Het duurde ff voordat we ‘r waren, dat dan weer wel. Rond half 1 vertrok ik samen met de kids richting Hannah en Juliën. Samen reden we (ik, net als tóen met samengeknepen billen of de auto ’t wel zou halen) richting Zwolle. Alles ging goed totdat we in Zwolle zélf kwamen. Mijn op zich hándige apparaatje kan namelijk helaas niet meer worden geüpdated en waar zij wonen is, iig voor mijn MIO, toch écht ’n nieuwbouwwijk,  dus nu moesten we ’t vanaf dáár op eigen kracht doen…tjonge dát was lang geleden… en jajaja, vrouwen en navigatie… kom maar op met je cliché’s, het klopt! 😉 Nóóit meer iets van gehoord, completely lost in a town called Zwolle!!! Alhoewel… niet heel veel later (rond ’n uur of 3 ’s middags… jaaaaahhh dezélfde dág nog!) stonden we tóch bij ze voor de deur. EINDELIJK!!!

Die middag was Karlijn pér direct verliefd op Robin, leek Robin naast de kleine knoeperige Lisetje ineens héél groot en zetten Julz & Jonne kopjes thee voor elkaar. Ohja en tussendoor probeerden de papa en de mama’s nog gesprekken met elkaar te voeren. Ons (mid)dagje bij de Scheutertjes was mooi, ontroerend, speciaal en héél gezellig, zowel voor de kids als voor de ouders (althans, volgens mij wel, tóch? ;-)) Ik hoop dat ‘r snél ’n vervolg aan wordt gegeven.