Jah, nog ff op de valreep… gefeliciteerd met MIJ!!! 😉 ’t Was erg gezellig, behóórlijk druk en ben nú hélemaal kapot! Eventuele foto’s volgen binnenkort!

In mijn nimmer aflatende zoektocht naar leuke foto-bewerkings-freubel-progjes heb ik weer iets nieuws gevonden. Gruwelijk corny (schrijf je dat zo?) maar wél weer errug leuk, vind ik. Ik zag ’t al bij Jis en bij ’n práchtige digi-kerstkaart van Kim, en wat tips van Linda… en ik vínd ’t leuk!!! Glitters, sterretjes, kleurveranderingen, wéét ik veel wat je ‘r allemaal mee kan! Gaat nog wel ff duren voordat ik ’t allemaal door heb hoor, maar dahgeefnie… Mocht jij nou nog meer van dat soort leuke freubelprogjes kennen, dan hoor ik ’t graag van je!!! Ik héb inmiddels al e.e.a. bij elkaar gesprokkeld maar ik ben ‘rvan overtuigd dat er nóg meer is. Weet eerlijk gezegd van de hélft nog niet hoe ’t werkt maar datdoetturnietoe, dahkompnogwellus. Wil ’t nl wél allemaal weten, heb alleen iemand nodig (met véél geduld!!) die daar wat tijd in wil steken! Eerst dit plaatje maar ’s laten zien… is nog maar ’n beginnetje hé! The freubeling has just begun!

Gisteren was ’t weer tijd voor ’n bezoekje aan ’t consultatiebureau. Dit keer ging Erik ook mee. Zoonlief is inmiddels 66 cm (da’s redelijk gemiddeld), heeft ’n hoofdomtrek van 42,5 cm (iets ónder ’t gemiddelde) en weegt bijna 8 kilo!!! Dát is iets bóven gemiddeld maar verder helemaal prima.
De vorige x was verteld dat hij nu ook pap en fruithapjes e.d. mocht hebben. Nou, daar heb je inmiddels wel e.e.a. van meegekregen, dat gaat écht als ’n tierelier! Alleen was ’t ons eigenlijk níet helemaal duidelijk of dat nou in plááts van een flesje moest of gewoon als extra’tje. Het mocht er dus bij, naast de 5 flessen.

En we gaan nog ’n stapje verder in ’t etensproces. Inmiddels heeft Jonne gisteren ook kennis gemaakt met de potjes groente. We zijn begonnen met tuingroenten met rijst en ik moet zeggen, dat ging ‘r héél gemakkelijk in. Bij ’t eerste fruithapje trok ie nog ’n enórm smerig gezicht (zóóóóóóóóó leuk om te zien!!!) maar hierbij ging ’t erin alsof ie nooit anders gewend was geweest. Sterker nog: als ik niet snel genoeg ging, liet meneer duidelijk weten dat ie wel weer toe was aan ’n volgende hap! Ik vind ’t écht zoooo ontzéttend leuk! Ik wil ook álle smaken proberen. Over ’n maandje is ie alweer ’n half jaar (mán wat gaat dat snel!!!) en vanaf dát moment zijn ‘r nog méér variaties mogelijk. En ook daarvan wil ik ze állemaal proberen. Ik denk dat je niet vroeg genoeg kan beginnen om kinderen kennis te laten maken de verschillende smaken eten. En noem me maar héél erg naïef maar ik ga echt m’n best doen dat Jonne ’n gemakkelijke eter wordt… of iig, dat hij véél dingen leert proeven (en hopelijk ook lekker vindt, natuurlijk). Dat zal hij écht van mij moeten leren want Erik is zélf al niet zo’n héle gemakkelijke eter. En zijn oudste 2 waren dat ook ábsoluut niet. Ik moet zeggen dat ik ’t daar héél moeilijk mee heb gehad in ’t begin maarrrrr tegenwoordig gaat dat ’n stúk beter, dat moet gezegd worden!

Ik heb via o.a. Cynthia en Annemiek ook gelezen over die zogenaamde Rapley methode. En misschien ben ik wel hópeloos ouderwets (of juist niet) maar mij lijkt ’t dus echt hélemaal nix. Ik vínd ’t ’n partij jaren-70-vrije-school-gepunnikjurk! ff Kort samengevat: geef je kind de leiding en laat ’t zélf eten (en nú komt ’t ergste) wanneer ’t daar aan tóe is. Dat houdt dus in dat je brokken eten aanbiedt wat ’t kindje zélf dan mag gaan opknabbelen. Zij gaan ‘r trouwens ook vanuit dat ’n kind tot 6 maanden níx anders nodig heeft dan borst- cq flesvoeding en van daar uit gelijk over op de grote brokken groente en fruit… nix opbouwen, gewoon in 1x vast voedsel. Nah, laat maar, ik voed ‘m voorlopig wel héél ouderwets met ’n lepeltje en over ’n tijdje zien we wel weer. Ik zie ’t al voor me, zo’n brok wortel of broccoli voor z’n neus… dat zal ’n lekker zooitje worden. Neuh, gaan we niet doen. Althans níet met alles. Korstjes brood of tussendoor ’s ’n zacht stukje fruit vind ik dan weer iets ánders. Ook dát heeft ie inmiddels geprobeerd en dat korstje brood ging er weer in alsof hij al maanden nix anders voorgeschoteld krijgt! Daarentegen ’n stukje banaan vond ie dan weer hélemaal nix terwijl hij dat uit zo’n potje wél weer heel lekker vindt. Kortom, ik vind dat ‘r weer ’n geweldig tijdperk is aangebroken.

Yep klopt, goed gezien en ’t ligt níet aan je comp, ik heb de middenkolom iets breder gemaakt. Tja en als je dan je favorietenlijst open hebt staan, moet je ’n b’tje van links naar rechts scrollen om alles goed te kunnen zien. Zo worden de teksten iets breder en iets minder lang. En de nieuwe kopfoto kwam zó beter uit… Nah, dáárom dus…

Die winters van tegenwoordig zijn toch nix meer dan ’n uit de hánd gelopen herfst! Sterker nog… vanmiddag zag ik in ’n voortuintje alweer ’n boompje in bloei staan! "De wereld is rázend!!!" zeiden wij dan vroeger thuis zei mijn opa vroeger.

Mag ik nog ff over "vroegah" praten? Ik verláng nl zo naar die échte winters. En daaraan denkend kan ik me nog héél goed herinneren dat ik op mijn 7e verjaardag (in 1978, dames en heren, jawel!!! Om precies te zijn op 21 januari) op de straten heb geschaatst omdat ’t zó gruwelijk had gevroren. Nadeel was dan wél weer dat ‘r níemand op m’n verjaardag kwam…dat was wel weer jammer… maar tóch…

Sneeuw in NL hoeft voor mij niet. Dat wordt tóch altijd maar ’n kledderzooi. Vond ’t bést grappig hoor, de afgelopen jaren, en toegegeven: de 1e dag (aan ’t begin tenminste) ziet het er schitterend uit maar daarna…neuh, voor sneeuw ga ik wel naar Frankrijk of desnóóds Oostenrijk.

Maar stél je nou toch ’s voor: ’n strák blauwe lucht, (dús zonnetje) líefst géén wind maar okay, zo’n gure noordooster storm hoort er misschien wel ’n btje bij. En dan álles zwáár bevroren! Alle meren, slootjes, plassen, álles, gráchten met náme, dat is zóoooo mooi! Zelfs in zee drijven er schotsen! ’n Groot deel van ’t openbare leven ligt plat en álle kinderen krijgen noodgedwongen IJSVRIJ!!!! Kan jij je dát nog herinneren, IJsvrij? Ik eerlijk gezegd, nauwelijks nog. Maar ’t zou toch práchtig zijn als dát nog ’s gebeurde, vind je niet? offeh… draaf ik nou door?

Eindelijk heeft Talpa Tien wél ’n leuk tvprogramma.

Vanavond heb ik met ’n schuin oog naar ’n documentaire over internetdating zitten kijken. Een fenomeen wat steeds váker voorkomt, ook méér uit de taboesfeer komt en wordt geaccepteerd. Het mág tegenwoordig! Sterker nog: ’t is hélemaal hip en van deze tijd om je partner via internet te vinden. En, om dan toch nog maar ff door te gaan met mijn eerder gemelde ontboezemingen: Wij zijn ook zo trendy (dúh!) want Erik en ík hebben elkaar óók via internet leren kennen. Yep, via ’n zogenoemde datingsite! Hoe dacht je ánders dat ik in ’t Vlaardingse terecht was gekomen???? Zoals ik al eerder zei "liefde doet héle rare dingen met de mens!" 😉

Maar deze documantaire, tja… als ik ff héél eerlijk mag zijn: ’t had tóch iets triests, iets desperaat… Er werden 2 veertigers gevolgd, Perry en Marleen. Beiden waren onafhankelijk van elkaar op zoek naar ’n nieuwe relatie dmv internetdating e.d. En zo zag je dus dat ze diverse dates hadden of je zag ze met mogelijke dates chatten. En ’t kán aan mij liggen hoor óf aan de montage maar deze 2 kwamen zó "amechtig-op-zoek-naar-een-invulling-van-die-leegte" over!

De 42-jarige Perry zoekt op internet een eerlijke vrouw met zelfvertrouwen. Nadat zijn huwelijk na 18 jaar op de klippen liep, is Perry bezig zijn zelfvertrouwen te hervinden. Op zijn foto op de datingsite pronkt hij met zijn spierbundels. Hij begrijpt niet waarom hij met de foto weinig respons krijgt. Meer succes heeft hij met een foto waarop hij met zijn drie kinderen aan het ravotten is. De afspraakjes die volgen geven soms hoop en momenten van verliefdheid. Maar het einde van het liedje is steeds: Perry alleen met bord eten op schoot achter de computer. Perry vindt de wereld van internetdating keihard. Je moet volgens hem stevig in je schoenen staan, want er zijn veel vrouwen die nog boos zijn op hun ex-partners en nog niet toe zijn aan een nieuwe relatie.

Marleen is een bruisende en vrolijke vrouw van 46 jaar. In het echte leven kan ze haar ideale partner niet vinden. Marleen heeft van het internetdaten een ware kunst gemaakt. Ze schaaft voortdurend aan haar profiel en kan soms dagenlang in vervoering zijn na een gepassioneerde nachtelijke chatsessie. Ze is wel eens virtueel verliefd geweest op een man, maar na anderhalf jaar en vele dates laat de ware liefde nog op zich wachten.

Tja… ’t doet mij dus héél erg denken aan ’n vroegere vriendin van me. Die had precíes ’t zelfde. Dan belde ze me weer op, oh Cat, ik heb nú iemand gevonden… dit is ‘m écht hélemaal, écht zo’n grote knuffelbeer! BRÁÁÁÁÁÁÁÁK!!!! Tja, ’t moge duidelijk zijn, wij vielen niet op dezelfde types. En korte tijd later hoorde ik dan de verhalen weer aan dat ’t ‘m toch niet helemaal (of helemaal niet) was. Of ik informeerde zélf naar die persoon en dan kreeg ik op niet mis te verstane toon te horen, dat ze me toch alláng verteld had dat dat alweer passé was. Tja ehm, ik kon ’t niet altijd volgen bij haar hoor. Daarbij, doordat ze zóveel vertelde aan zóveel mensen, dácht ze vaak dat ze ’t míj ook verteld had. En dan werd ze boos als ik ergens niet vanaf wist. Nou goed, we zijn ook niet voor nix géén vriendinnen meer, maar dát terzijde.

Ik heb zélf ook ooit, lang geleden, op ’t internet rondgesnuffeld. Sterker nog: ’t begón met zo’n telefonische babbelbox! Ik wilde daar nooit aan maar toen ik hoorde dat ’t gratis bellen voor vrouwen was, wilde ik dat tóch ’s uitproberen. Gewoon lache, ’s nachts, als je toch niet kon of wilde slapen (‘k had toen ook nog geen internet!) Natuurlijk zaten ‘r héél veel weirdo’s op die lijn, die skipte of blokkeerde ik gelijk. Aan de ándere kant ook veel leuke (meestal nachtelijke) gesprekken gehad met de spelden in die hooiberg waarmee je wél ’n normaal gesprek kon voeren. Nog wat vage kennissen aan overgehouden.

Toch, dat daten, daar hád ik ’t niet zo mee. Heb dat dan ook niet vaak gedaan. Vaak had ik nl best gezellig met zoiemand zitten kletsen, maar dan ontmoette ik ‘m en dan dacht ik áltijd "heb ik dat aan jóu verteld? NO WAY!!! Brrr, wégwezuhhhh!!!"

Die internet datingsites had ik toen eigenlijk nog nooit bekeken. Daar werd ik via via op geattendeerd. En nóg bekeek ik ’t met argusogen. Ik vond ’t met náme allemaal nerds! Bovendien: ik was helemaal niet op zoek! Ik vond ’t wel bést zo! Toch voor de gein ’s zo’n profiel geplaatst op OneHello. Dat kostte nix voor de eerste, ik geloof, 8 dagen. Daarna moest je ‘rvoor gaan betalen. Nah, daar had ik ábsoluut geen zin in, dus dat heb ik ook niet gedaan. Maarja, ik wilde op ’n gegeven moment wél ergens reageren. Dus nóg maar zo’n gratis profiel aangemaakt. Hier en daar wat kleine dingetjes veranderd maar ’n goeie lezer had kunnen zien dat ’t dezelfde persoon was. Maar natuurlijk hield ik naar de moderators van de site toe vol, dat dit allemaal puur toeval was. Zo heb ik geloof ik, 4 van die gratis profielen gehad. Echt, ik wéigerde pertinent voor dat soort sites te gaan betalen!

En toen reageerde Erik. "Ik zie dát profiel en ik zie dát profiel en die lijken wel verdácht veel op elkaar. Wie zijn jij? Alsin: uit hoeveel persoonlijkheden besta jij?;-)" Gek genoeg toch de eerste die ’t was opgevallen… of tenminste, die naar aanleiding daarvan had gereageerd. Toevallig had ik enkele dagen daarvoor ook al zíjn profiel gelezen. Je had daar namelijk de mogelijkheid om, naast het geëikte invullesje, ook ’n eigen tekst te plaatsen. De meesten waren ernstig suf en muf met strekkingen als "ik ben al weer ’n maand alleen, ik ben wel weer toe aan ’n relatie!" BRRRRR! Daarentegen, die van hém was, vond ik, errug grappig! Ik was dan ook niet verbaasd toen ik hoorde dat hij daar beroepsmatig ook iets mee deed (redacteur / journalist). Tja, ’t is jammer dat hij hier niet wat vaker wat teksten achterlaat… ’t zou mijn verhaal wél kracht bij zetten!

Nou goed, en zo’stduzzgekomuhhh, the rest is sort of history! Alhoewel: ’t heeft wel ff geduurd hoor, tussen ons…. nah, daar ga ik nu niet helemaal over uitwijden… dat kómt ’n ándere keer nog wel ‘s… misschien… misschien ook niet…

"…omdat ik vind dat ze leuk schrijft en ik denk dat ze hier ook wel wat van kan maken." schreef ze destijds. En zo werd mij voor ’t eerst ’n zogenaamd "stokje" toegeworpen. Ohjee… op zich wel ’n compliment. Maarja, hou dat niveau maar ’s vast, hihi.

Ennieweej, dat stokje vroeg mij dus om 6 vreemde eigenschappen van mij prijs te geven. "6 maar?" vroeg vriendlief. Hij wist natuurlijk moeiteloos meerdere, in mijn ogen héle normale dingen, op te noemen. Maar goed, ik heb ‘r ’n paar gevonden, naar mijn idee nix schokkends maar misschien dat ’n vreemde ze toch op z’n zacht gezegd, ’n tikkie merkwaardig zou kúnnen vinden.

1) Ik wil met de rechter kant van ’t bed tegen de muur aan liggen.
De meeste mensen zetten hun bed min of meer in ’t midden van de kamer. Okay, hoofdeind tegen de muur maar wél zo, dat je aan beide kanten in en uit bed kan stappen. Ik niet. Ik móet tegen de muur aan liggen. Ook op vakantie dus ja óók in ’n tent! Voor zover mogelijk… Maarja, ik wil natuurlijk ook iets hebben om o.a. m’n flesje water e.d. op te zetten, dús daar hebben we iets voor gecreëerd (zie foto). Hártstikke handig! Uitstappen doe ik wel aan ’t voeteneind. Dat was overigens tijdens m’n zwangerschap wel ’n tikkie onhandig, met náme toen ’t bed op ’n gegeven moment op klossen stond. Dat kan je hier en hier teruglezen. Maargoed, waarom ik dat wil? Dan kom je gelijk bij m’n 2e vage eigenschap:

2) Ik verzamel allerlei kussentjes in m’n bed.
Qua bedden ben ik ’n verwend meisje! Maarja, wat wil je? Mijn ouders hadden vroeger ’n woninginrichtingzaak en wij hadden dus góeie matrassen en goeie kussens!* Naast m’n hoofdkussen heb ik nog ’n kussentje voor in m’n rug, ’n kussentje voor onder m’n elleboog (ik slaap altijd op m’n rechter zij en als m’n elleboog dan naar beneden hangt, krijg ik last van m’n schouder, het voedingskussen… enneh… nog 2 geloof ik. En als ik dus níet met 1 kant van ’t bed tegen de muur aan lig, dan… juist, u snapt ‘m al: vállen al m’n kussentjes uit m’n bed! Bovendien vullen ’n paar van die kussentjes ook weer de ruimte tussen matras en muur op. (’t ledikant is nl áltijd breder dan de matrassen hé) M’n hoofdkussen én het rug- en armkussentje neem ik ook altijd mee op vakantie. Zelfs al blijf ik ergens maar 1 nachtje slapen.

Dan naar ’n heel ánder soort eigenschap:

3) Ik parkeer ’n auto liever áchteruit in.
Is dat héél gek? Mwah, ik weet ’t niet. Zelfs achteruit file parkeren op de gracht vind ik nog makkelijker dan gewoon vooruit inparkeren. Je kan ‘m ook véél rechter neerzetten. En je kan zéggen wat je wil maar ik ben ‘r ook best goed in. ’t Is vaak voor mij ’n soort sport om onze ordinaire burgerbak (laguna station) in de meest kleine gaatjes te parkeren en eerlijk is eerlijk: dat gaat eigenlijk altijd héél goed! Daar kan ménig man ’n puntje aan zuigen. Pûh! Dat je daarna via je achterbak je auto uit moet omdat je wel héél krap staat, is weer ’n heel ánder verhaal!

4) Bekers op kleur
Okay, ik geef toe, ik heb ’n tik! Wij hebben nl ’n paar van die setjes multifunctionele gekleurde Ikea bekers en die wil ik altijd op kleur in de kast hebben staan. Erik en de kinderen hebben die tik niet, dus die doen dat niet. Is niet erg, dan doe ik ’t wel! Sterker nog: bij mijn vorige baan hadden ze, ik dénk wel 20 van die setjes (dat is dus 20 x 6 bekers = 120 bekers…hmm, da’s wel héél erg veel, okay paar minder dan!) en als ik me verveelde (wat herháaldelijk voorkwam) ging ik die bekers maar op kleur zetten! Uiteraard tot grote verbazing van mijn collega’s… maarja… we hadden wel meer dingen niet gemeen.

En na háár ontboezeming durf ik ook wel. Ik voelde nl ’n bepaalde herkenning:

5) Ik ben erg eerlijk.
Je zou ’t ook kunnen omschrijven als "ik bezit ’n uiterst geringe hoeveelheid diplomatie!" Je zóu ’t een familietrekje kunnen noemen. En wat Kim ook al zei "Als je mij naar mijn mening vraagt krijg je in elk geval altijd een eerlijk antwoord, dat is duidelijk." Yep, bij mij ook. Alleen is dat soms niet het antwoord dat men had wíllen horen. Ik zou misschien ’s wat vaker ’n "sociaal wenselijk antwoord" moeten geven. Of ’t soms nét ff ánders moeten verpakken. Niet eerlijk, wél wenselijk soms… váák zelfs. Schijn je ’n stúk verder mee te komen. Maarja, die antwoorden komen meestal pas in m’n hoofd op, als het andere er al uit is… soms grappig, soms héél vervelend. Ik bedóel ’t overigens ook nooit naar. Intégendeel. ’t Is alleen ’n typisch geval van "ut-komp-wat-rot-mun-strot-uit!" Ohwell, thats me. Lurn to live with it. Tracht ik ook al járen!

En dan de klapperrrrrrrrr van de week:

6) Ik ben gék op rauwe kipfilet!!!
Yep, je leest ’t goed, rauwe kipfilet! Rauw gehakt, ook héérlijk! Tijdens m’n zwangerschap moest ik natuurlijk met van álles stoppen: ik mocht niet meer roken, ik mocht geen wijntjes meer drinken. Jammer, maar ’t ging me vrij eenvoudig af, gek genoeg. Waar ik, geloof ik, nog de meeste moeite mee had, was, als ik kipfilet stond te snijden om te bakken of als ik gehakt pakte om te bakken, om niet ’n rauw stuk in m’n mond te stoppen! Tja, sorry! I know, i know, stom, gevaarlijk, salmonella e.d. Ik heb ’t dan ook niet gedaan. Maar volgens mij ben ik daar hártstikke imuun voor. Ik heb ’t vóór m’n zwangerschap al zó vaak gegeten, en zó vaak mazzel hebben lijkt me ietwat onwaar-schijnlijk! Als wij vroeger thuis met de feestdagen ofzo gingen fonduen (dat is gourmetten avant la letre), kregen we allemaal ’n bakje vlees naast ons bord. Mijn bakje kipfilet was meestal al leeg voordat het ’t vet geraakt had. En qua gehakt: je eet toch ook tartaar? En haring, sushi… da’s toch ook rauw?! Tja, misschien ben ik in ’n vorig leven wel Neandertaler geweest. Gewoon op jacht, je slacht ’n dier en je eet ‘m op! Lijkt me stug dat ze zo’n besie op de bbq gooide. Dat verklaart dan misschien ook mijn gebrek aan diplomatie! 😉

Nah, volgens mij heb ik nu wel genoeg ontboezemingen losgelaten. Nu moet ik gaan bedenken aan wie ik dit stokje door ga geven. Dat zal nog niet eenvoudig worden want volgens mij heeft iedereen ‘m wel zo’n b’tje gehad. Toch ga ik maar ’n paar gokjes wagen.

Kees: op zich vind ik zijn fascinatie voor Duits voetbal al behóórlijk vreemd. Benieuwd wat er nog meer voor ráre gewoonten achter deze Haarlemse leraar Engels / papa van Aron, Ruben en Eva zit.

Joris en Lia: Zij mogen ’t wat mij betreft combineren. Aan de éne kant omdat hun adsl’etje nog niet is aangesloten in hun nieuwe huis maar aan de ándere kant moeten ze daar dan wel weer ’s wat vaart achter zetten en die sites van hen weer ’s wat intensiever gaan bijhouden! O.a. met weer ’s wat nieuwe foto’s van Yuri!

Annemieke: Haar dochter Karlijn is 1 dag na Jonne geboren. Ik ben wel benieuwd naar háár rare eigenschappen! 😉

Maureen: Omdat ik ook weer vind dat zij nódig haar weblog moet opfrissen met weer wat leuke en mooie verhaaltjes van haar en haar liefje. Ze is tenslotte nét gaan samenwonen dus dan moet je toch wel e.e.a. tegenkomen van elkaar. Ze hééft er wel ’s iets over los gelaten maar er móet toch meer zijn! 😉

Bianca: Ook kersverse moeder, van Leonie. Kom maar op met je ontboezemingen.

Ilse: Ik twijfel of zij ‘m al gehad heeft. Ik las nl ’n keer ’n ontboezeming bij haar, dat ze altijd aan fris gewassen was moet ruiken, hihi! Nah, ze moet ‘r vást meer hebben!

Last but not least: my dear friend Cynthia: maar ik héb zo’n vermoeden dat jij ’n blóedhekel hebt aan dit soort stokjes dus ik weet niet of ik ‘m wel aan jou moet doorgeven! if so: sorry! 😉 (zie eigenschap 5!)

Goed, ik duik m’n mandje in! Ook zo’n vage eigenschap van me: ik leef vaak ’s nachts! Yep, ook met ’n kind gaat dat nog prima! Maar zoals je ziet kan je tegenwoordig niet meer zien hoelaat ik bepaalde berichten geplaatst heb. Kreeg daar, voor mijn gevoel, nét íets te vaak commentaar op! 😉

*het bed en de lattenbodem zijn overigens van Ikea (níx mis mee trouwens) maar ik heb ’n goed excuus: de winkel bestaat niet meer, m’n ouders zijn met pensioen dus ik kán niet eens meer bij hén terecht.

Vorig jaar op 2 januari heb ik m’n zwangerschapstest gedaan. De ongesteldheid bleef nl wel erg lang uit… Natuurlijk was ik eind oktober bewust gestopt met de pil maar hé, ik had écht niet verwacht dat ik al zó snel zwanger zou zijn hoor! Alhoewel, met ’n vriend als Erik… 😉 Ik was behoorlijk van slag kan ik je vertellen. En ook wel ’n tikkie in paniek! Oh my god, nu wordt alles écht anders! Kán ik dit, wil ik dit??? Aan de éne kant bést genánt omdat er mensen zijn die járen hun best doen, waarbij ’t maar niet wil lukken. Bij ons ging ’t zó eenvoudig en ik begon te twijfelen… Ach, op zich niet gék misschien. Er gebeurt idd nog al wát met je… maar mijn hémel wat is ’t mooi en wat is het ’t allemaal voor de vólle 1.000.000 procent waard. Ik geniet écht élke secónde van mijn mooie mannetje!

Vandaag werd ik overigens weer met m’n neus op de feiten gedrukt hoe snél ’t allemaal gaat. Wist ik vorig jaar nog maar nét dat ik zwanger was, vandaag hebben we die kinderwagenbak (voor hém althans) voorgoed aan de kant gezet voor de "wandelwagen-inzet". ’t Was ff zoeken hoe we ‘m in elkaar moesten zetten maar ik geloof dat hij ’t wel leuk vindt. Hij heeft er tenminste tijdens ’t boodschappen doen, héérlijk in liggen slapen. Ik heb ‘r nog geen eigen gemaakte foto’s van, maar die komen vanzelf wel. Dus bij dezen ff ’n plaatje… Ik ben overigens erg blij met onze wagen. Vind ‘m nog steeds best heel mooi. En je ziet ze niet zo veel, dat vind ik toch ook wel erg prettig.