Rare dag vandaag… uiteindelijk vamiddag niet meer geslapen dus zelf momenteel best wel gaar. Jonne heeft daarentegen behoorlijk lang liggen slapen. Misschien heeft ’t wel te maken met ’t feit dat ie snótverkouden is en dat nu eindelijk (jáwel!) z’n 2 boventandjes doorkomen. Wéér allebei tegelijk.

En terwijl Erik vanmiddag samen met Sacha en Cora (moeder van de andere kids) bij ’n begrafenis was van ’n jongen uit Sacha’s klas (16 jaar, onéérlijker kan niet!) kreeg ik weer héél vrolijk nieuws. Nee, ik ga ‘r nog niet over uitweiden dus ga ‘r maar niet naar gissen. ’t Gaat iig níet over mezelf. Dus néé, ik ben niet zwanger ofzo!

Cynthia vroeg in haar reactie op ’t  vorige berichtje al of Jonne ziek was… op dát moment dacht ik nog van niet… hooguit snótverkouden. Maar vanavond heb ik weer ’n héél nieuwe dimensie van het "moederschap" mogen ervaren. Nadat we vanmiddag vrij laat in bad waren geweest, was mijn Kleine Blonde Ikea Boy al bést behoorlijk moe. Dat was rond ’n uur of half 5. Dus ik dacht: dat wordt eten en gelijk naar bed. Nou ging ’t eten al niet vanzelf. Moe, geen trek, enz enz. Dat had op zich voor mij al ’n teken moeten zijn. Jonne heeft namelijk nóóit problemen met z’n eten. Ik zou haast zeggen: in tégendeel. Meneer is ruim 10 maanden, heeft pas (bijna) 4 tandjes maar eet als de béste! Zo heeft hij nl laatst met véél genoegen bij de Ikea ’n paar stukjes nieuwe haring naar binnen gewerkt! (had ie liever dan ’n bakje kwark met bosvruchten… nouja, ik vind ’t best, kon ‘r wel om lachen) Maar goed, vanavond ging ’t écht niet van harte. Dus, wat ik al van plan was: na ’t eten gelijk naar bed.

Tijdens ’t uitkleden en tandenpoetsen (en voor de tígste x z’n snottebel wegvegen) lag meneer al behóórlijk te protesteren en te jammeren. Dus om ‘m wat te troosten nam ik ‘m maar even in m’n armen. Op dát zélfde moment voelde ik ’n vloeibare, warme substantie in mijn decoleté verdwijnen… HELP!!! Dit bleek een ge"recycle"de versie van het eerder aan mijn arme schatje gegeven stoofpotje te zijn. En niet 1x, later toen ik dácht dat ’t over was, en hem, na verschoning op de commode, nóg een x liefkozend in mijn armen nam, kwam de 2e golf, dit keer over mijn schouder en rug…

Kortom: ik denk wel dégelijk dat hij ziek is, al voelt ie niet warm ofzo, hij heeft dus géén koorts. Nouja, we zien wel hoe ’t morgen gaat. Ik hoop alleen 1 ding: dat ie niet wéér zo vroeg wakker wordt!

Zij die gaan slapen, groeten u!

Ik wil wel wat schrijven en ook wel weer foto’s plaatsen… tenslotte heeft Toine afgelopen zondag ’s ff naar m’n comp gekeken en hij doet ’t weer heel behoorlijk… waarvoor mijn zéér grote dank!!! En ’t was ook heel gezellig zaterdag, Cynthia heeft me ook nog hele mooie foto’s toegestuurd, die ze die middag heeft genomen en die wil ik ook best plaatsen… alleen… m’n ógen vallen zo dicht…

Mijn allerliefste zoontje werd vanmorgen om half 5 wakker, nadat ik tot láát (láat ja, ik noem géén tijden meer!) de keuken nog had lopen opruimen. (die is nú wél hélemaal gewéldig schoon en opgeruimd, dát wel!). Natuurlijk ging hij daarna wel weer ff slapen maar toch… dat duurde nog ff… daarna werd ie weer om ’n uur of half 8 wakker. Nu ligt ie ‘r weer sinds ’n paar uurtjes in en ik heb hárd de neiging om dat ook te gaan doen… dusseh… jullie lezen me láter wel weer!
(ik ben alleen zo bang dat hij wakker wordt als ik ‘r net inlig, boehoe! ;-))