…dat je niet denkt dat ik overdrijf als ik zeg dat we onze kont niet kunnen keren…

Gisteren was ’t vaderdag… tot zover ’t nieuws dat u zélf ook wel wist… Ik vind zélf dat dat soort dagen specifiek zijn voor ouders die nog jonge kinderen hebben, die (al dan niet met wat hulp) zelf wat in elkaar freubelen. Op school was ‘r ’n foto van Luca gemaakt waar zij dan weer ’n mooi lijstje omheen geknutseld had. Kijk: dát zijn nog ’s vaderdagcadeau’s!

Jonne zit nog (stééds) niet op school of op ’n kinderdagverblijf dus moest ging mammie zélf wat met zoonlief in elkaar knutselen. Zo zaten wij zaterdagochtend vroeg in onze ehm… voormalige keuken. Daar was het tóch al ’n puinhoop. Men neme: Jonne slechts gekleed in ’n luier in z’n kinderstoel, ’n paar A4tjes en 5 potjes vingerverf. Zie onder het resultaat!

Voorts heeft vader geen luie vaderdag genomen maar de gelegenheid aangegrepen om de zwáár vergeelde keuken van een nieuwe, zeezout-witte verflaag te voorzien. Dit was géén overbodige luxe zeg maar… en-passent nam Erik z’n eigen gezicht verf-technisch ook nog ff mee. Héél charmant!

Zojuist, een half uurtje voordat er weer ’n enorme bui losbarstte, is ook de nieuwe keuken bezorgd dus de woonkamer staat nu hélemaal vol met dozen, ’n koelkast, een afwasmachine en ándere aanverwante artikelen. We kunnen onze kont niet keren! Okay, nog ’n paar dagen afzien en dan hebben we dát ook weer gehad. Kunnen we verder met ’t verven van de woonkamer want ja, met ’n open keuken kom je daar ook niet onderuit. Ach, ’t is géén overbodige luxe, zullen we maar zeggen en zo blijven we lekker bezig!