Vanmiddag in Kijkduin was Jonne zwáár gefascineerd door de draaimolen. Als het aan hém had gelegen,
waren we nog véééééél langer blijven kijken. Maar erín? Neuh, dát wilde hij ábsoluut niet!

Het houdt maar niet op. Het begint zo langzamerhand echt op ’n ordinaire soap te lijken. Afgelopen vrijdag heb ik ’n mailtje van iemand ánders binnen het nieuwe bedrijf gekregen, waarin staat dat zij de hele afwikkeling heeft overgenomen van voormalig bazin L. Ik heb nu dus gelúkkig geen contact meer met L maar met E.
Jah, niet dat ’t veel uitmaakt want zij begon haar eerste mailtje ook al over mijn dreigement met ziekmelding en dat mijn toon buitengewoon onredelijk en ongepast  was. Tuurlijk meid!

Ik heb haar geschreven dat het feit dat ik mij ziek wil melden absoluut géén dreigement is maar wel degelijk een gevolg van de situatie van afgelopen week. De stress begint bij mij namelijk behoorlijk hoog op te lopen door al het heen en weer getrek, vage voorstellen en de rommelige communicatie die zich de afgelopen dagen heeft voorgedaan. Overigens ligt de constatering of ik al dan niet ziek ben, niet bij de werkgever maar bij een bedrijfsarts. Ik heb aangegeven dat ik mij te allen tijde beschikbaar hou om me te melden bij een dergelijke instantie.

Over wat ongepast is of niet, daarover zou ik graag nog eens een discussie met haar willen voeren. Wat ik uitermáte ongepast vind, is dat het nieuwe bedrijf niet bereid is om mij op papier hélder te tonen hoe zij een eventuele afvloeiingsregeling in gedachte heeft. Dit wordt mij slechts per mail in telegram stijl te kennen gegeven hetgeen multi-interpretabel is. Waar ik bij L. al diverse keren om verzocht heb, is een proefuitdraai van de loonstrookjes van de maanden juli en augustus 2008, waarop vermeld staat wat het over te maken bedrag gaat worden, met daarbij helder vermeld wat mijn opgebouwde vakantietegoeden zijn.
Maar met náme ook omdat L heeft toegezegd dat salarisverlies door hogere belastingheffing zou worden gecompenseerd. Ik ben dan wel benieuwd op wat voor manier. Ik wil wél dat ’t allemaal kosher gebeurt, dat ik zeker weet dat ik later géén gezeur heb met het UWV, mocht ik die nodig hebben. Tot op heden heb ik nog geen overzicht van ze ontvangen. En waarom? Ik heb werkelijk géén idee. En dát stinkt nog al, vind ik! Dat riekt naar vage praktijken.

Omdat ik niet weet van welke zaken zij allemaal op de hoogte is, voel ik mij genoodzaakt een samenvatting van de afgelopen week te geven zodat zij ook míjn kant van het verhaal meekrijgt. (die samenvatting ga ik hier overigens niet weer helemaal vermelden, als je ’t wil weten, moet je me maar ff mailen, dan stuur ik je een kopietje van ’t mailtje dat ik haar gestuurd heb)

In haar mailtje zegt ze dat ze mij gevraagd hebben om naar kantoor te komen “al was het maar om in overleg tot afronding te komen“. Dit is door L absoluut nooit zó naar mij toe gecommuniceerd. Het was óf het voorstel zónder meer aannemen óf op kantoor het contract verder uitdienen. Bij voorkeur liet ze dan aan ’t eind van de dag weten, dat ik de volgende dag op kantoor moest komen (om ’t vervolgens nét zo hard weer af te zeggen als je álles dan had geregeld). Laten we het nog eens hebben over onredelijk en ongepast gedrag.

Als laatste schreef ze dat ze “geen behoefte had om verdere negatieve energie te besteden aan communicatie op deze manier“. Met betrekking tot die negatieve energie en communicatie op deze manier, geef ik haar groot gelijk. Ik had het ook héél graag anders gezien. Ik had graag gezien dat dit op een nette manier door de werkgever was afgehandeld. Navraag bij diverse juridische instanties bevestigen mijn gevoel dat dit een vérre van nette manier is.

Ik zit er sowieso over te denken om maandag maar ’s ff bij de huisarts langs te gaan, al was ’t alleen maar om mijn ziekmelding kracht bij te zetten. Ik ben er erg goed in om álles altijd maar weg te baggatelliseren maar dit vreet écht aan me. Daarnaast loopt ik ook al dik ‘n half jaar met ’n neusverkoudheid die maar niet over wil gaan. Nou weet ik eerlijk gezegd ook weer niet wat mijn huisarts kan doen aan ’t feit dat ik “on the edge of a nervous breakdown” ben van deze situatie. ’t Is niet dat ik kalmeringstabletten nodig heb ofzo want zo uit het zich niet bij mij. Hoe en wat dan wel? Jah, géén idee. Nou goed, we zien wel.

Kortom… u hoort wel weer van mij! Geloof me, er komen binnenkort ook héus wel weer vrolijkere berichten op dit log hoor!!!