoals zij opperde, dan had dit clubje het niet gehaald. Mijn gód wat ’n arremoede! In éérste instantie vond Jonne ’t nog wel interessant. En toen ik opperde om de Sint ’n hand te gaan geven, ging hij dat na wat lichte aarzeling wel doen. Hij gaf alleen niet zijn “begroetingshand” maar zijn “ik loop wel met je mee” -hand. En zo kon ik die foto maken maar als je goed kijkt, had ie dáár ook al ’n benepen koppie. Daarna kwam ie naast me staan, klemde zich om mijn been en wilde níx meer met deze oude man en zijn ongeïnteresseerde Dixieland combo’tje te maken hebben. “Ik vind Sinterklaas niet leuk!!!” En hoe vaak ik ook uitlegde dat je van deze goedheiligman állemaal cadeautje krijgt… Het maakte níx uit. Nou goed, als dít je beeld vormt over Sinterklaas, dan begrijp ik ’t ook wel.

Thuis aangekomen zijn we dus met haar recept van de kruidnoten aan de gang gegaan. In tegenstelling tot sommige mensen ;-), heb ik ’t wél goed gelezen alleen heb ik van álles het dubbele genomen. Dat was idd bést veel, dat we ’t geheel in 2en hebben gedeeld. Zondag hebben we de andere helft gebakken. Erg lekker hoor! Ben ‘r alleen wél achter dat ik ’t deeg óngebakken lekkerder vind, en Jonne volgens mij ook 😉 Maargoed, al met al hadden we bést behoorlijk wat kruidnoten. De buurvrouw, die ons normaliter altijd allerlei lekkere Turkse hapjes of (oerhollandse?) paprika’s uit eigen tuin brengt, kreeg ook ’n schaaltje.

’s Middags werd Jonne gruwelijk dwars… weet niet eens meer precies hoe ’t ging maarja… we hadden nou eenmaal al afgesproken dat hij z’n schoen mocht zetten… Dus ’s avonds werden zowel ’n laarsje van hém en ’n laarsje van Robin neergezet

Zondagochtendnacht kwam hij rond ’n uur of 5 onze kamer binnen en dook tussen ons in. Doet ie wel vaker de laatste tijd en vaak valt ie dan gewoon weer in slaap. Maar dit weekend no such luck :-S We hebben ’t kunnen rekken tot ’n uur of half 7. Nou mag ik over ’t algemeen ’s ochtends uitslapen en doet Erik vaak ’s middags nog ’n tukkie maar nu wilde ik natuurlijk mee naar beneden om zijn reactie te zien bij het zien van zijn gevulde schoen. Pfff, nah, dat ging lekker… in éérste instantie had ie ’t helemaal niet door. We moesten ‘m bijna met z’n neus op z’n laarsje duwen voordat meneer pas in de gaten had wat ‘r gaande was. En toen nóg zag hij in éérste instantie alleen maar de “door-het-paard-van-Sinterklaas-afgekloven”-winterpeen liggen. Uiteindelijk was hij dólblij met z’n Daisy (jah duh!) Zo blij dat hij tot ’n paar x toe door de brievenbus héél hard “DANK U SINTERKLAASJUHH” heeft geroepen 😉

Robin kreeg een Nijntje muziekdoosje en was daar ook heel blij mee. Al moet ik eerlijk toegeven dat ze ’t sinds de afgelopen dagen véél drukker met ándere dingen heeft. Ze heeft nog maar nét ’t echte kruipen onder de knie, kan zelfstandig gaan zitten maarrrrr madam wil dus verder! Ze wil staan! Staan staan en nóg ’s staan! Zie hier!

Nah en ’n verslag van afgelopen dag komt nog wel hoor! ’t Was druk, chaotisch maar súpergezellig! Wellicht vind je er nog wat over bij haar of bij haar.

Ondanks dat we dit jaar toch écht op tijd waren begonnen met cadeaus verzamelen en gedichten schrijven (de mijne was zowaar rúim op tijd af!!) waren er uiteraard tóch weer ’n paar dingen die nog even op ’t laatste moment moesten gebeuren. Nu blijkt maar weer dat wij goed onder druk presteren. Niet voor nix werkt Erik bij de krant, waarbij je toch altijd aan ’n deadline gebonden bent.

Rond half 4 kwamen mijn ouders. Mijn moeder had ’n héérlijke pan erwtensoep gemaakt. Past goed bij dit soort gelegenheden, vind ik. Héérlijk was ie.

Om iets over vieren vanmiddag konden we dan toch eindelijk beginnen. We hadden alle cadeaus in de gang gezet en omdat ik “toevállig” weer ’s ff naar ’t toilet moest, kon ik mooi ff op de deur bonsen. Dat deden we natuurlijk voor Jonne want de andere kids van Erik geloven tegenwoordig in héle andere dingen 😉 Wel jammer dat ik daardoor z’n gezicht niet kon zien. Al kwam ik daarna natuurlijk vrij snel van ’t toilet af. Hij liep gelijk te stuiteren!! Wat was dít toch allemaal? Sinnekláásjuh???

Het was geweldig, het was súper! Ondanks dat ik, bij gebrek aan stem, ál mijn gedichten ófwel door m’n vader ófwel door Erik heb moeten laten voorlezen. Nee, die stem zat niet tussen die ontíegelijk grote stapel met cadeaus. Die is nog stééds vollédig foetsie… zo mogelijk meer dan dat ie ooit geweest is. Maar man man man, wat zijn we allemaal weer verwend. Jonne keek z’n ógen uit. Dat alleen niet álle pakjes van “Sinneklaasjuh” voor hem waren, was blijkbaar wel ff wennen. ’t Liefst had hij alles zélf uitgepakt.

Al met al werd álles met de vólle aandacht bekeken en íedere x verscheen er wéér zo’n grote grijns op z’n gezicht als hij ontdekt had, wát er zich achter het cadeaupapier had verstopt. Overigens heeft iedereen zich vermaakt en was iedereen ook dólblij met zijn of haar cadeau.

Helaas helaas waren Erik z’n ouders er dit jaar niet bij… die moesten nou nét uitgerekend op dit moment zelf naar Spanje toe. Waarschijnlijk om de Sint te verwelkomen op ’t moment dat hij terugkeert in zijn vaderland. We hebben ze nog wel even gebeld en heel hard “Dank u, Sinterklaasje” geroepen… met het verzoek of zij dat door wilden geven aan de Sint. Nou ja, ikzélf heb ’t dan gefluisterd, maar ’t idee was goed. Ik dénk toch wel dat ie ’t heeft gehoord. We hebben met hen wel gelijk één belofte gemaakt: wij zorgen ervoor dat we nooit meer hun vakantieschema door de war zullen gooien, door de komst van nog ’n kleinkind, en dan beloven zij dat ze ‘r voortaan met de feestdagen gewoon weer bij zullen zijn, hihi. (overigens zijn ze met kerst alweer terug :-D)

Rond ’n uur of half 9 heeft Erik de kids weer teruggebracht naar hun moeder en toen hij terugkwam hebben we Jonne op bed gelegd. Wellicht overbodig om te vertellen dat die in no time in diepe slaap verzonken lag.

Nu duik ik zélf ook m’n bedje in. Moet morgen naar de tandarts en die zit nog stééds in mijn geboortedorp Amstelveen. Jonne gaat dan even naar mijn ouders. En als ik terugkom, ga ik met m’n vader, traditiegetrouw naar Tuincentrum Osdorp om ’n kerstboom te gaan halen. Beláchelijk vroeg vind ik eerlijk gezegd maar het komt toevallig zo uit. Anders moet ik 2x naar Amsterdam op en neer. En ach, waarom ook niet, ik heb ‘r wel weer zin in (wat wordt ’t dit jaar, Hannes: taartje, oliebollen of tóch weer allebei? ;-)). Ik hoop alleen wél dat we dit jaar ’n bétere boom zullen hebben dan vorig jaar.

Vanmiddag had Jonne Sinterklaasfeest op ’t KDV. Erik en ik vonden ’t maar ’n rommelige bedoening maar volgens mij vond Jonne ’t wel erg leuk. Hij was nergens bang voor, stond lekker te dansen en wilde wél met ’n Piet maar níet met de Sint op de foto. Maar dat had ‘r waarschijnlijk mee te maken, dat dat aan ’t eind van ’t feestje was en dat ’t nog al láng duurde. Zoonlief begon zowaar tóch wel ’n tikkie moe te worden. Op zich niet zo gek… hij had namelijk sinds kwart voor 7 ’s ochtends niet meer geslapen en thuis de héle dag Sinterklaasliedjes lopen zingen. Héél schattig hoor maar ik had ’t toch ook bést prettig gevonden, als ie ’n tukkie van ’n paar uur had gedaan.

De goede Sint is alwéér bij ons langs geweest! En wederom kreeg Jonne zo’n kewle auto in z’n schoen, alleen was het déze keer ’n échte brandweerauto met zwaailicht en sirene! Daarnaast kreeg hij ook nog ’n chocolade Sinterklaasje. Ik weet eerlijk gezegd niet wat hij nou leuker vond, hihi. Ohja, als dánk moest Jonne natuurlijk wél ff de vloer dweilen 😀
Voor mama zat er overigens ’n héérlijke pot badzout in haar schoen. Lekker hoor, dánk u Sinterklaasje!

Vanavond mocht Jonne nog één keer zijn schoen zetten. En de andere 3 kids dan natuurlijk ook. De laatste keer want volgende week (zondag, ja te laat maarja, kon ff niet anders, kniesoor die daar op let!) vieren we pakjesavondmiddag. Nog stééds denk ik niet dat ie al iets van ’t principe “schoen zetten” begrijpt want toen ik zei dat ie z’n schoen maar moest gaan pakken, pakte hij állebei z’n regenlaarsjes en wilde die aan gaan trekken. Ow, niet aantrekken? Neerzetten? huh? Nah, ook goed, het zál wel. En ondanks dat de anderen maar één schoen voor de tuindeur neer hadden gezet, zette hij ze er toch allebei neer… want één schoen/laars… je hebt ‘r toch 2, die horen toch bij elkaar? Anders raak je ze alleen maar kwijt!
We hebben éérst met z’n allen heel hárd allerlei Sint-liedjes gezongen. Jonne kent tot nu toe alleen nog maar Sinterklaas kapoentje en Sinterklaasje bonne bonne bonne. Maar de rest vond ie ook wel leuk, dus bij gebrek aan tekst, begon ie maar lekker gek te dansen. Die wortel en bosuitjes (ik hád nix anders, en dat vinden paarden ook heus wel lekker hoor!!) in de schoen, bleef hij toch wat vreemd vinden. Deze keer legde ik ‘r maar geen suikerklontjes voor ’t paard bij, die at ie van de week namelijk gelijk zélf op 😉 (bovendien is het voor het gebit van dat paard ook niet gezond, je moet tegenwoordig wel ’n b’tje verantwoord voedsel geven, óók aan de dieren, nietwaar?) Ennieweej, naar ’t schijnt mocht moeders vandaag ook haar laarsje zetten (getuige mijn nep-Uche-Uchje) dus ik ben héél nieuwsgierig wat ik zal krijgen.

Eindelijk was ’t dan zovér!

Samen met papa uitpakken!

Kijk!!! Een héle echte ziekenauto mét sirene en zwaailicht! Die is mooi!!!

…oh en dat ándere glazen muiltje was van papa… die kreeg ’n deo van Hugo, zijn lievelingsluchtje! Ze waren ‘r beiden erg blij mee! 😉