Vandaag was er een speciale dag op de kinderboerderij dús moesten we even gaan kijken. Geitjes aaien, op het springkussen springen, kijken naar het scheren van de schapen maar met náme lekker knuffelen met die schattige konijntjes… De kids willen nu ook heel graag ’n konijntje. Tja, ik vind ’t ook wel súperschattig hoor en het is echt het enige huisdier waar ik over na wil denken. Maarja, dan moet er ’n hok komen enzo… en liefst buiten. En voorál: we moeten Erik zover krijgen dat hij ’t ook leuk vindt! And that’s the hardest part! 😉

Ohwell, mss een ideetje voor Jonnes verjaardag… we houden ’t in gedachte 😉

In de tussentijd heeft Erik de tuin helemaal schoongespoten. Mag het dan nu eindelijk ’s lente / zomer worden? alsin mooi weer?!

Hmmm…’n 70s – 80s feestje… wat gaan we doen? Ohwell, let’s go fully dressed up! And so we did… maar wel als enigen in die hele tent… dussss…. ach we hadden wel bekijks! 😉

Het plan was om naar Madagascar 3 te gaan… Daar bleek het loeidruk te zijn omdat ‘r zo’n fijne voetbalwedstrijd in de Kuip werd gespeeld. Hierdoor waren wij te laat en besloten we af te haken.

Plan B werd de Euromast en dat was erg leuk! 2x met het panoramaliftje omhoog geweest. Daarna in het restaurant heerlijk genoten van (warme) chocolademelk met slagroom, appeltaart en muffins. Als klap op de vuurpijl sloten we de dag af met een ritje door de wasstraat! Geen overbodige luxe en ’t blijft tóch altijd leuk!! 😉

Vandaag met Hannah en de kids naar de open dag van Alpinesports geweest. Terwijl de mussen buiten van ’t dak vielen, waanden wij ons op de wintersport en bonden de ski’s onder. Je kon alles namelijk gratis “proberen“.
En zat hij de laatste keer dat wij in de échte sneeuw stonden, nog in mijn buik, deze keer stond Jonne zélf op de ski’s! En hij vond ’t hélemaal súper! Nét als Hannah en haar kids! Robin gleed liever met ’n sleetje van de heuvel of stond zich op de trampoline in ’t zweet te werken! En zweten déden we! Maar we hebben genoten!

Kan niet wáchten tot we écht weer ’s op skivakantie kunnen! Mét de kids!!! Ohwell, mijn streven is nog steeds dat ze vóór hun 10e te hebben leren skiën!

Dus dan is het 1e Paasdag… en dan wil je weg… maarja, de auto is nog steeds niet gemaakt… wat te doen, wat te doen?
Toevallig (toevallig?) had de Appie afgelopen week weer van die goedkope treinkaartjes in de aanbieding. Slechts 16 euri voor ’n dagkaart, maakte niet uit waar je heen wilde, de kinderen mochten zelfs voor maar 2½ euri mee (railrunner, die is ‘r ’t hele jaar hoor) en ach… als je géén haast hebt en dus níet in de spits hoeft te reizen, is de trein bést te doen (dacht ik toen nog). Daarnaast vinden de kinderen ’t (nog) leuk dus… maargoed, wáár wilden we heen?

In éérste instantie hadden we ’t plan opgevat om naar Artis te gaan (eindelijk weer ’s naar m’n stadje!) maar ik moet zeggen dat ik nogal begon te tollen van de prijzen die ze daar tegenwoordig handteren! Dat zou ’n krappe 70 euri gaan worden! En dan zat ‘r nog niet eens ’n ijsje bij! Mwah, dán wacht ik wel tot september ofzo… of laat dat soort uitjes aan opa en oma over, hihihi!

Maargoed wát werd het dan wél? *tromgeroffel* Plopsa Indoor Coevorden!!!

Nou dát was me ’t treinritje wel! Om 9.18 uur zaten we, na een fietstochtje richting station Schiedam Nieuwland, met z’n vieren, frisgewassen, bepakt en bezakt met de nodige proviant, in de trein richting Rotterdam. In Rotterdam stapten we over richting Zwolle, alwaar wij de rit richting Dalen namen! U weet wel, Dalen! Want, wie denkt dat Plopsa Indoor Coevorden in Coevorden ligt, komt bedrogen uit! Dalen is the place to be! Daar kwamen we om 12.11 uur aan (halelujah, het reed zowaar allemaal op tijd!).

Maargoed en dán? Het station ligt niet bepaald náást het speelpaleis! Sterker nog: “middle of nowhere” dekt meer de lading! Bus, tram, boemeltje, taxi? Niks van dat al! Er stond slechts een grote pilaar waar je een belbus/taxi kon bestellen. Die moest je alleen wél een úúr (u leest het goed, EEN UUR!) van tevoren reserveren! Briljánte gedachte! Hadden we nú de fietsen maar meegenomen… of desnoods de buggy! Maar nee… dus dat werd lopen. Zo’n kilometer of 2. En da’s voor ons, getraind als wij zijn, ábsoluut geen probleem maar voor, met náme Robin, was dat best ’n heel eind! Ohwell, we liepen op ons gemakkie, het was tenslotte bést mooi weer! Ik wist alleen één ding: voor de terugweg ging dat ‘m niet worden!

Eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming was ’t één groot feest! We betraden een mooie grote overzichtelijke hal met o.a. draaimolen, zweefmolen, speeltuin, achtbaan en gelukkig ook zo’n ballenbak (Robin’s favorite by far! Wat dát betreft hadden we net zo goed naar Ikea kunnen gaan ;-)), allen uiteraard overgoten met het welbekende Studio100 sausje. En aangezien de meeste mensen blijkbaar aan de paasdis bij opa en oma zaten, hoefden we gelukkig ook niet over de hoofden te lopen noch uren in de rij te staan om één van de attracties te mogen bezoeken. In tégendeel. We vonden het opvallend rustig. Denk dat het de dag erná drukker was. Verder ben ik ‘r nog stééds niet achter of ik ’t nou jámmer of juist cool vind dat mijn kinderen niet met Bumba, Bumbalu of (fake) Mega Mindy op de foto wilden (lees: durfden).

Tegen het eind van de middag vonden we het wel weer mooi geweest en besloten we ons voor te bereiden op de énórme reis terug. And an enormous trip it was!!  Allereerst moest de hindernis “pretpark – treinstation” worden overwonnen. Daarvoor besloot ik, zoals eerder vermeld, een taxi te bestellen. Dat was nog niet eens eenvoudig. Gelukkig waren de dames en heren bij de kassa zo vriendelijk om mij hun vaste telefoonlijn te laten gebruiken. Géén overbodige luxe want het kostte nogal wat moeite om de dame van de taxicentrale te overtuigen van het feit dat ik het niet zag zitten om nog een uur op een belbus te wachten en dat ik dus een gewone (regio?)taxi wilde aanvragen voor onze rit naar het station (“ja mevrouw, dat is voor mij hélemaal niet handig” wist deze dame mij te vertellen… HUH????)

Uiteindelijk stond er om 10 over half 6 een uiterst vriendelijke taxi chauffeur voor ons klaar, die ons de tip gaf om níet naar station Dalen maar station Coevorden te gaan. Vanaf éérstgenoemde station ging namelijk maar één trein per uur (die we en passent tijdens onze rit náár, voorbij zagen komen) en in Coevorden gingen er wel 2 per uur. Joeghei!

Op de terugweg hadden we, ná Zwolle, een extra overstap in Amersfoort (3 dus in totaal). Om uiteindelijk, na wederom het fietstochtje vanaf het laatste station, om 21.00 uur ons huis weer binnen te stappen.

U begrijpt: wij hebben onze portie treinen voorlópig wel weer gehad! Maar al met al was het een héérlijk dagje!

Gisteren zijn we gaan schaatsen! Helaas was ’t maar héél kort. We waren natuurlijk weer véél te laat van huis gegaan en de baan zou ’n half uur later alweer worden verhuurd aan vrienden en familie van e.o.a. bedrijf.

Jonne heeft 2 jaar geleden al ‘s op schaatsen gestaan en vond dat erg leuk. Dus ’t was met náme ’n gok wat Robin ervan zou vinden. En tot onze opluchting vond ze ’t hélemaal gewéldig! Jonne vond ’t ook wel leuk maar stond nú op échte (hockey-)schaatsen en niet meer op die dubbele glij-ijzers. Dat maakte het tóch ’n stuk minder eenvoudig. Gelukkig hadden ze op de baan heel handige oranje zeehonden waar je prima achter kan leren schaatsen. Maargoed, het bleef glibberen. Ik zit nu ’n btje te dubben… nog ’n paar van die glij-ijzers aanschaffen óf voor Jonne ’n paar van dit soort gewone schaatsen op de kop zien te tikken. Je hebt tegenwoordig van die meegroei dingen dus die zouden dan ’n paar jaar mee kunnen gaan. Iemand al ervaring met die dingen? Ik hoor ’t graag!

Herfst de; m -en derde jaargetijde, nl. van 23 september tot 21 december; najaar

Goed, ’t is oktober… hérfst dus… maar ’t weer is wármer dan dat ’t de héle zomer is geweest… men spreekt momenteel van ’n Indian Summer (of van opwarming van de aarde, dat kan ook) dus wat doe je dan? Dan ga je naar ’t strand! Maargoed, écht voorbereid waren we niet. We gingen pas laat in de middag en dachten, wie weet wordt ’t ’n btje pootje baden… dus laat ik ’n paar handdoeken meenemen om de voeten af  te drogen. Hoe naief! Het was mooier dan mooi, drukker dan druk en ’t water was héérlijk! 1 oktober 2011: de datum dat Robin voor ’t eerst de zee betrad. Gewéldig vond ze ’t. Allebei trouwens. Ze hadden samen de grootste lol. En bij gebrek aan zwemkleding, werd ’t lekker skinnydippen.

En omdat ’t vandaag nog steeds prachtig mooi weer was, gingen we nog ’n keer. Deze keer waren we qua zwemspullen, iets beter voorbereid, al gingen we wéér pas laat in de middag. Maar wederom was ’t genieten geblazen.

Er zijn natuurlijk mensen die, na lezen van onderstaand bericht, benieuwd zijn hoe ’t uiteindelijk is geweest. Het is tenslotte alweer voorbij.

Ik kan niet anders zeggen, het was, in één woord FANTÁSTISCH! Wat ’n mooie, geweldige, drukke, levendige, lawaaiige, prachtige en ook soms weer gore, bruisende stad!

Donderdag kwam ik, na wat gedoe met geld enzo (huur die 2x was afgeschreven, iets anders wat nog niet was bijgeschreven en daardoor geen geld op de rekening maar gelukkig nog wél op ’n ándere) aan op Schiphol. Daar zag ik ’n grote groep mensen staan met hier en daar ’n bekend gezicht. Dus dat moest onze groep dan wel zijn. Nadat ik had ingecheckt stond ineens vriendinnetje Hannah met fam. voor m’n neus die me kwam uitzwaaien (thx friend!!). Supergrappig hoe Jonne en Julien elkaar ook gelijk weer hadden gevonden. Ze hadden elkaar toch zeker ’n half jaar, zo niet langer, niet gezien.

Na een klein uurtje was ’t toch echt tijd om afscheid te nemen. Om grote tranendallen te voorkomen, deden we dat maar ff snel en dat ging best goed. Nougoed, doei, dag, kus kus en gaan… *SLIK*
Ennieweej, omdat we in ’t vliegtuig nix te eten zouden krijgen, besloten we achter de douane nog maar even wat te nemen. Zo leerde ik gelijk wat mensen van andere vestigingen kennen.

Aangekomen bij de gate, stond daar zo’n kleine 80 man te stuiteren van ongeduld om op pad te gaan, dat was erg grappig om te zien. En dan ga je dus vliegen he (duh!). Voor mij was het alweer even geleden (volgens mij in 2000 naar een bruiloft in de buurt van London) dus dat maakt ’t altijd spannend. Ik kan me goed voorstellen dat sommige mensen wat angstig zijn voor vliegen maar ik had eigenlijk nog steeds hetzelfde gevoel als 11 jaar terug: wat een leuke kermisattractie! Trouwens: het stijgen en landen is leuk, daar tussendoor is ’t eigenlijk best saai… of klinkt dat heel blasé? 😉 Ik zat niet naast collega’s maar naast 2 (overigens best aardige) dames die met ’n groepje vriendinnen op vakantie ging. Ook leuk hoor maar collega’s was mss leuker geweest. Ik was ook absoluut vergeten om wat blaadjes mee te nemen of lekkere muziek op m’n aaifoon te zetten dus jah, dan wordt dik 3 uur vliegen al best snel heul erg saai!
Op Sabiha Gökçen werden we in 2 groepen verdeeld en met ’n tourbus naar het hotel gebracht alwaar we met veel rust, geduld en tact (NOT) onze kamers voor de komende 3 nachten kregen toegewezen. Een Nederlands sprekende turkse man ging ietwat uit z’n stekker omdat hij niet helemaal de volle aandacht en de gewenste snelle reactie van iedereen kreeg… ohwell, toen dat eenmaal voor elkaar was, keerde de rust in ’t hotel terug. Uiteindelijk kreeg ik een kamer voor mij alleen en dat vond ik eigenlijk bést wel heel lekker (er waren mensen die zo’n 1 persoonskamer van te voren hadden aangevraagd en daar een aanzienlijk bedrag voor moesten meedokken… ik niet, zou dat overigens ook nooit hebben gedaan, bij mij liep ’t gewoon zó ;-)).

Vrijdag onder de bezielende leiding van eerder genoemde “oberstormführer” (hij heette Ismaël maar door ons al vrij snel omgedoopt tot Asraël) met ’n grote groep op de culturele tour geweest naar de Blauwe Moskee, Aya Sofia en Top Kapi. Was ontzettend mooi.

Tussen de middag met een stel meiden op ’n geweldig dakterras (met uitzicht op de Blauwe Moskee en Aya Sofia) heerlijk zitten lunchen.
In de kelder van het hotel zat ’n sauna/zwembad/hammam/healthclub gevestigd dus nog even lekker in de sauna gezeten en ’n baantje in ’t bad gezwommen. En doordat ze in dat zwembad iets te enthousiast met ’t chloor waren geweest, kon je ’s avonds en de volgende dag aan de rode ogen precies zien wie daar waren geweest. Ohwell, dat mocht de pret niet drukken, je moest toch al ’n zonnenbril op ivm het weer 😉  ’s Avonds aten we met het hele spul in het hotel (lopend buffet). Daar ontstond enige verwarring omtrent de drankjes. Want terwijl wij allang, voorzien van ’n hapje en ’n drankje, aan tafel zaten, kwam de ober ietwat verward aan tafel, dat we de alcoholische drankjes toch echt zelf af  moesten rekenen. ’t Was gewoon wijn en/of bier hoor, geen interessante mixjes ofzo. Maargoed, hij kwam niet helemaal zeker van z’n zaak over, dus hebben we ’t zo maar gelaten. En dat was goed want er is niet meer op teruggekomen 😉

Zaterdag met ’n stel meiden door de stad gesjokt en uiteindelijk bij de bazaar aangekomen. Daar helaas doorheen gesjeesd omdat sommige meiden zich daar niet zo op hun gemak voelden. De verkopers daar zijn daar, op z’n zachtst gezegd, nogal opdringerig… tja, ik had ‘r niet zo’n moeite mee hoor (gewoon niet reageren) maarja, had ook weer geen zin om daar in m’n eentje rond te hangen. Achteraf bleek dat er nog iemand was, die wel langer had willen blijven, maar daar kwamen we van elkaar pas de volgende dag achter en op zondag is de Bazaar gesloten. Bietje jammer… ohwell, goed excuus om nog ’s terug te gaan.

Zondag nog wat geshopt (’n paar schattige slofjes voor dochterlief gevonden, helaas nix voor de anderen) en daarna ’n prachtige rit met ’n boot over de Bosporus gemaakt en daarna bij ’n superrelaxte loungetent, met zwembad, gezeten (nee zelf ff niet gezwommen, had geen badlaken meegenomen maar dat geeft niet)
En tja, kan ’t wel uit proberen te leggen maar, ik zou zeggen: kijk en oordeel zélf 😉

Dramátisch, is ’t niet? 😉

Daarnaast ook zelf met diverse collega’s tot diep in de nacht op terrasjes wijntjes gedronken, ” meses” gegeten en hard gelachen.

En zo zaten wij zondagavond, in tegenstelling tot donderdag niet stuiterend maar volledig uitgeblust op Sabiha Gökçen-airport, strompelde ik na een kleine vertraging, rond ’n uur of 1 richting de auto van een collega die ook richting #daarwaarikwoon reed en stortte moe maar zeer voldaan rond ’n uur of 2 in mijn hollandse bedje (uiteraard niet voordat ik mijn liefies ’n dikke kus had gegeven).

Conclusie: het waren 4 fantastische dagen die ik nooit had willen missen. Ik moet alleen mss ’s ff een ander camera’tje aanschaffen. Ik had geen zin om met die grote spiegelreflex te gaan lopen zeulen en de camera van ’n Aaifoon 3GS is gewoon niet goed genoeg voor zo’n mooie stad.