Vanmiddag zijn we naar de vaart gegaan om éindelijk ’s te kijken of ‘r in Jonne ’n nieuwe Rintje of Sven huist… nou… nog níet helemaal, vrees ik. Natuurlijk was ’t aandoen van die dingen nog bést ’n gedoe en werkte hij daarin niet echt mee. Maar toen hij ‘r eenmaal opstond leek ie ’t wel ’n soort van leuk te vinden… maarja, hij wil ábsoluut niet je ‘m vasthoudt met als gevolg dat ie al vrij snel onderuit ging. En z’n wanten wilde hij ook al niet aanhouden… en wat krijg je dan? Precies: héle koude handen… tja, toen werd ’t al snel ’n stuk minder leuk.

Eigenlijk wilden we ’t al bijna opgeven en waren we ook al op weg naar huis toen ik bedacht dat ie ’t misschien wél leuk zou vinden om gewoon op ’t ijs te lopen en eventueel op de slee te worden voortgetrokken. Maarja, voor die slee moesten we wél eerst op zoek naar Erik en Luca want die waren inmiddels al ’n stukje verderop (Luca heeft overigens tegenwoordig mijn oude kunstschaatsen en ondanks dat ze in haar 10-jarig leventje pas 2x eerder op schaatsen heeft gestaan, ging dat héél behoorlijk). Gelukkig vond ie dát wél erg leuk dus ik ben blij dat we ’t nog ff geprobeerd hebben. Die schaatsen proberen we hópelijk volgend jaar wel weer. Liefst niet wéér pas over 12 jaar want dan weet ik niet of ze nog passen… ze groeien ’n eind mee maarreh, ook niet oneindig!

Verder nog wat foto’s van afgelopen week. Ik heb op mijn half uit elkaar vallende fotocamera ’n schermpje dat je kan omdraaien (dat hoort zo hoor, is niet omdat ie zo gammel is, hihi!) Maargoed, Jonne vindt het tegenwoordig hélemaal leuk om zélf foto’s te maken (lees: zélf op ’t knópje te drukken) maar dan wél zó, dat hij zichzélf in dat schermpje ziet.
Daarnaast had hij van de week ’t folie van ’t raam van onze voordeur getrokken en probeerde ’t wél zelf weer op ’n nette manier terug te plaatsen, dát dan weer wél! Héél lief zoon, maar we hebben toch maar ff aan opa gevraagd of hij ’t nog ’n x opnieuw wilde doen… dat is inmiddels gebeurd (nee Hannes, wees niet bang, hij heeft ’t er niet wéér afgetrokken… nóg niet, hihi!)
Dán nog wat foto’s van ’n heuse sneeuwpop die hij op ’t KDV geproduceerd heeft. Daar was hij nog ff mee bezig toen ik ‘m woensdag kwam ophalen… en je mag ’n kunstenaar natuurlijk niet storen tijdens zijn werk.
Last but not least hebben we vandaag onze nieuwe Maxi Cosi met EasyBase mogen ontvangen. Destijds had ik bij de kinderwagen van Jonne zo’n gratis autostoeltje gekregen maar dat was ’n wáárdeloos apparaat dus ik wilde nú héél graag ’n échte Maxi Cosi, liefst met zo’n EasyBase. Ik begrijp nu dat die dingen níet voor nix steeds als beste getest worden.

Nou goed, dat was ’t wel zo’n btje. Morgen weer fijn verder klussen enzo. Er valt nog zát te doen. En nou heb ik op zich nooit zo’n last van nesteldrang maar ik vind ’t eerlijk gezegd niet zo fijn dat ’t niet zo héél erg opschiet… maarja, we doen allemaal ons best.
Titel is ’n gevalletje jeugdsentiment 😉