’t Is géén geheim dat Erik en ik samen best graag nog ’n kindje willen. Ik word hélemaal week van al die zwangere meiden om me heen: San, Esther, Marjan, Annemieke, als ik hun logjes lees… en ’n tijdje terug, bij Hannah op kraamvisite met die überknoeperige Isa op schoot…dan denk ik DIT WIL IK OOK WEER!!! 
Dus om dat ook te realiseren, ben ik ’n tijdje terug met de pil gestopt en zijn we “hard aan ’t werk gegaan” 😉 En zo was ik, na één keer gewoon ongesteld te zijn geweest, de 2e keer behoorlijk over tijd. Ach ja, Erik kan me nog nét niet zwanger kijken maar qua vruchtbaarheid zit ’t bij ons nog stééds best wel goed ;-).

Ik had die week wel wát van bloedverlies maar ’t zette niet echt door. Vriendinnetje Hannah wees me er op dat dat wel ’s innestelingsbloed kon zijn. De eerste test op vrijdag gaf nog nix aan. Maar aangezien ik die week daarop nog stééds niet “ongi” was, heb ik ‘r nóg maar ’n test tegenaan gegooid. Tja, die was overduidelijk! Ik was ben zwanger! 😀

Ja hoo, wacht nou even, lees nou éérst nog ’s ff verder…

Ik voel me ‘r wat wazig onder. Heb al diverse keren tegen Erik gezegd, dat het me nix zal verbazen als dit tóch niet goed afloopt. Heb geen duidelijke aanwijzingen dus echt onderbouwen kán ik ’t niet. Het is puur m’n gevoel maargoed, ik zit ‘r wel vaker hé-le-maal naast dusseh…
Ben gelukkig niet misselijk ofzo al heb ik wél ’t gevoel alsof ‘r ’n steen op m’n maag ligt. Maar dat zou ook wel weer héél goed te maken kunnen hebben met die soapperikelen rond m’n werk. (ik moet dinsdag naar de ARBO arts, zal ’t zéker ff aankaarten!) 
Daarnaast heb ik ook al last van bandenpijn (ja nú al!), maar ik kan me herinneren dat ik dat bij Jonne ook al héél vroeg had. Als ik op m’n rug in bed lig en ik moet niezen of hoesten… dasniefijn!

Gisterenavond zag ik dat ik ’n klein b’tje bloed was verloren en had ik ook wat buikkramp. Dat zat me niet lekker. Gelijk vanmorgen de vk praktijk maar ’s gebeld. Ik héb weliswaar een afspraak voor de 30e staan maar ik wilde van hén toch ’s ff weten wat ik hier nou mee aan moest. Die dames daar zijn gewéldig want ‘r werd voor mij geregeld dat ik vanmiddag gelijk in ’n ’t ziekenhuis ff ’n echo kon laten maken. 

Dus zo zaten Erik en ik vanmiddag om 13:15 uur op de afdeling PoliGyn. De echoscopiste heeft ’t uitgebreid bekeken maar tot nu toe zag ze alleen nog maar een vruchtzakje. Of ‘r wat ín zat, kon ze nog niet goed zien. Op zich nog niet gek hoor, ik ben krap 6 weken. Nu moeten we volgende week terugkomen voor ’n nieuwe echo.

Hoe ik me nu voel? Tja, ik weet niet. ’n b’tje vaag. Niet verdrietig ofzo maar ook niet specifiek heel blij, eigenlijk ben ik ‘r ’n tikkie ambivalent onder… Ben uiteraard erg nieuwsgierig naar de echo van volgende week en dan zíen we wel hoe ’t verder gaat lopen… Als ’t wél goed is, dan is dat natuurlijk gewéldig maar zo niet… tja, dan zál dat wel ’n reden hebben en dan gaan we ’t gewóón nóg maar ’s opnieuw proberen…. 😉

Hiermee gaat overigens wel mijn voorgenomen plannetje totáál de mist in. Er zijn wat mensen om ons heen waaraan ik al verteld had van de positieve test. Alleen mijn ouders zou ik ’t a.s. zondag vertellen, aangezien ze die dag ’n feestje geven. Was wel nieuwsgierig naar hun gezichten en of mijn moeder het al aan me had gezien. Dat beweerde ze vroeger namelijk altijd “als jij ooit zwanger bent, hoef je me dat niet te vertellen, dan zie ik dat aan je, da’s moeders instinkt“, Och, bij Jonne was het ook ’n verrassing, hahaha! Nou wonen we ook niet bij elkaar om de hoek en zien elkaar nou ook weer niet zó vaak, dus daar kan ’t natuurlijk ook aan liggen.
Maargoed, dat ga ik dus nu niet meer op die manier doen. Ik heb m’n ouders vamiddag maar ff gebeld en ’t hele verhaal verteld. En wederom zei ze dat ze ’t niet wist 😉

Waarom ik dit hier in zó’n pril stadium meld? Gewoon omdat ik ál mijn logjes wil bewaren als ’n soort naslagwerk voor mezelf voor later… en daar hoort deze ook bij.