“Neeeee, Neeeeeeeeeeeeeee!!!!” Ik hoor luid gejammer door de babyfoon. Hij heeft vast ’n nachtmerrie dus ik ga maar ff bij ‘m kijken. Over ’t algemeen is ’t een kus en een aai over de bol, misschien nog ff ’n slok water en hij slaapt weer verder. “Jij moet ook ’n beetje bij mij slapen!” klinkt ’n klein benepen stemmetje. ’n Beetje?

Ik zou toch zwéren dat ik zondagavond nog aan haar zit te vertellen, hoe goed ’t slapen van Jonne gaat, sinds hij in dat één-persoonsbed ligt. Dat we ‘r wel af en toe bij hebben gelegen maar dat dat inmiddels alweer ff geleden was… Nah, zal dát ’t dan zijn? ’t Was wel weer ’s tijd?

Eerst denk ik, ‘k ga ‘r ff naast liggen, hij valt wel weer in slaap, dan kan ik zó weer terug naar m’n eigen bed. Helaas! Het moment dat ik ’t bed uit wil sneaken, heeft meneer feilloos in de gaten en is het daar dan ook niet mee eens. Ik kan nog nét de deal sluiten, dat ik ff m’n eigen kussen(tjes) en dekbed ga halen, maar dat ik daarná écht terugkom. Van slapen kómt uiteindelijk erg weinig. Het bed is in principe brééd zat voor ons tweeën, dát is ’t probleem niet en mijn eigen spullen maken ’t ook een stuk dragelijker… alleen dat matrás…die is dúidelijk niet op mijn gewicht gemaakt. My god, wat ’n KEIHARDE plank! Knus is ’t wel. Hij komt hélemaal tegen me aanliggen geeft me kusjes als ik m’n hoofd stoot en vraagt of ik met hem wil trouwen! Tjonge… ’t is dat je m’n bloed-eigen zoon bent en ’t leeftijdsverschil momenteel nog íets te groot is maar ánders….

Blijkbaar zijn we beiden uiteindelijk  toch in slaap gevallen en ik als ik wakker word (zie ik later) is rond 6 uur. Ik pak m’n spullen en sluip uiteindelijk tóch terug. Wow!!! Wát ’n héérlijk matras ligt er op m’n eigen bed!!! Echt lang kan ik ‘r niet van genieten want zowel zoon- als dochterlief zijn alweer behóórlijk vroeg wakker.

De hele dag ben ik ietwat duf. Wij allemaal eigenlijk wel. Om ’n uur of 11 breng ik Robin naar bovennvoor ’n schoonheidsslaapje. My god, wat had ik dat zélf op dát moment ook graag gedaan maar dat zit ‘r nog ff niet in. Om 14 uur besluit ik, dat ik Jonne ook écht op bed wil hebben. Hij wil dat zélf uiteraard ábsoluut niet maar dáár heb ik dan ff geen boodschap aan. Als ie dan tóch naar bed moet, wil ‘ie dat ik dan op z’n minst naast ‘m kom liggen. Dat gaat helaas niet lukken want op dát moment wordt  mijn mooie meisje weer wakker… Tot zóver ook de mogelijkheid voor mij om wellicht nog ’n klein tukje te doen. Tijd voor ’n flesje en de verschoning van haar 4e poepbroek van de dag.

En op de dag dat de ófficiële faillietverklaring van Ome Dirk wordt uitgesproken, komt Robin d’r 2e tandje door. Zal ’t verband houden met elkaar? Dan hou ik m’n hart vast voor alle komende tanden en kiezen.