Vanmiddag nam ik nietsvermoedend zo’n héél simpel ijsje. Je weet wel, zo’n langwerpig zakje met zoete meuk. 50 cent per 10 bij zijn baas. Dochterlief schuifelde langs en kreeg ’n hapje… En vanaf dát moment was ik m’n ijsje kwijt! Ze vond ’t zó lekker!!! Jah dúh! Toen ik ‘m even uit haar handen… ehm… griste, om een stukje van het plastic af te knippen, zodat ’t eten gemakkelijker ging: KRIJSEN! Ai ai ai! Zo ook toen ze haar zin niet kreeg omdat Jonne het verfdoosje niet met haar wilde delen. Jah, ze mocht de krijtjes wel van ‘m maar díe wilde ze niet. Achja… er zit ’n kop op… zullen we maar zeggen. Over ’t algemeen kan ik ‘r wel om lachen 😉 Ze kunnen namelijk ook wel héél lief met/naast elkaar spelen.

Overigens waren we vanmorgen (voor Jonne voor de laatste keer) bij het consternatie consultatiebureau. Dat zelfde consultatiebureau dat hem de vorige keer naar de oogarts stuurde omdat ze dachten dat ie een lui oog zou ontwikkelen. Nou goed, we weten hoe dát is afgelopen, allemaal onzin dus. Vandaag kreeg hij daar z’n laatste prik. En, held als hij is, hij gaf geen kík! Robin daarentegen schreeuwde de hele boel bij elkaar!!! Maargoed, die kreeg ‘r ook 2, ’t arme kind.

Ohwell, dat hebben we ook voolopig weer gehad 😉