Daar stond ze, vrolijk als altijd. Met ’n koffertje in haar hand werd ze bij me in de auto gezet. Ach, dat gebeurde wel vaker. ’t Was nu weliswaar geen maandagavond maar woensdagavond maar dat had zíj niet in de gaten. En dat mama deze keer niet meeging, maakte ook niet echt indruk.

Ook bij ons thuis was ’t héél gezellig! Wat drukker dan normaal omdat de ándere kids ‘r nu ook waren maar dat was geen probleem. Ze kreeg heerlijk veel aandacht én ‘n waterijsje, speelde met de meiden, met de kassa en met Jonne.

Voor ’t slapengaan leek ’t me wel gezellig om ze met z’n 2en in bad te stoppen. Nou dát was láchen hoor! Spetterdespatterdespat!!! En met zoveel sóp!!! GOEHOED!

Tot ’t moment kwam, dat ik haar naar bed wilde brengen. Het bed van Luca, waar ze toch al vaker in had geslapen. Toen was ’t ineens niet leuk meer… mama toe… mama toe!!!! MAMA TOE!!!!! Luidkeels begon ze te snikken om vervolgens níet meer op te houden! MAMA TOE!!!!

En wát ik ook deed… lekker met haar op de schommelstoel, boekje lezen (okay, dát was even leuk, bij Erik op schoot), zachtjes voor haar zingen… niets maar dan ook níets hielp… 1 x had ik ‘r bijna in slaap maar toen ik haar neer wilde leggen, schrok ze wakker om vervolgens weer héél hard te gaan huilen.

Juul zou ’n nachtje bij ons komen logeren omdat Cynthia en Toine morgenochtend vroeg de verhuizers over de vloer krijgen om de héle handel naar het nieuwe adres te brengen. Maar helaas zag zij zelf het logeerpartijtje zónder mama ábsoluut niet zitten. En zo stond ik ’n kleine 3 uur later weer op de stoep van ’t oude adres met ’n inmiddels in de auto in slaap gevallen Juul.

Dag lieve Juul, kom je wel weer snel ’n keer gewoon spelen???