Sommige mensen verwijten mij dat ik dus nooit iets van ’n ánder aanneem. Dat is in mijn ogen niet waar. Ik neem gewoon niet van iedereen zomaar iets klakkeloos aan, zéker niet met betrekking tot de opvoeding van m’n zoon. Uiteraard luisterde ik destijds goed naar Sylvia, onze kraamhulp en tegenwoordig naar de mensen van ’t consultatiebureau. Die hebben er, in mijn ogen, verstand van en zijn op de hoogte van de laatste ontwikkelingen. Er is in de loop der decennia namelijk nog al e.e.a. veranderd qua opvoeding.

Gek genoeg niet voor iedereen en juist díe mensen plegen je dan te moeten bestoken met "handige tips!" Voor de lieve vrede hoor je deze tip aan, om er vervolgens iets of juist helemaal níets mee te doen. En, lullig maar waar, heel vaak kán ik ‘r niets mee. Alleen, ik ben zo dóm om dat dan ook hardop te zéggen. En dat wordt me meestal níet in dank afgenomen. Kon ik maar gewoon m’n mond houden. Of "ja" zeggen en "nee" doen, zoals velen dat doen. Ik neem me regelmátig voor om dat ook ’s aan te leren maar ik kan ’t niet… ik heb ’n zéér groot gebrek aan diplomatie, I know! (of ben gewoon ’n zéér slechte leugenaar, zo kan je ’t ook noemen!)

Soms, als Jonne weer ’s zo’n jankmomentje heeft, dat ’s iets langer duurt dan gebruikelijk, maakt ’t me wel verrótte onzeker! Dan denk ik "zie je wel, ik doe ’t ook állemaal fout, dít kan ik óók al niet!" En dan word ik tegelijkertijd zó verschrikkelijk kwaad op de mensen die dát gevoel bij me los maken! How dare they!! En dan heb ik ’t hier écht níet over m’n zoon! En ook niet over de mensen van ’t consultatiebureau maar over de mensen die pretenderen ’t allemaal béter te weten en mij tips geven wat helemaal geen tips zijn maar geboden!

Natuurlijk heb ik, zoals vrijwel íedere moeder, ook m’n onzekerheden, of ik ’t allemaal wel goed doe en of ik bepaalde dingen niet verkeerd aanpak. Die kans is ‘r uiteraard. Maar tóch wil en gá ik daar niet te veel over nadenken. Ik ben namelijk WÉL een goeie moeder want ik ga MIJN KIND OP MIJN MANIER naar eer en geweten met héél veel liefde opvoeden, wetende dat níemand perfect is, niemand dat kán zijn en niemand dat van ’n ánder kan of mag verwachten.