– Posted using MobyPicture.com

Soms hoor ik ’s nachts heel zachtjes een muziekje door de babyfoon van Robin. En als ik dit dan zie, dan snap ik t ook wel want dan heeft ze zich dus tegen dat muziekdoosje genesteld. Zo schattig en gelukkig staat ie dúsdanig zacht dat ze ‘r zélf niet wakker van wordt. Of misschien hoort ze ‘m wel en heeft ’t iets geruststellends. Dat was trouwens ook weer zo’n wéreldaankoop, die Rainforest Peek-A-Boo Waterfall Soother.

– Posted using MobyPicture.com

Robin heeft inmiddels haar éérste paar échte schoenen! Niet dat ze zelf al kan lopen hoor… nouja, ja eigenlijk wel, langs de box, langs de bank, gaat allemaal bést. Maar ik heb ze méér gekocht omdat ik nérgens ’n paar behoorlijke, warme (niet loop?) babyschoentjes of laarsjes voor haar kan vinden. Bij H&M hadden ze vorige maand van die gave nep-uggjes maarja, die waren natuurlijk in no time allemaal uitverkocht. En allerlei andere sloffen e.d. die ik voor haar heb gekocht, vallen zó van haar voeten. Heul irritant! En ze hééft ook wel al échte schoenen, boven op haar kast stáát me daar ’n arsenaal, ’t is nét Imelda Marcos (gekregen hoor van haar en van haar ;-)) maar die zijn allemaal nog véél te groot!

Dus gingen we maar aan de échte schoentjes! En das nog niet gemakkelijk met die kleine voetjes. Maat 19 heeft ze nu. Althans, ’t had misschien ook wel maat 18 mogen zijn maar die waren ‘r niet. Maar dit zit goed, je kan ze goed stevig aansnoeren én je kan de zolen goed “dubbelklappen” zoals altijd geadviseerd wordt bij eerste schoentjes. Ze moet nog wel een b’tje aan ’t hele concept schoen wennen 😉 Ennieweej, ik vind ze wel kjoet!

Voorts heb ik voor Jonne ook ff ’n paar truien en t-shirts met lange mouwen gekocht. Die had namelijk ook niet zo héél veel passende winterkleding meer. Daar maak ik van de week nog wel ff ’n foto van.

Jaaaa, daar was ik eindelijk weer ‘s. ’t Jaar is inmiddels al bijna weer ’n week oud. En wat is ’t koud hé? Tjongejonge wat moeten wij ons toch zórgen maken over die opwarming van de aarde! 😉 Afgezien van ’t feit dat ’t ook behoorlijk glad is, vind ik die kou wel lekker. Kan niet wáchten tot we écht weer ’s op de schaatsen kunnen staan. Dan mag ik ook EINDELIJK! Vorig jaar durfde ik niet met m’n bolle buik, als de dood dat ik zou vallen maar nu wil ik toch ook écht wel weer ’s m’n schaatsen onderbinden hoor. Daarnaast ben ik ook héél erg benieuwd wat Jonne er nu van vindt. Vorig jaar kon ie ‘r nog niet zoveel mee. Maargoed, Vlaardingen hé, veel te westelijk. Daarnaast gratis vloerverwarming van de industrie. Dusseh… we moeten nog ff geduld hebben.

Ennieuweej, oudjaarsavond is relatief rustig verlopen. In tegenstelling tot de afgelopen 2 jaar is Jonne wél gewoon ’s avonds gaan slapen. Uiteraard met de belofte dat we ‘m later wakker zouden maken om samen naar ’t “vuurberk” te kijken. Bij Robin ging dat wat minder gemakkelijk maar uiteindelijk lag zij ook te slapen. Ook haar heb ik overigens om iets voor 12 uur weer wakker gemaakt. Ik hád ‘r natuurlijk kunnen laten liggen maar met de gedachte dat ze dan zélf misschien wel wakker zou worden van ’t vuurwerk, heb ik ‘r er toch maar uitgehaald.

Grappig, Robin heeft heel gefascineerd om zich heen gekeken terwijl Jonne ’t maar hélemaal níx vond! Binnen voor ’t raam vuurwerk kijken, vond ie prima (ook niet te lang overigens) maar hij wilde ábsoluut niet naar buiten. Ohwell, uiteindelijk hebben we ze beiden weer rond ’n uur of 1 op bed gelegd. Gelukkig sliepen ze snel weer. Zelf lag ik ‘r rond ’n uur of 4 in en ondanks dat ik bést wel wat had gedronken, had ik de volgende dag nérgens last van. Kwestie van flink wat water drinken voordat je gaat slapen.

De volgende dag hebben we niet zoveel gedaan. Uiteraard heb ik haar nog wel van hárte gefeliciteerd met het 2-jarig bestaan van zoonlief.

’t Weekend was voor de opa’s en de oma’s. Zaterdag mijn ouders, zondag die van Erik. Was erg gezellig. Mijn ouders zijn tegenwoordig hélemaal into sjoelen! Dat hadden ze op 2e Kerstdag ook al met ’n stel vrienden gedaan. En ik hoor ‘r meer mensen over. Sjoelen is weer hélemaal hip en hot! En ik moet zeggen, ik vond ’t ook wel weer erg grappig. Niet in de laatste plaats omdat de kinderen ’t ook zo leuk vonden. Robin zat in d’r kinderstoel naast de tafel en moest iedere keer érg lachen als er weer ’n steen geschoven werd. Jonne wilde ’t zelf ook proberen. Hij lag regelmátig hélemaal in ’n deuk. En ’t wás ook hillárisch, hij kwam namelijk nauwelijks boven de tafel uit. Maar het ging eigenlijk best goed. (de foto’s zijn kwalitatief niet zo héél goed maar ze komen uit de telefoon hé. Vond ze toch leuk genoeg om te laten zien)

Daarna mocht ie nog ’n sterretje aansteken in de tuin.
’t Waren mooie dagen. Nu op naar de verjaardagen 😉

Al ging t niet eens gemakkelyk.

– Posted using MobyPicture.com