Vrijdagavond had ik inééns zin om weg te gaan. Nee, niet om uitgebreid te gaan stáppen ofzo, maar gewoon, ergens ’n terrasje pakken, nog ff genieten van die laatste nazomer-dagen. We hadden tenslotte EINDELIJK nieuwe banden voor de kinderwagen (nee, nog niet die van Burgertrut, die haalt Erik morgen op maar aangezien ik niet wist hoelang ’t daar zou gaan duren, heb ik zélf maar ’n setje bij de fietsenmaker gekocht. Hebben we tenminste reservebanden!) dus daar wilde ik nou wel ’s ’n keer mee op stap. En sinds dít jaar heb ik Kijkduin ontdekt dus dáár wilde ik wel heen. Daarnaast leek ’t me gezellig als Toine en Cynthia daar ook naartoe zouden komen om gezamenlijk te gaan paraderen cq borrelen. Dat hadden we nl destijds al afgesproken om te gaan doen. En dat was ’n góed plan want ’t was errug gezellig, al zeg ik ’t zelf! 😉

Voor ’t eerst werd ik geconfronteerd met wat je allemaal méé moet nemen als je ff met zo’n kleintje op stap gaat. Gelukkig gingen we met de auto. Nou heb ik in mijn nieuwe verzorgingstas al ’n hele hoop standaard dingen zitten, die je gewoon altijd bij je moet hebben (soort van) en daar wordt ie al behoorlijk looiïg van! Nu ook maar ’n flesje meegenomen. We wisten tenslotte niet, hoelang we zouden blijven. En uiteindelijk werd ’t ook tijd voor z’n flesje. Da’s bést handig: je neemt ’n paar scheppen van die poeder mee, flesje water; flesje laat je bij de desbetreffende uitspanning ff opwarmen in de mag, poeder de bij, ff schudden en klaar is ’t flesje!

Nou had ónze fles nét ff te lang in de mag gezeten dus ’t water moest eerst ff afkoelen voordat we ’t veilig konden geven… Dat dúúrde bést lang en meneer had bést trek dús dachten we, we gooien ‘r nog wat koud water bij. Nah, om ’n kort verhaal níet té lang te maken, hij heeft die fles uiteindelijk héérlijk leeggedronken maar thuis wachtte mij ’n aparte verrassing: van verdunde voeding wordt de poep ook HEUL ERRUG DUN!!!