Ik merk dat ik minder schrijf over de ontwikkeling van Robin. Da’s jammer want dan heb je de kans dat ik ’t gaat vergeten en dat wil ik uiteraard niet. Bij dezen dan maar ’s ff ’n updeetje.

In de box ligt ze vréselijk te kraaien en te draaien. Sinds ’n week of 2 kan ze nu ook terugdraaien van buik naar rug en dat scheelt ’n hoop frustratie bij haar, hihi. Ik heb ‘r afgelopen dagen ’s avonds ’s in de woonkamer op de vloer gelegd en ze begint nu ’n btje te tijgeren. Zó grappig om te zien en ze heeft zélf ook ontzéttende lol. Daarnaast vertoont ze momenteel álle kenmerken van het krijgen van tandjes, yep, je leest ’t goed, “ze vertoont de kénmerken”: schrale wangen, kwijlen, enórme spuitbroeken met de daarbij horende rode billen. Echt enórm rode, schrale, bijna kapótte billen die je bijna niet durft af te vegen, bang om haar pijn te doen. Maar die tandjes? hó maar! Geen bobbeltje, níx!

Ik dacht overigens dat ze nog al kieskeurig was wat betreft eten. Maar nou bleek van de week dat ‘r ’n hakkeltje aan ’t lepeltje zat en dat doet natuurlijk ontzéttend zéér als die uit je mond wordt gehaal. Gelijk weggeknetterd dat ding! Nu vindt ze alles weer helemaal okay… ja duh, vind je ’t gék 😉

Morgen ga ik met Hannah, Juliën en mijn kids naar Annemieke. Eindelijk is ’t zo ver! Jah, ver is ’t idd, toch zéker zo’n 160 km… ach, wat is ver hier in NL? En we hebben ’t er héél graag voor over! Maargoed, dat is morgen, tót die tijd ’n leuk pleatjuh onder ’t motto: who’s your mama? 😉